(Ο Ηλίας Κατσούλης, φιλόλογος, ήρθε νεοδιόριστος περί το 1966 στο Γυμνάσιο Πόμπιας Ηρακλείου και νυμφεύθηκε την Κατίνα Γερωνυμάκη από το Τυμπάκι. Έγινε γνωστός στο πανελλήνιο για τους στίχους του, μελοποιημένους από αξιόλογους συνθέτες. Πέθανε σχετικά νέος (69 ετών), τον Αύγουστο 2008).
«Εισιτήριο στη τσέπη σου», «Καράβια χιώτικα», «Του Παραδείσου λεμονιά»,
«Τα Σμυρναίικα τραγούδια», «Κράτα για το τέλος». Μερικοί τίτλοι από τα τραγούδια που συνέθεσε ο Ηλίας Κατσούλης
Πολλοί γνώρισαν τον Ηλία Κατσούλη, όταν ο ίδος με το τάλαντο του κτύπησε ευαίσθηστες χορδές του καλλιτεχνικού είναι των Συνελλήνων, Κρητικών ή μη. Εγώ είχα την τύχη να τον γνωρίσω σαν ένα συναισθηματικό νέο φιλόλογο, που ναι μεν ήταν ελάχιστα μεγαλύτερός μου, όμως στα 18 χρόνια τα 25 φαντάζουν σαν σημαντική διαφορά.
Δεν θα μπορούσα να κρίνω ούτε καν να συζητήσω την λογοτεχνική-καλιτεχνική συνεισφορά του Ηλία Κατσούλη και τα δρώμενα της συνολικής πορείας του. Έχω όμως κάθε λόγο να αναφέρω όλη την οικογένεια του κύρ Χαράλαμπου του Γερωνυμάκη, που ο ίδιος ο Ηλίας διάλεξε για αποθέσει τον έρωτα της ζωής του, τον έρωτα του καλιτέχνη, του ποιητή. Ο λόγος είναι απλός: Μιά ζωή φίλοι καλοί που η όλη τους πορεία με άγγιζε συναισθηματικά από εκείνα τα χρόνια.
Τελειώνοντας (1965) εμείς και αποχαιρετώντας το Λύκειο της Πόμπιας, η καρδιά μας, οι πρώτοι έρωτες, οι καλοί φίλοι, πολλά χωριανάκια μα και συγγενείς, σαν μαθητές μικρότερων τάξεων, μας κρατούσαν αρκετά ακόμα χρόνια δεμένους με το γυμνάσιο μας. Φίλοι λοιπόν καρδιακοί με το Μιχάλη Γερωνυμάκη, που είναι αδελφός της Κατίνας και μετέπειτα συζύγου του Ηλία Κατσούλη, φίλοι ακόμα και με όλο το σπίτι του κυρ Χαράλαμπου.
Είναι μερικές γυναίκες που πραγματικά τις αγαπάς και νιώθεις αδελφικά, και ας μην έχεις καμιά συγγένεια μαζύ τους. Μια τέτοια αξιοπρόσεκτη και αξιαγάπητη κοπέλα ήταν η Κατίνα. Δεν της έλειπε τίποτε από ομορφιά, μα και σαν μαθήτρια ήταν σίγουρο πως θα προ όδευε, όντας άριστη στην τελευταία πια τάξη του Λυκείου…
Εδώ είναι που ό έρωτας ήρθε να κεραυνοβολήσει το νεαρό φιλόλογο από την Κορινθία, που βρέθηκε νέος διορισμένος στην άκρη της Ελλάδας. Είχε κάθε δικαίωμα να διαλέξει, δεν τούλειπε τίποτε από ομορφιά, δουλειά, ευγένεια, ήθος, το πιό σημαντικό όμως ήταν αυτός ο ίδιος ο έρωτας του για την Κατίνα. Αντρίκια και έντιμα ζήτησε την κοπελιά, που όμως δεν είχε το δικαίωμα να πει ούτε όχι, μα δεν ήταν και η ελαφρόμυαλη που θάλεγε ένα αβασάνιστο ναι… Κάθε συγκροτημένος άνθρωπος που βιώνει τον αγώνα των δικών του ανθρώπων για προκοπή, μα και τη μικρή καθημερινή του δικαίωση στο να σπουδάσει και να προκόψει και να σταθεί στα πόδια του με τις δικές του δυνάμεις, θα έβλεπε το γάμο στη συγκεκριμένη περίπτωση έξω από τις καθημερινές του σκέψεις. Θάταν δύσκολο να δει ένα γάμο σαν ευκαιρία υπεκφυγής από τις δυσκολίες της καθημερινότητας, μιάς και όλη της η οικογένεια ήξερε να τις αντιπαλεύει και να τις νικά. Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, η Κατίνα μα και οι δικοί της δυσκολεύτηκαν να πουν το ναι. Όμως και ο ποιητής δεν εγκατέλειψε τη μούσα του, γιατί ήταν αληθινή η αγάπη του, που στο τέλος νίκησε.
Πέρασαν από το 1966 τόσα χρόνια, συνάντησα τον Ηλία και την Κατίνα δυό–τρεις φορές όλες κι΄όλες, μα τίποτε δεν μπόρεσε να σβύσει από τη μνήμη μου αυτό το ζευγάρι.
Έμαθα πρόσφατα για το χωρισμο-θάνατο του Ηλία…. Ένας άκαιρος χωρισμός, δεν άφισε ο χρόνος το περιθώριο να ξεθωριάσει λίγο στη μνήμη μας, να πάμε στο περιθώριο της καθημερινότητας, των γηρατειών και της φθοράς…
Άφισε ο Ηλίας μιά πνευματική κληρονομιά μέσα από τη ποίηση και τους στίχους του για πολύ κόσμο. Όμως για μάς τους λίγους, θα τολμούσα να πω τους εκλεκτούς, που ζήσαμε το συναίσθημα, τον έρωτα του ποιητή, άφισε κάτι παραπάνω:
ένα μάθημα βαθιάς και ανυποχώρητης αγάπης στη μούσα του, στην φίλη μας την Κατίνα, Αυτό ίσως αποτελεί και το πιό μεγάλο μάθημα του ποιητή σε ένα κόσμο που πρέπει και να μάθει μα και να κάνει πολλά ακόμα, για νάναι αντάξιός του του ποιητή του…Αν αφεθεί κανείς να τον αγγίξουν οι στίχοι του Ηλία, θα νιώσει αυτό που ο ίδιος μετουσίωνε σε αράδες «….περπατώντας πάνω σε πακέτα τσιγάρα», όπως ο ίδιος έλεγε…
Καλό σου ταξίδι Ηλία, καλό κουράγιο Κατίνα.
ΠΕΤΡΟΚΕΦΑΛΙ 