Δημοσιεύω παρακατω αυτουσιο το «ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ», οπως μου το εστειλε ο καλος φίλος, χωριανός, Γιωργος Δαμιανακης. Δεν εχω να προσθέσω τίποτε στο άρθρο, από μονο του τα λέει όλα… Θάθελα όμως, σαν …υστερογραφο, εστω κι΄αν γράφεται στην αρχή, να προσθέσω και τη δική μου, αποψη… Πεστε την ταπεινή, αν θέλετε, πεστε την οργισμένη αν σας αρέσει, δεν θα ζητήσω την γνώμη σας, αλλά ούτε και την ψήφο σας, και ο νοών νοήτω…. Ακούστε με σας παρακαλώ:
Στη ζωή στις μικρές κοινωνίες της επαρχίας, βιώνει κανείς τις σχέσεις, συγγένειες, φιλίες, μνήμες, μα και κοινωνικές καταξιώσεις ή και απορρίψεις, που θα ώφειλαν ναναι φάροι για τις τοπικές κοινωνίες…. Και πραγματικά έτσι είναι…. Γιατί όμως, παρά τους φάρους, ό τόπος μας πάει από το κακό στο χειρότερο; Διάβαζα πχ προ ημερών ΄΅οδός Ανδρεα Παπανδρέου, στις Μοίρες… Αλήθεια, ποιός έστησε αυτό το Φάρο; Και γιατί δεν οδήγησε το 90% των Μοιριανών του 1981, στην υπερψήφιση των εργων του Πασόκ και εν έτι 2018; Μα τα ίδια ειδωλα-φάρους θα δεί κανεις σαν οδός ή ιδρυμα Μητροτάκη ή Καραμανλή στα Χανια, στην Αθήνα κλπ. Μήπως λοιπόν αυτοί που στηνουν αυτούς τους φάρους είναι απλά εκμετελευτές και ιδιοτελείς χειραγωγοί της ψυχολογίας του όχλου, χωρίς αυτοί οι φάροι να ωδηγούν πουθενά;
Ερχομαι στο όνομα-ατομο Νικολούδης. Η Γαλιανή μάνά μου, πρωτοξαδέρφη και σόχρονη του Νικολούδη, είχε να λέει, οταν είμουνα μικρός, πως είτονε ο καλίτερος της ξάδερφος, οντεν είτονε κοπέλια…
Πέρασαν τα χρόνια, έγιναν πράματα και θάματα, και το παλικάρι έγινε μιά επιγραφή -πλάκα σε ένα στρατόπεδο, και άλλη μιά πλάκα σε ένα τάφο το 1948…
Στις μέρες μας, ενας Κωστόπουλος, ένας Γρηγορόπουλος, ενας Πέτρουλας, ένας Φύσσας είναι ικανοι να ταρακουνήσουν μιά ολόκληρη Ελλάδα και να την οδηγήσουν εδώ που είναι τώρα… Αλήθεια, γιατί με τόσους ….ιδεολογικούς ….σωτήρες δεν κατάφερε να σωθεί ακομα αυτός ο τόπος;
Επανέρχομαι όμως στο΅Στρατόπεδο Νικολούδης΅
Αλήθεια, πόσοι γνωρίζουν την παρπακάτω πορεία θυσίας αυτού του παλικαριού; Αλήθεια, πόσοι από τους λαοπρόβλητους ηγέτες μας και δη τους τοπικούς, ανέδειξαν σαν φωτεινό παράδειγμα-φαρο το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΑ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗ, σαν παράδειγμα προς μίμηση στους ντόπιους εστω, που σαν αλαφιασμένοι σε κάθε εκλογικη αναμέτρηση τρέχουν να …συντρίψουν τον γείτονα, το συγγενή, υπερ του λαοπλάνου δημαγωγού αριστερού, δεξιού, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κλπ;
Από αυτή τη θέση θάθελα να δόσω συγχαρητήρια στην τότε δεξιά που, παραδοξα είναι αλήθεια, ετίμησε ενα ΕΛΛΗΝΑ, χωρίς ναναι υποταχτικός της δίδοντας το όνομα του στο στρατόπεδο το 1960…
Συγχαρητήρια ακόμα στο Δημαρχο Μοιρών Αρμουτάκη που στη τελετή παραλαβής του χώρου τίμησε κατά πως άξιζε ένα άξιο ντόπιο Πατριώτη…
Ακόμα ένα εύγε στο Γιώργο Δαμιανάκη, που βλέποντας σαν ΔΑΣΚΑΛΟΣ όλη αυτή την εκδηλωση, προσπάθησε ΚΑΤΙ να μάθουν όλοι όσοι εναγώνια προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους , βουτηγμένοι στην, ιδιοτελή και κατευθυνόμενη, ιδεολογική θολούρα της εποχής μας . Ανδρεας Μπαμπιονιτάκης
Γραφει λοιπόν ο Δαμιανάκης Γεώργιος:
ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
Ο εκφραστής της
ανυστερόβουλης πατριωτικής και ανθρωπιστικής κουλτούρας των ΒΟΡΙΖΙΩΝ και της ΓΑΛΙΑΣ!
Το στρατόπεδο «Νικολούδη», δίπλα στο δρόμο Μοίρες Γαλιά, από τη 10ετία του ’60 που δημιουργήθηκε, φιλοξενούσε στρατό και στρατιωτικό υλικό και έδιδε ζωή, οικονομικά οφέλη και όχι μόνο στην περιοχή.
Τα τελευταία χρόνια με την ψηφιοποίηση των αρχείων του στρατού και την οικονομική κρίση, κρίθηκε σκόπιμο από την ηγεσία του στρατεύματος, να εγκαταλειφθεί η περιοχή και το υλικό με το προσωπικό να μεταφερθεί στο Ηράκλειο.
Ο δήμαρχος Φαιστού με τους επιτελείς του, έκανε μακροχρόνιες προσπάθειες να του δοθεί ο χώρος από το Γενικό Επιτελείο Στρατού, προκειμένου να τον αξιοποιήσει και να στεγάσει αρκετές υπηρεσίες του Δήμου, που ασφυκτιούν μέσα σε ενοικιαζόμενους και ιδιόκτητους χώρους.
Φέτος παραχωρήθηκε όλος ο χώρος του στρατοπέδου στο Δήμο.
Στις 4 Δεκεμβρίου με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδας του Ελληνικού Πυροβολικού, στη χάρη της οποίας είναι αφιερωμένο το εκκλησάκι του στρατοπέδου, ο δήμαρχος κ. Αρμουτάκης οργάνωσε εκδήλωση στο χώρο. Η εκδήλωση γίνεται για την εορτή της Αγίας, για τα εγκαίνια της παραχώρησης του χώρου και για να τιμηθεί η μνήμη του Ταγ/ρχη Εμμ. Νικολούδη, του οποίου το όνομα φέρει το στρατόπεδο.
Από τότε που άρχισαν οι διαδικασίες παραχώρησης, ο Δήμαρχος μου έκανε την τιμή, επειδή υπηρέτησα στο στρατόπεδο να μιλήσω στην εκδήλωση για το στρατόπεδο και τον Ταγμ/χη Νικολούδη. Την ίδια τιμή έκανε και στο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και συγγραφέα ιστορικό Γεώργιο Πατεράκη, που υπηρέτησε και αυτός στο ίδιο στρατόπεδο.
Ο χώρος, η ώρα και η ημέρα δεν προσφέρεται για μακροσκελείς αναφορές από πολλούς ομιλητές. Για το λόγο αυτό και με όλο το σεβασμό στην ιστορική προσφορά, την αγάπη, την εκτίμηση και τη μακρόχρονη φιλία που έχω στο Γ. Πατεράκη, πρότεινα να είναι αυτός μοναδικός ομιλητής για την εκδήλωση.
Παράλληλα όμως, μέσα από τις σελίδες του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, θα ήθελα με λίγα λόγια να αναφερθώ στο χαραχτήρα και την κουλτούρα που κουβαλούσε από τα Βορίζα και τη Γαλιά ο Ταγματάρχης Νικολούδης Μανόλης.
Ο Ταξίαρχος «εν αποστρατεία» και συγγραφέας Γιάννης Πριόβολος, έχει ερευνήσει τα στρατιωτικά αρχεία και τις σημειώσεις του Ταγματάρχη, που βρίσκονται στα χέρια συγγενών του. Βρήκε στοιχεία για τη δράση του την περίοδο του πολέμου στη Μακεδονία, την αιχμαλωσία του από τους Γερμανούς, την κατοχή και τον εμφύλιο. Επιγραμματικά παρακάτω σημειώνω μερικά σημαντικά γεγονότα για τη ζωή και την πορεία του:
Γεννήθηκε το 1910 στο χωριό Γαλιά, καταγόμενος από τα Βορίζια, όπως η πλειοψηφία των κατοίκων της Γαλιάς.
Κατατάχτηκε στο στρατό το 1930 και το 1935μπαίνει στη Σχολή Ευελπίδων. Το 1938 βγαίνει ανθυπολοχαγός πεζικού.
Με την κήρυξη του πολέμου του ’40 η 5η Μεραρχία Κρητών το Νοέμβριο βρίσκεται στη Μακεδονία στη διάθεση του Αρχιστρατήγου.
Την 1η Απριλίου 1941 με το 26ο Σύνταγμα τοποθετείται στα οχυρά Δράμας-Σογείων.
12 -4-1941 αιχμαλωτίζεται από τους Γερμανούς με άλλους αξιωματικούς, αφού η Στρατιά Ανατολικής Μακεδονίας είχε παραδοθεί από τις 9-4-1941 στους κατακτητές.
Την 1-5-41 μεταφέρονται οι αιχμάλωτοι στη Θεσσαλονίκη και αυτός μαζί, με τον όρο να μην τολμήσει να φύγει κανείς για την Κρήτη, ακόμη και αν είναι τραυματίας.
Στην προσπάθεια που έκανε να βρει τρόπο να φύγει για τη Μ. Ανατολή, ή την Κρήτη, συναντούσε απροθυμία και αδιαφορία. Το συμπέρασμα του για αυτή την απροθυμία;…. «Για να φύγει κάποιος με καΐκι ή υποβρύχιο πρέπει να είναι κομματόσκυλο και να έχει διασυνδέσεις με ακροδεξιούς, ή με ακροαριστερούς!» . Ο Νικολούδης δεν είχε τέτοιες διασυνδέσεις.
Το 1943 υποφέρει ψυχικά και απογοητεύεται, βλέποντας Έλληνες με Έλληνες να τσακώνονται και η πατρίδα να σπαράζει κάτω από την μπότα του κατακτητή!
Χωρίς να έχει καμιά εμπιστοσύνη στις αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ, ΥΒΕ , ΠΑΟ, προσφέρει τις υπηρεσίες του στην «δεξιά» ΠΑΟ.
Όταν βγαίνει μαζί με πυρήνα αξιωματικών 7-7- 1943 στο βουνό Πάικο αναγκάζεται να αποχωρήσει από την ΠΑΟ και να πάει στην «αριστερή» ΕΛΑΣ, για να μη χυθεί αίμα αδερφικό! Αιτία της διαμάχης των δύο οργανώσεων με διαφορετικές κομματικές πεποιθήσεις;…. Ο ΕΛΑΣ που είχε κυκλώσει τους ΠΑΟυτζήδες απαιτούσε να φύγουν, γιατί το βουνό ήταν δικό τους! Μπορούσαν να μείνουν οι αξιωματικοί αν πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους σ’ αυτούς.
Μένει στον ΕΛΑΣ με πόνο ψυχής, αλλά με πάθος πολεμά την 1η Νοεμβρίου 1944 με τους στρατιώτες του, κατά μερίδας ΠΑΟυτζήδων, πρώην συντρόφων του, που συνεργάζονται με τους Γερμανούς. Τραυματίζεται από σφαίρα Γερμανού και γίνεται ήρωας στη μάχη της Φλώρινας.
Το Δεκέμβριο του ’44 η ολομέλεια του ΚΚΕ αποφάσισε να τον φυλακίσει γιατί αρνήθηκε να συμμετάσχει, όσες φορές διατάχθηκε, στην εκστρατεία κατά των «δεξιών» (ΕΔΕΣ-Ζέρβα). Όμως φοβούμενη την κατακραυγή του κόσμου, που τον είχε ήρωα, τον αφήνει ελεύθερο!
Τον Απρίλη του 1945 συντάσσει αναφορά στο Γενικό Επιτελείο Στρατού και αναφέρει όλη την αντιστασιακή του δράση. Δικαιολογεί τη συνεργασία του με αντίθετες κομματικές οργανώσεις, γιατί δεν τον ενδιέφερε τόσο η ζωή του, όσο να μη γίνει αιτία να χυθεί αδελφικό αίμα!!!
Παρέμεινε σε όλη την αντιστασιακή του δράση «ΑΧΡΩΜΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ».
Το Εθνικό Συμβούλιο Κρίσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, δέχτηκε την αναφορά του και τον επανέφερε στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1948 βρέθηκε σκοτωμένος σε ηλικία 38 χρονών.
Το πόρισμα της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης:
« ΕΦΟΝΕΥΘΗ ΕΙΣ ΣΟΧΟΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΚ ΦΙΛΙΑΣ ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΗΣ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΟΣ».
Αθάνατε Ταγματάρχη. Στο μυαλό μας μένεις άσβηστος φάρος!
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ:
- Στο ύψος του μεγαλείου της ψυχής σου!
- Στον ανυστερόβουλο….. πατριωτισμό σου!
- Στην ακομμάτιστη συμπεριφορά σου!
- Πλήρωσες με τη ζωή σου, γιατί δεν πρόδωσες τα ιδανικά που πήρες από τα Βορίζια και τη Γαλιά!
Πετροκεφάλι 4-12-2018
Γεώργιος Δαμιανάκης
ΠΕΤΡΟΚΕΦΑΛΙ 
Σχολιάστε