Πανούκλα 1592 – Κορωναϊος 2020

ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Πανούκλα 1592 – Κορωναϊος 2020, «Βίοι παράλληλοι ;», Ομοιότητες και διαφορές!

Γράφει -διηγείται, ο φίλος Δάσκαλος Γιωργος Δαμιανακης , από το Πετροκεφάλι. Λέει απλά και αυτονόητα πράγματα

1. Ότι λέει-γραφει η τοπική και παγκόσμια ιστορία γιά τις επιδημίες και τις αρρώστειες

2. Ότι ταλανίζει τις μέρες μας, ο κορωναιός, και η θέση των επισστημόνων.

Συνδιάζοντας τα δυο παραπάνω απλά πράγματα στον μύλο του κοινού μυαλού, βγάζει τά απλά και αυτονόητα συμπεράσματα, πως η πανδημία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΉΣ, πως η πανδημία θα προκαλέσει-προκαλεί αρκετούς θανάτους, και πως Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΘΑ ΠΕΡΆΣΕΙ.

Έχουμε όμως και δυό κατηγορίες ΑΡΝΗΤΩΝ.

Α. Η μια κατηγορία, οι καλόπιστοι-ευπιστοι ΒΛΑΚΕΣ μου θυμίζουν το ανέκδοτο με τον τρελό που θεωρούσε πως είναι σιτάρι και έτρεμε, δικαιολογημένα, τα …κοκόρια (διαβαστε το)

Β. Η άλλη κατηγορία, οι ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ μπουδρολόγοι, ΤΑΧΑΤΕΣ ΔΗΜΟΔΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΤΑΧΑΤΕΣ ΚΑΛΙΤΕΧΝΕΣ, ΤΑΧΑΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ας κρατησουν τη ρετσινια του μπουρδολόγου, για τη δημοσιογραφική (ΤΡΑΓΚΑ), καλιτεχνική (ΠΕΤΡΑΚΟ, ΘΑΛΑΣΣΙΝΕ), πολιτικη (ΒΕΛΟΠΟΥΛΕ κα) τους επαιτεία, όταν θα έρθει η ώρα της λαικής ανταμοιβής….

Ας παρακολουθήσουμε όμως την πραγματικα ενδιαφέρουσα δημοσίευση του συγγραφέα μας:

Στην προσπάθειά μου να βρω στοιχεία για την εξαφάνιση του ΦΛΑΜΠΑΝΟΧΩΡΙΟΥ από μεγάλη πανδημία, χωριό 500 μέτρα νότια του Πετροκεφαλίου, μελέτησα αρκετά ιστορικά βιβλία και έγγραφα, για να βρω αυτό που ήθελα.
Ήθελα να βρω από τις απογραφές των Ενετών και των Τούρκων, όπως και από τις πανδημίες που ταλαιπώρησαν τους Κρητικούς, πότε εξαφανίστηκε αυτό το χωριό. (Σχετικό άρθρο έχω γράψει σε έντυπη και ηλεκτρονική εφημερίδα της περιοχής.)
Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, στην έρευνα που έκανα, ήταν η πανδημία του 1592 πριν από 422 χρόνια!
Διαβάζοντας από το βιβλίο του Στέργιου Σπανάκη «ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑΣ-τόμος 3ος », για την παραπάνω πανδημία, μου ερχόταν στο μυαλό η
σύγχρονη πανδημία με πολλές ομοιότητες μα και διαφορές. Πανδημία που
μας έχει βάλει σήμερα σε καραντίνα, όχι τόσο για το πρόστιμο, αλλά με το
φόβο μην γίνουμε φορείς του κορωναϊού και αφορμή να πεθάνει κάποιος
συνάνθρωπός μας! Να μη γίνουμε δηλαδή, άθελά μας φονιάδες!
Όταν διάβαζα την αναφορά του Πασκουαλίτο, νόμιζα πως ήταν αναφορά για
την τρέχουσα πανδημία……..!
Το 1594 ο Φίλιππος Πασκουαλίτο, ανώτατος κρατικός υπάλληλος του
Βενετσιάνικου Βασίλειου της Κρήτης,( ΣΑΝ ΝΑ ΛΕΜΕ ΣΗΜΕΡΑ κ. ΧΑΡΔΑΛΙΑΣ!)
στέλνει στο Δόγη της Βενετίας αναφορά σχετική με την πανδημία του 1592.
Επίσης στη Μαρκιανή Βιβλιοθήκη της Βενετίας (σειρά 657 αριθμ.7481) υπάρχει
H istoria della nel Rego di Candia 1592, όπως αναφέρει ο Σπ. Θεοτόκης(Βλ.
«Ελληνικά», τ.Δ΄,σ.187). Αναδημοσίευση Στέργιου Σπανάκη. Από Ελληνικής πλευράς είναι ένα χρονικό της εποχής προερχόμενο «Εκ της εν Κρήτη Μονής ΑΠΕΖΑΝΩΝ» και αναφέρει πληροφορίες για την πανδημία του 1592, που δεν αναφέρει ο Φελίππε Πασκουαλίτο.
Η πανδημία του 1592 ονομάστηκε πανούκλα, η πανόλη και «επί το λαϊκότερον»
μπανόκλα ή μπανόγλα. ( Παλιά, αν κάποιος ήθελε να βρίσει με βαριά βρισιά κάποια γυναίκα την
έλεγε : «Μπανόγλα!» )
Η πανώλη ή πανούκλα είναι οξεία λοιμώδης νόσος, που προκαλείται από
το βακτήριο Yersinia pestis (παστερέλλα του Υερσέν). Η αρρώστια μεταδίδεται στον
άνθρωπο από το τσίμπημα ψύλλων, που παρασιτούν σε άρρωστο μαύρο
αρουραίο. Μεταδίδεται εύκολα και γρήγορα με άμεση ή έμμεση επαφή, ιδιαίτερα
στις περιπτώσεις πνευμονικής εντόπισης, οπότε μεταδίδεται ακόμα και με τα
σταγονίδια του στόματος και του ιδρώτα. Είναι βαριάς μορφής ασθένεια, με
υψηλό πυρετό, μελανιές στο σώμα και τοξική κατάσταση. Η ασθένεια
εμφανίζεται σε τρεις μορφές:
Α. Βουβωνική (έντονη αιμορραγική λεμφαδενίτιδα).
Β. Πνευμονική, που είναι ιδιαίτερα μολυσματική μορφή (βαριά πνευμονία)
Γ. Σηψαιμική.
Ο κορωναϊός, ξέρουμε όλοι πως μεταδίδεται, τα συμπτώματα και τις
συνέπειές του. Δε χρειάζεται να σας κουράζω.
Παρακάτω παραθέτω στοιχεία από την πανδημία του 1592 με ομοιότητες μα
και διαφορές των δύο πανδημιών. Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ:

1. Πώς ήρθε η Πανούκλα στο Ηράλκειο , Σελίδα 66. (Από το βιβλίο του
   Στέργιου Σπανάκη, «ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» 3ος Τόμος).
   ……. Έφτασε, λοιπόν, στο λιμάνι του Ηρακλείου στις 28 του Γενάρη 1592 το
   καράβι του Ηρακλειώτη Γιώργη Πακόπουλου, με ντόπιους ναύτες,
   προερχόμενο από την Κων/πολή και φορτωμένο με τρόφιμα αλίπαστα
   (παστωμένα με αλάτι) και άλλα εμπορεύματα. Το πλοίο είχε περάσει υγειονομικό
   έλεγχο από τους Τούρκους, είχε έγγραφα και ήταν όλα εν τάξει.
   Όμως οι Προβλεπτές (υπεύθυνοι) της υγείας δεν είχαν στους Τούρκους καμιά
   εμπιστοσύνη!
   Διέταξαν τους ναυτικούς που θα κατέβαιναν στο λιμάνι, να γδυθούν στο
   καράβι, να αφήσουν τα ρούχα τους εκεί, να κολυμπήσουν γυμνοί και
   βγαίνοντας να βάλουν άλλα ρούχα καθαρά, για να πάνε όπου θέλουνε.
   Όμως ένας Ηρακλειώτης ναύτης, ο Λορέντζο, είχε τάξιμο άμα γυρίσει στο
   Ηράκλειο να πάει με τα πόδια να προσκυνήσει στο εκκλησάκι του Τίμιου
   3
   Σταυρού στον Στρούμπουλα, κοντά στην Τύλισσο. Ξέφυγε τον έλεγχο και
   βγήκε κρυφά χωρίς να βγάλει τα ρούχα του και να τον ελέγξουν!
   Στο δρόμο ένιωσε αδιαθεσία και τον έφεραν σηκωτό στο σπίτι του στο
   Δερματά. Με μια βάρκα οι προβλεπτές τον έστειλαν στο λοιμοκαθαρτήριο ή
   Λαζαρέτο, που ήταν στο ακρωτήρι του Αγίου Λαζάρου.* Στην βάρκα που
   τον πήγαινε στο Λαζαρέτο πέθανε ο Λορέντζο. Μετά από λίγες μέρες μπήκαν
   σε καραντίνα στο Λαζαρέτο, οι συγγενείς του και οι ναύτες που τον
   μετέφεραν. Όμως αργότερα πέθαναν όλοι.
   Στο χωριό Κατσαμπά, 1000 μέτρα έξω από τα τείχη, με 700 κατοίκους,
   ζούσαν πολλοί εργάτες και τεχνίτες, που δούλευαν στα νταμάρια. Αυτοί
   είχαν προμηθευτεί αλίπαστα από το καράβι. Το Μάρτη είχαν πεθάνει οι
   περισσότεροι κάτοικοι του χωριού αυτού.
   Τη Μεγάλη Εβδομάδα, τέλη Μαρτίου τα κρούσματα πολλαπλασιάζονταν
   μέσα στα τείχη. Το Μεγάλο Σάββατο οι Προβλεπτές υγείας και ο
   Πασκουαλίτο κάλεσαν σε συμβούλιο όλους τους γιατρούς του Ηρακλείου, να
   πάρουν μέτρα κατά της πανδημίας.
2. Εξάπλωση της πανδημίας- μέτρα-ελλείψεις. Σελίδα 74- 75.
   Στα μέσα του Απρίλη τα κρούσματα ήταν πολλά και οι θάνατοι 3,…. 10,
   ……..και 12 κάθε μέρα! Το
   ανησυχητικό ήταν πως παρουσιάστηκαν κρούσματα σε αρκετά χωριά του
   κάμπου έξω από τα τείχη, όπως και μέσα στους στρατώνες. Το λυπηρό για μας,
   γράφει ο Φίλιππος Πασκουαλίτο στο Δόγη της Βενετίας, ήταν πως δε βρίσκαμε
   νεκροθάφτες και κουρείς. **
   Στους στρατώνες του Αγίου Ανδρέα, Αγίου Γεωργίου, του Δερματά και του
   Ιησού, η αρρώστια εξαπλωνόταν με μεγάλη ταχύτητα. Αναγκάστηκα να διορίσω
   σε κάθε στρατώνα 4 στρατιώτες να θάβουν τα πτώματα.
   Όσοι έμπαιναν σε αυτή την υπηρεσία, μετά από λίγες μέρες πέθαιναν όλοι!
   Για να περιορίσω το κακό, έδωσα εντολή να φτιάξουν σε κάθε στρατώνα
   θαλάμους με σανίδες, που πήρα από εμπόρους, να μπαίνουν οι «επίφοβοι»,

για να μη μολύνουν τους άλλους στρατιώτες, που ήταν αμόλυντοι!

*Ονομαζόταν έτσι ο τόπος που πήγαιναν οι άρρωστοι για να μη μολύνουν τους υγιείς. Ο Άγιος Λάζαρος,
προστάτευε τους ετοιμοθάνατους . Από τον Άγιο, όλα τα λοιμοκαθαρτήρια τα λέγανε Λαζαρέτα.
**Κουρείς= νοσοκόμοι, κουράρω=περιποιούμαι τον άρρωστο.
4
Επίσης έδωσα εντολή να κατασκευαστούν παράγκες κοντά στο Λαζαρέτο,
που ήταν ερειπωμένο και γεμάτο αρρώστους, να στεγαστούν οι ασθενείς.
Οι στρατιώτες και οι πολίτες, που έμεναν στις παράγκες, έβλεπαν πως οι
άρρωστοι δεν είχαν κουρείς να τους κουράρουν, ούτε νεκροθάφτες να
θάψουν τα πτώματα. Καταλάβαιναν πως δε γλίτωνε κανένας τους και τους
έπιανε πανικός! Στην πόλη καθημερινά πέθαιναν 60 και 70 πολίτες.
Πολλές φορές ο γιος έθαβε τον πατέρα ή τη μάνα, ο αδερφός τον αδερφό, ο
συγγενής το συγγενή κ.λ.π. !
3 . Εξάπλωση στα χωριά έξω από το Χάνδακα- μέτρα. Σελ. 76-77.
Τέλος του Μάη το θανατικό είχε εξαπλωθεί σε περισσότερα από 60 χωριά.
Διορίσαμε σε κάθε χωριό ιππότες και Βενετούς πολίτες, να επιτηρούν τα
μέτρα, να βοηθούν και να προστατεύουν τους χωρικούς.
Δυστυχώς όλοι αυτοί, μόλις παρουσιαζόταν ύποπτο κρούσμα, έφευγαν και
πήγαιναν σε άλλα χωριά, ή στα εξοχικά και τις επαύλεις τους.
Μόνο 4 Προβλεπτές υγείας ο Γερόλαμο Κόρνερ, ο Μπενέτο Κουερίνι, οι
Αντόνιο και Νικολό Μπόν, έμειναν στη θέση τους, όλοι οι άλλοι το ‘σκασαν!

4. Παραδειγματική τιμωρία των αντιφρονούντων. Σελ. 77-78
   Στην πόλη μέσα τα τρόφιμα και τα εφόδια λιγόστευαν και δεν έρχονταν άλλα
   από τα χωριά, αφού είχαν απαγορευτεί οι εισαγωγές προϊόντων, «οι λαϊκές
   αγορές» και οι μετακινήσεις.
   Δώσαμε εντολή σε διάφορους κλητήρες να βγουν στα χωριά και να φέρουν
   τρόφιμα.
   Οι κλητήρες αυτοί για να εκτελέσουν τη διαταγή πήγαν σε ένα χωριό, το
   Μαραθίτη(Κοντά στη Φορτέτζα, νοτιοδυτικά από το νοσοκομείο Βενιζέλειο.)
   Οι κάτοικοι όμως τους κυνήγησαν με βρισιές και θα τους σκότωναν, αν δεν
   κατάφερναν να το βάλουν στα πόδια!
   Αυτό μας λύπησε και μας πείσμωσε. Καταστρώσαμε σχέδιο και πήγα με τους
   στρατιώτες την ίδια νύχτα, λέει ο Πασκουαλίτο, να τιμωρήσουμε τους αρνητές
   των εντολών μας.
   5
   Βρήκαμε τον Μιχελή Πίτσουλο, που μας υπέδειξαν αρχηγό της εξέγερσης. Τον
   φυλακίσαμε και το πρωί, μπροστά στα μάτια των δικών του και των
   συγχωριανών τον θανατώσαμε και τον κρεμάσαμε από το ένα πόδι ανάποδα σε
   ένα δένδρο για παραδειγματισμό.
   Μετά από αυτό όλα τα χωριά συμμορφώθηκαν και έστελναν τρόφιμα στην
   πόλη. Τα τρόφιμα λιγόστευαν στα χωριά και το μόνο που έμενε ήταν το ψωμί
   που έστελναν οι φουρνάρηδες από τα χωριά Μαρουλά και Κατσαμπά. Όταν
   όμως πέθαναν οι φουρνάρηδες και οι μυλωνάδες των παραπάνω χωριών,
   λιγόστεψε και το ψωμί.
5. Πόσοι πέθαιναν στο αποκορύφωμα της αρρώστιας (στο ΠΙΚ). Σελ. 79-85
   Στα μέσα Ιουνίου, δεν έφτανε μόνο η έλλειψη τροφίμων και ψωμιού, είχαμε
   και τους περισσότερους θανάτους σε όλες τις κοινωνικές ομάδες της πόλη!
   Στους στρατώνες εκτός από τους 900 νεκρούς, στάλθηκαν στο
   λοιμοκαθαρτήριο γύρω στους 500, που δεν είχαν καμιά ελπίδα για θεραπεία.
   Πολλοί, ευκατάστατοι πολίτες μας παρακάλεσαν να τους αφήσουμε να πάνε
   στα χωριά και αν τους χρειαστούμε θα γύριζαν πίσω. Αυτό μας βόλευε, για να
   μην τους έχουμε στα πόδια μας. Όμως όταν τους χρειαστήκαμε δεν ήρθε
   κανένας!
   Πέθαναν πολλοί καπετάνιοι, αξιωματικοί του στρατού, κρατικοί υπάλληλοι,
   ναύτες, πετροκόποι του Κατσαμπά, ταμίες, γιατροί, φαρμακοποιοί και άλλοι
   «επιφανείς» του Κάστρου. Εκτός από
   λίγους στρατιώτες, είχαν μείνει μέσα λιγότεροι από 1800 κάτοικοι.
   Μέχρι τα μέσα Ιούνη οι θάνατοι καθημερινά έφταναν τους 80 και 90. Δεν
   υπολογίζονται οι «προσβεβλημένοι» που μεταφέρονταν στους μύλους του
   Δερματά(περιοχή σήμερα κοντά στο Μποδοσάκειο Δημ, Σχολείο στις οδούς Αγιοστεφανιτών-
   Ψαρομηλίγγων-Ανδρέου Κρήτης) και στο Λαζαρέτο.
   Αναφορά στο χρονικό της Μονής Απεζανών 1592.
   Στο έγγραφο, χρονικό της Ι.Μ. Απεζανών αναφέρεται πως στο Κάστρο
   ήταν μέρα που πέθαιναν και 150 άνθρωποι.
   6
   Περισσότεροι από 50 ιερείς «απεδήμησαν προς Κύριον». Το
   θανατικό αποδεκάτισε τους κατοίκους του Κάστρου και του κάμπου
   γύρω από αυτό(Τέμενος, Μαλεβύζι). Στο Ρέθυμνο και στα Χανιά δεν είχαν
   κρούσματα. Δυστυχώς για τη Μεσαρά δεν υπάρχουν στοιχεία.
   6.Ελάχιστοι θάνατοι από 14 μέχρι 24 Ιουνίου 1592- Δράση των κακοποιών.
   Σελ. 88-89
   Από τις 14 του μήνα μέχρι τ’ ΑΪ-Γιαννιού του Κλείδωνα, είχαμε 3 -4 θανάτους
   την ημέρα. Όμως ο φόβος μας ήταν μεγάλος!
   Όλοι αυτοί που μέσα στο μεγάλο χαμό και την ερήμωση των σπιτιών, εύρισκαν
   ευκαιρία να σπάσουν πόρτες και να μπουν να κλέψουν ότι υπήρχε μέσα, μας
   έκαναν μεγάλη ζημιά.
   Ο φόβος δεν ήταν μόνο για την αξία των κλεμμένων, αλλά περισσότερο
   φοβούμαστε ότι μαζί με αυτά θα μεταφερόταν η πανδημία στα σπίτια των
   κλεφτών και κλεφταποδόχων και θα είχαμε μεγάλη διασπορά!
   Πήραμε όσα μέτρα μπορούσαμε για τους κλέφτες , εξορίες, αμνηστίες,
   αφορεσμούς από τους κληρικούς, που τους φοβάται ο λαός περισσότερο και
   από την κρεμάλα, και άλλα βασανιστήρια για να επιστρέψουν τα κλεμμένα.
   Δυστυχώς από τα 200 σπίτια που δηλώθηκαν κλοπιμαία, μεταδόθηκε η
   αρρώστια που άρχισε να φουντώνει πάλι τον Αύγουστο. Το Σεπτέμβριο και
   Οχτώβριο, ακόμη και στα χωριά δεν υπάκουαν στις διαταγές, δεν έφερναν τα
   κλεμμένα για απολύμανση και το κακό φούντωνε παντού.
6. ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1592, απαγόρευση κυκλοφορίας. Σελ.90- 91
   Η προσπάθεια που κάναμε να σταματήσουμε το κακό δεν έπιασε τόπο.
   Το Νοέμβρη διατάξαμε να εφοδιαστούν τα νοικοκυριά, μέχρι τις 15 του μήνα
   όλα τα απαραίτητα για 40 μέρες.
   Στο διάστημα αυτό απαγορευόταν η επικοινωνία από χωριό σε χωριό.
   Για 12 μέρες στα μέσα του Νοέμβρη, απομονώθηκε ο λαός και ο στρατός στα
   σπίτια τους και δεν είχαν καμιά επαφή.
   Τα κρούσματα περιορίστηκαν σε 1 με 2 την ημέρα. Αυτά παρουσιάζονταν σε
   αυτούς που είχαν κλεμμένα αντικείμενα και ρούχα, χωρίς απολύμανση και
   κυκλοφορούσαν μολυσμένοι δίχως να το δηλώνουν.
   7
7. Φεβρουάριος 1593.Τελευταία προσπάθεια κάθαρσης με ΜΥΡΑ. Σελ.94-96
   Το Φλεβάρη κάναμε την τελευταία προσπάθεια. Αποφασίσαμε να στείλουμε
   υπαλλήλους σε όλη την πόλη και σε όλα τα σπίτι να μπουν μέσα και να τα
   απολυμάνουν με μύρα(άγνωστη η χρήση τους).
   Οι υπάλληλοι ήταν πιο ειδικοί και δραστήριοι, δεν άφησαν σπίτι και
   αντικείμενο χωρίς απολύμανση!
   Από τις 3 του Μάρτη μέχρι 16 τ’ Απρίλη, Δευτέρα του Πάσχα του 1593,……
   40 ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΟΥΣΜΑ!
   ΤΟΤΕ ΓΙΟΡΤΑΣΑΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ!
   Στην ύπαιθρο συνεχίστηκε από τους υπαλλήλους η κάθαρση μέχρι τα μέσα του
   Ιούλη 1593 όπου υποχώρησε εντελώς η θανατηφόρα πανδημία στην Κρήτη.
   Σποραδικά εμφανιζόταν κατά καιρούς «εισαγόμενα» επικίνδυνα για εξάπλωση
   κρούσματα. Όμως με την έγκαιρη επέμβαση αποφεύχθηκε η εξάπλωση
   οριστικά στο τέλος Ιούλη 1594.
   ΜΕΤΑ ΑΠΟ 30 ΜΗΝΕΣ ΣΕ 3 ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΕΞΑΡΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ,
   ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ «ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΩΜΑ» ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ!
   9.Απογραφή πεθαμένων. Σελ.101-103
   Από τις 22.041 κατοίκους, χωρίς τα κορίτσια***, που είχε ο Χάνδακας και τα
   γύρω χωριά πέθαναν 13.908, δηλαδή το 63%.
   Έζησαν 8.133 ή το 37% του πληθυσμού. Η σύγκριση με τις απογραφές των
   Ενετών αυτή την εποχή, δείχνει να είναι σωστά τα νούμερα.
   ***Στις απογραφές των Ενετών δεν συμπεριλαμβάνονταν τα μικρά κορίτσια.
   Βιβλιογραφία
8. «Μνημεία της Κρητικής Ιστορίας»του Στέργιου Σπανάκη, Ηράκλειο
   Κρήτης.
9. «ΚΡΗΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΩΓΡΑΦΙΑ» Εφημερίδα Πατρίς- Ηράκλειο Κρήτης
   Πετροκεφάλι 27-11- 2020
   Γεώργιος Δαμιανάκης
   Συνταξιούχος Δάσκαλος

ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΟΙ…;

Ένας υποψήφιος ευρωβουλευτής,  της Νεας Δημοκρατίας παρακαλώ, καθηγητής Πανεπιστημίου παρακαλώ, τηλεοπτικός αστέρας και αντιαριστερός παρακαλώ, Πόντιος εξ ονόματος και καταγωγής παρακαλώ, με όλα αυτά τα καλούδια (εντός και εκτός εισαγωγικών), και τα προσόντα, εδήλωσεν ευθαρσώς και ανερυθρίαστα πως:

–  Οι νεοέλληνες, εγώ και εσείς μ άλλα λόγια,  είμαστε   κομάτι του οθωμανικού έθνους…. είμαστε τεχνητό έθνος, κλπ… !!!

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΙΡΙΔΗΣ λοιπόν, καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μας μαθαίνει, πως, κοντολογίς, πρέπει να ασπασθούμε τον ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟ των οθωμανών Τούρκων, τον επεκτατισμό των °Αμερικανών°  τον επεκτατισμό των Άγγλων-«Αυστραλών-Νεοζηλανδών»  που αφού αποδεκάτισαν  τους ντόπιους πλυθησμούς των τόπων που κατέλαβαν οι Τούρκοι από 80.000 Μογγόλοι του μεσαίωνα 1000-1200, έγιναν 80 εκατομμύρια «Τούρκοι «

Αλήθεια παλικάρι μου, είναι τόσο πολύ περισότερο ΓΑΜΙΑΔΕΣ (ΕΤΣΙ ΤΟ ΛΕΝΕ ΣΤΟΝ ΤΌΠΟ ΜΟΥ) οι τούρκοι από τους Έλληνες; Αλήθεια το πισστεύεις; Αλλοιώς πως να εξηγήσουμε, ότι τα κάποια εκατομμύρια των ΕΛΛΗΝΩΝ της απο την αρχαιότητα ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ, απο την πατρίδα σου τον Πόντο, την Καπαδοκία, Βυζάντιο κλπ  καθώς και τη μητροπολιτική Ελλάδα, μέχρι και την Κρήτη, με απλά λόγια 4000 χρονια ελληνισμου, με δυσκολία καταφέρνουν νάναι 7-8 εκατομμύρια σήμερα . ένώ οι 80.000 Μογγόλοι σου έγιναν σε μόλις 600 χρόνια, 80 εκατομμύρια «τούρκοι»;

Αντιλαμβάνομαι τις επικύψεις- υποκλίσεις  σου στους «Αμερικανούς» στους διεθνιστές κλπ που έφτιαξαν κατ΄ εντολήν τη …Μακεδονία των Σλάβων!!!, την «Αμερική» των λευκών και όχι των ινδιάνων, την «Αυστραλία» των αγγλων και όχι των αββοριγίνων-ντόπιων .

Λυπάμαι που στην πορεία σου, δεν κατάλαβες  ότι οι κατά πολλά ανεπαρκείς Νεοέλληνες, γιαυτό και η κακοδαιμονία του συγχρονου ελληνικού κράτους, τουλάχιστον κράτησαν τις πανάρχαιες ελληνικές -ανθρωπιστικές αξίες της ελευθερίας του σεβασμού των υπόλοιπων λαών, τότε που οι εκλεκτοί σου ήσαν ακόμα στα κλαδια των δένδρων.

Μιά ερώτηση ακόμα κ Καιρίδη μου: Πότε κατήλθαν οι Σλάβοι που υπερασπίζεσαι στη Θεσσαλονίκη; Και οταν έγινε αυτό, ο γηγενής ελληνικός πληθυσμός, εξαυλώθηκε; Ή με τη βία σλαβοποιήθηκε-εξανδαποδίστηκε (διάλεξε…) Και μιάς και αυτές είναι οι απόψεις σου, προφανώς είσαι τουρκολάγνος, (μιάς και υπεραμύνεσαι του …Οθωμανικού δικαίου που κατέσφαξε τους Πόντιους προγόνους  σου….)

Εμείς, οι Έλληνες κ Καιρίδη μου δεν λέμε ούτε καν τα αυτονόητα: Πως ο Πόντος είναι Ελλάδα , πως η Μικρα Ασία είναι  Ελλάδα. Εσύ γιατί υπεραμύνεσαι του …Οθωμανικού κεκτημένου, πως εμείς είμαστε και καλά  ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΟΙ;

Μεγάλωσα στην Κρητη… η μεγαλύτερη βρισιά γιά ενα Κρητικό στα παιδικά μου  χρονια ήταν: ΒΟΥΛΓΑΡΟΣ, και ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΟΣ

Κατάλαβε τελικά αγαπητέ μου,  πως ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΑΝΕΤΑ, ν αλλαξοπιστίσεις και να αλλαξοπατρίσεις, υπερ των Οθωμανών προγόνων σου, όπως λές, πιστεύεις και δαιτυμπανίζεις, και να μείνεις στον σημερινό πόντο,  Θα μπορούσες νάσαι ένας ευπόλυπτος συνεργάτης του Ερντογαν, ή ενας αξιοσέβαστος απόγονος του Κεμαλ Ατατουρκ.. Και οι δυο άλλωστε, κατα πως λέγεται δεν είναι παρά Έλληνες ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΙΣΑΝΤΕΣ και φυσικά ΑΡΝΗΣΙΠΑΤΡΙΔΕΣ….Δεν θα αποτελούσες λοιπόν πρωτοτυπία….

Θαυμάζω κ …επιστήμονα, την …επιλεκτική επιστημονική σου μνήμη και κατάρτιση. Για τους κατακτητές Μογγόλους και Σλάβους χρησιμοποιείς το περί …ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΒΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟ, ενώ για το φουκαρά τον νεοέλληνα, ΠΟΥ ΑΚΟΥΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ ΣΟΥ, δεν εφαρμόζεις το δίκαιο της 3000 ετών ύπαρξης στα πάτρια εδάφη…. Αλήθεια, ο έλεγχος του DNA ….ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΜΟΥ, σου λέει κάτι; Αλλά και πέραν αυτού, ο ελληνισμός, σου λέει κάτι; Γιά μήπως, όπως λέει ο φίλος σου ο οθωμανός Ερντογάν πιστεύεις και συ πως ο Αxιλλέας και η Ωραία Ελένη μιλούσαν ..τούρκικα, ενώ ο Ιπποκράτης ήταν …Αρχαίος Τούρκος;
-Αλήθεια φίλοι μου δεν φοβάμαι τους Τούρκους της Τουρκίας… φοβάμαι και να φοβάστε και σεις τους Τούρκους της Ελλάδας, τους Κουμπάρους του Ερντογάν, τους Καιρίδιδες, τους Καραμανλήδες, τα τσιπροειδή τα κατρούγκαλα κλπ…. Οι βροντερές φωνές των «συμμάχων» μας: Ντοιτσλαντ υμπερ άλλες, των Γερμανών, πρώτα η Αμερική του Τραμπ, και  το Αιγαίο της καρδιάς μας, του Ερντογαν μα και του Οθωμανού …καθηγητή μας, δεν σας στέλνουν το μήνυμα, με τι τομάρια έχουμε μπλέξει;

Για δε την Νεα Δημοκρατία μας,  και είς ανώτερα….(ή μήπως κατώτερα;)

Δεν διαφωνώ καθόλου  μαζύ σας τελικά, αγαπητέ μου πως στην Ελλάδα του σήμερα υπάρχουν και  Τουρκοσποροι και Σλάβοι… Ο ίδιος είστε τρανό παράδειγμα… το αποδείξατε…

Κ Καιρίδη μου μην προσπαθείτε να πρωτοτυπήσετε.   Από την αρχαιότητα σ΄αυτόν τον τόπο υπήρχαν ΜΗΔΙΣΑΝΤΕΣ. Προφυλαξτε μόνον το αστέρι σας τον Κυριάκο Μητσοτάκη, και μην φανερώνετε τις μύχιες σκέψεις του πρόωρα…, μπορεί και να σας διαγράψει…, και τότε η έσχατη πλάνη του Νεοέλληνα θάναι χείρων της πρώτης… (μιάς και θα το κάνει με βαριά καρδιά, αφού έτσι κι΄αλλοιώς υπεραμύνεται και αυτός της Βόρειας Μακεδονίας, (το Νότιο κομμάτι της οποίας, έχουμε ….καταλάβει εμείς οι Ελληνες…, και ο νοών νοήτω)

 

ΟΙ … ΙΡΛΑΝΔΙΚΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ, οι ΦΑΙΔΡΟΙ ΓΕΦΥΡΟΠΟΙΟΙ….και οι ΠΛΥΣΤΡΕΣ του ΠΑΠΠΟΥ μου…

(Γεννήθηκα, και μεγάλωσα περπατώντας, γύρο από τον ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΡΟ, μέχρι τα 18μου χρόνια. Παρακολουθώ τα του τόπου μου κάθε μέρα… ¨Εχω ακουστά ιστορίες, μα και εχω ΒΙΩΣΕΙ  πολλές πλημύρες στην συγκεκριμένη περιοχή… ΠΟΤΕ δεν θυμάμαι να χάθηκαν ζωές, ζωων και ανθρωπων, στην περιοχή. Και τώρα ξαφνικά, σαν κεραυνός η είδηση του θανάτου 4 ανθρώπων… Ποιός ο λόγος; Ας αναλογιστούμε όλοι μα και ας ΕΠΙΜΕΡΙΣΤΟΥΜΕ εξ ίσου όλοι, τις ευθύνες μας… Είτε καθισμένοι αμέριμνοι σε μιά καρέκλα εθύνης και εξουσίας, είτε γιατί κρατάμε αδέξια ένα χαρτί, την ψήφο μας καλέ!, που τήν ρίχνουμε στην κάλπη θεωρώντας πως την πετάμε σε σκουπιδοντενεκέ, είτε ακόμα γιατί παραδιδόμαστε αμαχητί στη σύγχρονη τεχνολογία του αυτοκινήτου ή  του GPS. Ας μην ξεχνάμε ούτε στιγμή το πόσα έχουμε ζητήσει από τους γύρο μας, και πόσα πολλά μας έχουν δόσει, η κοινωνία και οι δικοί μας, για να μετρήσουμε  πόσα θα τους στερήσει ο δικός μας χαμός…

Ξεσκαλίζω λοιπόν τις μνήμες μου και τις καταθέτω, ευχόμενος να μην γίνουν  κιάλλοι θύματα των ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ, τελικά, ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΛΉΨΕΩΝ  Ίσως ξενίζει η άποψη μου πως οι παραλήψεις είναι και δικές μας, είμαστε μ΄αλλα λογια ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ, μα στην πραγματικότητα, η έλλειψη αυτοσεβασμού, η έλλειψη παιδείας στη λελογισμένη χρήση των σύγχρονων τεχνικών και μέσων, και από την άλλη η ολιγωρία των κοινωνικών δομών στην προβλεψη και πρόληψη ατυχημάτων, συναφών με τις επερχόμενες νεωτεριστικές τεχνολογίες πληροφοριών, κίνησης, μετακίνησης, ακόμα και διασκέδασης  είναι στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος σύγχρονος δολοφόνος που κυκλοφορεί ανάμεσά μας…)

Η λέξη Γεφυροποιός είναι μάλον μειωτική  στη νεοελληνική, μιάς και ο Μεσάζων –Γεφυροποιός, συνήθως  έχοντας στο νού του το ίδιον οφελος, ακολουθεί πιστά το αρχαιοεληνικόν “και τουτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι” , προσπαθώντας να έχει κέδρος και από τους μέν και από τους δε , και από το παλιό και από το καινούργιο κλπ…

-Δεν περίμενα κάτι καλύτερο από τους  σημερινούς τεχνικούς –τεχνολόγους των δομικών έργων και της οδοποιίας,  που τα πάντα τα βρίσκουν στο διαδίκτυο, καθώς και σε εξειδικευμένα τεχνικά εγχειρίδια. Καλά λοιπόν κάνανε και την ΠΛΥΣΤΡΑ στο παλιό πέρασμα του ΚΟΚΙΝΟΥ ΠΟΡΟΥ, το ονόμασαν ..ΙΡΛΑΝΔΙΚΗ ΓΕΦΥΡΑ, όταν ,μετά τον αναδασμό χρειαζόταν να ρίξουν λίγο τσιμέντο, για να γλιτώσουν τα ΡΥΓΙΑΚΟΦΑΏΜΑΤΑ, στα συγκεκριμένα σημεία διασταύρωσης με ξηρικά ρεμματα, για να μπορούν να περνούν τα τροχοφόρα των γεωργών και τα συγχρονα εγαλεία τους, χειμώνα –καλοκαιρι… Συνάμα, ….ΓΕΦΥΡΟΠΟΙΗΣΗΑΝ μιά απλοική κατασκευή, έχοντας στο μυαλό τους  το ίδιον όφελος από τουτεινά τη ΓΕΦΥΡΟΠΟΙΗΣΗ…

 Έτσι λοιπόν, η μεν πλύστρα του κοκκινου πόρου μετονομάσθηκε σε …ΙΡΛΑΝΔΙΚΗ ΓΕΦΥΡΑ, ο δε ΚΟΚΙΝΟΣ ΠΟΡΟΣ, περασμα των κατωμεσσαριτών (Πετροκεφαλιανών, Κουσανων, Σιββιανών, Πιτσιδιανών, Καμηλαργιανών)  επι αιώνες για τις Μοιρες –Ηράκλειο,  μετονομάσθηκε σε » ΤΑΒΕΡΝΑ  τα ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ»  για επίσης άλλους, μα ευνόητους λόγους…. ( Βλέπεις εκείνα τα χρόνια το …γαϊδουρινό θεώρημα (πυθαγόρειο στα μαθηματικά) ήταν ευρύτατα γνωστό και σεβαστό από το λαό… Η τριγωνική διαδρομή Καμαράκια-Μεσοστράτη του Καλαμιάρη -Κόκκινος Πόρος -Αμαξωτός ήταν η συντομότερη κατά μιάμιση ώρα γιά τις Μοίρες).

Έλα όμως που  έχω αρκετά καλή μνήμη, και μούρχονται στο νου οι πρώτες πλύστρες της Κάτω Μεσσαράς γύρο από το ΠΕΤΡΟΚΕΦΑΛΙ… Θάταν 1950-1952 και ο χωματόδρομος Λειβαδιώτης-Πιτσιδια βελτιώθηκε, με Γκρέιντερ, ενώ τα πρανή-σκαρπα- καθόλο το μήκος προ του Πετροκεφαλιού διαμορφώθηκαν  με ΑΓΓΑΡΕΙΕΣ των κατοίκων δηλαδή ετήσια 10ήμερα εθελοντικής εργασίας των κατοίκων κάθε χωριού…

Η έλευση και οικονομική προσβασιμότητα του τσιμεντου από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, βοήθησε στη βελτίωση των δρόμων χωρίς μελέτες ειδικών μα απλά χρησιμοποιώντας τον κοινό νου των ταλαιπωρούμενων κατοίκων… Όπου λοιπόν υπήρχαν ρέματα ξηρικά, όπως σε όλη την Κρήτη με τις σχετικά λίγες βροχές και ποτάμια, το χειμώνα αυτά τα ρέματα έκαναν πολλές φορές αδιάβατους και επικίνδυνους τους δρομους  της περιοχής .  Απλά λοιπόν:

-Πρώτον, ΠΛΑΤΑΙΝΑΝ τις διασταυρώσεις δρόμων –ρεμμάτων και

-Δευτερον ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΟΥΣΑΝ το δάπεδο των δρόμων στη διασταυρωση με το νεόφερτο ΤΣΙΜΕΝΟ, ώστε ΠΡΩΤΟΝ να μην ΔΙΑΒΡΩΝΕΙ το ρέμα το δρόμο , και ΔΕΥΤΕΡΟΝ, νάναι πλατύ το ρέμα ΄στη διαστευρωση, ώστε να μην είναι ορμητικο και επικίνδυνο το πέρασμα την ώρα της νεροποντής  Νάτες λοιπόν οι ΠΛΥΣΤΡΕΣ !!!

ΠΛΥΣΤΡΕΣ λοιπόν…

Η πρώτη πλύστρα πρέπει νάγινε στο δρόμο Λειβαδιώτης-Μάταλα, στο κατέβασμα του ΛΙΝΟΒΡΟΧΙΟΥ, στην περιφέρεια της Πόμπιας .

Η δευτερη πλυστρα έγινε στην τοποθεσία ΖΕΡΒΟΥ ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ, 400 ΜΈΤΡΑ ανατολικά του Πετροκεφαλιού

Η ΤΡΙΤΗ ΠΛΥΣΤΡΑ  έγινε βγαίνοντας από το Πετροκεφάλι 30 μέτρα δυτικά της εκκλησίας του Αγ Ελευθερίου μαζεύοντας τα νερά ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΝΕΡΟΠΟΝΤΈΣ από το δρόμο του ΚΟΥΣΕ. Ήμουν τότε 5-6 χρόνων και θυμάμαι τον παππού μου τον Αλεξάκη, παλιό κτίστη, να καθοδηγεί το νεότερο κτίστη επίσης  Χαρίλαο Τσικνάκη, για το πώς να διαμορφώνει ήπια κοίλανση  στο οδόστρωμα,  ακίνδυνη για τα ελάχιστα διερχόμενα τότε οχήματα.

Τρίτη και τέταρτη πλύστρες  ήταν η μια νότια προς Κουσέ στο Κουσανο ρυγιάκι, ανέπαφη μέχρι και σήμερα, και η άλλη ΔΥΤΙΚΆ προς Μάταλα στη πρώτη γωνιά  του Νεκροταφίου Πετροκεφαλιού , που έχει αντικατασταθει με ένα γεφυράκι….

Νομίζω πώς η ΣΙΒΒΙΑΝΗ ΠΛΥΣΤΡΑ του ΚΑΛΑΘΑ, είναι ακόμα εν ζωή, μιάς και 100 μέτρα βορειότερα υπαρχει Γέφυρα…

Θα μου πείτε βέβαια: Προς τι όλη αυτή ή αναμόχλευση της μνήμης σου άνθρωπε μου, για μια λεξούλα; Μα είναι πολύ απλό …τρομάρα μας….Σας το εξηγώ ευθύς παρακάτω:

Ο παππούς μου γενήθηκε στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη το 1880, πολέμησε 9 χρόνια για την απελευθερωση της Ελλάδας και ξαναγύρισε στην Κρήτη. Ίσως θα μπορούσε νάχει σπουδάσει την ….οικοδομική τέχνη που γνώριζε,  στην Αγγλία το ίδιο διαστημα, γενόμενος γνώστης των ΙΡΛΑΝΔΙΚΩΝ ΓΕΦΥΡΩΝ, και ταυτόχρονα …μύστης της κατασκευής τους… Πάντως απ όσο τον θυμάμαι, τούρκικους αμανέδες γνώρισε, μα από αγγλικά γρύ….

Οι ΙΡΛΑΝΔΙΚΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ, έγιναν διάσημες από τον Ιρλανδοαγγλικό πόλεμο του 1920 Ηταν αντίστοιχα περάσματα ΄όπως και οι φτωχές πλύστρες του παππού μου.. Παντως ο παππούς μου δεν πήγε στον Ιρλανδοαγγλικό πόλεμο, ούτε και μετεκπεδεύτηκε, όπως σήμερα, στην Αγγλία.

Οι σύγρονες πλύστρες όπως και οι ιρλανδικές γέφυρες φαντάζομαι, έχουν καταργηθεί από τη συγχρονη τεχνολογία….  Όπου όμως, σπάνια, δεν έχουν καταργηθεί ‘όπως η πλύστρα στον κοκκινο πορο,  ήταν πολύ χρήσιμα προχειρα κατασκευάσματα :

ΠΡΩΤΟΝ για του Γεωργούς- γνώστες της περιοχής  γι αυτό και ΠΟΤΕ ΣΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΝΙΓΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΓΕΡΟΠΟΤΑΜΟ ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ  ΜΕ Η ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΛΥΣΤΡΑ,

ΔΕΥΤΕΡΟΝ  η εξελιξη των συγκοινωνιών –επικοινωνιων και μέσων μετακινησης  θα ώφειλε να κρατά σε ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ τους αρμοδιους περι τα συγκοινωνιακα-επικοινωικά  ώστε ΕΓΚΑΙΡΑ προστατευσουν τους μη γνώστες της περιοχής από την κακή συγκυρία… Και για να εξηγούμαι

–Ζητείται ή όχι ΑΘΡΟΑ  τουριστική προσελευση στη νότια Κρητη;

-Χρησιμοποιείται ή όχι το GPS  για επιλογή του δρόμου μετακίνησης, ειδικά από τους μη ντόπιους ;

-Βάζουνε ή δεν βάζουνε ΚΑΓΚΕΛΑ ΠΡΟΣΤΑΣΊΑΣ σε ΚΑΘΕ ΓΕΦΥΡΑΚΙ παντού στον κόσμο;

-Έχουν ακουσθεί, ανώδυνα τελικά, περιστατικά, που νάχουν κινδυνέψει κάποι, να παρεκλινουν στον μικρό και χωρίς προστατευτικά γκρεμό,  της πλύστρας του κόκκινου πόρου ακόμα και το κατακαλόκαιρο;

Και το τελευταιο μου ερώτημα-απορία: Αφού ΟΛΟΙ μας βάζουμε καποιο κάγκελο για να μην πέσουμε κατά λάθος από το μπαλκόνι μας ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΨΗΦΟΘΗΡΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ δεν έβαλαν ένα βαρεως τυπου καγκελο στην καταντη μεριά της πλυστρας ώστε νάναι 100% ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟΙ οι ανυποπτοι ή και απροσεκτοι διερχόμενοι;

(Όταν ήμουν 6-’8 χρόνων, περνούσαμε όταν ΕΣΕΡΝΕ  Ο ΓΕΡΟ ΠΟΤΑΜΟΣ, ετσά το μέγαμνενε εμείς στα νιάτα μου, και ο κύρης μου εκράθιενε μια χαχαλόβεργα και ανίχνευε τον πατο, στηριζότανε  σ΄αυτή, και βημα-βημα προχωρούσε, με το νερό μέχρι τη μέση, μα με ασφάλεια. Αν ήταν ζόρικος ο Γεροποταμος, έκαναν οι κατωμεσαρίτες παράκαμψη από την Πομπιανή καμάρα προσθέτοντας ένα ακόμα δίωρο περπάτημα για να φθάσουν στα σπιθια ντωνε…)

Ας βγάλουν λοιπον μερικά πανέρια οι τοπικοί μας άρχοντες σε δυο τρια χωριά της περιοχής να δόσουν τον οβολό τους οι κάτοικοι στη μνήμη των αδικα πνιγμένων, να τοποθετήσουν δυο κάγκελα χωρίς μελέτες και εγκρίσεις… Όταν με το καλό βρεθεί το μεγάλο κονδύλι, θα βρεθεί και ο καταληλος γεφυροποιός για τη γέφυρα μεγάλης ασφαλείας….  Αλλωστε τα 260.000 ευρώ του κ Κουκιαδάκη έμειναν στα αζήτητα… και από τους γεφυροποιούς  και από το Δήμο Φαιστού. (Αλήθεια τόσα, έστω και λίγα, λεφτά να μένουν στα αζήτητα, σαν προεκλογική  μούφα μου φαίνονται…)

Θα μου πεις πως τα κάγκελα σε έντονη βροχόπτωση θα κρατήσουν  και κλαδιά σακούλες κλπ και τα καγκελα θα εμποδίσουν τη πορεία τους στη θάλασσα, και μπορεί να φράξουν προσωρινά το δρόμο  Ε εε και; Αυτό οδηγεί σε ένα ακόμα πιο … αυτοματοποιημένο  συστημα προστασίας των διερχομένων !!! Και να θέλουν να περάσουν θάναι δύσκολο… Μα και να θέλουν να πνιγούν δεν θάναι εύκολο …

Ορέστης Κουκουριτάκης +

11 Ιανουαριου 2019… Η ημερα που πρέπει να αποχαιρετήσω ενα φιλο χωριανό, που, όπως και οι πιά πολλοί τση γενιάς μου, ρίζωσε μεν στα χωριά της κάτω Μεσσαράς, όσο και άν, οπως οι πιό πολλοί   μας, μεγαλώσαμε, προκοψαμε, παιδιώσαμενε, σ΄άλλα μερη…

Καταγωγή  Σιββας (Συγγελάκη Αικατερίνη) και Πετροκεφάλι (Κουκουριτάκης Περικλής)  Γενήθηκε -μεγαλωσε στις Μοιρες 1947 και μετά τη συνταξιοδοτηση του γιατρου  πατέρα του μετακομισαν οικογενειακά στην Αθηνα

Δεν ξεχασε ποτε τον τόπο του, μα και τα μεγάλα σόγια, Κουκουρίτιδες και Συγγελλάκηδες, απoύτανε «αποσπορίδι τωνε», κατα πως θα το λέγανε αυτοί γι΄αυτόν…

Φίλε Ορέστη ζεις στη σκέψη των  φίλων σου…  Ζεις στη σκέψη και την καρδιά των ανθρώπων σου… Βαρβαρα, Περικλή, Ιωάννα, να τον θυμάστε με αγάπη… Το αξίζει….

ΑΛΕΤΡΟΔΕΜΑ ….

 

Κάθε που θα σμίξομενε με στοι γνωστους Κρητικούς κοντοχωργιανούς, βγάζομενε τα σώψυχα μας, αμολέρνομε τη γλώσσα μας να βγάλει τη λασπουργιά, κατακάθι πίκρας το λένε οι αποδέλεοιποι, οι γραμματιζούμενοι, απου μαζώνει κάθε μέρα ο κακομοίρης Ελληνας-,Ελληναράς καλύτερα, στα σωθικά ντου, και γροικά να καϊναντήσει:
-Εεεε σύντεκνε, επάθαμεντηνε με τον Αντρέα, μα που να καταλάβεις ετοτεσάς είντα κιαολιάς μας εκατέστενε ο γιβεντισμένος…

-Και ο άλλος: Είρθενε μαθές ο δικός σας, ο Μητσοτάκης, μα τον είχανε καλά μπουζαζμένο οι …. Καρεκλοδότες οι Αμερικάνοι. “Γιάε, δεν έχεις μόνο το Μπακογιάννη στο σόι σου, έχεις και κοπέλια και ξά σου…. Εποκάμανε τα ψωμιά σου στη εξουσία… Τρία χρόνια και πολλά σου είτονε…» Ετσα δεν τουτόπενε στα Κρητικά ο Μιστερ Χολμπουργκ τον Ιούνη του 1993, ο Αμερικανός ακολουθος ; τότε στην Αποικία μας την Ελλάδα είχαμενε και ακόλουθο, μεγάλη μας τιμή…. Και τον Οκτώβρη του 1993 οι …”πωλιτές” της Ελλάδας (Αυτοί δεν είτονε, και είναι, οι “πολίτες” της Ελλάδας; ΟΙ Έλληναράδες ψηφοφόροι πουλούνε –ξεπουλούνε στο πι και φί τον τόποντονε… Η …Δημοκρατία μαθές τως έδωκενε το δικαίωμα να πουλούνε… και αυτοί με τη μεγαλομανία ντωνε, αντί να πουλούνε την πραμάτειαντωνε στη λαική αγορά τση γειτονιάς τωνε, αποφασίσανε να πουλούνε το ψηφαλάκι ντως σε κάθε εκλογή απου τωνσε καταστένανε τα αφεντικα….)
-Εξεπουλήσανε τοτεσας το Μητσοτάκη για να αναστήσουμε τον πορνόγερο Αντρέα… Και μπακαλούμ ηκαμε α καμομοίρης πράμα; Ισα-ισα απου μασε φόρτωσε τη Μιμή στη θέση της Οβραίας τσοι Μαργάρίτας για ναχωμε νε να πορευόμαστε…. ¨Εχομενε μαθές τόσους “Πασόκους” στην Ελλάδα…. Και μη μου πέίτε πως δεν έχουμε… Εχομε κακομοίρηδες μα δε φαίνονται…. Γιατί; Όχι, δεν φοβούνται να το πουν, μα ψιλοντρεπονται μια ολιά… Να είναι σαν τσοι … Κρυφοχριστιανούς τση Τουρκίας… Δε λέω πως προσκυνούνε την Παναγία οι “Πασόκοι”, μα στην κρεβατοκάμμαρά τωνε έχουνε κόνισμα μια “Μαργαρίτα” και μια “Μιμή”, βοήθειά ντωνε….

-Εϊχαμενε που λέτε και εκείνο το καλό Εβραιοπουλάκι, που τονε βάλανε για …ξεκάρφωμα στη Δεξιά, Εβερτ το ονομά του, και απίτις εξεθυμάνανε οι Ελληναράδες “αδεξιοι-δεξιοι” ψηφοφόροι, φέρανε ένα γνησιο Γερμανοεβραιο, Σιμιτης για όσους το ξεχάσανε, και τον ντύσανε Πασόκο, και ούλα τα μουσκάρια σαν ορδές βουβαλιών αμερικάνικου ντοκυμανταίρ, τρέχανε να τονε καμουνε πρωθυπουργόντων ε οι γιβεντισμένοι … Βέβαια θα μου πεις, ηφαε τη θέση κειανενούς αξιόλογου δεξιού; Του χοντρομπαλά του Κωστάκη; Που ανε βγάλεις την γυναίκα ντου τη Νατάσα, μια αξιοπρεπη κοπελιά απου επροσπάθειενε ένα φεγγαρι να γενεί χειρουργός, χωρίς να προκαλει τον ιατρικό κόσμο γύρο της, δεν κατέχω είντα κιαολιας΄άλλο είδωκενε στην Ελλλάδα από τη θέση του πρώτου Έλληνα πολίτη

-Καλα-κακα ετελέψανε οι αποκριές, και είρθενε η εποχή της νηστειας; σωτηρίας; θα σας γελάσω….
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ καλή του ώρα δεν εμίλε ούτε καλα ελληνικά. Βέβαια σάμπως και του χρειγιάζουντανε; Εμείς στο χωργιό μου στα βούγια δεν εχρειγιαζόμαστανε την Ελληνική μα μουδε την Αγγλική γλώσσα για να τα λαλούμενε τα βούγια στο χωράφι: Τρεις-τέσερις λέξεις : έσοοοο, παραβολήηηηη, Οοοοο, εγροίκουνα από τσοι ζευγάδες οντεν ειμουνε μικρός, και η ψυχικη επαφή του ζευγά με τα βούγια ντου είτονε αρκετά…. Και η συνενόηση αψογη… Τη σήμερον ημέρα τα βούγια τση Ελάδας σαν εθωρούσανε το Γιωργάκη άστα να μην σας τα λέω είντα τουργκουζές τάπιανε… Εϊτονε η εποχή απού όσοι έκανε εισαγωγές σε πάνες ακράτειας εχεστήκανε, μετα συγχωρήσεως, στο ταληρο… Τόσηνα είτονε η χαράντωνε των Ελληναράδων για το Γιωργάκη- ΓΑΠ… “Λεφτά υπάρχουν” , γαρ !!!

-Μα μιάς και άλλο αγάπη και άλλο έρωντας, ο τελευταίος ο παντέρμος δεν κρατεί πολύ, και οι Έλληνες εμουρώσανε στο σανο του Γιωργάκη μα δεν επολυκαίρισενε… (Βέβαια ο Γιώργος δεν τωσε μίλιε για σανό, λεφτά υπάρχουν τως εφώνιαζε, μα σαν είδε με είντα βούγια είχενε να κάνει τωσε κουνιε μπροστά από τη μουστρουχίνα ένα δεμάτι σανό*….) ΚΑΙ οι …πανέξυπνοι Ελληναράδες αγίκανε το Γιωργάκη και ερωτευτήκανε τον Αντωνάκη το συμμαθητη-συγκατοικο στο Αμερικα του Γιωργάκη. Βέβαια για ντοκτορά στη μελισσοκομία είχα ακουστα πως είχενε πάει ο Αντωνάκης, πως μας εμπέξανε αυτοί οι ευλοημένοι οι τσέλιγκες του Αμέρικα, εμάς τα βούγια (ζευγά εθέλαμε όι μελισσοκόμο) σαν ναμαστε μελίσσια, το αντικείμενο του Αντωνάκη ντε, αλλά αμα το καλοσκεφθείς και τα μελίσσια θέλουνε τους Κηφήνες τωνε… ¨Αρα ενας Αντωνάκης ειτονε ταμαμ για τους Ελληναράδες που από Βούγια του Γιωργάκη αναβαθμηστίκανε σε μελισσια του Αντωννάκη…..

*Ακόμη θυμούμαι τα μουστρουχωμένα έχνη μας οντενείμουνε κοπέλι, πως με κυνηγούσανε και μπαϊνανε στη μάντρα, αμα τωσε κρατουνε μιαν αγκαλια χόρτα να τα ταϊσω…. Είντα να πεις εδά…θωρώ τον Αλέξη και κρατεί το σανό των συντάξεων και των μισθών και καθε ντάι-ντάι τα μαντρίζει τα έρμα, στείρα και έγαλα, κατά πως τωνε πρέπει…

-Εγώ μωρε κοπέλια, επετάχτηκε ο συμέθερο μου, δεν είμαι πολιτικάντης, και δεν ξανοίγω να πιάσω θέση στη ματζαδούρα.. Σάματις πως μπορούνε να χορτάσουνε πολλοί απόνομις τση; Αντε να φάνε ούλοι οι πολιτικοί-πολιτικάντιδες και τα τσιράκια ντων.. οι αποδέλεοιποι; Καμποσοι τσανακογλείφτες βελάζουνε και μουγκανίζουνε γύρο από τη ματζαδούρα μα οι πολλοί απογοητευονται και με κατεβασμένη την κεφαλή μα και τεντωνμένα τα αφθιά, ανεμογυρίζουνε, σαν έχνη, γνήσιοι ραγιάδες, μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος να τοσε σφυρίξει κλέφτικα σαν το παππού τον τσέλιγκα… και το κουράδι τρουλαφτιά … και τρέχει να προκάμει τη ….μοιρασιά στην καινουργια ματζαδούρα….

-Επρόκαμε απου λέτε ο Καλος θεός των Ελλήνων, αλλοι τονε λένε θείο Σαμ, και τως είφτιαξε ένα Αλέξη μουρλια…. Είντα τόθελε και αυτός ο ευλοημένος, αντί να τωσε ζητήξει, των Αμερικάνων, να συραγά ένα κουράδι γκομενες στο Χολιγουντ, αποφάσισε να συραγά κατι ξεπνεομένους συνταξιούχους στα καπιταλ κοντρολς, καποιες χιλιάδες αλλους στα κοινωνικά συσίτια, καποια εκατομμύρια λαθρο ανθελληνες, (και μη μου πείτε πως είναι ελληνική ιδέα η εγκατάλειψη της διαλυόμενης πατρίδας σου, για να σου δίδει συσίτιο η μπατίραινα ψωροκώσταινα… Φανταστείτε την Ελλάδα του 21 να την εγκαταλέιπανε οι Ελληνες…. ) Τέλος πάντων, περί ορέξεως ουδείς λόγος …. Ο Αλέξης ζωντανα ήθελε ζωντανά έχει…είντα θα πει βούγια, είντα μέλισσες είνται γαιδάροι… Ζωντανά του θεού είμαστε, και … ότι πουν τα αφεντικά….

-Είπεσε ντως μιαολιά βαρύ που εβάλανε τον…. Αριστερό Τσιπρα να ξεμπροστιάσει τις ….αριστερές ιδέες Είντα να πείς έδα…. Εξεχάσαμενε ζάβαλε την παλαιϊνή κουβέντα απού λέει πως “τα ματαξωτά βρακια θενε και επιδέξιους κώλους… αλλοιώς πάνε τα βρακιά, βγαίνουνε χεσμένα μετα συγχωρήσεως….” Ετσά και δα: Εβάλανε τον γιό του μεγαλεργαλάβου του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ Αλέξη, να ανεμαζώξει τον κάθε κοματικό γυρολόγο, που κατά καιρούς δηλώνει δεξιός, πασόκος , κεντρώος, Αριστερός, να τσοι συσπειρώσει στην …αριστερά και να τηνε ξεφτυλίσει…. Και ξανοίγει ο κακομοίρης ο ανεγκέφαλος και παραλοϊσμένος νεοέλληνας να βρει στη γειτονιά ντου ένα συριζαίο να τον ε φτύσει, και δεν βρίχνει ΟΥΤΕ ΕΝΑ !!!! Χάθεκε να του το πει κανένας κατάμουτρα:
Στον καρφίχτη φτύνε χριστιανέ μου στον καρφίχτη !!!

******
-Εμπουζάσανε μας κουμπάρε σανα απου μπουζαζαμενε τα ρίφια και τα αίγες οντε τσοι κουρεύγαμενε…. Γι τσοι χοίρους οντε τσοι μουνουχούσαμενε …. Και δα, θενε μασε κουρεύγουνε, θενε μασε μοουνουχούνε…. Σαν μπορούμε ας κάνομε κι΄αλλοιώς ….
Βγαίνει κι ο ξαδερφος και τω θωρεί μιαολιά διαφορετικά το πράμα:
-Σαν να μου φαίνεται πως δε μας έχουνε μπουζαζμένους μωρέ κοπέλια και κατεχετε γιάντα; γιατί θα τσοι κατηγορήσομενε λέει πως δεν σέβονται τσοι …δημοκρατικές ( μη χέσω ) μας ελευθερίες…. Και μπορεί να τσοι κατηγορήσομενε και για φασισμό…. Μαθές την εξουσία να ονομάζουνε κάποιο φασίστα την έχουνε μόνο αυτοί, ώστε αμα παραστρατίσομε υποστηρίζοντας την Ελλάδα απλά μας λένε φασίστες και ρατσιστές, που δεν δεχόμαστε τους τζιχαντες στα σπιθια μας…
-Εμένανε, συνεχίζει ο άλλος συντεκνος μου, μου φαίνεται πως μας έχουν δεμένους με εξελιγμένα δεσμα όπως θάλεγε και το σπουδαγμένο το συμπεθεράκι μου, και τα δεσμα αυτά δεν είναι άλλα από το ΑΛΕΤΡΟΔΕΜΑ….
– Που σούρθενε μπρε σύντεκνε ετουτινά η κουβέντα, που τηνε θυμήθηκες; 50 χρόνια εχεις να πατήσεις στο χωργιό, και ζευγάς δεν επρόκαμες να γενείς, που το θυμάσαι το αλετρόδεμα;
Είτονε πραγματικά μια έξυπνη δεσά (τ.ε. τρόπος δεσίματος με σχοινι ) το αλετροδεμα: μια θηλειά με μερικά μέτρα σχοινι με περιπου ισα ακρα και αυξομειούμενα σε μήκος Στο κάθε ακρο ήταν δεμένο το κάθε ένα από τα δυο βοδια στο ζυγό: Το δεξιο και το αριστερό. Η θηλεια—αλετροδεμα ήταν πανω στο αλέτρι στα χερια του ζευγά, ο οποίος τραβούε εναλάξ και χειραγωγούσε πότε το δεξι βόδι, πότε το αριστερό…. Και συνεχίζει ο σύντεκνος:
Εϊντα θα πει μωρέ κοπέλια δεξός και ζεβός… Ο ζεγάς κρατεί το βουκέντρι, ο ζευγάς ήβαλε το ζυγό και τα ζυγάλετρα. Αυτός κρατέί και το αλετρόδεμα κακομοίριδες, και πότε τραβα το δεξί βουι και πό τε το αριστερό…Αυτός κρατεί και το βουκέντρι και πότε νιματά το δεξί πότε το αριστερό… Και μεις οι μαυροκακομοίριδες τσακωνωμεστανε, γιατί θαρούμενε πως αν ανείμαστε το δεξί βουι θα σέρνει πια καλά το αλέτρι παρά ανε είμαστε το αριστερό, και πάει λέοντας…
– Ετσάναι κακομοϊριδες κιόλας. Έχει δίκιο ο Σήφης, από την άρχη του καιρού εμείς εθαρούσαμενε πως τα δεξιά γι τα αριστερά βούγια τηνε κάνουνε την δουλειά…. Σαμπού θωρώ, ο ζευγάς είναι απου τηνε κάνει την δουλεια: Αυτός, με τα βούγια στο ζυγό και το αλετρόδεμα, τα πάει ποτε δεξά ποτε ζερβα…. Και μεις τα βούγια, απου θωρούσαμενε πως ο ….αριστερός ζευγάς, ο Τσίπρας μαθές, θελα μασε παει αριστερά στη μεγάλη ματζαδούρα…. Εϊδετε μωρε σε ούλη την ιστορία της αριστεράς στα χρόνια μας, κειανένα αριστερό λαό να χορτάσει ψωμί; Βούγια μαθές, και αριστερά και δεξιά, είναι γεμάτος ο τόπος μας….
Και δε μασε πειράζει που τα αφεντικά το μόνο που τα νοιάζει είναι νάμαστε βούγια, μα εμείς για το μόνο που φουσκώνομε και καμαρώνομε πανάθεμά μας είναι πως εμείς είμαστε:
τα …σωστά .δεξά, βούγια (οι δεξιοι), για τα …σωστά, ζερβά, βούγια…(οι αριστεροί).

ΑΝΑΝΗΨΗ: Ή ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ…

Πάει ένας αιώνας πιά, που οι λήσταρχοι αυτού του κόσμου, προσμετρώντας τη δύναμή τους, άρχισαν να μοιράζουν τον κόσμο μας… Μέχρι το 1940 είχανε καταλήξει τόσο στους νέους αρχηγούς των συμμοριών, Αμερικάνοι, Ρώσοι κομμουνιστές, όσο και στο ποιος θάπαιρνε τι….

                                               ***********

ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ
Έτσι εμεις βρεθήκαμε, λέει, στο Δυτικό κόσμο, μιας και είμασταν και η κοιτιδα και γενετειρα του επικρατήσαντος στη δύση  πολιτισμού. Ήτανε βλέπεις και το οικοπεδο γωνία, κάποτε η Ελλάδα κυκλοφορούσε σαν η χώρα των τριών Ηπείρων και των πεντε θαλασσών, ας μην το ξεχνάμε. Οι δικοί μας λήσταρχοι μας τάϊσαν καλά, μα για να μας έχουν του χεριού τους, μας έκαναν θρεφτάρια, χωρίς να το αξίζουμε, τουλάχιστον τα τελευταία 50 χρόνια. Μας έδιδαν δανεικά, και σε αντάλαγμα οι ντόπιοι τσέλιγκες που διαλέγανε να μας συραγούνε μας υποθήκευαν τον τόπο, ενώ  από την άλλη ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ δίδαμε την ηθική δικαίωση στους δυτικούς χασάπηδες, όταν ρήμαζαν τη νοτιοανατολική και στη συνέχεια τη νοτιοδυτική Ασία. Η ανύπαρκτη από αιώνες Αφρική ούτε υπήρχε ούτε και υπάρχει στο Δυτικο χάρτη, έχει μετατραπει εδώ και αιώνες, σε μια φάρμα αναλωσίμων ανθρωποειδών, που οι «πολιτισμένοι» δυτικοί ζητούσαν τη συναίνεση του δυτικού κόσμου για τον ευτελισμό της ανθρωπινης υπαρξης… Και φυσικά εμείς, με αντάλαγμα το πινάκιο της φακής που μας έδιδαν, δίδαμε εύσημα στη συγχρονη Δημοκρατικη !!!, Γαλλία, Αγγλία, Βέλγιο, Ολανδία ΗΠΑ κλπ

ΟΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΙ
Από την άλλη, οι άλλοι ληστές, οι Κομμουνιστές, μάντρωσαν όσους τους έπεσαν στη μοιρασιά, σε ένα απαξιωτικό για την ανθρωπινη φύση και αξιοπρέπεια και ισοπεδωτικό σύστημα ισότητας, που επεριείχε από τη μια την αδρανοποιημένη μαζα που περιλάμβανε τους ίσους, και από την άλλη τους ελαχιστους που δημιουργούσαν και εφάρμοσαν τους κανόνες ισότητας, σαν μαθηματική εξίσωση !!!   Ήρθε λοιπόν εδώ να εφαρμοσθεί η ευαγγελικη περικοπή που έλεγε : «ήτο δεν η δευτερα πλάνη χειρον της πρώτης….» Πράγματι, ενώ οι παλιότεροι θυμούμαστε πολύ καλα τα συνθήματα των …φερέλπιδων κομμουνιστών του 1975   ( θυμάμαι πολύ καλά τις ….τοιχογραφίες στην Ιατρικη Αθηνών του 1975: ΤΑ ΤΡΙΑ ΤΕΤΑΡΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ !!! ),   η επιβίωση του κομμουνιστικού μοντέλου ισότητας δεν αντεξε την, ας την πουμε ….πιτοποίηση-ισοκαταστολη του ανθωπινου χαρακτήρα-συμπεριφοράς και κατέρρευσε εκ των έσω, απελευθερώνοντας την καταπιεσμένη ανθρώπινη φύση και δημιουργικότητα στα ανατολικά κράτη…

ΟΙ ΑΝΤΙ-ΕΘΝΙΚΟΙ, ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ

(Διαφορετικά: Η συγχρονη γενιά επικυρίαρχων)

Και μεχρις εδώ όλα καλά και κατανοητά…. Εδώ όμως μπαίνει ο μοναδικής και ανεπανάληπτα διεστραμένης φύσης, ανθρώπινος χαρακτήρας:  Απαλασσόμενοι από την κομμουνιστική καταπίεση, αντί να επιδιώξουν μιά βελτίωση των διεθνικών και διακρατικών συμπεριφορών, ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, απλά άλλαξαν ληστοσυμμορία… Τούτο ωδήγησε μέγα μέρος των τεως κομμουνιστικών εθνών στο στρατόπεδο της άλλης, της Δυτικής ληστοσυμμορίας, ελπίζοντας πως η αποθήκη θυμάτων της ανθρώπινης πλεονεξίας είναι ανεξάντλητη…. Ζήτησαν λοιπόν, και κατά κάποιο τρόπο έλαβαν μέρος στο τσιμπούσι της εκμετάλλευσης της Νοτιοανατολικής Ασίας και πολύ περισσότερο της Νοτιοδυτικής και φυσικά ολόκληρης της Αφρικής και μάλιστα της Βόρειας….

Σαράντα λοιπόν χρόνια μετά απο τον ….παρολίγον θρίαμβο των κομμουνιστών του 1975,  έρχεται ένα νέο μοντέλο επικυρίαρχων με πλανητάρχες Αμερικανους,  με παρίες ισλαμιστές, με αναλώσιμους Ινδοπακιστανούς, βορειοκορεάτες,  Φιλιπινέζους, Ινδονήσιους κλπ Και όλη η Δύση (μαζύ με τα νεόκοπα θρεφράρια της Δύσης,  τους Δυτικοποιημένους ντε τέως Ανατολικους) να υποκλίνεται βαθύτατα, στο αιματοβαμένο χρήμα των ΗΠΑ, Εβραίων, των Σαουδαράβων, Καταριανών κλπ. Και όχι μόνο να υποκλίνεται μα και να κατασκευάζει το …μεικ απ δημοκρατίας και αγιοσύνης των παραπάνω λαών έναντι μιάς αίωλης ευημερίας….

Αρχίζει όμως σιγά σιγά να εκτινάσσεται στα ύψη η ανθρώπινη πλεονεξία, με συνέπεια να στερεύει η απο τη Δύση ελεγχόμενη αγελάδα, αν όχι και να επαναστατεί: Ο μεν μέσος δυτικός μουσουλμάνος λόγω πυροβολημένης θρησκευτικής ιδεολογίας διαμαρτύρεται φανερά τουλάχιστον, στο 5%, ενώ ο τριτοκοσμικός μουσουλμάνος στο 80%…. Αρα η προσχηματική μουσουλμανική θρησκευτική εξέγερση, ίσως έχει να κάνει και με την πραγματική αφαίμαξη από τη Δύση των υποκείμενων λαών… Μήπως λοιπόν ο ισλαμισμός έγινε ένα καλό εργαλείο της δύσης που βοηθά τη θυματοποίηση όλων αυτών των λαών και γι αυτό οι ίδιοι εξέθρεψαν τους Χομεινί, Μπιλ Λαντεν Σανταρμ, Κανταφι κλπ πριν τους στοχοποιήσουν σαν υπαίτιους της μουσουλμανικής εξέγερσης; Και τωρα, έχοντας πιά συμπαρασύρει όλο το μουσουλμανικό στοιχείο στην εξέγερση, το οδηγούν στον σε εμφύλιο σπαραγμο, στοχοποιώντας το,  σαν υπαίτιο όσων καθημερινά βιώνουμε….

Και ενώ καλα τα λέμε, και τα αντιλαμβανόμαστε, στην πραγματικότητα αυτοί που κινούν τα νήματα αυτου του κόσμου προσπαθούν να ωραιοποιούν τον εξανδραποδισμό ολόκληρων λαών από τη μια για να ικανοποιούν για λίγο ακόμα τις αρρωστημένες αναγκες των Δυτικών, και όχι φυσικά την σύμμετρη ανάπτυξη αυτού του κόσμου, τον οποίο θέλουν υπό τη φωτισμένη ηγεσία τους !!! Όπως εύκολα μπορεί να δει κανείς, η Δύση σταδιακά συρικνώνεται και πληθισμιακά μα και ιδεολογικά και τα σύνορά της είναι τα ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ !!! Η λυσσασμένη προσπάθεια της Δύσης να μην μείνει τίποτε πλην του Ισραηλ και του ισλαμισμού στην Ανατολικη Μεσόγειο, πολιτισμικά και θρησκευτικα, καθως και η ύπουλη αλλοίωση του ελάχιστου μα αμιγούς Ελληνικού στοιχείου στην Ελλάδα με ταχύτατους ρυθμούς, για υποτιθεμενους ανθρωπιστικούς λόγους μετανάστευσης, προοιωνίζει εκείνο που μετά από λίγα χρόνια θα φαίνεται φυσιολογικο:

Η Ελλάδα θα ανήκει στους κατοικους της τους μουσουλμάνους !!!

Και μπορεί οι εξισλαμισμένοι λαοί νάνε θύματα της Δύσης, όμως και οι ίδιοι δεν διστάζουν να θυσιάσουν κάθε ανήμπορο στη διάβα  τους !!! Για θυμηθείτε ποιοι ήταν οι πρόθυμοι μουσουλμάνοι που με τις οδηγίες των Νεότουρκων αφάνισαν τον ποντιακό ελληνισμό: ΚΟΥΡΔΟΙ ήταν το όνομά τους Ναί ! αυτοί οι «Καλοί Κούρδοι»που τώρα υποφέρουν  από τον τουρκικό επεκτατισμό… Για σκεφθείτε τη ΣΗΜΕΡΙΝΗ συμπεριφορά στο αδύναμο γυναικείο φύλο:  Πράγματι, οι Ρωμαίοι θεωρουσαν, πριν 2000 χρόνια την γυναίκα res (=πράγμα  ), αλλά προς τιμήν τους, εγκατάλειψαν από τοτε, με τη βοήθεια του Ελληνισμού,  αυτή τη κτηνώδη αποψη…
Εϊδατε αλήθεια, να κράτησαν οι μουσουλμάνοι και να άφισαν τίποτε όρθιο, από τον πανάρχαιο ελληνικο πολιτισμό; Όπου τον συνάντησαν και επεκράτησαν δεν αφισαν τίποτε όρθιο !!! Τι περιμένετε αλήθεια να κάνουν στην Έλλάδα, τι θα κάνουν στους Ελληνες;

Η ΔΥΣΗ ΑΣ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΗΣ !!!

Τι εννοώ; Μα η από αιώνων λεηλασία των λαών του τρίτου κόσμου πχ σκλάβοι Αφρικανοί στη Αμερική, πρόθυμοι εθνοπροδότες της πατρίδας τους  για τους  Αγγλογάλους κατακτητές έγχρωμοι Αφρικανοί, Νοτιοασιάτες κλπ εισέπρατταν σαν αμοιβή,  τη μεταφορά τους στην Ευρώπη Θυμάμαι 1984, οι Γάλλοι επαεϊοντες έδιδαν 10000 φράγκα για κάθε Γαλλο-Αλγερινό που θα επέστρεφε στην Αλγερία… Βέβαια, οι Γάλλοι έβλεπαν την επερχόμενη λαίλαπα, και αντιδρούσαν  με τον γνωστό πάντα τρόπο στους Δυτικούς : την εξαγορά !!! Φυσικά δεν κατάφεραν και πολλά πράγματα…

Για μας όμως  από την άλλη:

-Ποιούς λαούς εκμεταλλευόμαστε εμείς ή τους εκμεταλευτήκαμε στο παρελθόν, ώστε να έλθουν και  να μας πετάξουν από τα σπίτι μας, από τον τόπο μας;

-Για να μείνει αυτή η γωνιά Ελλάδα αγωνιστήκαμε 400 χρόνια ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΑΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΊΑ ΜΑΣ, Αυτοί λοιπόν γιατί εγκαταλείπουν τον τόπο τους και σε λίγο θα θεωρούν την Ελλάδα δικό τους τόπο;

Από την άλλη, ό,τι καλό έχει επι τόσα χρόνια φτιάξει η Ελλάδα και αυτό είναι τα παιδιά της, το μαζεύει η Δύση και το υποκαθιστα με τους μουσουλμάνους που η ίδια η Δύση ξεριζώνει από τη μεση Ανατολή….
Ένα ακόμα κακό σημαδι για το μέλον της Ελλάδας είναι η από αιώνων συγκεκαλυμμένη αντίθεση Δύσης-Ελλάδας τόσο για τον Ελληνικό πολιτισμό όσο και για την Ελληνική θρησκεία…Η υποκριτική υποτιθέμενη φιλελληνικότητα, πως μπορεί να εξηγήσει την Ευρώπη που ξεκίνησε, λένε, το 1000 μχ με τους Κελτες του Καρλομάγνου και όχι με τους Έλληνες και Ρωμαίους, έτσι δεν λένε;
Το άσβεστο Γερμανικό μίσος για κάθε τι ελληνικο, εκτός από τα εργατικα-μορφωμένα υποζύγια – Ελληνόπουλα, που είναι δεκτικά γερμανοποίησης, και ότι κινητό ή ακινητο μπορεσε να κλαπεί από την Ελλάδα και να μεταφερθεί στη Γερμανία, αλλά και σε Όλη τη Δύση, πώς να το εξηγήσουμε;

Στον υποθετικό (;), κίνδυνο, από τους ελάχιστους και μετρημένους μουσουλμάνους που θα κατέφθαναν στα κράτη τους ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΥΨΩΝΟΥΝ ΦΡΑΧΤΕΣ, γραφοντας στα παλιά τους τα παπουτσια τα περί δικαιοσυνης, ανθρωπισμου Σεγκεν, Ευρωπαϊκης Ενωσης κλπ μπαρούφες, που έφτιαξαν για να παραμυθιάσουν τους Ευρωπαϊκους λαούς αρχικά…. Τώρα που ήθρε ο καιρός να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο οι Δυτικοί, απλά βλέπουμε πως:

ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΧΑΤΖΑΡΑΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΥ !!!

Χωρίς αμφιβολία, τον επικυρίαρχο ισλαμισμό αποδέχεται ακόμα και ο χριστιανισμός της Δύσης, (συγκατανεύοντας !!!) πως απλά είναι μια ακόμα θρησκευτικη οργάνωση, όπως η Ορθοδοξη Ελληνική η Καθολικη, με απλό στόχο την ΕΞΟΥΣΙΑ ή έστω ΤΗ ΣΥΝ-ΕΞΟΥΣΙΑ… και μπορούν άρα να συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο. Είναι η ίδια αντίληψη-γνώση που έχει το πρόβατο για τον χασάπη του: Μέχρι τη στιγμή της σφαγής του τον λατρεύει !!!.

Βλέπεις, ο βίαιος ΟΛΙΚΟΣ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ όπως τον βιώνουν οι Ιρακινοι και Σύριοι χριστιανοί είναι σαν το κερασάκι στην τούρτα: ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ !!!

Αλήθεια οι ΕΘΝΙΚΟ-ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, Ποντίων, Αρμενίων Σύρων, Ιρακινών ακόμα και Αιγυπτίων, χριστιανών, ΑΠΟ ΤΟΥΣ …ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΜΑΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ….ΦΙΛΟΔΥΤΙΚΟΥΣ ΣΑΟΥΔΑΡΑΒΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ, ΔΕΝ ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΠΙΑ ΤΙΠΟΤΕ;

ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ; ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΊΝΑΙ  ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ;

ΜΗΠΩΣ ΟΙ ΚΕΛΤΕΣ-ΘΥΤΕΣ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΝΑΖΙ ΤΟΥ ΤΟΤΕ, ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΚΑΤΕΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΥΨΗΛΟ ΦΡΟΝΗΜΑ …ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ;

ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΗΠΑ; ΜΑ ΟΙ ΗΠΑ, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΚΑΝΑΔΑΣ Ν ΖΗΛΑΝΔΙΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑΝΑΙ ΤΑ ….ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΆΤΕ Πως: στην πραγματικότητα είναι-προέρχονται από το ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΤΩΝ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ…. ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ;

Άλλωστε, ποιοι ηθαγενείς λαοί έμειναν και υπάρχουν εκεί που οι τυχοδιώκτες-εποικοι εγκατασταθήκανε; Μήπως λοιπόν, όλοι αυτοί οι …ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ ΛΑΟΙ δεν είναι παρα τα ιδεολογικά αδέλφια των ισλαμιστών;

ΚΙΝΑ, ΡΩΣΙΑ

Μας μένει αγαπητοί μου τελικά να δούμε τη συμπεριφορά των Ανατολικών Ορξοδοξων, των Ρώσων, καθώς και των μη Ισλαμιστών ή Χριστιανών: των Ιαπώνων, και των Κινέζων…

Οι παραπάνω λαοί και έθνη, έχοντας ξεκάθαρη εικόνα, της ιστορίας και της πορείας του ισλαμισμού, δεν μασάνε. Και μιάς και υπάρχουν πίσω από τους παραπάνω λαούς και τα αντιστοιχα ΕΘΝΗ, η αντιμετώπισή τους , των ισλαμιστών,  ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΩΣ, είναι ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΥΝΙΚΗ, ΟΣΟ ΚΥΝΙΚΑ ΟΙ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ, ολους τους αλλους λαούς…. Αλήθεια, είδατε κανένα μουσουλμανικο ΑΝΤΙΚΙΝΗΜΑ των ….καλών μουσουλμάνων της Ευρώπης και της Ελλάδας ενάντια στα εγκλήματα των τζιχαντιστών;

ΟΙ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ, ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ !!! ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΑΧ !!!

Αλήθεια, περιμένουμε να μπουν στα σπίτια μας να μας το βροντοφωνάξουν, πετώντας μας ταυτόχρονα έξω; Τότε απλά θάνε αργά, και τοτε θάναι μάταιο να μιλάμε για εθνοπροδότες Τσιπρες Σαμαράδες, Πανανδρέου, Καραμανλήδες, δεξιους, αριστερους κλπ….

***********

ΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ….

Κάποτε, συζητώντας με ένα φίλο αριβιστα είναι αλήθεια, ένα και μόνο μου ετόνισε:
ΤΟ ΠΡΩΤΟ, ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ !

Όσο λοιπον και αν ξενίζει αυτή η άποψη, είναι περα για περα αληθινή….
-Δυστυχώς, ό Ελληνας πολίτης το κάνει χωρίς να το παραδέχεται: μικροπολιτικάντης, παζαρευει ότι διαθέτει, την ψήφο του, με την πρωτη ευκαιρία, ψηφίζοντας ΠΑΝΤΑ, αυτούς που αποδεικνύονται οι χειρότεροι.
-Ο Έλληνας πολιτικός, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, σε ελάχιστο χρόνο, αλλάζει θεσεις απόψεις ιδέες προτάσεις, έχοντας επίγνωση του μικροπολιτικάντη ψηφοφόρου, που κρατά την ψήφο του, και που με τον κατάλληλο εκμαυλισμό θα του την παραδώσει….

Ο ίδιος ο πολιτικός, ήδη έχει εκμιστωθεί, από τους ….υπερεθνικους (εξωεθνικους εννοώ) ηγήτορες για το πως θα εξαργυρώσει την ψήφο του πολίτη και την εμπιστοσύνη του…. Βλέπεις λοιπόν τον κάθε … λαοπρόβλητο βολευτή να παραδίδει τη θέση του στη βουλή, προδίδοντας τον ψηφοφόρο του, ενώ:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΟΥ ΑΛΑΞΕ ΘΕΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ Ο ΗΓΕΤΗΣ-ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ !!!!

Αλήθεια, γιατί δεν ωρύονται τα … ανεξαρτητα ΜΕΣΑ ότι ο πρωθυπουργος προδωσε τις αρχές του και όχι ο βουλευτής; Αλήθεια, γιατί οι άλλοι βουλευτές ποιούν την νήσσαν, ταυτιζομενοι με τον προδότη πρωθυπουργο;

Εμείς λοιπόν, χαζοχαρούμενα μιλάμε για εθνος, ιστορία, για θρησκεία, για ηθη, για αξίες, την ίδια στιγμή που το ίδιο χαζοχαρούμενα, υποθετούμε-ψηφίζουμε την πολιτικη της κατάργησης του εθνους, της θρησκείας, των ηθών των αξιών και της ιστοριας μας !!!

Είναι λοιπόν ανάγκη να αντιληφθούμε όσο είναι ακομα καιρός, πως οι κακες παρέες της Δύσης, αλλα είχαν στο μυαλό τους, όταν μας γλυκοκύτταζαν και μας χαλβαδιάζανε….
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΛΕΥΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ:
ΕΘΝΙΚΗ, ΗΘΙΚΗ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ

Ειναι λοπόν καιρος  να συνεργασθούμε στην Ελλάδα για:

ΑΛΛΑΓΗ ΚΟΣΜΟΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ,
ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ !!!,
ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ !!!,
ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ,
ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΜΑΧΩΝ.

************

Πριν όμως προχωρήσωμε σε  μια, ας πούμε ιδεα-προταση στον κοινό Έλληνα πολίτη, ας δούμε ακόμα μερικα αξια προσοχής σημεία, που εμείς μεν τα θεωρούμα ανευ σημασίας, όμως είναι αυτά που μας βάζουν στο ζυγό-μονόδρομο, και μας διακατέχει ένα διαρκές αίσθημα πώς όλα έχουν τελειώσει, πως ο μονος ανοικτός δρόμος είναι ο δρόμος της υποδούλωσης:

Οι επικυριαρχοι της Ελλαδας, εχοντας μελετήσει πολύ καλά και την ψυχοσύνθεση του Ελληνα, μα και τη χειραγώγηση των γεγονοτων σε βάθος χρόνου, μεθόδευσαν υπομονετικά όλες τις κινήσεις τους:

ΠΡΩΤΟΝ έστησαν μια αλυσσίδα προδοτων σε κάθε υπαρκτό κόμα, ώστε η ηγεσία του, τωρινή ή διάδοχος, νάναι έτοιμη για να παραμθιάσει τους Έλληνες και να τους προδώσει, ενώ η αλλαγή ηγεσίας θα βρει νέους πρόθυμους στα άλλα κοματα αν οι εκλογές ανατρέψουν τους νυν εκλεκτούς τους.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, προβλέποντας τον κίνδυνο βίαιας ανόδου εθνικιστών, φρόντισαν να …αγκαζάρουν το χώρο, και μάλιστα με ….τριπλή προστασία:
-Αρχικά, εχουν δυσφημίσει τον εθνικισμό σαν το μεγαλύτερο μίασμα στον τόπο μας, αν δε τολμήσει κανείς να μιλήσει για εθνικισμό, στοχοποιείται και θεωρείται …επικινδυνος για το …εθνος.
-Ακολούθως, για νάναι σίγουροι για τον έλεγχο του χώρου φύτεψαν ελεγχόμενους ανθρώπους μέτριας ποιότητας στην ηγεσία του εθνικιστικού κινήματος της Ελλάδας, ώστε αν χρειασθεί, από τη μια να μοιάζουν …ανεπιθύμητοι στο συγκεκριμένο εθνικιστικό χωρο οι αξιόλογοι Έλληνες πολίτες-ψηφοφόροι, και από την άλλη χαρακτήρισαν-κατηγόρησαν με ελαφρά τη συνείδηση το χώρο σαν …εγκληματική οργάνωση, ώστε ο κάθε προσεγγίζων το κόμα ή εκφραζόμενος θετικά για τον εθνικισμό, εύκολα μπορεί να του προσδώσουν ακόμα και …ποινικές ευθύνες σαν μέλους εγκληματικής οργάνωσης….

ΤΡΙΤΟΝ, τέλος, γνωρίζοντας πως όλες οι μαϊμουδιές έχουν κάποια στιγμή ένα τέλος, έχουν στήσει το ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ: Την ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΎ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ !!!! Δίδοντας σε ελεγχόμενα άτομα Αλβανούς, Βαλκανιους, μα κυρίως Αραβες και Αφρικανους με ισλαμική θρησκεία, ελληνική υπηκοότητα, και συνυπολογίζοντας:
– από τη μια τη γήρανση του Ελληνικού πληθυσμού, τη μετανάστευση των ικανων Ελληνόπουλων, την οικονομική δυσκολία τεκνοποίησης των Ελληνικών ζευγαριών,
– και από την άλλη τη δυναμική των ξενόφερτων αλλοεθνών, που κυριολεκτικά ρημάζουν τις με δεκαετίες προσπαθειών και θυσιών υποφερτές ελληνικές υποδομές σε κοινωνικές παροχές, υγεία, πρόνοια και παιδεία.,
αναμένουν η επόμενη γενια ….νεοελλήνων, απλά πιστή στο …κοράνι θα γκρεμίζει ότι από χιλιάδες χρόνια χαρακτήρισε αυτόν τον τόπο: την Ελληνικότητα. Αλήθεια, τι εχει μείνει από το επι δεκάδες αιώνων ή και χιλιετιών πέρασμα των Ελλήνων από την εγγύς ανατολή, όπου επεκράτησε το μουσουλμανικό στοιχείο; Το χειρότερο δε, με τι έργα πολιτισμού αντικαταστάθηκε η εκεί Ελληνική παρουσία; Μερικά τζαμιά να διαλαλούν το μίσος για κάθε μη υποτακτικό; Αυτή προφανώς είναι η μοίρα που επιφυλάσσεται από το Δυτικό κατεστημένο στην Δυτικής ιδεολογίας και κουλτούρας Ελλάδα….

Ας προσέξουμε φίλοι μου ένα παρα πολύ σημαντικό στοιχείο, που διαφοροποιεί τους Ελληνες με την ιστορία και την ιστορική συνέχεια των τριών χιλιάδων ετών: Η Ελλάδα έμεινε στην κοιτίδα της και μαλιστα λόγω του ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΥ, απώλεσε μια από τις σημαντικότερες θέσεις ιστορικής παρουσίας της, αυτην τις Μ Ασίας.
Αντίθετα οι 100000 Τούρκοι, με αναγκαστικό εξισλαμισμό, κατέστρεψαν κάθε ίχνος Ελληνοχριστιανισμού στην κοιτίδα του εληνοχριστιανισμού!!! Και ενώ εμείς διατηρούμε ως κορην οφθαλμού τον ισλαμισμό της Θράκης αυτοί εξανδραπόδισαν και τα τελευταία ίχνη χριστιανισμού-ελληνισμού στην επικράτειά τους…..και παράλληλα εκτινάχθηκαν στα 100 εκατομμύρια ….

Όταν λοιπον εφάρμοσαν την εθνοκάθαρση στους τοπους που ΚΑΤΕΚΤΗΣΑΝ, και αφισαν μια γωνιά της άλλοτε κραταιάς Ελλάδας, τώρα ποια πιστεύετε, πως είναι η μοίρα μας μετα την ύπουλη πληθυσμιακή αλλοίωση της Ελλάδας, που για …ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥΣ !!!΄ΤΑΧΑΤΕΣ ΛΟΓΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΟΥΝ;

*********

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΘΝΟΣ ΑΝΑΔΕΛΦΟΝ

Σε ανύποπτπ χρόνο ο τεως πρόεδρος Σαρτζετακης είπε μια μεγάλη αλήθεια, την παραπάνω. Ϊσως δεν τόνισε όμως και δεν ολοκλήρωσε, το ότι είμαστε εθνος επιρεπές στη σκλαβια, διόλου υπερήφανο και διόλου ανεξάρτητο, παρά τα αντιθέτως διακηρυττόμενα….
Μήπως λοιπόν είναι καιρός να καταλάβουμε πως αν και φτιάξαμε τη Δύση ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΝΗΚΩΜΕ, δεν της χρωσταμε, μας χρωστά….

Είναι καιρός πιά να αντιληφθούμε πως οι μεγαλοστομίες:

ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΌΣ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ, ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΣ,

επαψαν πιά να σώζουν τους λαούς.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΉΣ,
καπηταλισμός (πχ Νοτια Αμερική), κομμουνισμος (πχ τεως ανατολικο μπλοκ), και άλλες φαιδρες ιδεολογίες…. Μαλιστα, εμείς στην Ελλάδα σε μόλις δυο χρόνια είχαμε την ….ευτυχία να απολαύσωμε :

ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΔΕΟΛΟΓΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΦΥΛΟ ΣΥΚΗΣ….

Τι αριστερούς βλέπουμε που ζηλεύουν όλοι οι δεξιοι τη …δεξιοσύνη τους, τι δεξιούς που το αριστερό τους προφίλ μας άφινε άφωνους, τι σοσιαλιστές που όλοι αναφωνούσαμε το: τυφλα νάχουν οι άλλοι …ληστές, και ούτω καθεξης..

********

ΕΡΩΤΗΜΑ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ-ΘΕΣΗ
Εϊναι δύσκολο, να προσεγγίσουμε, ο λαος, και δια του λαου η ηγεσία, τη ΡΩΣΙΑ;

– Ο μπαμπουλας της ιδεολογίας, ξεθώριασε οριστικά, μόνον οι χασαπηδες, οι αποικιοκράτες, οι κατακτητές αλλά και τα τσιράκια τους–τσανακογλείφτες έμειναν να δοξάζουν τη Δύση… Αλήθεια εμείς, ανηκοντες στη Δύση, τι της προσφέρουμε σήμερο; Τις …κατακτήσεις και τις αποικίες μας; Ενώ ντρεπόμαστε για την αποικιοκρατική συμπεριφορά των Δυτικών, τρέχουμε να πλασαριστούμε στην ομάδα, απλά σας επαίτες τσανακογλείφτες, αναξιοπρείς και μοιραίοι για τον τοπο, την ιστορία και τα παιδιά μας….
– -Κάποιοι πονηρά μας παραμυθιάζουν, οι αδέξιοι – δεξιοί ντε, για την πρόσφατη ηρωική ιστορία μας… Αλήθεια τι πρέπει να λένε οι Σύριοι, οι λιβανέζοι, οι Ιρακινοί οι Αφγανοί, μετά από δεκαετίες πολέμων για τον τόπο τους;
– Πολιτισμικα, και θρησκευτικά, και κυρίως ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ, συνδεόμαστε πολύ περισσότερο με τη Ρωσία παρά με την Αμερική.
– Μια ακόμα δραματικά δυσοίωνη εικόνα, είναι εκείνη των εριπείων που εγκαταλείπει η Αμερική, σε όποιους ευκαιριακά υποστήριξε… Νοτιοανατολική Ασία, Λάος, Καμπόζη, Αφγανιστάν, Ιράκ, Γιουκοσλαβια,  Λιβυη, Τυνισία…. Η ιστορία-πορεία δείχνει το επόμενο θύμα: την Ελλάδα… Ας θυμηθούμε και το Μεγάλο αρχαίο ημών πρόγονο Θουκυδιδη , που κοινώς μας τα χώνει, με το:
– ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΗΜΩΝ ΕΜΠΙΠΡΑΜΕΝΩΝ, ΗΜΕΙΣ ΑΔΩΜΕΝ….

Πολιτισμικά, θρησκευτικά, και ιδεολογικά ανήκομε πολύ περισσότερο στη Ρωσική αντίληψη παρά στη Δυτική. Βέβαια, χύθηκαν ποταμοί μελάνης να μας πείσουν για το αντίθετο, αλλά η πικρή αλήθεια κάποτε έρχεται: Τα εγκλήματα του κομμουνισμού είναι υπαρκτά, αλλά δεν τα έκανε μόνον η Ρωσία με τα όπλα της, αρχικά τουλάχιστον… Απλά επικρατώντας η κομουνιστική ιδεολογία, τόσο στη Ρωσία όσο και σε αρκετές άλλες χώρες, ωδήγησε σταδιακά στη μορφή μιάς στυγνής δικτακτορίας, κομμουνιστικού τυπου. Μήπως όμως στοχοποιούμε την Πορτογαλία του Σαλαζαρ ή την Ισπανία του Φράνκο; Σαράντα χρόνια δυτικη δικτακτορία αυτοί, 60 χρόνια Ανατολική-κοκκινη δικτακτορία οι Ρώσοι….

Έρχεται λοιπόν η ….Καλη Δύση, και κυνηγά την κακή ανατολή βάζοντας πυραύλους στη πόρτα της… στελνοντας ισλαμιστές γύρο της, ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΛΟΊΑ ΕΞΩ ΑΠΌ ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΤΗΣ κλπ Και μεις καθόμαστε και απορούμε γιατί αντιδρούν οι Ρώσοι Και αυτοί μπορουν να αντιδράσουν Εμείς να δουμε αν μπορούμε να αντιδράσουμε, όταν θα φθάσει η ώρα….

************

Επειδή στην Ελλάδα η λέξεις δημαγωγος, λαοπλάνος, συνδιακλιστης, εργατοπατέρας αποτελούν το ΑΠΑΥΓΑΣΜΑ της ελληνικής πολιτικής και διοικησης, και επειδή αυτά τα από δεκαετίες καταργημένα μπουμπουκια στα σοβαρά κράτη είναι διανοητικά υποχείρια των ξενων κέντρων, ενώ στον τόπο μας διοικούν ακόμα και τις συνελεύσεις των ελληνικών πολυκατοικιών  της γειτονιάς, χρειάζεται ΑΛΗΘΙΝΗ, αυτή τη φορά,

ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ 

ΜΕ:

-ΕΛΛΗΝΕΣ, γενεές δεκατέσσερες, που λέγανε και οι παπούδες μας,

-με πιστη στην Ελλαδα,  το ΕΘΝΟΣ, και τη ΡΑΤΣΑ ΜΑΣ

-με ελληνική θρησκευτική συνείδηση, που φυσικά δεν είναι άλλη από το χριστιανισμό, χωρίς βέβαια τα καλουδια των δογμάτων.

Οι παραπανω,  πρέπει  να αρχίσουν να καλλιεργούν – στήσουν συνδεσμο ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ και συνενόησης.
Εϊναι οι Ρώσοι οι μόνοι που μπορούν και φαίνεται να θέλουν να μας προσφέρουν την ΗΘΙΚΗ μα και ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ βοήθεια, εναντίον του ΙΣΛΑΜΟΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΥ. Το έχουμε αναγκη, μας το φωνάζουν οι ίδιοι οι Τούρκοι:

Οι Τούρκοι για τον επεκτατισμό τους συνεργάζονται με κάθε είδους ισλαμιστή, για μας δεν υπαρχει έστω :

ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ;

Σαν επίλογος:

ΑΝ ΟΙ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΗΓΕΤΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΝ ΠΩΣ Η ΜΑΖΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΠΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝΕ ΤΗ ΡΟΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ….

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ  ΞΕΚΙΝΑ  ΑΠΌ ΤΟ ΛΑΟ, ΌΧΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΈΣ…:

Α: Οι ΕΤΑΙΡΟΙ ΜΑΣ θεωρούν τον τόπο μας νοικιασμενο οικόπεδο, που στοιβάζουν την αναλώσιμη πολυεθνική πραμάτεια τους, ξεχνώντας αυτό που συνεδεε  επι αιώνες τους  Έλληνες: ο αγώνας ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ !!!

Β. ΕΜΕΙΣ, ΠΛΑΝΩΜΕΝΟΙ, ΨΑΧΝΟΥΜΕ «ΣΩΣΤΟΥΣ» ΗΓΕΤΕΣ….

Γ. Γι΄ αυτό αντιπροτείνω να οργανωθεί ο ιδιος ο λαός, πειθαναγκάζοντας τους ηγέτες του σε υπεράνω ολων: ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ !!!

Το σύνθημα μας ας είναι:

ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΣ  και ΣΩΣΤΑ ΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ !!!

 

2011 in review

The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2011 annual report for this blog.

Here’s an excerpt:

The concert hall at the Syndey Opera House holds 2,700 people. This blog was viewed about 20,000 times in 2011. If it were a concert at Sydney Opera House, it would take about 7 sold-out performances for that many people to see it.

Ναναι καλά οι φίλοι μας στο wordpress , που μασε φιλοξενούνε,  μιά μπατούλια Πετροκεφαλιανούς και τσοι φίλους τωνε , με τη βοήθεια μου, σε αυτό το Ιστολόγιο, το ΠΕΤΡΟΚΕΦΑΛΙ.

Και δε φτάνει απου μασε φιλοξενούνε, μα  εκάτσανε στο ΝΤΟΥΚΙΑΝΙ μας και εμετρήσανε και την πελατεία του καφενέ μας το 2011, και ποιό από το τραταρίζματά μας μπεγεντίζομενε  πιό πολύ,  και ποιάς χρονιάς τα καλολοίδια τως αρέσανε πιό πολύ…  και άλλα. Νάναι καλά και οι του WordPress, καλή χρονιά και σ΄αυτούς και στην παρέα μας   Όσοι θέτε λεπτομέρειες, πατήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο.

Click here to see the complete report.

ΕΥΡΩΠΗ ΧΩΡΙΣ ΡΩΣΙΑ; Η ΟΡΤΙΝΑΝΤΣΑ ΤΩΝ ΗΠΑ!

Θα μπορούσε να το δει κανείς και διαφορετικά: ΗΠΑ χωρίς Ν Αμερική; Απλά, ένας κατακτητής της Ν Αμερικής μα και ένας κυρίαρχος της Ευρώπης. (Αλήθεια, τι ακριβώς ζήλεψε η Πολωνία της Αμερικής και θέλει να γίνει φερέφωνό της; Ίσως ότι ζήλεψε και η Κούβα της Ρωσίας και έγινε επί 50 χρόνια φερέφωνό της, μα και μια ρακένδυτη χώρα που δεν το άξιζε ο λαός της. Ίσως σκεφθεί κανείς πως η Πολωνία θάταν σε καλύτερη μοίρα αν είχε ενταχθεί στο Δυτικό παρά στον Ανατολικό κόσμο, κατά το τέλος του Β Παγκόσμιου Πόλεμου. Όμως τη μοιρασιά την κάνουνε δυό: ΗΠΑ και ΕΣΣΔ και ευθύνες έχουνε και οι δυό συνασπισμοί του ψυχρού πολέμου).

Η «Ενωμένη» (τρομαρα μας !) Ευρώπη θα μείνει για πολύ ακόμα διχασμένη, όσο δεν κατανοεί πως είναι αδύνατο να κάνει πολιτική, όντας παράλληλα υποτελής στις ΗΠΑ. Αλήθεια, την πείραξαν τόσο πολύ οι μονοήμερες…τρακατρούκες της ΡΩΣΙΑΣ στην Γεωργία και δεν έσταξε μύτη στο μπάχαλο των Βαλκανίων του 2000; Τότε οι βόμβες ήτανε καλές; Οι βόμβες κατά του ΙΡΑΚ είναι καλές, όταν τις ρίχνουν οι Αμερικάνοι ή και οι Τούρκοι στο Βόρειο Ιρακ, μα κακές όταν τις ρίχνουν οι Πέρσες (στον πόλεμο του Κόλπου;)

Θεωρούμε πως η κοντόθωρη πολιτκή των αφεντικών μας της Ευρώπης είναι ακατανόητη για τον απλό πολίτη. Όμως ίσως είναι πιά καιρός να αναθεωρήσει ο μέσος κάτοικος της Ευρώπης σοβαρά τις απόψεις του για κάποια θέματα, να δει ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ δυο πράγματα: Πρώτον τις ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ και δεύτερον τους ΓΕΙΤΟΝΕΣ του.

Για τις ιδεολογίες, βλέπουμε πολύ καλά πως οι μόνοι που περνούν καλά θεραπεύοντας ας πούμε την κομουνιστική ιδεολογία, είναι οι διαχειριστές της κομμουνιστικής ιδέας δηλαδή τα διάφορα κοματικά όργανα που την υπηρετούν. Άλλωστε πουθενά στον κόσμο αυτή η ιδεολογία ούτε έδοσε ούτε και πρόκειται να δόσει στο μέλλον λύσεις. Όσον αφορά τις άλλες ιδεολογίες περισσότερο διαχειριστές της εξουσίας είναι παρά ότι άλλο.

Σκέφτομαι, βλέποντας από τη μια τις διάφορες τάσεις, πχ Δυτικόφιλοι, Ρωσόφιλοι, κλπ, και από την άλλη τη συζητούμενη πιθανότητα επίλυσης των Ελληνικών προβλημάτων με τη βοήθεια ενος νέου κόμματος, ή την εκ …ΣΥΡΙΖΑ σωτηρία μας κλπ, και αναρωτιέμαι:

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΑΝΔΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΕΝΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΜΑ, ΜΕ ΕΝΙΑΙΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ; Μήπως είναι καιρός να δούμε την Ευρώπη όχι σαν εργαλείο των Αμερικανών ή των Ρώσων, ίσως σε λίγο και των Κινέζων, παρά σαν λαό με ένιαία παράδοση και απόψεις, θέσεις και πολιτική;

Βέβαια, πολλοί θα αναρωτηθούν: Μα βρε αδελφέ, αφού δεν πιστεύεις στα κόμματα και την εξ αυτών επίλυση των προβλημάτων, γιατί θάθελες να δεις ένα νέο κομμα; Είναι πολύ απλό: Οφείλουμε, αφού δεν υπάρχει ακόμα οικουμενικότητα στις απόψεις των ανθρώπων και η εκμετάλευση των λαών είναι δεδομένη, να αρχίσουμε επιτέλους να μιλούμε για μια «πατρίδα» την Ευρώπη, μα και να καταδεικνύουμε τους «Αμερικανόφιλους» Αγγλους, τους «Λατινοφιλους» Ισπανούς κλπ. Δεν είναι δυνατόν νάχουμε Ευρωπαίους με συμφέροντα εκτός Ευρώπης! Ας ορίσουμε επιτέλους τι είμαστε και τι όχι. Σαν τσιράκια της ΗΠΑ σίγουρα θα έχουμε εσαεί προβλήματα, σαν εξαρτημένα υποχείρια των διαφόρων συμφερόντων θα υποστούμε σε λίγο τις διχαστικές επιδράσεις από τα συμφέροντα των Ρώσων, των ΚΙνέζων και των όποιων άλλων βλέπουν το ας πούμε «εθνικο» συμφέρον τους, που μπορεί νάναι αντίθετο με τα στοιχειώδη συνφέροντα της Ευρώπης.

Μέσα σε αυτό το γίγνεσθαι, αλήθεια, τα Αμερικάνικα φερέφωνα Γκρουέφσκι, Σακασβίλι και λοιποί πράκτορες, πως είναι δυνατόν να φυτρώνουν και να αγνοούν πως ο γείτονας είναι δεδομένος και μάλιστα όχι δεδομένα κακός, ώστε Πολωνοί μου να τον σημαδεύουμε με πυραύλους ! Αλήθεια, ξεχάσαμε του πυραύλους 1960 στην Κούβα; Μήπως πρέπει να ενθαρύνουμε τον Τσάβες και τον Κάστρο να πράξουν ανάλογα;

Βιώνουμε μια εικόνα οικονομικής εξαθλίωσης με πρώτα θύματα τους φτωχότερους λαούς Ευρωπαϊκούς και μη, παίζοντας το παιχνίδι των εξοπλισμών, των εμπόρων όπλων. Τόσα χρόνια δεν μπορέσαμε να πολιτευτούμε σωστά, ελαττώνοντας τους εξοπλισμούς. Σήμερο, αντί να επιδιώξουμε ένα συνετισμό αυτών των εμπόρων, τρέχουμε να εξοπλισθούμε, στριμώχνοντας την «Αρκούδα !», αλλά πως; Μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τα δόντια του Αμερικάνικου αρπακτικού!

Αλήθεια αν η Ρωσία κάνει οικονομικό (πετρελαϊκό) πόλεμο στην Ευρώπη, ποιος θα ζημιωθεί; Οι Αμερικάνοι; ή μήπως θα ζημιωθούν και πάλιν οι ίδιοι που ζημιώθηκαν με το κλείσιμο της διώρυγας του Σουέζ το 1967) καθώς και με τον αδικαιολόγητο πόλεμο τιμών του πετρελαίου των τελευταίων μηνών, που ένώ έβλαψε τα μέγιστα την Ευρώπη τελικά ωφέλησε τη Ρωσία και αρχίζει τελευταία να ωφελεί και την Αμερική;

Ας μην συζητήσουμε για τους άλλους γείτονες, τις μουσουλμανικές χώρες. Ποιά είναι η Ευρωπαϊκή πολιτική γι΄αυτές; Αυτά που υπαγορεύουν οι ΗΠΑ; Το αποτέλεσμα είναι να πληρώνουμε όλο και μεγαλύτερο τίμημα από την ιδια αυτή πολιτική, χωρίς ορατο τέλος χωρίς ελπίδα να επανέλθουμε στις έστω και προ εκατό χρόνων καλίτερες σχέσεις!

Φαίνεται πως ο Ευρωπαϊκός λαός υπάρχει μεν, είναι όμως ένας εσμός ανώριμων-ανοήτων, που δεν μπόρεσε ακόμα να αντιληφθεί πόσο άσχημα τον χρησιμοποιεί τα τελευταία χρόνια η ΗΠΑ.

Αγαπητοι φίλοι, έχουμε ακουστά για Αμερικανικό και Ρωσικό λαό. Ενώ υπάρχει Ευρωπαϊκός λαός, αρχίζω να αισθάνομαι σαν Έλληνας του μεσοπολέμου, που άλλοι ήσαν Γερμανόφιλοι, άλλοι Αγγλόφιλοι, άλλοι Γαλόφιλοι και πάει λέοντας. Ίσως είναι καιρός και ο Ευρωπαίος πολίτης να γίνει μόνον Ευρωπαίος, αν θέλει να αποφύγει τα δεινά του διχασμού και της ανυποληψίας εκ των ισχυρών της γής.

Αλήθεια, πως φαντάζεται η Ευρώπη πως μπορεί να αγνοεί και να κατηγορεί σαν πολεμοχαρή, ένα λαό ομόδοξο 300 εκατομμυρίων, τους Ρώσους, αν και σαν πολιτισμός είναι πολύ πλησιέστερος από εκείνον των Τούρκων, ας πούμε; Όσο πιο ψεύτικοι είναι οι κανόνες της Ενωσης της Ευρωπαϊκής συνένωσης, τόσο περισσότερο θα περιθωριοποιείται η Ευρώπη. Επιμέτρησαν οι Ευρωπαίοι τους πολέμους των Αμερικανών και των Ρώσων και βρήκαν τους μέν καλούς τους δε άλλους κακούς; Είμαστε κοντόθωροι και κουτοί τελικά;

Το στρατηγικό πλεονέκτημα της Ευρώπης,  δηλαδή το θεωρούμενο υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό της, με την παγκοσμιοποίηση της παιδείας πολύ γρήγορα χάνεται σαν στρατηγικό της πλεονέκτημα. Πολύ σύντομα οι λαοί θα μας χρεώσουν την επιπολαιότητα αυτής της ανερμάτιστης συμπεριφοράς, όχι μόνον απέναντι στους διάφορους λαούς αλλά και στον ίδο τον εαυτό μας. Ποιά δηλαδή γνώμη θα σχηματίσει ο μέσος Σέρβος, Ιρακινός, για τη συνεισφορά των Ευρωπαίων στην παγκόσμια ειρήνη και ευημερία των λαών; Κατά τα άλλα θέλουμε να πλασσάρουμε τους εαυτούς μας σαν ανώτεροι, δίκαιοι, σωστοί, δημοκράτες κλπ, κλπ….

ΚΑΛΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΑΡΧΟΝΤΕΣ…

Όχι, δεν είναι άρθρο για τα Χριστούγεννα, μακάρι νάτανε… Απλά προσπαθώ να βάλω σε μιά σειρά τις δομές που χρόνια τώρα φαίνεται να εξουσιάζουν, να ποδηγετούν τη ζωή και την καθημερινότητα μας. Μιά ανασκόπηση λοιπόν από τα παληά, που απλά με οδηγεί στο γνωστό ερώτημα-συμπέρασμα: Τείχες Γιάννη; Τείχα πάντα…

ΤΑ ΤΕΛΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΟ…..ΚΡΑΤΙΑ

Αν είσουνε μιαολιά αλαφροϊσκωτος, είπρεπε να κάμεις καλό λογαργιασμό όντες θελα νέχεις να κάνεις δουλειές αθό ντα Μπαϊργια γι την Καλυβγιανή, μιάς και το τελώνι απούχανε βρει στο Γεροποταμό το χειμώνα, επαραμόνευε να μασε μισερώσει, άμα θελα του παντιδώσει, προπαντός άμα θελα περνούμε νύχτα από το πέρασμα του Γέρο ποταμού….Άμα είχενε κακό καιρό, γι έσερνε ο ποταμός, είχαμενε μεγάλο ζόρε, και εκάναμε τα μάθια μας σαν τση σκλόπας για να δούμε και ν΄αποφύγομε το κακό συναπάντημα… Είπρεπε ακόμη να μην παραλείπομε νάχομενε έτοιμο το …οπλοστάσιο, να φορούμε το σταυρό μας, να κατέχωμε ένα μιγώμι προσευχές και ξόρκια, να τσοι λέμε όση ώρα επερνούσαμε, και να κάνωμε και το σταυρό μας χαχαλιές, μέχρι να φτάξωμε στου Τίτο το Καμαράκι….Και μιάς και εφέραμενε την αθυβολή του τελωνιού, γροικάτε την ιστορία ντου:

Κάθε πούμπαινε ο χειμώνας, είπρεπε να κατεβούνε οι Πετροκεφαλιανοί στη θέση απούνε εδά η Καμάρα να στέσουνε ένα ψευτογιόφυρο, για να περνούμενε ούλο το χειμώνα για την απάνω ρίζα αλλά και για τα χωράφια και τσ΄ ελιές απούχανε αθο ντον Αι Γιωργη στα Μπαϊργια…. Το καλοκαίρι, επερνούσανε εκατό μέτρα πιο ανατολικά, όπου είτανε ρηχά και το λίγο νερό που έτρεχε ολοχρονίς του χρόνου είτονε χρήσιμο για να πίνουνε τα ζωντανά. Στη θέση του γιοφυριού έπρεπε να καθαριστούνε καλά οι όχθες μερικά μέτρα τουλάχιστο μπρός και πίσω από το γιοφύρι από τα τεράστια ημεροκάλαμα, βάτους και τα γκάγκαρα απού εφερνε το νερό ξεκινώντας από τη μέσα Μεσσαρά.

Θάτανε το λοιπός αρχές της δεκαετίας του 1950, απού οι Πετροκεφαλιανοί εξεκινήσανε τα καθιερωμένα: Ο τελάλης το φώνιαξε στην πλατέα, οι αθρώποι επήρανε βατοκόπους, τσιτρέτα, τσαπράζα, σκαλίδες, δραπάνια, σκεπάρνια, μανάργια, δραπάνες, σαράκους και ότι βρισκούμενο χρειαζούμενο είχανε και εκατεβήκανε και επιάσανε δουλειά. Καμπόσοι εστένανε το γιοφύρι και είπρεπε να βρούνε καμπόσες τράβες γι μεσοδόκια, άλλοι να κόψουνε κλαδιά από τσ΄ελιές απού είτανε γύρου-γύρου, άλλοι να κόψουνε και να κουβαλήσουνε δεμάθια λάχαρες, και άμα θελανείναι ούλα τουτανά έτοιμα και στη θέση ντωνε, είπρεπε να …ασφαλτοστρώσουνε το γιοφύρι, μεταφέροντας από τα γύρο χωράφια με τά σακκιά χώμα γιά να καλύψουνε τσοι λάχαρες, απούτανε το τελευταίο στρώμα. Απάνω λοιπόν από αυτό τα κατασκεύασμα είπρεπε να περνούμενε, με φορτωμένο με δυό τσουβάλια ελιές το γάιδαρο, και να κάνομε το σταυρό μας να μην παραπατήσει και πέσει στον ποταμό απούσερνε… Και, σα δεν μπιτίζει, ας πάει ο γάιδαρος στην κακοτυχιά που θελαπαραπατήσει, μα άμα δεν είχενε κεινα τσουβάλι μεσογόμαρο, μας ήβανε ο κύρης μας στο σωμάρι του γαιδάρου να περάσωμενε … με ασφάλεια τον ποταμό… Η αλήθεια είναι πως τα κακόμοιρα τα ζωντανά επροσέχανε που επατούσανε πιό καλά και απο τσ΄ανθρώπους. Δεν θυμούμαι νάγινε κειανένα σοβαρό ατύχημα στο Γέρο ποταμό ούλα μου τα χρόνια…

Αλλοι εκαθαρίζανε προσεχτικά τσοι όχθες, μιάς και ο ποταμός εκειανά τα χρόνια έσερνε ούλο το χειμώνα. Εκειά που εκαθαρίζανε και εβγάζανε τα γκάγκαρα θωρούνε ένα κοπελάκι μπερδεμένο στα καλάμια, πνιγμένο και τουμπανιασμένο φυσικά… Έπιασέ τζοι ταραχή μεγάλη. -Κακομόίριδες μα αυτό είναι ΤΕΛΩΝΙ… είτα θα κάνομε εδά; Σίγουρα στην εποχή μας, καλά γνωρίζουμε τι θα κάναμε, προφανώς το άτυχο μωρό είτανε από παράνομο δεσμό και η εύκολη λύση είτονε να το πετάξει η η μάνα του στον ποταμό, γλυτώνοντας την κατακραυγή των χωργιανών της. Το νερό τόφερε μέχρι το στένεμα πούτανε το γιοφύρι, και τυχαία το βρίκανε οι Πετροκεφαλιανοί…. (Η μαύρη αλήθεια είναι πως καλά-καλά πράμα δεν έκανες εκειανά τα χρόνια, και σου βγάνανε τη λίτη σου, σκέψου δα νάκανες και μπαστάρδι…. Δε ξέπλυνε μουδέ ο Γέρο ποταμός…. Ήπρεπε να βρεις καράβι ν΄απογείρεις…). Το αξιοσημείωτο είναι, πως στην τοπική κοινωνία έμεινε κύρια, όχι το γεγονός του ΘΑΝΑΤΟΥ του μωρού, αλλά το γεγονός πως το μωρό είταν ΑΒΑΦΤΙΣΤΟ, μετατερεπόμενο ως εκ τούτου σε ΤΕΛΩΝΙ (;) που θα μπορούσε, άγνωστο πως και με ποια ιδιότητα ή δύναμη, να μεταρτραπεί σε απειλή για εμάς τους υπολοίπους. Εδώ φαίνεται η χυδαία επίδραση της εκκλησίας της εποχής, που επέσειε τη ρομφαία της μη βάφτισης ενός αθώου και άτυχου μωρού σε κίνδυνο-απειλή όλόκληρης της κοινωνίας. Μπορώ να υποθέσω πως μάλον πέρναγε στην αντίληψη των θρησκόληπτων (τέτοιοι είμασταν ή τέτοιους μας ήθελε η εκκλησία), πως μιάς και το άτυχο μωράκι δεν έγινε δούλος του θεού δια βαφτίσεως, είναι, εξ αποκλεισμού, δούλος του σατανά, και άρα κινδυνεύουμε από αυτό (!)….

Και μπορεί το τελώνι του Γεροποταμού νάτανε η μια αιτία για φαντάσματα και φανταρά στον τόπο μας, μα δεν είτονε ο μοναδικός τόπος απου ….εφάντασε Και στου Ζερβού το πέραμα αρκετά παλιά, είτονε μεγάλος ο φόβος να περνάς νύχτα…. Φαίνεται πως οι αρχαίες ιστορίες με τις νεράϊδες στα ποτάμια και τις πηγές είχανε για τα καλά ριζώσει και φτάνανε μέχρι τις μέρες μας. Ακόμη, όπου θελα βρείς σταυροδρόμι εγροίκας ιστορίες με σατανάδες, φανταρά, και έπρεπε νάχεις το νου σου οντενεπέρνας την νύχτα… Το σταυροστάτι του Καλαμιάρη, και το σταυροστάτι αθο την Αγία Παρασκευή νότια του χωργιού είτανε τα μέρη απού πρεπε να φυλαγόμαστε…. Συνήθως οι βερζεβούληδες εστένανε χορό σ΄αυτά τα μέρη, μέσα στην άγρια νύχτα και είπρεπε νάχουμε το νου μας, να μην ξειπαστεί ο γάιδαρος από τσοι δραστηριότητές τωνε να μασε λυχνίσει, γι να μη μασε πάρουνε τη μιλιά, γι το μυαλό ολότελα…

Ο ΦΟΒΟΣ λοιπόν, καταβάση θρησκευτικός, από την αρχαιότητηα μέχρι σήμερο είτονε το κυρίαρχο στοιχείο. Έλεγέ μου ο μακαρίτης ο κύρης μου: -Να κάνεις Αντρέα το σταυρό σου και να μη φοβάσαι πράμα… Η αλήθεια είναι πως εκειανά τα χρόνια, ο φόβος είτονε ο μέγας οδηγός, ο μέγας παιδαγωγός, ο μεγας προστάτης, Βέβαια, θα μου πεις: είναι καλύτερα εδά; Μπά, δεν το θωρώ…. Ένας από τους τσέλιγκες της σύγχρονης Ελλάδας τόπε καθαρά : Όποιο πρόβατο φεύγει από το μαντρί το τρώει ο λύκος… (ο πολιτικός (…να σου πετύχει), ο Ευάγγελος Αβέρωφ το 1980). Ένας Καζαντζάκης επάλεψε μέχρι το θάνατό του νάνε λέει ελεύθερος, και εκόντεψε ο λύκος του Αβέρωφ, να τονε κατασπαράξει…

Αμα θέλει να τα βάλει κεινείς τα παραπάνω σε ένα τσουβάλι, ούλα χωρούνε, ούλα έχουνε μια εξήγηση: Σε κάθε εποχή, μια μπατούλια καταφέρνει να σάξει ένα μοντέλο να μαντρώσει τα ζωντανά απόύλεγε ο Αβέρωφ. Όχι βέβαια πως είναι εύκολο πάντα, όχι βέβαια πως δεν υπάρχουνε πρόβατα για μάντρωμα, απλά κάθε τσομπάνης τα θέλει στο δικό του μαντρί…. Στα παιδικά μου χρόνια η θρησκευτική τρομοκρατία είτονε το απόλυτο όπλο μαντρώματος και η ΕΚΚΛΗΣΙΟ…..ΚΡΑΤΙΑ και τ’΄αφεντικά της, είτανε οι αρχιτσέλιγκες τσ΄εποχής…

Η ΒΑΣΙΛΕΥΟΕΝΗ ΔΗΜΟ …ΚΡΑΤΙΑ.

Το πρώτο πολιτικό …μούλικο απου εστρατάρισε στη Ελλάδα μας μετά την κατοχή είτονε η Βασιλευόμενη Δημοκρατία… Θα μου πεις βέβαια: γιατί μούλικο; Μα όχι μόνο μούλικο (οι Σύμμαχοι μασε εγκαστρώσανε για να γεννηθεί η Δημοκρατία στην Ελλάδα) μα και βαρεμένο και καυθστερημένο (μην ξεχνάτε πως η μαμά Ελλάδα την εβατεύανε ξένοι και τόπιοι από το 45 μεχρι το 49 για να το γενήσει) για το άσυλο είτονε αυτό το ταλαίπωρο, μια στρατιά χωροφυλάκους είθελε να ποραρτήσει, όσο επορπάτησε…

Η βασιλευόμενη λοιπόν Δημοκρατία κόντρα στην κομουνιστική Λαο…κρατία στην Ελλαδά μας. Η βασιλευόμενη Δημο…κρατία μας με την εξουσία και κατεβασμένα τα βρακιά περιποιήθηκε δεόντως τη χαμενη Λαοκρατία.

Η …ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ …ΚΡΑΤΙΑ Όσο και να κακοποδώκανε στα χέργια των χωροφυλάκων οι μή …βασιλόφρονες, γίνανε παληκαράκια και οι περισσότεροι στο χωργιό μου δεν είχανε αλλού το νουντως, μονο στη παροιμία που λέει πως :Θα γυρίσει ο τροχός να πηδήξει κι΄ο φτωχός …. Και μιάς και οι … κώλοι των εκάσοτε κρατούντων προστατεύονται από εσωτερικούς κανονισμούς αρχών των αρχόντων (τουτέστιν: πηδάμε εναλάξ, αλλά μόνο το πόπολο), στη στροφή άρχισε το πόπολο της βασιλευόμενης ….κρατίας να υπφίσταται την …σεξουαλική περιποίηση της άλλης δημοκρατίας που δεν επολυκαίρισε μιάς και την επρόλαβε εκείνη η:

ΕΘΝΟ…. ΚΡΑΤΙΑ, προιόν της …εθνοσωτηρίου, αυτή όμως είτονε παρένθεση, μιάς και τα μέν πρόβατα του χωργιού την απολαμβάνανε τη μάντρα, έλα όμως που οι άλλοι βοσκαραίοι είχανε λυσάξει από το κακό ντωνε και εθέλανε την εξουσία γι απάρτη τνωνε.

Και είρθενε το «ή Καραμαλής ή τανκς» μια ας πούμε ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΉ ….ΚΡΑΤΙΑ, απούκαμε κι΄αυτή την αμπελική τζη, για να ξαναγιαγείρομε στην ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΉ … ΚΡΑΤΙΑ, που άλλοτε την έβρισκες 114, άλλοτε Παπανδρέου-Βενιζέλο- Μητσοτάκη , άλλοτε Παπανδρέου –Μητσοτάκη και τελικά μόνο Παπανδρέου. (Πάντως αυτό το Δημοκρατικό μαραφέτι των Παπανδρέου μωρέ κοπέλια αποδείχθηκε καταπληκτικό …υβριδιο, εγώ έχω χάσει το θαύμα μου, το καλλιεργάτε στη Μεσσαρά κοντά 50 χρόνια και δεν το πιάνει περονόσπορος, γροικάς Λευτέρη: (Αυγενάκη);

Και μιάς και δεν είναι ούλοι στην Ελλάδα Μεσσαρίτες, είρθανε οι …μεταλαγμένοι του μεσαίου χώρου να φροντίσουν τις σεξουαλικές μας ανάγκες (με άλλα λόγια τα θέλει ο κωλαράκος μας απούλεγενε κι΄ ο συππέθερος ο παλιολαδίτης….) Για να δούμενε μωρέ, πόσο θα αντέξουνε οι παλιολαδίτες νάναι στην αποκάτω, μέχρι να κάνουνε αλλαξοκώλια, κατά που λέγανε στο χωργιό μου. Γιατί για να το κόψουμε το σπορ του αλληλοπηδήματος, δεν το θωρώ μπρόβολο….

Πρώτοι και καλύτεροι λοιπόν οι περί τη θρησκεία ενδιατρίβοντες είτονε οι κυρίαρχοι …βουρδουλοφόροι. Και βέβαια η επικράτειά τους δεν εσταμάτα στα θρησκευτικά καθήκοντα και υποχρεώσεις μας, μα έμπλεκε και την κάθε είδους δραστηριότητα μας Δεν είναι τυχαίο το «Από θεού άρξασθε» εκείνης της εποχής… Βέβαια άμα αναλογισθεί κανείς πως ακόμα και σήμερα τρέχουν οι πιστοί(;) να δούνε το πανί που φτιάχτηκε με τρίχες τση …. μοναχής Θεφρονίας σκέφτεσαι πως η καλύτερη δουλειά είναι να κοροιδεύεις τα πρόβατα-πιστούς…. Ίσως τώρα καμπόσοι ξεφεύγουνε από το βούρδουλα τσ΄ εκκλησάς, μα οι φοβοι και οι φοβίες παραμένουνε ένα εξαιρετικό εργαλείο να ξωλαλούνε τον κόσμο μας οι βοσκοί του…Λίγα πλερώνουμε σε όσους κυνηγούν τους ….Τρομοκράτες; Και μιάς και δεν είναι επίσημο δόγμα κανενός η τρομοκρατία, κάποιοι την χρησιμοποιούν για να μας πουλάνε απίστευτα πράγματα.

ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ και τελευταία μια νέα …κούκλα η ΟΙΚΟΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μα η Θεοκρατία, μα η τρομακρατία, μα η Δημοκρατία, όλα στο ίδιο καταλήγουνε: σε μια … κρατία. Λογικό είναι βέβαια η μια κρατία να μισεί και να καταργιέται την άλλη, ή αριά και πού δυο τσέλιγκες να σμίγουνε τσοι κρατίες τους, για να κυνηγήσουνε κάποια τρίτη, που πάει να τωσε φάει την πελατεία και τη δουλειά…Η τελευταία, ΟΙΚΟΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ τη λέω εγώ, φαίνεται πως άρχισε να μασε βγάνει στοι μπιμπίκους…. Είδετε μούρη ο Βγενόπουλος; Και είδατε γάτα ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου και οι άλλοι, βεβαίως, βεβαίως…. Όχι για να ξέρουμε ποιος άρχισε τελευταία να κυβερνά αυτό τον κόσμο….

ΟΙ ΑΣΚΟΡΔΟΥΛΑΚΟΙ

(Δεν είχα γράψει αυτή την ιστορία για άρθρο. Έλα όμως, που η ακρίβεια, από τον παραγωγό στον καταναλωτή, έχει γίνει μιά άβυσσος στην διαφορά τιμών. Ας το δούμε λοιπόν μεταξύ σοβαρού και αστείου, άλλωστε λέγοντας σοβαρά πράγματα με αστείο τρόπο, τουλάχιστον αισθάνεσαι λιγότερο την λυπηρή ή επώδυνη πλευρά τους)

Είμουνε τσοι προάλλες στο σπίτι μου και είρεθενε ένας καλος φίλος από την Πελοπόννησο και μου παραπονιότανε, πως η γυναίκα ντου δεν εγύρευε τη δουλειά τζη, μονό για να περνά την ώρατζη, εγύριζε στα άχτιστα οικόπεδα στον Υμηττό και έβγανε ασκορδουλάκους (ήγουν βολβούς), και άρπαξε πούντα, και άντε να τηνε γιατρικουλιάζεις στα 60-65 της….

Εϊλεγάντο τ΄αλλοτεσινού του χωργιανού μας, μιαν αργαντινή απου εμονοπαντήσανενε καμπόσοι κατωμεσσαρίτες, πασπαροπόδηδες απουμασε λέγανε οι στ΄ απάνω ρίζας, και εκλαίγαμενε τη μοίρα μας, ελέγαμε τα πάθη μας και τα παθήματά μας. Είχαμενε στην πατούλια μας και ένα από τσοι περαστικούς από την Αθήνα, απού μας έκανε σεϊρι, εμάς στ΄αποδέλοιπουςς απού καταντήσαμενε νάμαστε περαστικοί από το χωργιό…

Ήθελα δεν ήθελα, εθυμήθηκα τα νιάτα μου, απού στ΄αμπελοσκάμματα οντε θελαδούμενε κεινένα ασκορδούλακα, σκάβαμε πενήντα πόντους να τονε βγάλομενε. Ανε θελα μαζώξωμε καμπόσους ασκορδουλάκους τσοι βάναμε στο πρόγραμμα των εξαγνισμών μα και των διαιτητικών βασανισμών τση μεγαλοβδομάδας…

-Χαράς το πράμα! Γυρίζει και μασε κάνει ο μουσαφίρης μας. Να πεις πως είτονε νόστιμος, μα δεν είτανε, σφάκα ναιώνιο είτονε ο παντέρμος και ήπρεπε να τονε ξεπικρίζεις 10 μέρες για να τονε φάς. Και άμα θελα τόνε φας λες και ήτρωγες άχερα…. Χαράς το μαγερικό …. Δε γκατέχω, μα εμείς στο χωργιό μου δεν τσοι μπεγεντίζανενε και πολύ τσ΄ ασκορδουλάκους, εαπε σεσείς οι πρωτευσάνοι μασε ξεσμηλιώνανε να τσοι τρώμενε, χαράς το φαί, κάνωμενε εμείς και χώργια ντως… Να μου πεις για τσοι γαρίδες να τσοι παραδεχτώ στ΄Αθηναίους, να μου πεις για το χταπόδι να τοσε βγάλω το καπέλο, μα να θένε να φάω ασκρδουλάκους και να τωσέχω και υποχρέωση; Χαράς το φαϊ. Κατέχεις είντα θυμούμαι; Μια ιστορία, μονό γροικάτε τηνε:

Νικολής ο Ξεπεσοβράκης (ετουτονάτονε τα παρασούκλι ντου), σώγαμπρος από τη Κουκουριθιά, είχενε πάρει τση Μπουταλογιώργαινας την εγγονή. Ήπρεπε να πάει στη Χώρα (το χωργιάτικο όνομα του Ηρακλείου), για καμπόσες πουσουνιές και με την ευκαιρία επήγε και από του εμπόρου απού τούπεμπε αριά και που τα κηπευτικά ντου, να ξελαγαρίσουνε τα χρωστούμενα. Είχενε φαίνεται και ένα μιγωμάκι ασκορδουλάκους παραπαντισμένους μα δεν τσοι τρώγανε κειανείς στο σπίτι και εσκέφτηκε: – Μεγαλοβρομάδα είναι άντε να τσοι κρατώ στη χώρα να τσοι καλοπουλήσω θέλω στσοι μπουνταλάδες στη χώρα, άπου τσοι τρώνε σαν τσοι χοίρους, κατά που μούλεγε ο μπάρμπας μου, χαράς το φαί… Είχενε ο έμπορος απλέρωτα και καμπόσα μιγώμια καρναμπίθια, απου τούχενε πέψει τσοι προάλλες. Επλέρωσε ντου ο άθρωπος τα καρμαμπίθια, εκράτησε ντου και τσ΄ασκορδουλάκους, ήκαμε και τσοι πουσουνιές του ο Νικολής και από εκειά επήρε τη Πλαθιά Στράτα, και εσειράγα αθο ντη Χανιόπορτα.

Θωρεί ένα μαγαζί απου επηγενοφέρνανε σκουτελικά και μιάς και τον ήκοψε λόρδα, είτονε πάρωρα μπλιό για μεσημεργιανό φαί, και εσκέφτηκε να κάτσει να φάει πράμα. Δεν είτονε σάικα σαν τση κεράς του στο μετόχι απού έκάτεχε τα χούγια ντου, δεν εκάτεχενε ο καμομοίρητς και είντα θελα βρεί και πως θελα το ζητήξει, Μα «ο δρόμος κάνει πόδια κι, ή πείνα κάνει  αντόδια» απουλέγασινε κι΄οι παλαιινοί στο χωργιό του, ήβαλε το λοιπός την ντροπή στην άκρα και εμπήκε και έκασε σε μια αδειανή καθέκλα. Ερχεται το γκαρσόνι, του βάζει στη μύτη ένα κατάλογο και τούπενε να διαλέξει με την αναπαή ντου… Με τα λίγα κολυβογράμματα απού κάτεχενε τσοι παλευε τσοι λέξεις, μα δεν εκαταλάβαινε η διαόλοι στη δροσά… Εκειά απου ζορίζουντανε, γροικά από το διπλανό τραπέζι ένα, απού του θύμιζε, όπως έλεγε αλλότες απου εδηγιότανε στο καφενείο το πάθημά ντου, τον Αγιο Ονούφριο, να φωνιάζει του γκαρσονιού: Μια βολβούς παρακαλώ! Έγραψε το γακρσόνι κάτι στο τεφτεράκι απου εκράθιενε στη χέρα ντου και μονοκαπανιάς κάνει στροφή, και : – ο Κύριος; Εζορίστικε ο Νικολής μας, μα δεν έχασε την ψυχαραιμία του και λέει του: Μια βολβούς παρακαλώ! Ανακουφίστικε το Νικολιό και επερίμενε πασίχαρο τσοι βολβούς να κατουμώσει την πείνα του, και να γείρει πέρα αθο ντη Χανιόπορτα να μη χάσει το λεωφορείο. Με το πολυώρι φτάνει το γκαρσόνι και του βάνει ένα πιάτο …ασκορδουλάκους μπροστά του! Εξεροκατάπινε αυτός, επάλεψέ τζοι ανόρεξάς του και σα δε μπιτίζει ήφαε σκειάς εμισό πιάτο. Απογοητευμένος, φωνιάζει του γκαρσονιού να πλερώσει, κάτι ορνιθοσκαλίσματα ήκαμε το γκαρσόνι στο τεφτέρι ντου, και του λέει το ποσό. Είρθε ντου νταμπάς του Νικολή, μα δεν τα σόχασε ολότελα:

-Δε με νοιάζει μωρέ κουμπάρε, απούφαγα ένα μιγωμάκι ασκορδουλάκους, μα τα καρναμπίθια απούφαγα δεν εμπόργιες να μου τα βάλεις ξέχωρα, τουλάχιστο εκειανά μ΄αρέσουνε, μα δεν είδα δροσά στο πιάτο μου …

Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ

Είναι μερικά πράγματα, που μπορεί να μην έχουνε σχέση με το Πετροκεφάλι, με τους Πετροκεφαλιανούς και με τα Θέματα της Σελίδας. Όμως, δεν μπορείς να αγνοήσεις κάποια πράγματα, που έρχονται στην αντίληψή σου, και ξέρεις πως δεν είναι παρά ευγενής φιλοδοξία ζωής κάποιων, που ενώ είχαν κιάλλες επιλογές (την αδιαφορία, το συμφέρον, την άγνοια….) θέλησαν να ακολουθήσουν το δύσκολο δρόμο, της της δύσκολης Ιατρικής στον τόπο μας.

Μετά από πολλές προσπάθειες λοιπόν, αναπτύχθηκε μια μονάδα μεταμόσχευσης μυελού στο ΛΑΙΚΟ Νοσοκομείο, που η Πολιτεία και η Κυβέρνηση εγκαινίασαν προ ημερών, με την παρουσία φυσικά και όλων των συναδέλφων της Ιατρικής Σχολής και του Λαικού Νοσοκομείου.

Αν και είναι αναμενόμενο κάποιοι νάναι πρωτοπόροι για το επόμενο βήμα της προόδου σε κάθε τόπο και σε κάθε θέμα, με ξάφνιασε ευχάριστα ένας εξαιρετικός άνθρωπος, συνάδελφος στο Πανεπιστήμιο και από χρόνια συνταξιούχος: ο Φώτης Παυλάτος Καθηγητής Ενδοκρινολογίας, Δεν ξέχασε τους μαθητές του και μάλιστα τον από παλιά εμπνευστή και επιστημονικό στυλοβάτη της παραπάνω μονάδας, τον Καθηγητή αιματολογίας Γεράσιμο Πάγκαλη, Μέσα λοιπόν σε ένα ποίημα ο Φώτης Παυλάτος κατάφερε να τα συμπυκνώσει και να μας τα δόσει όλα: Το Όραμα, τον Αγώνα και την Αμοιβή. Διαβάστε το:

ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ

Ένας γνήσια Κρητικός και Μεσσαρίτικος συνάμα Σύλλογος, που δεν παραλείπει να ξεσηκώνει τους Κατωμεσσαρίτες, στις χαρές μα και στις λύπες.

Τα γνωστά, μα και άγνωστα λυπηρά γεγονότα (Μιχαλής Κατσρντάκης, Μιχάλης Γρηγοράκης) ήρθε να μας θυμίσει με το διμηνιαίο έντυπό του, που διανέμεται δωρεάν, καθώς και τις διάφορες άλλες δραστηριότητες του Συλλόγου.

Ευχαριστούμε τους φίλους του Συμβουλίου, και στέλνουμε την εφημεριδούλα, όπου δεν μπορεί να φθάσει. όσοι δε θάθελαν, μπορούν να την ζητήσουν από την πάντα πρόθυμη Πρόεδρο κα Χαρά Κουρτικάκη..

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Μούρχεται πολλές φορές στο μυαλό ο Αιστάιν… Κάποια στιγμή, στην πορεία των επιστημονικών του διαλογισμών, διαπίστωσε την ανάγκη μιάς ενιαίας πλατφόρμας, για να δώσει μια, κατά την άποψή του, στιβαρή και ενιαία εξήγηση των φαινομένων, διατυπώνοντας την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Ο λόγος αυτής της σύνδεσης είναι πως, κατά την άποψή μου αποσπασματική αντίδραση των ανθρώπων στα όλο και πιο μεγάλα προβλήματα του πλανήτη, δίδει μόνο μπαλώματα, ενώ πολλές φορές δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα.

Μου μοιάζει ο κόσμος παραλοϊσμένος. Μου φαίνεται, πως κάθε λαός, κάθε κάστα και επαγγελματικό συνάφι, κάθε γενιά, κάθε μοντέλο και κοσμοθεωρία, (βάλετε εδώ οικολόγους, πράσινους, κόκκινους, ακτιβιστές, καπιταλιστές, σοσιαλιστές κλπ) προσπαθούν, από τη δική τους οπτική ο καθένας, να δουν… Να δουν αλήθεια τι; Μα προφανώς ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ !. Έχει λοιπόν ο κόσμος φθάσει σε ένα σημείο, ένα κοινό πραρανομαστή: Αναγνωρίζει την ύπαρξη του προβλήματος. Και βέβαια δεν εννοούμε απλά τα προβλήματα που ανέκαθεν αποτελούσαν την κινητήρια δύναμη στην πορεία των κοινωνιών, μα το διάχυτο και παγκόσμιο αίσθημα πως: ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΛΥΝΣΗΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΎ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΛΙΜΑΤΙΚΏΝ ΑΛΛΑΓΩΝ. Μέσα στον προβληματισμό αυτό εμφανίζεται ενα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα: αναξιοπιστία και αποκαθήλωση στους ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ.

Αν ζητήσουμε από τις διάφορες αντικρουόμενες, συγκρουόμενες και αλληλοκατηγορούμενες ιδεολογίες, ομάδες, λαούς, συνδικάτα κλπ να περιγράψουν το πρόβλημά τους, το σημείο τομής κάπου διαφαίνεται, αν και φαίνεται πως πρέπει να περιμένουμε και άλλο για να φθάσει ο κόμπος στο χτένι… Αυτό με τη σειρά του δείχνει πως είναι σχεδόν αδύνατο να περιμένει κανείς μιά συναινετική πλατφόρμα πρότασης για την επίλυση αυτού που αναγνωρίζεται σαν ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΕΙΛΗ. Ας δούμε όμως μερικές όπτικές του προβλήματος:

-Κάποιοι ωρύονται κυριολεκτικά για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Και βέβαια έχουν απόλυτο δίκιο, έλα όμως που ο πλανήτης δεν είναι ένα βραστό αυγό να το βάλουμε σε κρύο νερό να το κρυώσουμε…, ούτε και η ασπιρίνη είναι το απντιπυρετικό εκλογής… Έτσι, το πρόβλημα μετράται, παρατηρείται και καταγράφεται, με αξιόλογα επιστημονικά κριτήρια, χωρίς φυσικά να επιλύεται.

-Κάποιοι άλλοι το βλέπουν σαν πρόβλημα ενέργειας, έλλειψης καυσίμων και παράλληλα συνδυασμού ανάπτυξης υπανάπτυκτων χωρών. Φυσικά εδώ είναι λίγο πιό σκληρή η πρακτική της αντιμετώπισης του προβλήματος, μιας και συνδέεται με την καθημερινότητα του εργαζόμενου, που έχει προσδεθεί, θέλει δεν θέλει, στο άρμα της παραγωγής-κατανάλωσης, μα και του ρητού «ο μη εργαζόμενος μηδέ εστιέτω, ο δ΄εργαζόμενος ανταμείβετω». Σύμφυτο γίνεται το πρόβλημα παραγωγής τροφίμων και τη ς πείνας επιβίωσης των ανθρώπων σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

-Άλλη πτυχή του προβλήματος είναι η περιβαλλοντική μόλυνση, της επιφάνειας του πλανήτη. Έχουμε κάνει επιστήμη τα σκουπίδια, την αποκομιδή τους την απόθεσή τους, την επαναχρησιμοποίηση τους, την ανακύκλωση και αλλα μεγαλόστομα και φαεινά, για να ανακυκλώνουν κάποιοι την μπογιά τους, προσπορίζοντας ίδιον όφελος. Βέβαια αν σκεφθεί κανείς πως αυτός ο πλανήτης επι χιλιάδες χρόνια, ΧΩΡΙΣ ΣΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ήταν αυτοσυντηρούμενος και αυτοκαθαριζόμενος, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες η επέλευση των διαφόρων κατηγοριών σοφών (της πολιτικής επιστήμης, της οικονομίας, της τεχνολογίας, ενέργειας κλπ) έχουν φέρει τον πλανήτη στα όρια του, πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, πως μάλλον έχουμε χάσει την μπάλα…

-Έρχεται πάνω σε αυτά να βρει πρόσφορο έδαφος το επάγγελμα των επιλυτών (με το αζημίωτο) των προβλημάτων αυτού του κόσμου. Μας προέκυψαν πλανητάρχες (φυσικά ο πρώτος δεν θάναι ο τελευταίος) έτοιμοι να σκοτώσουν τους κακούς Ιρακινούς, να σκοτώσουν του Σέρβους, να πνίξουν του Βιρμανούς, να θάψουν του Κινέζους, να πεθάνουν της πείνας Σομαλούς, ΕΠΙΛΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Αύριο δεν ξέρουμε ποιοί παίρνουν σειρά… Και μη μου πει κανείς πως η «επίλυση» του προβλήματος της Δύσης δεν επιφέρει την καταστροφή στον Τρίτο κόσμο… Αλλά και αυτός (ο τρίτος κόσμος) με τη σειρά του εκδικείται, στέλνοντας εκατομμύρια τόνους ατμοσφαιρικής μόλυνσης στη Δύση δια του αέρος, σαν δίκαι α τιμωρία.

Αγαπητοί μου, έχουμε δει το πρόβλημα αυτού του κόσμου σαν σαλάμι. Μόνο που δεν μπορούμε να το φάμε. Παίρνει ο κάθε ένας το μερίδιο του προβλήματος και δίδει μιά λύση αδιαφορώντας για τους άλλους και κυρίως παίρνει ο χορτάτος την δική του μερίδα προβλήματος και αφού ικανοποιηθεί από την προσωρινή λύση του, κάνει προβληματική τη ζωή των υπολοίπων… Έτσι λειτουργώντας, δεν φαίνεται νάχουμε και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, και ενώ βλέπουμε πως εμείς οι ίδιοι μόνο την καταστροφή μπορούμε να πετύχουμε με τις φαεινές ιδέες μας, συνεχίζουμε να παίζουμε το ίδιο παιχνίδι:της υπερεκμετάλλευσης των πηγών του πλανήτη, της υπερμόλυνσης, του υπερπληθυσμού, της υπερκατανάλωσης.

Φτιάχνουμε ακόμα επίπλαστες δομές, ακτιβιστές, γιατρούς, με ή χωρίς σύνορα, φιλανθρωπικές οργανώσεις, οικολογικές οργανώσεις, που όμως είναι όλες τους ανδρωμένες αδελφικά με τα συστήματα και τις αρχές της καταστροφής του πλανήτη, κάνουν έτσι για το κέφι τους, σπασμωδικές κινήσεις για ν απαλύνουν τάχατες ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

Θα μου πείτε όμως τι σχέση έχει όλη αυτή η τοποθέτηση με τον Αινστάιν… Απλά σκέφτομαι, πως μάλλον το μοντέλο που καθένας φτιάχνει είναι για να φέρει το πρόβλημα στα μέτρα του να το πεπιλύσει, έστω προσωρινά, έστω και σε βάρος των άλλων, Έδώ λοιπόν κάπου σκέφτομαι, πως ενώ αυτό μπορεί να συνέβαινε παλιά χωρίς την τιμωρία, πχ άν κάποτε εξαφανιστήκατε οι Ινδιάνοι δεν στοίχισε τίποτε στους σημερινούς μας σωτήρες Αμερικανούς, η καταστροφή όμως των δασών του Αμαζονίου για να έχουν φτηνά τρόφιμα οι «Αμερικάνοι» (εδώ μπαίνουμε και εμείς) μας επιστρέφει θέρμανση του πλανήτη κλιματικές αλλαγές τυφώνες κλπ. Άρχισε λοιπόν να κάνει τζιζ το παιχνίδι που τόσο ωραία παίζαμε τόσα χρόνια… Μήπως μετά μερικά χρόνια, που θα πνιγόμαστε από τα σκουπίδια θα πρέπει να σκεφτούμε πως ο καλύτερος τρόπος για το πρόβλημα με τα σκουπίδια είναι ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, Ο καλύτερος τρόπος για να καταπολεμήσουμε την πείνα είναι να μην ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΙ ΤΩΝ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΩΝ, και ακόμα καλύτερα, ΝΑ ΗΝ ΠΕΤΆΜΕ ΤΟ ΦΑΙ ΤΩΝ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΩΝ.

Ισως μια ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, στον τρόπο σκέψης, στη φιλοσοφία ζωής, στους στόχους της καθημερινότητας του ανθρώπου, να δώσουν μια άλλη οπτική των πραγμάτων… ΕΙδικότερα:

Τα μέχρι τώρα ιδεολογικά μοντέλα ωδήγησαν, άλλο λιγότερο άλλο περισσότερο, σε αποτυχία ακόμα και τις μικρής κλίμακας κοινωνικές ομάδες όπου εφαρμοστήκανε (καπιταλισμός, κομουνισμός, δικτακτορίες, «σοσιαλιστικές» καρικατούρες κλπ).

Τα θρησκευτικά μοντέλα, με πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό την ταπείνωση, την ενοχή, το μηδενισμό του ανρώπου, θέτουν σαν πρώτη προϋπόθεση πορείας του ανθρώπου την αυτοτιμωρία του (αν είναι δυνατόν!).

Τα οικονομικά μοντέλα αποδειχθήκανε χρήσιμα για μικρές κοινωνικές ομάδες που η μιά εκμεταλευόταν την άλλη. Βλέποντας όμως τον κόσμο ολόκληρο, δεν φαίνεται να αντέχουμε για πολύ σε διαχωρισμό εκμεταλευτών-εκμεταλευομένων.

Τον μοντέλο της ανάπτυξης μέσω της ή δια της καταναλώσεως φαίνεται πως άρχισε να υπερθερμαίνει το μηχανάκι….

Ισως έφθασε ο καιρός να επαναπροσδιορίσουμε τους μοχλούς ανάπτυξης και τα κίνητρα και τις φιλοδοξίες των ανθρώπων.. Όσο είναι καιρός…. Αλλοιώς ας περινμένουμε. Αλλωστε και στις αρχαίες τραγωδίες στο τέλος πάντα έρχονταν η κάθαρση. Και ποιός αποκλείει να είχε έρθει, από την ίδια ανθρώπινη ανικανότητα ή πλεονεξία, η κάθαρση και σε άλλες, παλαιότερες, εποχές; Εϊμαστε αλήθεια τόσο κοντόθωροι;

ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΔΕΣΤΕ: ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Έλαβα ένα e mail από τον κ. Κρασανάκη, με αντικείμενο τη Μάχη της Κρήτης, όπως το βλέπετε παρακάτω. Πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν ακόμα ζωντανές μνήμες και ακόμα λιγότεροι ενεργό συμμετοχή στο παγκόσμια γνωστό εκείνο γεγονός. Όμως κάθε χρόνο προσπαθούν κάποιοι να μας θυμίζουν εκείνα τα γεγονότα. Γιατί; Μα γιατί, κατά την ταπεινή μου άποψη: ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΚΑΘΕ ΓΕΝΙΑ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΉ, οφείλει να έχει και να υπηρετεί Αρχές, Στόχους, Πιστεύω. Ίσως αυτό είναι το διαχρονικό μήνυμα της Μάχης της Κρήτης.

Ειδικά για τους Κρητικούς: είμαστε απόγονοι εκείνων που είχανε Αρχές, και Πιστεύω, ας προσπαθούμε λοιπόν καθημερινά όχι απλά να …γιορτάζομε τη Μάχη της Κρήτης, μα να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, υπηρετώντας πανανθρώπινα ιδανικά και αξίες, τοις των προγόνων ρήμασι πειθόμενοι… Τα έχει ανάγκη και η παγκόσμια κοινότητα, μα και εμείς…

Ας βάλω όμως μια ασήμαντη, Πετροκεφαλιανή, πινελιά στα γεγονότα εκείνης της εποχής, με το παρακάτω περιστατικό:

Περί το 2002, ο καλός φίλος και δάσκαλος του Πετροκεφαλιού Γιώργος Δαμιανάκης μου δάνεισε ένα παλαιό ξεχασμένο Μαθητολόγιο του Δημ Σχολείου Πετροκεφαλίου. Το εν λόγω μαθητολόγιο ξεκινούσε από το 1900 και συνέχισε καταχωρώντας μαθητές ίσως και μέχρι το 1950. Ανάμεσα στις σελίδες του Βρήκα ένα κομμάτι χαρτί τετραδίου με δυό αράδες γράμματα. Έλεγε λοιπόν το χαρτί «Εκ Λουτρακίου…, όπως μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω. Έψαξα, ρώτησα και έμαθα. Θυμήθηκα επίσης πως ήταν οι επικοινωνίες και στα χρόνια του 1950 και προκατοχικά δεν θα μπορούσαν νάναι καλύτερα: Υπήρχε ένα τηλέφωνο σε κάθε χωργιό, και τα τηλεγραφήματα ήταν «τηλεφωνούμενα», με άλλα λόγια ο τηλεφωνητής (υπεύθυνος του μοναδικού τηλεφώνου καθε χωργιού) έγραφε καθ υπαγόρευση το τηλεγράφημα (που του διάβαζαν οι τηλεγραφητές του ΟΤΕ) και το έδιδε στον αποδέκτη. Αν μάλιστα ο αποδέκτης ήταν αγράμματος, απλά του διάβαζε το περιεχόμενο.

Ο Νικόλαος Κων Αλεξανδράκης (1910) γενηθηκε στο Λίσταρο κλπ. Τα υπόλοιπα της ιστορίας μου τα συμπλήρωσε η κόρη του Ειρήνη σε κάποια από τις συναντήσεις μας… Ο κυρ Νίκος (ο Τρικέφαλος για τους Πετροκεφαλιανούς) ζει, ζωντανή αναφορά στα γεγονότα της εποχής εκείνης. Έγραφα λοιπόν, το 2002:

«Λόγω ορφάνιας, βρέθηκε μικρός φαμέγιος στο Ηράκλειο και τη Νίβρυτο, επιστρέφοντας παλικάρι στο Πετροκεφάλι, όπου και παντρεύτηκε.
Κατά τις μάχες στο Αλβανικό μέτωπο, ο Τρικέφαλος είχε τραυματισθεί και έμεινε γιά περίθαλψη στο Λουτράκι. Από εκεί κατάφερε να στείλει ένα τηλεγράφημα που σώζεται σαν πρωτότυπο, στη σύζυγό του Ελένη, που προφανώς επί μήνες δεν είχε νέα του. Το τηλεγράφημα της εποχής εκείνης πιθανώς μεταδιδόταν τηλεφωνικά στον τοπικό ανταποκριτή, που έγραφε τα στοιχεία και το ανέφερε στον αναφερόμενο παραλήπτη. Το τηλεγράφημα: «Εκ Λουτρακίου Αρ. 1431, λέξεις 9, ημ 24 ώρ. 10 : Ελένη Νικολάου Αλεξανδράκη. Πετροκεφάλι Ενταύθα. Υγιαίνω μην ανυσηχείτε. Αλεξανδράκης». Εκείθεν ο Αλεξανδράκης μετέβη στο βορβαδιζόμενο Πειραιά και με δυσκολία έφυγε από το Κερατσίνι στο Χωριό. Μετά την ανάρρωση ξαναέφυγε προς το μέτωπο, πέφτοντας στο βορβαδισμό και τις μάχες του Ηρακλείου, όπου τραυματίστηκε εκ νέου, και με τη σφαίρα και πυρετό επέστρεψε 60 χιλιόμετρα ποδαρόδρομο στο Πετροκεφάλι, θεραπευόμενος από το γιατρό Μιχελινάκη Μιχαήλ. «

Ακολουθεί η αναφορά του κ Κρασανάκη. Αναφέρεται μεταξύ των άλλων σε μιά εξαιρετική παρουσίαση της Μάχης της Κρήτης το 2006, στην πλατεία Αγ Παρασκευής Αττικής, που έγινε από τον κ Κρασανάκη, αλλά με την αποφασιστική συμμετοχή και συμβολή του πρόωρα χαμένου φίλου Μιχάλη Κατσιρντάκη, Προέδρου του Συλλογου Κρητών Αγ Παρασκευής.

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΑΧΗ ΚΡΗΤΗΣ

20 – 31 ΜΑΪΟΥ 1941

Πριν από 67 χρόνια σαν τούτες τις μέρες, Μάης του 1941, οι Έλληνες με τον ηρωισμό και την αυτοθυσία τους στην Κρήτη προσθέτανε καινούργιες σελίδες δόξας στο βιβλίο της ιστορίας τους.

Σήμερα, 67 χρόνια μετά τη Μάχη της Κρήτης, μετά τη μεγάλη αυτή μάχη για την Ελευθερία, υποκλινόμαστε στην ιερή μνήμη των νεκρών μας.

Τιμούμε τον αγώνα των πατέρων μας. Αισθανόμαστε υπερήφανοι για την Εθνική Αντίσταση και εκφράζουμε ευγνωμοσύνη προς όλους αυτούς που ένωσαν το αίμα τους με το δικό μας αίμα. Τιμούμε τη μνήμη όλων εκείνων που πολέμησαν ηρωικά και πολλοί από αυτούς προσέφεραν τη νιότη τους για τη λευτεριά της Ελλάδας.

Η 20η Μαΐου δεν είναι γιορτή. Είναι ημέρα χρέους και περισυλλογής. Είναι ημέρα μνήμης, υπερηφάνειας και έντονου προβληματισμού.

Χρέους προς όλους εκείνους που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι.

Περισυλλογής για τα διδάγματα που οφείλουμε να αντλούμε.

Μνήμης, για το τι σημαίνει πόλεμος και φασισμός.

Αλλά και έντονος προβληματισμός για τα σκληρά χρόνια διωγμών, εμφυλίων σπαραγμών, κοινωνικών αδικιών και περιορισμού των ατομικών ελευθεριών, που ακολούθησαν.

Τιμούμε το έπος της Μάχης της Κρήτης την ώρα που οι άνεμοι του πολέμου δεν έχουν κοπάσει. Ζούμε σε μια εποχή «πλανηταρχών», ευρύτατων πολιτικών και κοινωνικών ανακατατάξεων, αδικιών και ιστορικών παραχαράξεων. Η εθνική ενότητα είναι σήμερα περισσότερο αναγκαία από οποιαδήποτε άλλη φορά. Ζούμε σε μια εποχή που «σύμμαχοι» δείχνουν τις πραγματικές διαθέσεις τους απέναντι στη χώρα μας, στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ, και η Κύπρος, η αδελφή της Κρήτης, στενάζει ακόμα κάτω από τη μπότα στυγνού κατακτητή.

Και αναπόφευκτα προβληματιζόμαστε: Η θυσία των πατέρων μας, έπιασε τόπο ή πρέπει να αγωνισθούμε και πάλι σκληρά εναντίον μίας νέας μορφής φασισμού, για τη διασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης που δοκιμάζετε, για τη διεύρυνση και κατοχύρωση των δημοκρατικών μας ελευθεριών;

Α. Κρασανάκης

Πολιτευτής ΠΑΣΟΚ Ν. ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Υ.Γ.

1. ΣΥΝΗΜΜΕΝΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΜΕ POWER POINT (αρχαίο .pps)

battle-of-crete

(Το αρχείο είναι αρκετά μεγάλο, 4,7 ΜΒ, το έχω μετατρέψει σε ppt, με μουσική Δερμιτζογιάννη. και πολύ καλά στημένο. Αξίζει να το δείτε !: Διπλό κλίκ στο buttle… παραπάνω, και ανοίγοντας το αρχείο πατήστε την παρουσίαση του power point για να ακούγεται και ο ήχος))

ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Από τη θέση του απλού πολίτη παρακολουθώ τον, σκυλοκαυγά τον λέγαμε στο χωργιό μου, και το ξεμπρόστιασμα αλλήλων, των διαφόρων πολιτικών μας.

Φυσικά και δεν έχω γνώμη, αν είναι καλά ή κακά τα πυρνηνικά για παραγωγή ενέργειας. Εϊναι δεδομένο όμως πως:

Α. Η Ευρώπη, Ανατολική και Δυτική είναι γεμάτη με τέτοιους σταθμούς (καλούς; κακούς;).

Β. Έχουν πεθάνει στο Τσερνομπιλ, αρκετοί από μόλυνση με πυρηνικά.

Γ. Πέθαναν, πεθαίνουν και θα πεθαίνουν πολλοί περισσότεροι καθημερινά, και ειδικά στην Κοζάνη, άνθρωποι από τη μόλυνση της ατμόσφαιρας με σωματίδια και βέβαια με αναπνευστικά προβλήματα.

Δ. Θα αυξηθούν κατακόρυφα οι θάνατοι από τις ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (αύξηση του κόστους διαβίωσης), μα και από την επιταχυνόμενη μόλυνση του περιβάλλοντος, και τις βίαιες κλιματικές αλλαγές. Γι΄αυτά οι λαλίστατοι τι προτείνουν; ΑΝ οι πέντε θάνατοι την ημέρα γίνουν του χρόνου 10 τον επόμενο χρόνο 50 κλπ, αν αύριο ξεσπάσει μια θεομηνία  ή μια πυρκαγιά και πεθάνουν μερικές χιλιάδες και στην Ελλάδα, αυτό δεν το συζητούμε, θυμόμαστε όμως το επάρατο Τσέρνομπίλ… Για σκεφθείτε όμως: 1. ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΑΥΡΙΟ ! 2. ΦΙΤΑΧΝΟΥΜΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΣ ΌΤΙ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΕΘΑΥΡΙΟ. Ποιές οι συνέπειες; θα πούμε στους Αγγλους, Γαλλους, Ρώσους,  Αμερικανους να πεθάνουν από το κρύο,  να μη χρησιμοποιήσουν θερμικά καύσιμα, και να καίει μόνο η ΔΕΗ μας;

Ε. Έχουμε υποτίθεται, σαν Ευρώπη, μιά τεχνολογία και τεχνογνωσία για τα πυρηνικά. Γιατί πρέπει ο Σουφλιάς, ο Δήμας, το Πασοκ, ή ο αμετροεπής ΣΥΡΙΖΑ, να λύσουν ένα καθαρά τεχνικό και επιστημονικό πρόβλημα; Γιατί πρέπει ο Τσίπρας ή ο Δήμας και Σουφλιάς, να αποφασίσουν αν στην Ελλαδίτσα πρέπει να αυξηθούν οι θάνατοι από πυρηνικά, ή από αιωρούμενα σωματίδια, ή από διοξείδιο του άνθρακα, ή από έλλειψη τροφίμων λόγω βιοκαυσίμων κλπ;

Θα δεχόμουνα μιά πολιτική κίνηση που θα ζήταγε επιτέλους από την ηγεσία της Ευρώπης (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα) να ασχοληθεί σοβαρά με αυτό το θέμα ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΒΑΣΗ, και όχι σαν ντηλερ των όποιων συμφερόντων των διαφόρων πολυεθνικών. Και αν δεν υπάρχει ακόμα Ευρωπαϊκή φωνή, νομίζω πως είναι καιρός να υπάρξει επι τέλους Ευρωπαϊκή θέση, δεσμευτική σε τέτοια μείζονος σημασίας θέματα. Οι πολιτικοί μας αλληλοκατηγορούνται πως λειτουργούν σαν πράκτορες των διαφόρων κεφαλαίων του εξωτερικού. Δεν μπορεί ο απλός άνθρωπος να γνωρίζει τις μύχιες σκέψεις των ηγητόρων του, αλλά και την «αλήθεια» που θα πρέπει να στηρίξει. Όταν οι αλήθειες του σήμερα είναι το ψέμα του χθες, και αντίστροφα, ανάλογα με τα οικονομικά και πολιτικά μικρο- και μεγαλοσυμφέροντα (π.χ. ΟΤΕ) των ωρυομένων, τότε είναι λογικό ο πολίτης να απαξιώνει και τους ηγέτες του, μα και το ίδιο το «δημοκρατικό» μοντέλο που λεκτικά και μόνον διαφέρει των μη δημοκρατικών… Ας μου πει ένας δημοκράτης που σέβεται και κατανοεί τη Δημοκρατία, σε ποιό ακριβώς σημείο της αυτή προβλέπει και δυσεκατομμυριούχους, μα και πεθαίνοντες από την πείνα (στα δημοκρατικά καθεστώτα…).

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΡΗΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ

Ο Σύνδεσμος Κρητών Επιστημόνων οργανώνει μιά εκδήλωση για το περιβάλλον.

Η είσοδος είναι ελεύθερη, οι ομιλητές έγκυροι και αξιόλογοι, όσοι μπορούν οφείλουν να παρευθεθούν και να τιμήσουν την αξιόλογη αυτή πρωτοβουλία, και του Συλλόγου, και του Συμβουλίου του.

ΞΥΠΝΗΣΤΕ !

Θα μπορούσα για τίτλο να έβαζα ΜΗ ΖΗΤΑΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ, αλλά αυτό θα ισοδυναμούσε με το να θεωρώ τον πολίτη βλάκα, ας το κάνουν αυτό οι πολιτικοί του. Αν βέβαια αυτό το κάνουν εμμέσως είναι άλλη ιστορία, ας το αντιληφθούν οι έξυπνοι…

Κάποιοι άγνωστοι έκαναν, πιθανώς σκόπιμα, κάποιες ζημιές στα σχολεία Μοιρών. Κάποιοι γνωστοί έκαναν σημαία και σύνθημα το αίτημα να διορισθούν φύλακες σε αυτούς τους Δημόσιους χώρους. Διαβάζω ολοσέλιδες καταχωρήσεις των εκλεκτών του λαού της Μεσσαράς στις τοπικές εφημερίδες. Διαβάζω επίσης τις ίδιες εφημερίδες που λιβανίζουν προωθούν τις …φαεινές ιδέες των εν λόγω κυρίων. Και όχι μόνο προωθούν αυτές τις ιδέες αλλά και οι ίδιες αναδεικνύουν το γεγονός, προσπαθώντας να μεγαλώσουν και άλλο το δημόσιο μας, με νέες ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ «ΕΡΓΑΣΙΑΣ». Έτσι προφανώς ονομάζονται τα κοντόθωρα οράματα βολέματος των ημετέρων ψηφοφόρων σήμερο… Οι ιδέες διορισμού φυλάκων, που αν γίνουν για εικοσιτετράωρη φύλαξη σε όλα τα σχολεία του Δήμου μπορεί νάναι άνω των τριάντα (!) (για τα σχολεία του Δήμου Μοιρών), και σημαίνει να διορισθούν:

Α. Πολλαπλάσιος αριθμός από εκείνο των αστυφυλάκων στην περιοχή μας και είκοσι φορές πάνω από τον αριθμό αγροφυλάκων στην περιοχή της Μεσσαράς για όλους του Δήμους ( εκτός και αν νομίζετε πως οι «παραβάτες» σας θα αρκεστούν σε ΕΝΑ μόνο Σχολείο σε ΜΙΑ μόνο συγκεκριμένη ώρα).

Β. Να διορισθούν δεκάδες κοματόσκυλα-τεμπελχανάδες, εκεί που δεν μπόρεσαν να διορισθούν ένα δυο νηπιαγωγοί και δάσκαλοι καθηγητές και κλείνουν τα σχολεία ή τμήματα της περιοχής.

Γ, Να διορισθούν ατάλαντοι που κάπως πρόσφεραν μέχρι τώρα έστω και λίγο στην πρωτογενή παραγωγή, στη γεωργία, ικανοποιώντας την ανάγκη του ρουσφετιού. Με τα ίδια χρήματα θα μπορούσαν να διορίσουν ένα Γεωπόνο σε κάθε χωριό, για να μάθουν επιτέλους οι γεωργοί πως είναι οι γεωπόνοι, μιας και ούτε φωτογραφία τους δεν βλέπουν.

Κάποτε στο αλήστου μνήμης ανατολικό μπλοκ απαγορευόταν οι άνεργοι. Όταν πιάνανε κανένα άνεργο οι αρχές τον στέλνανε να εργάζεται, παρακολουθώντας τους …φύλακες του διπλανού κτιρίου που στέγαζε τις υπηρεσίες φύλαξης των κρατικών υπηρεσιών κλπ … Στο τέλος βέβαια, όλο το σύστημα κατάρρευσε… Φτιάχνετε λοιπόν πολίτες μου θέσεις φύλαξης, εσείς άλλωστε τις πληρώνετε, εσάς όμως τους λίγους που απομείνατε να δουλεύετε, ποιος θα σας πληρώσει στο τέλος;

Σε ένα άρθρο μου σε αυτό το ιστολόγιο «ΦΥΛΑΞΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ» έλεγα την άποψή και πρότασή μου για την αντιμετώπιση του παραπάνω «φαινομένου». Χρειάζεται περισσότερη εξυπνάδα από όση διαθέτουμε, ή αποδεικνύεται πως διαθέτουμε. Χρειάζεται επίσης περισσότερη τόλμη για να συγκρουσθούμε με αναχρονιστικές θέσεις, συνθήματα και ταμπού, που η εξέλιξη έχει επιφέρει στους τρόπους αντιμετώπισης της παρανομίας. Αν ας πούμε γινόταν μια παράβαση προ 30 χρόνια ο παραβάτης θάταν ο γείτονας, τώρα μπορεί ναναι ο κακοποιός που ήδη ταξιδεύει εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά σε μερικές μόνον ώρες, γιατί πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε με παραδοσιακούς τρόπους;; Μήπως ο παραβάτης δεν χρησιμοποιεί την κάθε είδους τεχνολογία για να πετύχει το στόχο του;

Μέλη του e-ΠΑΣΟΚ νέοι άνθρωποι με νέες ιδέες προσπαθούν να συνεισφέρουν με νέες απόψεις. Ας μην ξεχνούν όμως πως δεν θα αλαλάξει ο κόσμος αν δεν βοηθήσουμε να αλλάξει πρώτα η γειτονιά μας και ειδικά οι σκουριασμένες παλιομοδίτικες και πολιτικάντικες ιδέες της…

Μιχάλης Γρηγοράκης …

Ένας καλός φίλος, ένας άνθρωπος έξω καρδιά στην παρέα μας. Από τα μαθητικά χρόνια της δεκαετίας του 1960, μάζευε φίλους, από το Τυμπάκι το χωργιό του, από το Γυμνάσιο Πόμπιας, από τους διάφορους Κρητικούς Συλλόγους της Αττικής.

Μας εγκατέλειψε νωρίς, τη Μεγάλη Παρασκευή 25 Απριλιου 2008.

Οι φίλοι και συμμαθητές από το Γυμνάσιο Πόμπιας, (Ουρανία Ρουτζεράκη και Μαρία Κουτσάκη), φίλοι από το Πετροκεφάλι Ανδρέας Μπαμπιονιτάκης και Γιώργος Σαββάκης, σου ευχόμαστε, Καλό ταξίδι Μιχάλη…

ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙ και η συμπεθέρα μου

«Σκέφτομαι υπολογιστή, να βάλω στο μιτάτο // να πέμπω με το ιντερνέτ, το γάλα των προβάτω»

Λέει μου ο γεις κι΄ ό άλλος: «γιάντα δε γράφεις ετουτονέ, γιάντα δε γράφεις εκειονέ, έτσε εγίνικε το τάδε πράμα τάδε που, εξέχασες να γράψεις τόνα, καλιάτονε να μην έγραφες το άλλο….»

Δεν έχετε καταλάβει μωρέ κοπέλια ειντάνε το Ιντερνέτ; Είναι καμπόσω λογιώ οι αθρώποι, απού αποφασίζουνε να παρουσιαστούνε στο διαδίκτυο:

-Πίσω από μιάν ιστοσελίδα που υπάρχει συμφέρον κεινενός εμπόρου, η σελίδα είναι ζωντανή για να δαφημίζει την παρμάτεια του… Μπορεί να πουλεί από διάφορα είδη μέχρι αθρώπους….

-Υπάρχουνε και άλλες σελίδες που είναι ίσα-ίσα σα τσοι ταμπέλες τω μαγαζώ: άλλες είναι λαμπερές και φινετσάτες, μιάς και το μαγαζί είναι γεμάτο ζωή, και άλλες είναι ξεχασμένες στο διαδίκτυο, μιάς και ο καταστηματάρχης εκατέβασε τα ρολλά…Δε θωρείτε πουθενά στσοι δρόμους γι στα μαγαζά νταμπέλες εκατό χρονώ, και σκέφτεστε: ¨Εεε το παντέρμο ετουτονέ το μαγαζί πως είτονε του καιρού ντου… Το κακό είναι πως στο Ιντερνέτ δε φαίνονται οι ..αράχνες στις ιστοσελιδες….

-Είναι και καμπόσες άλλες ιστοσελίδες, απού καμπόσοι θένε να μαζώξουνε μια μπατούλια σα τζ΄απατούς τωνε, να κάνουνε παρέα. Τα περισσότερα μπλογκς δεν είναι παρά τέθοιες σελιδες. Κοινά ενδιαφέροντα, κοινές απόψεις, φιλαράκια καινούργια μα και παλιά, που απλά καταγράφουν και δημοσιοποιούν τα εσώψυχά ντωνε, μέχρι να κατουμώσουνε και να ξεχαστούνε…

Εγω; Δεν κατέχω κιαολιάς σε ποιάν ομάδα είμαι. Γράφω και τα προσωπικά μου, γράφω και των χωργιανών μου, γράφω και για ζωντανούς μα και για αποθαμένους.

Όσο και να φαίνεται περίεργο, το ιντερνέτ έχει μαζώξει τα πάντα: Από την παγκόσμια γνώση, μέχρι την παγκόσμια σαβούρα. Και όσο περνούν τα χρόνια, απλά γίνεται ένα πρώτης τάξης μαγαζί, μα και ένα εξαιρετικό παλιατζίδικο και ένας τεράστιος σκουπιδότοπος…. Και αυτά τα παραπάνω, όλα μαζί ανακατωμένα Καλό είναι το λοιπός να υπάρχουνε, και όποιος θέλει να βρίχνει ότι θέλει…Θωρείτε μωρέ πως είναι κακό να πάει κειανείς σε ένα παλιατζίδιο να καρκατουλεύει για καμμιά αντίκα; Γι΄είναι λάθος τως εκειονά απού καρκατουλεύουνε στσοι χωματερές να βρούνε πράμα να φάνε; Έχετε να τωσε δόσετε κεινα πιάτο φαί; Όι; Εεε, να μην τσοι κατηγορείτε σκειάς…

Ήλεγά σας αλλούπού, πως εμάζωνα, οντενείνουνε κοπέλι, τσοι παλιοεφημερίδες από τσ΄οψιγάδες, μιάς και δεν είχα να διαβάσω άλλο πράμα… Μα θα μου πεις πως εδά τα κοπέλια μας έχουνε πρόσβαση και στη σαβούρα του ιντερνέτ. Ε και; Εμείς απού διαβάζαμε μόνο τα «καθωσπρέπει βιβλία» λίγους μπανταξήδες εγβάλαμε; Οι σημερινοί μεγαλογκλέφτες και οι μεγαλοαπατενώνες μωρέ κοπέλια, από που τα πήρανε τα «πτυχία ντωνε; και τσοι γνώσεις τωνε;» Από πού διαβάσανε; Δεν είναι μωρέ το παντέρμο το μυαλό τ’ αθρώπου ίδιο με τη σκάφη τση μάνας μου, απού άμα θελα τση βάλεις καλό αλεύρι ήβγανε καλό ψωμί…. Αυτό το έρμο το μυαλό μπορεί να τ’ αχεροταίζεις και να βγείς άνθρωπος, μα και να το ταϊζεις με χρυσά κουτάλια και να βγείς βούι, απούλεγε και ο παππούς μου. Και να βγείς βούι καλάναι, μα έλα που πολλοί βγαίνουνε αθρωποφάγοι…

ΧΡΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΥΜΕΝΑ

(Αλλιώς: Μία σούμα της τετράμηνης παρουσίας στο διαδίκτυο)

Δεν έχω καταλάβει καλά, μα σαν να μου φαίνεται πως κάπου-κάπου καίμε κάποιες ελληνικές λέξεις ίσα-ίσα γιατί έτσι μας ήρθε. Ενώ έχουμε εκατομμύρια χρήστες και στην Ελλάδα, και εννοώ το διαδίκτυο, η λέξη κοντεύει να γίνει …κακόφημη, μιας και τη διεκδικούν δυναμικά και οι παντός είδους πρεζάκηδες. Οι χρήστες το λοιπός του διαδικτύου-ιντερνέτ και το χρειαζούμενο, το διαδίκτυο (και όχι η πρέζα).

Το διαδίκτυο είναι μια πόρτα στον κόσμο, για να ξεπορτίσουνε όσοι θένε. Δεν αναφέρομαι στη νεολαία, αυτή είναι έτσι κι΄αλλιώς ξεπορτισμένη, παίρνει και δίδει μηνύματα σε όλο τον πλανήτη. Πολλοί παλιότεροι φοβούνται ή διστάζουνε να προσεγγίσουνε το διαδίκτυο, σε αντίθεση με πολλούς νεότερους, που ανώνυμα συνήθως, βγάζουνε τα εσώψυχά τους σε όσα γράφουνε. Οι παλιότεροι πολλές φορές δαιμονοποιούμε το ιντερνέτ, απορίπτοντας άκριτα τα αμέτρητα καλά του, προτάσσοντας την κακή χρήση του από κάποιους.

Τα εργαλεία στα χέργια των ανθρώπων είναι μόνο ότι λέει το όνομά τους: εργαλεία. Με μεγαλύτερη ταχύτητα ανοίγεις ή κλείνεις ένα δρόμο με τη βοήθεια των εργαλείων, όμως άλλο χρήστης και άλλο χρειαζούμενο… Ας μη χρεώνουμε τα χρειαζούμενα επειδή κάποιοι χρήστες τους κάνουνε κακή χρήση… Δεν είναι κακό το μαχαίρι, επειδή κάποιοι δίδουν με αυτό μαχαιριές… Στο κάτω-κάτω η προηγούμενη γενιά την έλεγε την κουβέντα: Φταίει ο γάιδαρος και σπούμε το σωμάρι…

Οι ανθρώποι της γενιάς των επικοινωνιών, μετά το 2000, διαμορφώνουν ένα άλλο χαρακτήρα, από την παγκόσμια αλληλεπίδραση. Αυτοί σίγουρα ισορροπούν ε σε μια άλλη θέση, διαφορετική από εκείνη της γενιάς του 1950-60. Μπορεί αυτό να μας πληγώνει, αυτή είναι όμως η νέα κοινωνική πραγματικότητα. Αυτή ακριβώς η πραγματικότητα από τον περίγυρό μας, γενά στους παλιότερους το αίσθημα της περιθωριοποίησης, χωρίς όμως να μπορούν να ανατρέξουν, με κάποιο τρόπο, στο κομμάτι της δικής τους κοινωνίας, που δεν έφυγε τελεσίδικα ακόμα….

Το διαδίκτυο μου εδοσε τη δυνατότητα να φτιάξω ένα κανάλι επικοινωνίας με αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους, φίλους από τα παλιά, σκόρπιους σε όλο τον κόσμο, χωρίς αυτό να μου στοιχίζει υπερβολικά σε χρόνο και κόπο… Μπορεί βέβαια να φαίνεται όλη η παρουσία του ιστότοπου μου σαν μονόδρομος που τον περπατώ μοναχός μου, μα κάπου-κάπου, κάποιοι, άγνωστοι μου, πέφτουν σε γνωστά τους μονπάτια, και άγνωστοι μεν, γίνονται καλοδεχούμενοι λαθροσυνοδοιπόροι στις μνήμες μιάς γενιάς, μιάς εποχής….

Λένε τον ένα Συγγραφέα, τον άλλο Καταγραφέα, τον τρίτο Απογραφέα, Ιστοριοργάφο, Ερευνητή κλπ. Δεν αισθάνομαι πως ανήκω κάπου στους παραπάνω… Απλά ανασκαλεύω και ανακαλώ εκείνο το κομμάτι της ζωής και της εποχής, όπως εγώ το βίωσα. Προτιμώ την τοπολαλιά της εποχής και του τόπου, περισσότερο το βλέπω σαν θύμηση και ανάμνηση, παρά σαν ανάλυση για εξαγωγή συμπερασμάτων. Άλλωστε αυτά έτσι κι΄αλλιώς τα έχει βγάλει η ζωή μόνη της. Σκέφτομαι φίλους και γνωστούς στην άλλη άκρη στ΄Ελλάδας, του κόσμου, και τους κρατώ μιά χαραμάδα ανοιχτή να θωρούνε λίγο από το κοινό παρελθόν μας.

Θα μου πεις βέβαια πως στον ιστότοπο υπάρχει και το κομμάτι που υποσημειώνω σαν Η ΟΠΤΙΚΉ ΜΟΥ. Σίγουρα αυτό αποτελεί μια δική μου προσέγγιση-θέση στα γεγονότα τα της σημερινής εποχής, που απλά κατατίθεται προς ομο- και αντι-νοούντες και –γνωμούντες. Είναι όπως ακριβώς το βλέπετε: η δική μου οπτική.

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΟΜΠΙΑΣ

Ο ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΑΣ

Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο και το ερώτημα της πορείας του πλανήτη όσον αφορά το κλίμα, το νερό, τις βροχές, την ερημοποίηση, τις πυρκαϊές κλπ γίνεται όλο και πιο αγωνιώδες. Ο απλός άνθρωπος, που υποτίθεται πως τον νοιάζονται όσοι αγωνιούν περισσότερο και προσπαθούν να δώσουν λύσεις, καλά θα κάνει να αρχίσει και αυτός να σκιάζεται, να σκέφτεται και να προβληματίζεται, σαν τον αλλοτεσινό καπετάνιο που καλά τόθεσε το ερώτημα » ‘Η στραβός είν΄ό γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε».

Φθάσαμε-ζούμε στην εποχή των ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ. Η εποχή των διανοουμένων, των σοφών, των ηγετών φαίνεται νάχει παρέλθει προ πολλού. Ο απλός άνθρωπος αναγνωρίζει την αδυναμία του και δέχεται την εκχώρηση της ηγετικής καθοδήγησης σε όποιον τον πείσει πως διαθέτει τα ανάλογα προσόντα. Όμως παράλληλα ο απλός άνθρωπος έχει εμπλακεί σε ένα περίπλοκο σύστημα διοίκησης της κοινωνίας, που αφήνει μεγάλα περιθώρια παρερμηνειών. Αυτό τροφοδοτεί μια τάση διαπλοκής του πολίτη με την κάθε είδους διοικητική μηχανή, και βαθμιαία τροποποίηση του χαρακτήρα και των στόχων του μέσου πολίτη.

Βλέπουμε λοιπόν να αναπτύσσεται μια κοινωνία πολιτών που προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματά τους δια της πλαγίας οδού. Η γνωριμία, το μπαξίσι, το ρουσφέτι, το λάδωμα, το φακελάκι, η μίζα, το μέσον, η διαμεσολάβηση, το ποσοστό, το γρηγορόσημο, είναι στοιχεία που οφείλει να εφοδιασθεί ο μέσος πολίτης, για να σταθεί όρθιος στην επαφή του με τους εκ των ηγετών του εξαρτώμενους υπαλλήλους του μηχανισμού διοίκησης.

Ερχόμαστε τώρα σε ένα δεύτερο παράγοντα του προβλήματος: Έχει ο μέσος πολίτης την ανωτέρω αντίληψη για τον ηγέτη του, δηλαδή τον θέλει άνθρωπο-ηγέτη του που θα τον οδηγήσει σε δύσκολους ατραπούς, μα και διεφθαρμένο-ρουσφετολόγο, που θα αδικήσει άλλους πολίτες για χάρη του ημετέρου!

Φυσικά οι δυό ανωτέρω τάσεις είναι ευθέως αντίθετες, και παρά τα αντιθέτως φημούμενα, στη σύγκρουση καλού-κακού το κακό υπερτερεί κατά κράτος. Σιγά-σιγά λοιπόν η εντιμότητα, η ακεραιότητα, η ικανότητα, τα προσόντα, αλλά και ο αλτρουισμός αποτελούν παρελθόν στο προσοντολόγιο των εκλεκτών του λαού, Ουδείς πολιτικός είναι πλέον έντιμος, άλλωστε οι απαιτήσεις των εκλεκτόρων δεν του αφήνουν περιθώριο εκλογής ! Αναπτύσσεται λοιπόν μια μηχανή διοίκησης που αποτελείται από ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ των διαφόρων καταστάσεων, τόσο σε πολιτικά όσο και σε κοινωνικά θέματα. Ας γίνουμε σαφέστεροι: Βλέπουμε παρακάτω, πως μια σειρά μηχανισμών-εργαλείων της κοινωνίας που αμείβονται πλουσιοπάροχα από αυτήν, απόκτησαν σιγά σιγά την κυρίαρχη ιδιότητα του καρκίνου: αυτονομία, ανεξέλεγκτη απομύζηση πόρων από την κοινωνία και εις βάρος αυτής.

Η Αστυνομία θα διαχειρισθεί το έγκλημα, μπορεί να είναι προσοδοφόρο για πολλά μέλη της αστυνομίας. Για το πολίτη βέβαια στόχος της αστυνομίας θα όφειλε να ναι το να πατάξει-εξαλείψει το έγκλημα, όμως φαίνεται πως κατά την αστυνομία, η διαχείριση του είναι επωφελέστερη για αυτήν

Το Κύκλωμα Δικαστών-δικηγόρων θα διαχειρισθεί το νόμο και την προστασία του πολίτη επωφελεία της. Η αύξηση των υποθέσεων που καλείται να επιλύσει η δικαιοσύνη και οι δικηγόροι αυξάνονται κατακόρυφα, πράγμα που ενισχύει την ανωτέρω άποψη, από την άλλη διογκώνει υπέρμετρα τα προσωπικά οφέλη των ανωτέρω τάξεων. Αν υποθέσουμε πως η παιδεία από τη μια και ο σωφρονισμός από την άλλη, συνεπικουρούμενοι από σαφείς νομολογίες των πολιτικών,  θα όφειλε να ελαττώσει την πελατεία του ανωτέρω διδύμου. Τουναντίον, κινδυνεύει κάθε πολίτης να κυκλοφορεί με τους δικηγόρους του για να προστατευθεί από τους παράνομους, από το κράτος, από τους ισχυρούς, από την εξουσία κλπ. Και επειδή δεν μπορεί ο καθένας να έχει δικηγόρους, όλοι εισπράττουμε μέρος της αδικίας… Ερωτήματα όπως: Γιατί δεν έχουμε γιατρό (αν και πληρώνουμε στον ασφαλιστικό φορέα), γιατί δεν μας πληρώνουν την επιδότηση ή την αποζημίωση (που προβλέπεται από το νόμο), γιατί ο τάδε κατέλαβε το πεζοδρόμιο ή το δρόμο που θάπρεπε να περπατά ο πεζός (αν και προβλέπεται από το σχέδιο πόλης) και χιλιάδες άλλα ερωτήματα είναι έτοιμα να «δικαιωθούν» αν καταβάλετε το ανάλογο τίμημα σε ένα κατ΄ουσία παράνομο σύστημα νομιμότητας….

Οι πολιτικοί παροτρυνόμενοι από συντεχνίες πολιτών, νομολογούν σαν νομιμοποιοί (νομιμοποιούντες στην ουσία πρότερον παράνομες πράξεις), υιοθετούν επιλογές, που σε βάθος χρόνου έχουν καταστρεπτικές συνέπειες για τον πολίτη και το περιβάλλον.

Στην υγεία μέγα μέρος των προσπαθειών παροχής υγείας στόχο έχει τη μετακίνηση μεγάλων ποσών οφέλους-κέρδους προς μερίδα γιατρών και επαγγελματικών κλάδων υγείας, ειδικά φαρμακοβιομηχανιών.

Στην παιδεία οι πλέον σημαντικοί στόχοι των εκπαιδευτικών είναι η …παραπαιδεία και τα εξ αυτής οφέλη.

Η Δημοσιογραφία-μέσα ενημέρωσης έχουν αποτελέσει το πλέον διεφθαρμένο κομμάτι των παραπάνω κυκλωμάτων, μιας και έχουν μετατραπεί σε εργαλεία επιχειρηματικών, πολιτικών στόχων των ομάδων που τα κατέχουν και τα υπηρετούν.

Μακρυγόρησα, προσπαθώντας να σας πείσω πως σήμερον διαθέτουμε ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ στη θέση που χρειάζονται ΗΓΕΤΕΣ. Βέβαια, μόνοι μας προωθήσαμε στις ηγετικές θέσεις διαχειριστές συμφερόντων των ολίγων τάξεων-ομάδων και τίποτε περισσότερο. ‘Ομως, η αρχικά βαθμιαία εκφύλιση-διολίσθηση, μεταπίπτει οσονούπω με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, σε φθορά και μάλιστα φαίνεται νάχει παγκόσμιες διαστάσεις, απαιτεί επειγόντως αλλαγή πλεύσης με κόστος από μεγάλους ηγέτες. Μάλιστα δε, οι τώρα μεγάλοι ηγέτες δεν θάναι όπως οι τέως αυτονόητα μεγάλοι του παρελθόντος, του τύπου: να ελευθερώσουμε την πατρίδα κλπ. αλλά οφείλουν να βρουν συμμάχους σε παγκόσμιο επίπεδο για να α) ανακατευθύνουν την πορεία του κόσμου και β) για να ξεκινήσει το ξήλωμα των λαθρόβιων ιδεών-στόχων-μηχανών κλπ, για να σταματήσει η κατρακύλα του πλανήτη. Τι εννοώ; μα απλά βλέπετε εσείς ωφέλεια από την ας πούμε …unisef,  που σώζει ένα παιδάκι, και την ίδια ώρα η πολιτική των πατρώνων της οδηγεί σε λιμό ολόκληρους λαούς, βλέπετε ωφέλεια από τους … τηλεμαραθώνιους, εκτός από τη συσσώρευση και άλλου πλούτου από τις τράπεζες και τους ολίγους διαχειριστές του οβολού σας, καθώς και τόσες άλλες πονηρές δομές που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Τρέχουν οι μεγάλοι να μας ζητήσουν τον οβολό μας για να «σταματήσουν» το εμπόριο παιδιών. Αλήθεια, μήπως θα πρεπε να δώσουμε τον οβολό μας για να κάνει η εξουσία τα αυτονόητα δηλαδή να τιμωρήσει έστω ΕΝΑ από τους οφελούμενους από την παραπάνω παρανομία; Αυτό ποιός θα το κάνει; Μήπως είναι όλα στάχτη στα μάτια;

Ποιος για παράδειγμα θα πείσει μια βιομηχανία της Κίνας πως το να βάλεις μια πλαστική κουκλίτσα ή μιά βίδα σε ένα δεκαπλάσιου μεγέθους χαρτόνι με διάφορα χρώματα είναι το ίδιο εγκληματικό με το να κόβεις ένα δένδρο (για να φτιάξεις το ανάλογο χαρτί)

Ποιος θα πείσει το πιτσιρίκι πως δεν μπορεί να θέλει ένα κιβώτιο μισό κυβικό μέτρο για …πασχαλινή λαμπάδα, αυτό του επιβάλει η διαφήμιση, και από την άλλη η μαμά να πληρώνει ενισχύοντας τις …οικολογικές οργανώσεις. Ούτε και δικαιούται κανείς να δέχεται από τη μια την θεοποίηση, φορολογικά, της καταναλωτικής διαφήμισης, και από την άλλη να μιλά για…ανακύκλωση.

Δεν μπορεί να προτείνεται σε ένα παιδί ένα παιχνίδι μιας χρήσης που σε μια ώρα να τόχει σπάσει και να καταστρέφεται. Αντίστοιχα δεν είναι δυνατόν να φτιάχνονται εκατομμύρια ηλεκτρικών ειδών με προοπτική να ζήσουν 6 μήνες έως 2 χρόνια και μετά να πετιούνται, όπως δεν πρέπει να είναι κοινωνικά δεκτή μιά γκαρνταρόμπα διακοσίων φορεμάτων παπουτσιών κλπ. ¨Ολα αυτά δεν είναι παρά χυδαία εφόρμηση στα αποθέματα του πλανήτη ΑΠΟ ΤΟ 10% ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ (ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ). Για φανατασθείτε να αρχίσουν να ΣΠΑΤΑΛΟΥΝ και οι ραγδαία αναπτυσσόμενες χώρες…. (αν και άρχισαν ήδη…)

Και βέβαια ανακαλύψαμε την ΕΠΙΠΛΑΣΤΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ, προσπαθώντας να χρυσώσουμε προσωρινά το χάπι. Για πέστε μου όμως καλοί μου άνθρωποι: α) την περισσευούμενη θερμότητα που εγκλωβίζεται πάνω στη γη μήπως θα τη στείλουμε πίσω με τίποτε ….κοντέινερ στον ήλιο; β) Το μολυσμένο/καθαρό περιβάλλον-αέρας μήπως πρέπει να το πληρώνουμε σε λίγα χρόνια σε συσκευασίες λίτρου σε κάποια πολυεθνική;

Δεν μπορώ καν να φαντασθώ την προσεχή, σε 10-20 χρόνια, νέα παγκόσμια δικτατορία, όπου μερικές εταιρείες γενετικά μεταλλαγμένων σπόρων θα καθορίζουν πόσα εκατομμύρια ανεπιθύμητων θα πεθάνουν και σε ποιο μέρος, στερώντας τους τους σπόρους καλλιεργειών. Αυτό είναι η συνέπεια-τίμημα της ασύμμετρης καταστροφής της παραδοσιακής γεωργίας, που και αυτή προέκυψε σαν επίλογος της άκριτης και άνευ όρων αποδοχής της παγκοσμιοποίησης.

Και μιάς και έγινε αναφορά στην παγκοσμιοποιοίηση, αυτή φαντάζει σαν η μητέρα όλων των κακών, αφού όπως εφαρμόζεται το εξασφαλισμένο όφελος αφορά τους σχεδιαστές της και μόνον. Ακόμα, και οι τροποποιήσεις της σκοπό έχουν να υπηρετήσουν την ευημερία των ισχυρών και τον ξεριζωμό των αδύνατων.

Βλέπετε λοιπόν, πως ο μελλοθάνατος πλανήτης μας ζητά εναγώνια ηγέτες, φωτισμένους και όχι χαραμοφάηδες, διαχειριστές. Η προσπάθεια πρέπει νάνε σε πανευρωπαϊκό ή/και παγκόσμιο επίπεδο, μιας και η Κινεζική μόλυνση είναι το ίδιο, αν όχι και χειρότερη, από τις κινεζικές γρίπες.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !

ΠΕΤΡΟΚΕΦΑΛΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

και

ΦΙΛΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ

ΤΟ ΦΥΛΟΝ ΣΥΚΗΣ ΚΑΙ Ο …ΕΞΟΧΟΤΑΤΟΣ

Δεν πέρασαν 24 ώρες από προηγούμενη τοποθέτηση μου (ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΤΟ ΟΠΙΟΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ), και ο πανάγαθος Υπουργός μας δεν θέλησε να με διαψεύσει: Έσπευσε να ΑΠΟΛΥΣΕΙ τό (ΜΟΝΑΔΙΚΟ) από τους διάσημους Μακεδόνες της παρέας, που ο κόσμος θα μπορούσε νάχει θετική γνώμη. Και βέβαια η αποκάλυψη πως έχουμε αρκετά άλλα κρούσματα ντοπαρίσματος, από τον παυθέντα κ Δεληγιάνη, ενόχλησε τον κ Λιάπη, ενώ οι λοιποί εκ Θεσσαλονίκης Αγάπιοι, Πανάγοι, Τσιτουρίδηδες, Ζακόπουλοι, αν και σκαδαλιάρηδες, τυγχάνουν της αμέριστης συμπαράστασης του κ Υπουργού….

Μιλάγαμε για το φύλο συκής, που θα όφειλε η πολιτική ηγεσία να περιβάλει τη γύμνια της με την ανοχή των όσων συμβαίνουν. Όμως ο εξοχότατος κ Λιάπης πέταξε και το υπάρχον φύλο συκής, ορυόμενος για την προσβολή της …νομιμοφάνειας. Αλήθεια κ Λιάπη, πότε άλλοτε η υπό την πολιτική ηγεσία επιτροπή κατά του ντόπιγκ στην Ελλάδα είχε ανακοινώσει θετικά κρούσματα; Βρέθηκε λοιπόν ΕΝΑΣ επίσημος και το είπε, έστω παράτυπα, και σπεύσατε να τον καρατομήσετε… Αλλά τι να πει κανείς, όταν ο Κωστάκης δεν καρατομεί όσους τα ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝ, τόσα χρόνια ΝΟΜΟΤΥΠΑ… Πάντως Υπουργοί μου έχετε δίκιο, πως ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία ( αλλά νάχετε χάρη που δεν σας παίρνει χαμπάρι, είναι μαστουρωμένος μακαρίως…. Και μιάς και η συζήτηση, δεν σας πολυφοβάμαι, εσείς  έχετε συνηθίσει το πόπολο στη δική του πρέζα, απλά αν δεν του τη δόσετε εσείς, τη ζητά από τους «αντιπάλους» σας. Μαστούρα νάναι και ποιός δίδει σημασία στα σικέ.)

Εϊναι αλήθεια πως όλη η ηγεσία του αθλητισμού μας, με πρώτη την πολιτική ηγεσία, παρακολουθεί με αγωνία τους …Λαρισαίους γυψαδόρους που προσπαθούν με τη βοήθεια των ….Κινέζικων συνεργείων να …μερεμετίσουν το κατάντημα του Αθλητισμού μας, και σου έρχεται ο Σαλονικιός να βγάζει και άλλους λαγούς…. Και που ξέρουμε, αν σε εκείνα τα θαμένα περιστατικά δεν επαρκούν τα Κινέζικα συνεργεία, αλλά θα χρειαστεί να επιστρατεύσουμε και τίποτε Αλβανικά ή Σκοπιανά… και πέσουμε στην ανάγκη τους, τώρα που δεν τα πάμε και τόσο καλά….

Και ναχεις και εκείνο τον προπονητή των αρσιβαριστών να σου το λέει ξεκάθαρα πως με τούτα και με κείνα των ημερών, δεν μπόρεσε να ….χαρεί (;) το γεγονός της κηδείας του πατέρα του, πρσπαθώντας να βοηθήσει… Ας με συγχωρέσεις, αλλά ένα τέτοιο γεγονός άνθρωπέ μου δεν το παίζεις στην τηλεόραση υπομειδιώντας. Τι τραβάει ο άνθρωπος για το παντεσπάνι του…

Εϊδατε τι τραβάει η καημένη η εξουσία; Όλο σε μπελάδες τηνε βάζει το πόπολο…. Κουράγιο Εξοχότατοι, ευτυχώς είναι το Συνεργείο του Γιωργάκη (νάναι καλά το παιδί) που δεν μιλάει και σας βοηθά, όσο μπορεί…

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ: ΤΟ ΟΠΙΟΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ;

Φαίνεται τόχει η μοίρα των μεγάλων ιδεών, να γίνονται στην πορεία τους εργαλεία στα χέρια κάποιων επιτείδιων, ώστε να τις εκμεταλλεύονται, έστω για λίγο σε παγκόσμιο επίπεδο, προς ίδιον όφελος… Ήρθε ο χριστιανισμός επί γης, και πολλοί από τους φορείς του τον κατάντησαν οφθαλμοφανές εργαλείο εκμετάλλευσης, ώστε η κομμουνιστική άποψη, πως η θρησκεία είναι το όπιον του λαού, να πέσει σε αρκετά γόνιμο έδαφος και να βλαστήσει γιά αρκετό χρόνο.

Χωρίς αμφιβολία, και οι κομμουνιστές αντικαθιστώντας τη θρησκεία-όπιον με τον κομμουνισμό-όπιον δεν είχαν (σε βάθος χρόνου) καλύτερη μοίρα στη συνείδηση του λαού… Και ενώ ο κομμουνισμός εμπεριέχει στην ιδεολογία του προτάσεις-λύσεις για τα κοινωνικά προβλήματα, στη φάση της εφαρμογής των αριστερών ιδεών αυτές εφαρμόσθηκαν προς ίδιον όφελος… Πολύ περισσότερα θετικά θα μπορούσε να πει κανείς και για το χριστιανισμό, χωρίς όμως τα μεμπτά εκκλησιαστικά φτασιδώματά του.

Επειδή το ανθρωπομάνι του πλανήτη μας, παρουσιάζοντας έντονα προβατοειδή συμπεριφορά αλλά έξυπνων (!) προβάτων, (τουλάχιστον τα «πρόβατα» αυτή την αντίληψη έχουν για τον εαυτό τους), η ίδια πάντα κάστα εκμεταλλευτών όφειλε να βρει μια ιδέα που να μπορεί να συναγείρει τα πλήθη, (κάπως έτσι θα τόλεγαν οι γραμματιζούμενοι), που να μπορεί να ξανα-μαντρώσει αυτά τα έξυπνα πρόβατα. Αν μάλιστα αυτή η ιδέα ξεπερνούσε θρησκευτικούς και εθνικούς φραγμούς και σύνορα, ακόμα καλύτερα! Εδώ κάπου τους βγήκε πολύ βολική η Ολυμπιακή ιδέα, το αθλητικό ιδεώδες κλπ. Είναι πραγματικά μια ιδέα με βαθιές ρίζες, αρκετά σωστά δομημένη και καλλιεργημένη από τους Αρχαίους Έλληνες και με παγκόσμια αποδοχή. Άρχισαν λοιπόν σε παγκόσμιο επίπεδο, να δομούν τα διάφορα κράτη τα δικά τους σενάρια αθλητικής «ανάπτυξης». Μάλιστα, μιας και το μοντέλο βιομηχανικού τύπου ανάπτυξης είναι καθαρά δυτικό εφεύρημα, στηθήκανε, κυρίως στο Δυτικό κόσμο, μεγάλες «μηχανές» αθλητικής ανάπτυξης, που κάπου-κάπου γινόντουσαν και βιομηχανίες. Μάλιστα φαίνεται να «παράγουν» τόσο καλά αυτές οι βιομηχανίες, που πολλοί βιομήχανοι παραμελούν τις κλασικού τύπου βιομηχανίες, στρεφόμενοι προς την πλέον προσοδοφόρα βιομηχανία: αυτή του αθλητισμού

(Για ξανασκεφθείτε, γιατί μόνο μεγάλοι μπίζνεσμαν, παγκόσμια, αγοράζουν διάφορες ομάδες… Βέβαια, για να μην μπερδεύεστε, επικαιροποιήσετε το ερώτημα με το αυγό: Και αν δυσκολεύεστε να απαντήσετε στο: αν το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό, ή όπερ ένα και το αυτό: ΑΝ, Ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΔΙΔΕΙ ΛΕΦΤΑ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΌ ή Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ, ό κάθε αναγνώστης ας δόσει τη δική του απάντηση)

Αν λοιπόν το θέμα σταματούσε στο επίπεδο των «ιδεολογικών» διαπληκτισμών στους καφενέδες, θάτανε μικρό το κακό, όμως έχει μπει στα σχέδια και τους στόχους και της πολιτικής εξουσίας. Βλέπουμε λοιπόν τους πολιτικούς να τρέχουνε να εκμεταλλευτούν το «Αθλητικό ιδεώδες», ή να διαποτίζουν το πόπολο με τέτοια μανία, που να ψηφίζουν, για παράδειγμα, κάποιον για βουλευτή τους επειδή είχε σαν προσόν του να τουμπάει πολύ καλά την μπάλα ή και τους αντιπάλους του! Μας μένει να δούμε ν’ αρχίσει και η εκκλησιαστική εξουσία να εκμεταλλεύεται το ίδιο ιδεώδες! (Ας πούμε μια ομάδα του Βατικανού, εναντίον μιας ομάδας του Δαλάι Λάμα κλπ).

Προτάθηκε με αγωνία να στραφούν τα παιδιά στον αθλητισμό, μιας και η άλλη μεγάλη βιομηχανία που τα διεκδικεί με αξιώσεις, εκείνη των ναρκωτικών, όχι μόνο διεκδικούσε, αλλά και κατέχει μερίδιον της αγοράς. Και μιας και στον ελεύθερο ανταγωνισμό κάθε μορφής επιχείρηση που φέρει κέρδος σε κάποιους είναι ιερή, ακόμα και τότε που πουλά θάνατο, όφειλαν οι ανταγωνιστές να στήσουν μια άλλη ανταγωνιστική επιχείρηση στις πλάτες των παιδιών μας. Στήθηκε λοιπόν η επιχείρηση «Αθλητικόν Ιδεώδες» και η περί αυτό βιομηχανία. Κάθε μορφής εξουσία προσπαθεί νάχει πελάτες από αυτή τη μεγάλη δεξαμενή. Φυσικό και επόμενο είναι λοιπόν, οι διάφορες φαρμακευτικές βιομηχανίες να προτείνουν λύσεις στην επιδιωκόμενη χειραγώγηση των αθλητών αρχικά, κατά τεκμήριο νέων, και κατ΄επέκταση των τζογαδόρων-πιστών. Έτσι δεν είναι δύσκολο να βρεθεί και ο «εισαγωγέας συμπληρωμάτων διατροφής», ο «φαρμακοποιός», ο «προπονητής» κλπ, που θα υποκαταστήσει τον έμπορο ναρκωτικών. Άλλωστε, τα σκευάσματα του ενός ανταγωνιστή που βγάζει πρωταθλητές, οφείλουν να νικηθούν με άλλα σκευάσματα νεότερα, ισχυρότερα κλπ για ακόμα μεγαλύτερα ρεκόρ. Άλλωστε αυτό δεν επιτάσσει (κατά γράμμα) το …ολυμπιακό ιδεώδες;

Και μιας και σας μένουν κάποιες απορίες, πχ: γιατί δεν πιάνουν έστω τους κατασκευαστές απαγορευμένων ουσιών, ας σας θυμίσω την άποψη ενός παληού μου Καθηγητή Χημείας το Χημικό Τμήμα του Παν Αθηνών: «Η νοθεία στα τρόφιμα είναι μέρος του παιχνιδιού. Οι χημικοί της Βιομηχανίας ΠΡΩΤΟΙ (λόγω του κέρδους) συνθέτουν και χρησιμοποιούν ουσίες αλλά και τρόπους απόκρυψης για την εικονική βελτίωση των τροφίμων, μέχρι να τους ανακαλύψουν οι Χημικοί ελέγχου του Γενικού Χημείου του Κράτους και οι Υγειονομικές Υπηρεσίες, και τους τις απαγορεύσουν. Όμως αυτοί στη συνέχεια ανακαλύπτουν νέες ουσίες νοθείας, και ούτω καθ εξής».

Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τις ουσίες ντοπαρίσματος των αθλητών. Η βιομηχανία και οι επιχειρήσεις αθλητισμού δεν διαφέρουν από τις παντός είδους άλλες επιχειρήσεις, στο κέρδος και μόνον αποσκοπούν.

Που λοιπόν είναι το παράνομο; Αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, το ανήθικο κομμάτι είναι στο ότι η κάθε πολιτική εξουσία, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, έθνικότητα, ευρισκόμενη ίσως και η ίδια παγιδευμένη σε ένα υπερεθνικό τραστ εκμετάλλευσης του αθλητισμού, τον προωθεί έκον-άκον, προσποριζόμενη και αυτή ίδιο όφελος. Άλλωστε, αν μετατρέψει κανείς τον αθλητισμό σε όπιον του λαού, πολύ εύκολα κάθε ντοπαρισμένος δίδει λίγα ευρώ στον τζόγο, στο γήπεδο κλπ, που για τους διαχειριστές του κάθε Κράτους αποτελούν ένα τυφλό μα λίαν υπολογίσιμο έσοδο. Πολλοί οι ντοπαρισμένοι λοιπόν, μέγα το κέρδος δια τους αρμέγοντες το «Αθλητικό Ιδεώδες» Είναι δε τόσο μεγαλύτερο το κέρδος, όσο είναι και το ιδεολογικό ντοπάρισμα. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι, να υποκύπτουμε ακόμα και στο πραγματικό ντοπάρισμα των παιδιών μας, με τη χρήση αναβολικών, παγκοσμίως, εν ονόματι του κέρδους.

Ερώτημα προς παιδάκια, μιράκια, νέους, αθλητές, προπονητές, μαμάδες, μπαμπάδες, ελεγκτές κλπ. ΕΙΔΑΤΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΑ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΖΩΟΤΡΟΦΩΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΝΤΕ ΕΞ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΝΩΣΤΕΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ; Η απάντηση είναι: όχι. Συνήθως τη «δουλειά» την αναλαμβάνουν «εταιρείες» επί τούτου φτιαγμένες… Είδατε επίσης μεγάλους Ελληνες εισαγωγείς-αντιπροσώπους να φέρνουν αυτά τα περίεργα σκευάσματα;  Είδες η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ;

Άλλη μιά ιδέα λοιπόν, το Ολυμπιακό ιδεώδες, κατάντησε όπιο του λαού, και όσο αντέξει. Το δυστύχημα είναι ότι πολλοί το επικαλούνται ή και συνηδειτά και έντιμα το χρησιμοποιούν, μόνο και μόνο για να γλυτώσουν τα παιδιά τους από το πραγματικό όπιο. Εδώ λοιπόν έρχονται οι επιτείδιοι και του το σερβίσρουν (το ιδεώδες ντέ !) με ντόπα ! Τραγέλαφος ! όπως θα αναφωνούσε και ο φίλος μου ο Θανάσης…

Ίσως φθάσαμε στην εποχή που η πολιτική σε παγκόσμιο επίπεδο οφείλει να βάλει ένα φύλο συκής. Δεν θα έλεγα πως έχει τη δύναμη να αναζητήσει ενα ελάχιστο περίβλημα ηθικής, άλλωστε η πολιτική μάλον τείνει να διαμορφώνει κανόνες ηθικής, παρά να συμορφώνεται με υπάρχοντες ηθικούς κανόνες.

Χάσαμε την μπάλα…νετ.

«Χάσαμε την μπάλα». Θάταν ένας καλός τίτλος, εναλλακτικός του » Η Θέση της κοινωνίας στον αιώνα της επικοινωνίας», άλλωστε η εποχή μας έχει αποδεχθεί την επιβολή των ποδοσφαιρικών κανόνων «επικοινωνίας» Θα μου πεις βέβαια, μερικές χιλιάδες ωρυόμενων σε ένα γήπεδο με στόχο το έστω εικονικό, «σκίσιμο» των ίσου αριθμού αντιπάλων που ωρύονται με αντίθετο στόχο, αυτό συνιστά επικοινωνία των ανθρώπων; Δεν απαντώ στο ερώτημα, (αν και το «χάσαμε τη μπάλα» είναι μια πρόδρομη απάντηση), απλά το θέτω…

Είμαι οπαδός της σύγχρονης τεχνολογίας, την χρησιμοποιώ, πολύ δε περισσότερο, δεν την κατακρίνω. Άλλωστε τι να κατακρίνεις, σε λίγα κιλά μέταλλο και πλαστικό, περίτεχνα, είναι αλήθεια, δομημένο, που σου επιτρέπει να επικοινωνείς, να μιλάς, να βλέπεις στην άλλη άκρη του κόσμου; Ε και; αυτό κάνει ένοχο το υλικό και αθώο το χρήση;

Κάθε μέρα κατακλυζόμαστε,από τις κάθε είδους τηλεπικοινωνιακές και τηλεοπτικές εταιρείες, με ειδήσεις και προτροπές για την ασήμαντη οικονομικά επιβάρυνση μας, ώστε να επικοινωνούμε με την άλλη άκρη του κόσμου. Επίσης τονίζεται η τρομερή δυνατότητα του διαδικτύου που μας παρέχει τη δυνατότητα της γνώσης, της πληροφορίας κλπ. Ακόμα, αναμένουμε σε λίγο καιρό να επικοινωνούμε και να «βλέπουμε», κάθε ένα που θα επιθυμούσαμε, με την εξέλιξη-βελτίωση αυτών των συστημάτων.

Τα βάζω όλα αυτά κάτω και βλέποντας τον άνθρωπο-αποδέκτη αναλογίζομαι: «Είναι αυτό που τούλειπε; Γιατί τότε δεν ευτυχεί ο σημερινός άνθρωπος; Γιατί τα ναρκωτικά είναι η παράλληλη » ευτυχία» για πολλούς νέους, και τα ψυχοφάρμακα η ζητούμενη «νιρβάνα» για τους μεγαλύτερους; Εδώ κάπου είναι, που ο τσέλιγκας αναφωνούσε το παροιμιώδες: «με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω,ι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;»

Χωρίς αμφιβολία, δυσκολία στην επικοινωνία και η πληροφόρηση σε αλλοτινούς καιρούς αποτέλεσε προφανές εμπόδιο στην ανάπτυξη του ανθρώπου στο παρελθόν. Με τον καιρό η βηματική προσέγγιση στη γνώση και την εικόνα, πάντοτε κατευθυνόμενη και φιλτραρισμένη από τους εκάστοτε κοινωνικούς μηχανισμούς, επέτρεπε βήματα προόδου, με κάποια σταθερότητα και χωρίς ανατρεπτικούς κλυδωνισμούς. Αναφερόμενος στον βαρύγδουπο όρο «ανατρεπτικός» περιορίζομαι στην πνευματική-ψυχική ισορροπία του αποδέκτη ανθρώπου και όχι σε πολιτικά συστήματα.

Παράλληλα με την πληροφόρηση-παιδεία λειτουργούσε και μια κοινωνική δομή, που απ έπνεε μηνύματα σε όλα τα μέλη της κοινωνίας, ακόμα και σε αυτούς που θα χαρακτηρίζαμε «ακοινώνητους». Το δίπολο λοιπόν κοινωνία και πληροφόρηση-παιδεία διατηρούσε κάποια ισορροπία στη σταδιακή εξέλιξη του ανθρώπου.

Ερχόμαστε τώρα στη σύγχρονη εποχή μας, όπου για να προσεγγίσουμε την πραγματικότητά μας, οφείλουμε να δούμε τους συντελεστές της: Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας είναι ο άνθρωπος που καθοδηγεί-προτυποποιεί η τηλεόραση τα media και η οθόνη του υπολογιστή, μιας και έτσι διαμορφώνεται ο σημερινός άνθρωπος, του δίδονται πρότυπα, αρχές και, κυρίως κατεύθυνση. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που πήρε το τηλεοπτικό μήνυμα, πω ς να φάει, πως να ντυθεί, πως να μιλήσει και πως να φερθεί. Δεν θα υποστεί την κοινωνική κριτική, αφού δεν είναι μέλος κάποιας κοινωνίας, που θα μπορούσε να τον αμείψει ή να τον επιπλήξει. Άρα, οι στόχοι του είναι κατά την προσωπική του εκτίμηση, όπως δηλαδή θα μπορέσει με το λίγο ή πολύ μυαλό του να αφομοιώσει τα μηνύματα του ανελέητου ηλεκτρονικού κατακλυσμού.

Μιά μηδενική λοιπόν κοινωνική ανάδραση, πολύ βολική για τις ηγεσίες αυτού του κόσμου, με σαλαμοποιημένο τον ανθρωπάκο, μπροστά σε ένα τηλεοπτικό δέκτη χωρίς αντίλογο, να υφίσταται καρτερικά τον ευνουχισμό του, να του μεγιστοποιούν τις φυσιολογικές ελλείψεις, ατέλειες και τις ενοχές, να του καλλιεργούν «προβλήματα» για να του πουλούν «λύσεις».

Μέσα σε αυτό το πλέγμα της σημερινής μας πραγματικότητας, έρχεται σε βοήθεια της έκον-άκον απομόνωσης μας και ο επικοινωνιοκτόνος ντελάλης: «Μέ λίγα ευρώ παίρνετε το τάδε νέτ (δίκτυο) και μπορείτε να μιλάτε πλέον με τους ομοιοπαθείς σας απεριόριστα !» Αλήθεια τα σκυλάκια, τα γουρουνάκια, τα αρνάκια σ’ ένα κοπάδι που επικοινωνούν άμεσα και φυσικά είναι δυστυχισμένα; Τους λείπει αλήθεια ένα νετ για να ευτυχήσουν;

Παρ΄ότι μου φαίνεται δρόμος χωρίς επιστροφή, οι περισσότερο «προοδευμένες» από μας κοινωνίες έχουν ήδη χωθεί πολύ πιό βαθιά στο λούκι της αυτοαπομόνωσης, έχω την εντύπωση πως ο σημερινός άνθρωπος έφτιαξε μόνος του τη φυλακή του, κι΄ας φτάνουν οι κραυγές του στα πέρατα του κόσμου και δωρεάν!

Αρνηθήκαμε να διατηρήσουμε και να εκσυγχρονίσουμε παλαιότερες δομές επικοινωνίας, χώρους συνεύρεσης, χώρους κοινής διαβίωσης και χαλάρωσης. Έτσι, βγαίνοντας από το κλουβί μας, πληρώνουμε βενζίνη για να μετακινηθούμε, (μιας και είναι επικίνδυνο να περπατάμε στους δρόμους), πληρώνουμε για να δούμε στην ταβέρνα το γνωστό μας, πληρώνουμε στα γυμναστήρια για να χάσουμε τα περιττά κιλά, (αφού δεν έχουμε ούτε και πεζοδρόμια να περπατήσουμε), πληρώνουμε στο γιατρό για συμβουλές και ψυχοφάρμακα, κόντρα στην κατάθλιψη που μας βασανίζει… Έρχεται κατόπιν και η φυσιολογική ανεπάρκεια του μισθού-σύνταξης, εξανεμιζόμενα από τα παραπάνω καταναλωτικά πρότυπα. Διόλου δε περίεργη (μάλον αναμενόμενη) η ανάπτυξη της παραβατικής αντικοινωνικής συμπεριφοράς, μιάς ποιά κοινωνία έχουμε για ανάχωμα σε τέτοια προβλήματα;

Σας το ξαναλέω: Οι μεγαλύτεροι χάσαμε τη μπάλα… Οι νεώτεροι; αυτούς τους χωρίσαμε σε αντίπαλες ομάδες και ευτυχούνε («εκτονώνονται» παροδικά) βρίζοντας στο γήπεδο τους αντιπάλους τους…

Φιλιότσο, άφησε το Φτιατσίδωμα…

Πολεμώ να βγάλω την καταχνιά και την αντάρα, που ο επελαύνων καθωσπρεπισμός-εκσυγχρονισμός, παλεύει να μου σάξει ένα κόσμο με μιά συνήχηση, να χορεύγει, να μιλεί, να τρώει, να ερωτεύγεται στον ίδιο ρυθμό. Θα μου πεις «και γιάντα δα σάντολε θα πρέπει να μην καταλαβαίνει ο Κρητικός τον Ηπειρώτη, ο Ηρακλειώτης τον Αμερκάνο, τον Άγγλο το Γερμανό; Δηλαδής, το να πολεμάς να καταλάβεις τον άλλο είναι κακό πράμα; -Όι μωρέ φιλιότσο, δεν είναι καλό πράμα να μην καταλαβαίνεις τσ΄άλλους, μα σίγουρα είναι κακό πράμα εκειά που πολεμάς να καταλάβεις τσ’ άλλους, να φτάνεις να μην καταλαβαίνεις τον απατό σου…

Το πρόβλημα μοιάζει νάναι στον καθημερινό αγώνα να φτιατσιδωθούμε όλοι μας σε ένα παγκόσμιο πρότυπο, ενώ είναι αρχίσουμε να ξεχνούμε να θέσουμε κανόνες και αρχές στην παραπάνω πορεία. Όλη η προσπάθειά μας βρίσκεται πολλές φορές σε αντίθεση με τις βιωματικές μας παραστάσεις-εικόνες, αλλά και αρχές. Άκριτα, αναιτιολόγητα, ο γνωστός λεβέντης Κρητικός γίνεται κουραδόμαγκας, ο λεβέντης που έχυνε, σίγουρα καθ΄υπερβολή, ακόμα και αίμα για κάποιες αρχές και αξίες, γίνεται κυνικός ή και χυδαίος απέναντι στους άλλους, αν αυτοί αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα της προσωπικής του ανέλιξης. Ο άνθρωπος που είχε μιά γλώσσα, με την οποία μπορούσε να μιλήσει για τα πάντα, να βγάλει τον ψυχικό του κόσμο, καταφεύγει σε μιά επίπλαστη φρασεολογία, κράμα νεολογισμών, νεοελληνικών και φραγκολεβαντίνικων, προσπαθώντας να κρύψει μάλλον τη σύγχυσή του, να προβάλει την ισοπέδωσή του απαρνούμενος το ίδιο το είναι του ! Ειδικά με την τουριστική ανάπτυξη, φαίνεται πως ούλοι τρέχουμε να βάλουμε τη μουτσούνα του σύγχρονου ανθρώπου. Άμα η μουτσούνα φιλιότσο είναι αδιαπέραστη από την ψυχή μας, συμπάθαμε φιλιότσο, άμα στο ζόρε σου πω: ειντάνε μωρέ φιλιότσο τουτανά τα μασκαραλικια….. Και τοτεσάς θα με καταλάβεις

Κάθομαι και σκέφτομαι: Αν βρώ στο δρόμο το σκυλάκι του Αμερικάνου, του Άραβα ή του Έλληνα και του μιλήσω ΑΠΟ ΚΑΔΡΙΑΣ, με την Κρητική τοπολαλιά (αυτή μιλεί η καρδιά μου) είντα λες φιλιότσο, πιό σκυλάκι θα δεν θα με καταλάβει; Θε να πω, πως οι γιαθρώποι μιλούνε (τουλάχιστο πρέπει να μιλούνε) με τη γλώσσα της καρδιάς, όντε μιλούνε. Η προφορά, η διάλεκτος, η τοπολαλιά, μα και η ίδια η γλώσσα είναι απλά εργαλεία, δροσά παραπάνω… Σάικα θα σούχει τύχει να δεις Έλληνες κι΄αλλοδαπές ερωτοχτυπημένους μέχρι γάμου…. κιάς μην μιλούνε γρι Ελληνικά, Κρητικά για Φράγκικα…

Θωρώ ανθρώπους, που παλεύουνε να βγάλουνε από μέσα ντως τον άνθρωπο που καρκατουλεύει στα σωθικά ντωνε (σαν το δαιμόνιο του Σωκράτη). Πόσες και πόσες φορές δεν απογοητεύομαι, όι μόνο με τη σκέψη, μα και με τη γλώσσα καμπόσων λογοτεχνών… Και θωρείς άλλους, απού με μιά κουβέντα τελεύουνε… Ο Ζορμπάς, αν δεν κάνω λάθος τόλυσε με μιά κουβέντα το πρόβλημα: Δε μπορώ να σου το πω με λόγια αφεντικό, θές να σου το χορέψω;

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΜΕ ΞΕΝΑ ΚΟΛΥΒΑ…

Μη κυβερνητικές οργανώσεις, green peace, οικολογικές οργανώσεις, το χαμόγελο του παιδιού, unisef, και δεν ξέρω ακόμα πόσες οργανώσεις: αντιμάχονται, αγωνίζονται, προστατεύουν, βοηθούν, κλπ.

Έχουμε λοιπόν, σύμφωνα με τα παραπάνω, κάποιους που χρειάζονται βοήθεια, κάποιους που υφίστανται αποτρέψιμες συνέπειες από τη λειτουργία αυτού του κόσμου, όπως λειτουργεί, και έτσι βρίσκουν πεδίο εφαρμογής όλες οι προσπάθειες όπως παραπάνω τις ορίζουν οι ηχηροί τίτλοι των διαφόρων οργανώσεων.

Λογικό όμως θάτανε να αναζητήσει ο σκεπτόμενος άνθρωπος, τον αυτουργό των ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ, που προσπαθούν να αποτρέψουν οι παραπάνω οργανώσεις. Αν λοιπόν αναζητήσει κανείς την πηγή του κακού, σχεδόν μόνιμα την ανακαλύπτει στις έντονα αναπτυγμένες βιομηχανικές χώρες, στις οργανωμένες δομές αυτού του κόσμου, όπως οι κυβερνήσεις των διαφόρων κρατών κλπ.

Από την άλλη μεριά, καλό θάτανε να αναζητήσουμε, τους διαφόρους προστάτες των ανωτέρω αγαθών, να δούμε ποιοί είναι οι φιλέσπλαχνοι, πονόψυχοι κλπ, λειτουργούν και αναλώνονται υπέρ των αγαθών και αξιών που κινδυνεύουν. Συνήθως λοιπόν ψάχνοντας βρίσκουμε σαν ηγέτιδες δυνάμεις σαν μοχλούς πίεσης κατά της αδικίας ανθρώπους που αποτελούν δομές της κυβερνητικής μηχανής με την ευρύτερη έννοια, σε κάθε περίπτωση.

Βλέπουμε επι  παραδείγματι την unisef να κατοικοεδρεύει στην Ελβετία. Εκεί συλλέγει όσα συλλέξει, έχει τους μηχανισμούς της, προφανώς πανάκριβους, και διαμοιράζει το ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ (εάν ξεμείνει κάτι) όπου και όπως κρίνει… Μην απορείτε που δεν σώθηκε ακόμα η Αφρική, πριν απο αυτήν σωζονται τόσοι και τόσοι άλλοι (οι σωτήρες…).

Κάποτε έγινε μέγας ντόρος με την ΜΠΡΙΖΙΤ ΜΠΑΡΝΤΩ. Αφού φόρεσε τις γουνίτσες της, αυτή και η συντροφιά της, ψυχοπόνεσε τις φώκιες και τόριξε στην οικολογία, ζητώντας από τη συμπεθέρα μου στην Άνω Ραχούλα να μη φορά πιά γούνα φώκιας (μήπως και φόρεσε και ποτέ της;) και το σπουδαιότερο: ΝΑ ΣΥΝΔΡΑΜΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ!

Έσπευσε η εκκλησία να συνδράμει στα καμμένα της Πελοπονήσου. Πως; Μα ζητώντας από τη μεροκαματιάρα εξαδέρφη μου να δόσει δια της εκκλησίας ότι μπορεί! Πόσο μέρος όμως της Πεντέλης έχει αναδασώσει η εκκλησία, που είναι δικό της, και πόσο έχει ξεπουλήσει για οικόπεδα;

Έσπευσαν οι Τράπεζες να εισπράξουν προκαταβολικά τον οβολό του κοσμάκη, (σεισμοί Πεντέλης, Τσουνάμι, καμμένα Πελλοπονήσου κλπ). Για προσπαθήσετε να δισπιστώσετε, οι πληρώσαντες, πόσους ευτυχείς αποδέκτες της βοήθειας θα βρείτε…

Είναι γνωστή η φράση «κάνει μνημόσυνο με ξένα κόλυβα». Σκέφτομαι μωρέ πατριώτες, εγώ την πίσσα την έχω εξασφαλισμένη… Ας κάνω ακόμα μιαν αμαρτία έστω και αν σας την εξομολογούμαι: Σαν να μου φαίνεται πως τελικά πολλοί επώνυμοι κάνουνε μνημόσυνο με ξένα κόλυβα… Αλήθεια, για κοιτάξετε ποιός πληρώνει σε κάθε περίσταση: Ο ΚΟΣΜΑΚΗΣ ! Σίγουρα οι Κρατικές δομές είναι εκείνες που είτε καταστρέφουν το περιβάλλον με καταστροφικές επενδύσεις (Π.χ. Πυρηνικά, ρυπογόνα εργοστάσια κλπ), είτε με ελλειπή προστασία (π.χ. πυρκαγιές), Έρχονται μετά οι ΟΜΟΤΡΑΠΕΖΟΙ των κρατικών δομών, και ηγούνται κινήσεων, μεταξύ των θυμάτων, για να αποκατασταθούν τα θύματα ! Τελικά εκείνο που είναι διαπιστωμένο είναι πως τα θύματα συνεχώς αυξάνονται και θα αυξάνονται ! Το άσχημο είναι πως τσιμπάμε βρε πατριώτες και ταϊζομε και ένα σωρό μη Κυβερνητικές οργανώσεις! Αλήθεια, αφού έτσι κι΄αλλοιώς κάθε 4 χρόνια ψηφίζουμε, αν δεν μας αρέσουν μερικά πράγματα, γιατί δεν τα καταψηφίζουμε; Και αν πάλι μας αρέσοουν γιατί δεν τα ζητούμε; Μας αρέσει ένα ογκολογικό Νοσοκομείο; Γιατί να μην το φτιάξει το Κράτος; Γιατί να βγαίνει ο τάδε επώνυμος να κάνει έρανο να το φτιάξουμε; Δεν δίδω τους φόρους μου κάθε μέρα στο Κράτος; Δεν μου παίρνει με το ζόρι όσα αποφασίσει; Πρέπει μωρέ πατριώτες να μου πάρει κιάλλα με το σιργούλιο (για τα καημένα τα παιδάκια ! );

Δεν κατέχω μωρέ χωργιανοί, μα σαν να μου φαίνεται, πως εμείς, οι πολλοί, δεν είμαστε μόνο στην τσέπη φτωχοί. Ψυχανεμίζομαι κακομοίρηδες πως είμαστανε φτωχοί και στο μυαλό, και το χειρότερο είναι πως μασε πήρανε χαμπάρι οι ανοιχτομάτηδες…

ΟΙ ΠΟΡΝΟΙ, ΠΟΡΝΕΣ, ΟΙ ΘΕΟΠΟΙΟΙ.

Τόσο απλά λοιπόν… Σκέφτομαι τι ακριβώς είναι πορνεία…. Και πόσοι πόρνοι και πόρνες ζουν ανάμεσά μας… Μήπως κατά το ορθόδοξο δόγμα η πορνεία είναι τελικά αρετή; Άλλωστε ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, τουρίστας, Ευρωπαίος ή Ασιάτης, ετερόδοξος, μουσουλμάνος, βουδιστής, ινδουιστής (περίπου οι μισοί παρεπιδημούντες αυτής της χώρας) είναι πόρνοι… Μεγαλεύσπλαχνοι «γνήσιοι ορθόδοξοι» πατέρες της ορθοδοξίας, όταν βλέπετε να περνά δίπλα σας ο λαθρομετανάστης, ο τουρίστας, ο οικονομικός μετανάστης, που δεν έχει την ευτυχία νάναι ορθόδοξος, εσείς βλέπετε ένα πόρνο, ένα έκφυλο; Αυτή λοιπόν είναι η δική σας οπτική; Αυτή είναι τελικά η άποψη του χριστιανισμού; Μπορείτε να την ξαναπείτε, να ξαναδηλώσετε τι είναι για σας όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν έλαχε, δεν θέλησαν δεν μπορούν να κουβαλήσουν ένα λεφούσι γνωστών τους στο παγκάρι σας για ν΄αγιάσετε το γάμο τους; Στο κάτω-κάτω, το «μυστήριο του γάμου» η δηλωμένη πόρνη Θεοδώρα και ο Ιουστινιανός σας το προμήθευσαν, μετά το 1000 μχ Για να μη ου στενοχωριέστε όμως, ρίξετε μιά ματιά στον ιστότοπο http://roides.wordpress.com/, έτσι για λίγα περισσότερα ιστορικά στοιχεία.

Πολλοί διαφωνούντες κρίνουν πως θα μπορούσαν να δώσουν τόση αξία στην άποψή σας, που θα μπορούσαν να σας μηνύσουν για εξύβριση. Άλλοι τόσοι χριστιανοί (δεν εννοώ κουκουλοφόροι του χριστιανισμού, αυτό κρατήστε το για πάρτη σας) ντρέπονται για τις επίσημες εκκλησιαστικές σας (και όχι φυσικά τις χριστιανικές, δεν είστε οι εξ αποκαλύψεως ερμηνευτές του Χριστού) απόψεις…

Όσο και νάναι καλή η κριτική σκοπιά, όπως παραπάνω, ας το δούμενe μωρέ κοπέλια και μιαολιά από την …Κρητική σκοπιά, αλλοιώς δε μου τελειώνει…

Αλήθεια, γιάντα θα πρέπει ο κάθε Θεός να ναι πάντα στα μέτρα των ….θεοποιών του; Βούδας, Αλλάχ, Χριστός, άμα τονε πιάσουν στα χέρια ντως άχρηστοι (δεν κατέχω, μα συνέχεια μούρχεται στο μυαλό η λέξη νταβατζήδες για πάρτη ντως, λες να φταίει που οι ίδιοι κάμανε κουβέντα για τσοι πόρνες;), η πρώτη ντως δουλειά είναι να τονε κάνμουνε (το Θεό εννοώ) σα ντα μούτρα ντως, να αντιστρέψουν το χριστιανικό ρητό που λέει: «Και εποίησε ο Θεός τον άνθρωπο κατ΄ εικόνα αυτού και καθ΄ομοίωσιν…» Αυτοί που λέτε κάθουνται στην «ιερά σύνοδον» ντως και: «Εποίησαν Θεόν κατ’ εικόναν αυτών και καθ΄ομοίωσιν…»

Άμα τονε καταστέσουνε το θιό ντως που λέτε στα μέτρα ντως, τον ξαμολάνε και όποιον πάρει ο χάρος…, Ποιος χάρος δηλαδή ό Θεός τους καλύτερα… Οντενείμουνε κοπέλι, τσοι πιό πολλές βολές,άμα θελαμου παντιδώσει να κάμω τη διαολιά, ένα μπράμα με σταμάτα: Φόβος του θεού, το αγκρισμένο Πιτ Μπουλ πούτανε έτοιμο να με ξεσκίσει: «Μήηη Αντρουλιό, για θα σου κόψει ο θιός τη χέρα, μη το ξαναπείς κακομοίρη για θα σου πάρει ο Θεός την εμιλιά, μην το ξανακάνεις για θα ρίξει ο θιός φωθιά να σε κάψει», και άλλα πολλά. Δεν τον εζωγραφίζουνε τουλάστο οι ευλογημένοι κακομούτσουνο, ετσά που θωρούμε μιά μπατούλια θεούς-μπαμπούλες σε άλλα δόγματα, μόνο μας τονε κάνουνε μελιστάλαχτο από τη μιά και από την άλλη: Με είντα χατζάρες τον έχουνε εφοδιάσει κατά καιρούς, με πίσσες και καζάνες, (οντονανακαλύψαν ε την πίσσα), με φλογοβόλα σαν Αμερικανό κομάντο, εδά τελευαία μάλιστα μεταξύ αστείου και σοβαρού λέγεται πως εκσυγχονίσανε την ….καζάνα και θα μασε κατατένει κατ΄εντολή τους ο θεός τους σε φούρνους μικροκυμάτων μάρκας Ζιεμενς.

Και θωρείς τα κοπέλια και τα γκονάκια μας και κάθουνται και παίζουνε με κάτι τερατάκια, γι θωρούνε κινούμενα σχέδια με κακομούτσουνες εικόνες και εμείς οι «μυαλωμένοι» μιλούμενε για βάρβαρα έθιμα… Δεν ξανοίγωμε καλιά τα χάλια μας: όντε παίζουνε οι παππάδες με τα ίδια τερατάκια με τσοι ψυχούλες των κακομοίρηδων των πιστών. Τουλάχιστον τα κοπέλια μας κατέχουνε πως είναι παγχιδάκια… Για μπας και οι βερζβούληδες είναι και αυτοί εκκλησιαστικά παιγνιδάκια; (Καλά, κατέχω το παππά μου πως έχω τη κατάρα σου, μα νάχεις την ευκή μου μην ταραχίζεσαι και μου πάθεις συφόρεση… γιατρός είμαι και καλά κατέχω το, πως τσ΄ αρρωστάρηδες ετουτουνέ του κόσμου δε πρέπει να τσοι ταραχούμενε… Ειντάπες παππά; Δεν είσαι αρρωστάρης; μα παππά μου, οι ψυχικά άρρωστοι σπανίως το παραδέχονται πως είναι άρρωστοι…)

Είναι αλήθεια μεγάλη η ανεπάρκεια τσ’ εκκλησίας. Το μόνο τζη όπλο τελικά φαίνεται πως είναι η φοβέρα, και ότι πιάσει. Λες και ο κάθε κακομοίρης δεν έχει ανάγκη να βρίσκεται δίπλα του ένας άνθρωπος να του απλώνει το χέρι στα δύσκολα, και όχι να τον απειλεί να τον εκβιάζει να τον ενοχοποιεί…. Τόσοι και τόσοι εκμεταλλεύονται το σύγχρονο άνθρωπο, έρχεται και η εκκλησία να εφαρμόσει το βυζαντινό μοντέλο; Άγιοι, το αγιολόγιο σας βρίθει πορνών δεδηλωμένων, πριν τις αγιοποιήσετε. Μη σκαλίζετε άγιοι μου τις δικές σας πληγές, μη μας βάζετε να ξεθάβουμε τις αμαρτίες της εκκλησίας, ο κόσμος έχει ακόμη ανάγκη και από θρησκευτικούς ηγέτες, γιατί επισπεύδετε την κατάργηση σας;

ΦΥΛΑΞΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ

Φαίνεται, πως παρά τις προτροπές και τα κηρύγματα των «καθώς πρέπει», παρά τις νομολογήσεις κλπ της άρχουσας τάξης, η παραβατική συμπεριφορά αυξάνεται ταχύτατα. Οι παραβάτες δεν πείθονται για την ειλικρίνεια των δηλωσιών διοικούντων, μα ούτε και για την αγνότητα των προθέσεων τους, και γινόμαστε έτσι μάρτυρες βανδαλισμών και καταστροφών σε βάρος δημόσιας περιουσίας, ακόμα όμως και σε βάρος πολιτών που απλά τυχαία βρέθηκαν στη δίνη αντιδραστικών συμπεριφορών. Η διαφορά μεταξύ των παραδοσιακών κακοποιών, που οι αντικοινωνικές πράξεις τους προσπορίζουν ίδιο όφελος σε αυτούς (κλοπές, ληστείες κλπ), οι πράξεις βανδαλισμού είναι ένδειξη θρασυδειλίας, και πολλές φορές άτομα που προβαίνουν σε αυτές, είναι άτομα που έχουν προσφέρει έλάχιστα στο κοινωνικό σύνολο αλλά και έχουν δυσανάλογα πολύ ωφεληθεί από αυτό, δεν έχουν λοιπόν το θάρρος επώνυμα να εκφράσουν έστω και βανδαλίζοντας την γνώμη τους, απλά γιατί θέλουν να εισπράττουν ότι τους προσφέρει η έστω στρεβλή κοινωνία μας. Δεν είναι με άλλα λόγια καν, μια πολιτική θέση για τα στραβά της κοινωνίας.

Πέρα όμως από τα παραπάνω, σημαντικό ζητούμενο είναι, πως πρέπει να λειτουργήσει αμυνόμενη η ίδια η κοινωνία και τα θεσμοθετημένα όργανά της απέναντι σε μια ανεξέλεγκτη καταστροφική μανία των δραστών. Σίγουρα η κοινωνία έχει επιλέξει να φτιάξει κάποια πράγματα, πάρκα πλατείες σχολεία, εκκλησίες, δημοτικά καταστήματα κλπ, κατευθύνοντας την κοινωνική της συνεισφορά στις ανάλογες υποδομές, είτε αυτές είναι φορολογικές, είτε έσοδα δήμου είτε ερανικές εισπράξεις.

Εάν κάποιος θάθελε να προφυλάξει το σπίτι του από ένα αντίστοιχο κίνδυνο, όλοι με μια φωνή θα του έλεγαν: Βάλε ένα συναγερμό, βάλε μιά κάμερα να καταγράφει τον καθένα που παραβιάζει και καταστρέφει τον ιδιωτικό σου χώρο! Φυσικά, ουδείς θα έλεγε: Θα πάρω μερικούς φρουρούς-φύλακες, να φυλάνε εμένα και τα υπάρχοντά μου!

Στην παραπάνω θέση του πολίτη ουδείς νομίζω έχει το δικαίωμα να πει σε κάποιον να μην έχει μια κάμερα που να καταγράφει ποιός περνά από το δρόμο του, κάτω από το παράθυρο του και έξω από την πόρτα του. Ακόμα όμως και αν κάτι από αυτά είναι παράτυπο εαν χρησιμοποιηθεί πέραν της ασφάλειας του σπιτιού, δεν είναι εύκολο να απαγορευθεί. Στο κάτω-κάτω, αν είχε κάποιος τη δυνατότητα κα καταγράφει σε ένα χαρτί ποιός περνά έξω από την πόρτα του κάθε στιγμή, αυτό αποτελεί αδίκημα;

Ερχόμαστε τώρα στους Δημόσιους χώρους. Αν μπει μιά κάμερα σε κάθε θέση επιτήρησης των δημόσιων χώρων ενός Δήμου, ας πουμε τριάντα Σχολεία, Δημαρχεία, Νεκροταφεία, Γυμναστήρια κλπ, και εποπτεύονται μόνο από ΕΝΑ σε κάθε βάρδια εντεταλμένο Δημοτικό υπάλληλο, που θα κινητοποιεί αυτόματα και άμεσα το σύστημα δίωξης-προστασίας, αυτό κατά κάποιους αποτελεί ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ (!), και στέρηση των ατομικών ελευθεριών. Αν όμως βάλουμε τριάντα υπαλλήλους να παρακολουθούνε κατά τον ιδιο τρόπο για παράνομες πράξεις, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ! Αν το θεωρήσετε αυτό παζλ, μπορείτε να το τιτλοδοτήσετε: Βρέστε τον Κρετίνο!

Δεν γνωρίζω ποιος θεωρεί κρετίνο ποιόν, αλλά το «αίνιγμα» αναλαμβάνουν να λύσουν οι επιτήδειοι πολιτικάντηδες, ζητώντας (και κάπου-κάπου το καταφέρνουν) κονδύλια φυλάκων, μιας και έτσι μπορούν να ρουσφετολογήσουν διορίζοντας ημετέρους! Ξεχνά όμως το ευαίσθητο δημοκρατικό σύνολο-πόπολο, που αφελώς πέφτει σε τέτοια ψευτοδιλήμματα, πως τέτοιες ενέργειες επιφέρουν ακόμη μεγαλύτερους φόρους, αντιπαραγωγικές θέσεις εργασίας και τελική υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής; Φυσικά εδώ κινδυνεύουμε να μετατραπούμε σε υπάλληλους του τέως ανατολικού Μπλοκ, που ο ένας φύλαγε τον άλλο, έτσι για α κάνουμε όλοι κάτι… Στο τέλος ποιος θα παράγει;

ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ, Η ΕΝΟΧΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ;

Οι επαρχιώτικες κοινωνίες, όπως η Ελληνική, έχουν βαθιά ριζωμένη μέσα τους την κοινωνική συνοχή, ανεξάρτητα αν τις τελευταίες δεκαετίες η πλειοψηφία έχει μετακινηθεί στα αστικά κέντρα. Με οδηγό λοιπόν αυτή τη συνοχή, όπως τη βίωσαν οι προηγούμενες γενιές στα χωριά τους, πορεύονται ακόμα και σήμερα οι Έλληνες. Αποτέλεσμα αυτής της κοινωνικότητας είναι η δημιουργία χιλιάδων Συλλόγων τοπικού χαρακτήρα σε όλη τη Ελλάδα, ειδικά στις πόλεις και στο εξωτερικό. Συναντούμε λοιπόν Συλλόγους, Κρητικούς ας πούμε, στην Αθήνα, και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Ακόμα αν πάμε στο εξωτερικό, ανάλογα με τον αριθμό τους μπορούμε να δούμε συλλόγους είτε τοπικούς είτε εθνικούς, με συνδετικό κρίκο και κίνητρο και πάλι παρελθόντα κοινωνικά βιώματα σε αρχικές κοινωνίες και χωριά.

Οι οργανωτικές προσπάθειες αυτών των συλλόγων είναι κατά κανόνα αυθόρμητες και πηγαίες, όπως είναι και τα συναισθήματα που τους τρέφουν, και κατά μεγάλο μέρος τους συντηρούν. Φυσικά δεν μιλούμε για επαγγελματικού τύπου συλλόγους, εργασιακούς και συνδικαλιστικούς.

Είναι δεδομένο, πως ένας τοπικός σύλλογος έχει όλη την άνεση να εκφράσει οτιδήποτε εμπεριέχει η κοινωνία που τον ανάδειξε, από θέματα τοπικού χαρακτήρα, ή προστασίας των τόπων καταγωγής, είτε ακόμα με την έννοια της συντήρησης δομών και υποδομών στα χωριά, είτε της συντήρησης των ηθών εθίμων.

Η παραπάνω πηγαία, αυθόρμητη εκδήλωση, προσφορά και συμμετοχή του απλού Έλληνα αγνοήθηκε και απαξιώθηκε σε σοβαρό βαθμό από την πολιτεία. Η απαξίωση της καταδεικνύεται αρχικά στο γεγονός ότι κατά τη θεσμοθέτηση του Καποδίστρια κοινωνικές οργανώσεις τύπου Συλλόγων ουδαμού αναφέρονται. Όπου υλοποιούνται αυθόρμητα αυτές οι οργανωτικές δομές, έρχεται η θεσμοθετημένη οργανωτική δομή του Κράτους με αποκορύφωμα τον εις το απυρόβλητο Κύριον (τυπογράφε το κάπα κεφαλαίο παρακαλώ!) Ζακόπουλο, με ένα και μοναδικό στόχο: Με επιλεκτικές χρηματοδοτήσεις να ελέγξει την κοινωνικότητα και τη συλλογικότητα του Έλληνα! Παρακρατεί λοιπόν τεράστια ποσά από τη φορολογία του Έλληνα και βάζει ένα κάθε φορά (άλλοτε τον ονομάζει Βενιζέλο, άλλοτε Καραμανλή, κλπ) και με επιλεκτικές και κατευθυνόμενες χρηματοδοτήσεις προσπαθεί να ποδηγετήσει τη συλλογική κοινή γνώμη!

Ερχόμαστε τώρα και στις, ας τις πούμε εξελιγμένες, δυτικές κοινωνίες, που αναπτυσσόμενες σε αστικά κέντρα έχουν χάσει αρκετό δυναμικό από την κοινωνικότητα τους. Εδώ σαν εναλλακτική λύση έχουν εφεύρει τον εθελοντισμό, με ασαφή και απροσδιόριστο συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα μέλη τους. Προσπαθεί η πολιτεία να επιλύσει δύσκολα προβλήματα κοινωνικής συμμετοχής επιδεικνύοντας-προτείνοντας διάφορα «καρότα». Σκέφτομαι όμως, τι είδους εφεύρημα είναι ο εθελοντισμός, απλά για να βγάλει το κράτος δια των εθελοντών το φίδι από την τρύπα, ενώ οι εθελοντές κατόπιν οφείλουν να εξαφανισθούν και να μην έχουν γνώμη, και δη «ενοχλητική» για την εκάστοτε εξουσία…. Σε ποιόν λοιπόν μπορεί να πετάξει το δόλωμα η κεντρική εξουσία προάγοντας τον εθελοντισμό; Μα προφανώς σε εκείνους που μπορούν να εκλέξουν το εθελοντικό κίνημα και να το φέρουν στις ανάγκες και τις σκοπιμότητες της εκάστοτε εξουσίας!

Θυμάμαι και παραλληλίζω, και ας με συγχωρήσουν οι υπέρμαχοι της πατάτας του εθελοντισμού, τα ΤΕΑ (Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας) της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου. Τουλάχιστον βέβαια, εκεί όσοι συμμετείχαν είχαν γνωστό το όποιο αγαθό έκριναν πως ώφειλαν να διαφυλάξουν με την οργάνωση ΤΕΑ. Τώρα, το σώμα των εθελοντών απλά τίθεται στη διάθεση της εκάστοτε εξουσίας, ΕΑΝ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ. Σε Άλλες όμως περιπτώσεις κοινωνικών αναγκών και προβληματισμού, αν δηλαδή μιά κοινωνία οφείλει να καθοδηγηθεί από μιά εμπεριεχόμενη σε αυτή δομή, να συγκρουσθεί εν ανάγκη με την εξουσία, να απαιτήσει από την κεντρική εξουσία, να αυτενεργήσει θέτοντας μόνη της κάποιους στόχους, και πολλά άλλα, όλα αυτά δεν είναι μέσα στη φιλοσοφία του εθελοντισμού. Μήπως λοιπόν ο εθελοντισμός δεν είναι παρά ο ευνουχισμός και η χειραγώγηση της υπάρχουσας κοινωνικότητας του Έλληνα, και τίποτε περισσότερο;

Μερικές λέξεις, αρετές τις λένε πολλοί, κατά την άποψή μου προσβάλλουν την έννοια του ανθρωπισμού. Η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ, η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ, καθώς και ο καινοφανής ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ, δεν τιμούν-κοσμούν το σύγχρονο άνθρωπο. Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη:

Το να ελεείς ή φιλάνθρωπα να φροντίζεις κάποιον, (επιστρέφοντάς του σαν ΑΤΟΜΟ ΕΛΕΗΜΩΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ), ψίχουλα από τα στοιχειώδη που Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑ του στέρησε σε ανύποπτο χρόνο,

Το να δέχεσαι να εκχωρήσεις σαν ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ, μέρος της ανθρώπινης ικανότητας-δραστηριότητας σου σε κάποιες δομές με ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ, που δεν είναι εκ προοιμίου ότι το τελειότερο, είναι δομές που λειτουργούν χωρίς την πνευματική συμμετοχή του ανθρώπου.

Οι παραπάνω «αρετές» έρχονται εκ των υστέρων να επιστρέψουν μέρος από τα κλεμμένα από μέλη της ίδιας της κοινωνίας, αλλά με τρόπο που να αφήνει περιθώρια σε κάποιους ΧΕΙΡΑΓΏΓΗΣΗΣ της φιλανθωπίας, της ελεημοσύνης του εθελοντισμού κλπ. Θα μπορούσε να υπάρχει ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΣ (δομικός) ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΌΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΊΑ-ΚΟΙΝΩΝΊΑ:

Το να ελεούν οι πλούσιοι τους πάμφτωχους (οι άλλοι φτωχοί δεν έχουν ανάγκη και κόψιμο την ελεημοσύνη, ταμείο φτωχών σου λέει η εξουσία…), ή το να τρέχουν κάποιοι να πλαισιώσουν εθελοντικές δομές, όταν οι πολλοί πρέπει να δουλεύουν 12 ώρες για να ζήσουν, μήπως δεν επιζητά η κοινωνία λύσεις σε αυτά προβλήματα, αλλά συντήρηση των προβλημάτων;

Το να αρπάξουμε ή να στερήσουμε περισσότερα από την κοινωνία και να γίνουμε εκ των υστέρων φιλάνθρωποι και ελεήμονες, επιστρέφοντας μέρος αυτών, το να καταστρέφουμε σαν εξουσία φυσικά αγαθά να παραλείπουμε δομές και νόμους που επιφέρουν αδικίες και καταστροφές και μετά να ζητούμε από τον πολίτη εθελοντικά να στέρξει να γλυτώσουμε το δάσος από τη φωτιά κλπ, δεν νομίζω πως είναι η καλύτερη επιλογή. (Κάποιοι νεαροί εποχικοί δασοπυροσβέστες έβαζαν φωτιές κρυφά, προσπαθώντας να πείσουν τις υπηρεσίες πόσο απαραίτητη είναι η πρόσληψη τους σε μόνιμη βάση!). Μήπως και εμείς συντηρώντας κάποιες τέτοιες δομές αναδεικνύουμε «ανάγκες» που έθεσε μια στρεβλά αναπτυγμένη σύγχρονη κοινωνία, και μάλιστα με ιδιοτελή κριτήρια;

Πέρα όμως από τις όποιες παρατηρήσεις -αντιρρήσεις, ίσως θάταν σκόπιμο, να ξαναδεί η πολιτεία (θεσμοθέτης, φοροεισπράκτορας και χρηματοδότης γαρ…) το θέμα μέσα από ήδη υπάρχουσες δομές συμμετοχής έκφρασης και προσφοράς. Το να γυρίζει η πολιτεία μας να ανακαλύπτει τον τροχό από την εσπερία, εκεί που έχει καλύτερες δομές, δεν θα ήταν προτιμότερο να ζητήσει από τις δομές που ήδη υπάρχουν πηγαία και αυθόρμητα, να συνταχθούν και προς κάποιες ας τις πούμε ιδιάζουσες περιστασιακές κοινωνικές ανάγκες;

Προσωπικά με προσβάλει η έννοια του εθελοντισμού, και μάλιστα χρηματοδοτούμενου από το κράτος, δηλαδή από μένα. Αν τον προωθεί η Ευρώπη ακόμη χειρότερα, γιατί κατά την άποψη μου η κοινωνική Ευρώπη δεν περπατά καλά… Ωραία, φτιάξαμε τα, αναγκαία πράγματι,εργατικά σωματεία και πολλοί μιλούν για εργατοπατέρες, φτιάξαμε συνδικαλιστικά κινήματα και πολλές φορές δεν τα ακούνε τα ίδια τα μέλη τους. Ετοιμαζόμαστε για μια ακόμη δομή, τ ζούφια και αναποτελεσματική που όμως θα μας εφοδιάσει με μερικές ακόμα δομές-σφραγίδες που θα τις χρησιμοποιούν δεόντως κάποιοι;

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΡΙΣΤΑΔΕΣ

Λένε πως κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις, δέστε το όπως σας βολεύει …. Αν το δείτε ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ, η εκκλησία είναι πενήντα χρόνια μπροστά, μιάς και είχενε επιβάλει από εκείνα τα χρόνια στο χριστεπώνυμο πλήρωμά τζη να γυρίζει, (και νηστικό και νηστεύοντας), με τσοι μέρες για να πάει να σώσει την ψυχή ντου (καταβάλοντας και τον οβολό του)… Αν το δείτε ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΆ, η χριστιανική ρήση πως: (Πνεύμα ο θεός και οι προσκυνούντες αυτόν…) δεν φτούραγε, και κάθε εκκλησία είχε το δικότζη παραδοσάκουλο…. Το μόνο που μπορώ να πω είναι, πως μιάς και δεν πιστεύγουμε σάικα τον ιδιο θεό, ο Θεός μου και ο Θεός του κοσμάκη να τωσε συχωρέσει, για κειανά που ταβούσαμε οντενείμαστε μικροί…

Είχενε όμως και ένα καλό ούλη τουτεινά η εκκλησιαστική φάμπρικα… Έδινε στσοι γυναίκες τσ΄εποχής, ακόμη και στα κοπελιδάκια, το περιθώριο και το δικαίωμα να ξεμαντρώνουνται από τα τείχη τσ΄εποχής… Εθώρουνα πολλές φορές κοπελιές 13-17 χρονώ που πηγαίνανε να θυμιάσουνε στο τάδε ξωκλήσι, να προσκυνήσουμε στον τάδε άγιο, να ανάψουν ε τα καντήλια κλπ. Με την ίδια λογική, καταπιεσμένες μανάδες και γιαγιάδες, είχανε μιά διέξοδο να φύγουνε άρον άρον από την καθημερινότητα με αφορμή να κάμουμε το τάμα ντως στον τάδε για στο δείνα άγιο. Αυτό το καταλαβαίνω και το μεταφράζω σαν το: τερπνόν (των μανάδων μας) μετά του ωφελίμου (της εκκλησίας μας). Μούρχονται στο μυαλό καμπόσα από τα διάσημα θέρετρα του θρησκευτικού τουρισμού τσ΄εποχής και τση περιοχής :

(Θωρώ καμπόσους και με ξανοίγουνε με τ΄ασπράδι του ματιούντωνε με τούτανε που γράφω. Αυτοί λένε πως είναι θεοσεβούμενοι, μα γιάντα εμένα μου πάει πιά καλά για τη μπάρτε τως το: θεμπαίχτες και αθεόφοβοι; Θυμούμαι, 3-4 χρονώ κοπέλι, πως με τάισε αποβραδύς των Χρισουγένω ο κύρης μου κακόψητα κουκιά, «για να μη λερώσω» αν και κρυγιωμένος και ας εκαταστένανε ολημερνίς το χοίρο, κατά το συνήθειο τσ΄εποχής. Κατά τσοι τρεις το ξημέρωμα εχτυπήσανε οι καμπάνες τσ΄εκκλησάς για τα Χριστόγενα. Δε επρόκανα να μπω στην εκκλησά και ανεκαιρώνουμνε, ίσα-ίσα που επρόκανα και εβγήκα όξω με την κύρη μου και έκανα εμετό… Επήγε με στο σπίτι και μου κατάστεσε και έφαγα ένα κομμάτι χοίρο, μείβαλε να κοιμηθώ, και εξαναγειάγειρε στην εκκλησά να πάρει ολόκληρο το μισθό ντου…)

 

-Αγιος Φανούριος στο Βροντίσι.

(26 Αυγούστου) μεγάλη η χάρη ντου. Θες πως είτονε η μάνα μου Βοριζανή, θες πως εταίργιαζε η εποχή, τέλη καλοκαιργιού, τουλάχιστο μιά φορά επήγα στα Βορίζα, οντενείμουνε δυόμιση χρονών. Εκειά έκατσα στση θειάς μου τση Γαρεφαλιάς, μιάς και 2,5 χρονω κοπέλι (1949) δεν είτονε ευκολο να με κουβαλούνε στην εκκκλησά άλλες δυο ώρες δρόμο…. Βέβαια, για να μπει κειανείς στο νόημα τσ΄εποχής, η μάνα μου είτονε βαρεμένη τον αδελφό μου το Νκολή 7 μηνών, τον Οχρώβρη γέννησε, και όμως επήγαινε γαϊδουροκαβαλαρία ανωμάλου δρόμου 7- 10 ώρες, για τη χάρη ντου… Αν κα δυόμιση χρονώ, θυμούμαι καλά πως επεράσαμενε ένα νερόμυλο, ξεχνώ τ΄ονομάν του, πρέπει νάτονε στο φαράγγι που έχει φτιαχτεί εδά το φράγμα τση Φανερωμένης. Ακόμη, θυμούμαι μπροστά στο σπίτι τση θειάς μου το νερά που ετρέχανε σε ένα σαϊτάρι, απόνερα από ένα νερόμυλο που άλεθε τ΄αλέσματα τση περιοχής.

-Αγία Μαρίνα στη Βόνη.

Δεν κατέχω, γιάντα μα, οι image makers ωρισμένων εκκλησιών-μοναστηριών τις είχε κάνει κυριολεκτικά διάσημες. Άλλα μου θυμίζουνε Μύκονο, άλλα Βανδή, πάντως στις 15 του Ιούνη το 1949 η μάνα μου επήρε την αμπλά μου και με τον αδεφλό μου 6 μηνώ στην κοιλιά, εδρόμωσε για 15 ώρες δρόμο να πάει στην Αγιά Μαρίνα στη Βόνη. Εγώ με τον κύρη μου είχαμε κατασκηνώσει στα πάνω καμαράκια στου Κανακάκη τα κυπαρίσια, και επροσπαθούσαμε να ανοίξωμε και να χτίσωμε ένα πηγάδι στο περβολάκι μας. Το έδαφος είτονε αμμουδάρα, και ετσίλα, και είδανε και πάθανε μέχρι να το καταστέσουνε. Θυμούμαι πως μασε βοήθα ο Φανούργιος ο Χαλκιαδάκης, θυμούμαι, κοπέλι δυο χρονώ, πως έπαιζα με το Σωτηράκι το γιό του και συνομίλικό μου, και πως είχαμενε πάρει τη μηχανή του Μιχελικάκη για να ξαγλιούμε το πηγάδι προσπαθώντας να το χτίσωμε. Αυτές οι εικόνες είτανε οι πιό παλιές εικόνες στη ζηση μου…

-Μονή Πρεβέλης.

Αλλη διαδρομή και αυτή, 25-30 ώρες, από το χωργιό (Πετροκεφάλι). Καραβάνια ετοιμάζουνταν οι ανθρώποι να τρέχουνε δυό μέρες για να φθάσουνε. Ιστορκό μοναστήρι στα νότια παράλια της Κρήτης στο Νομό Ρεθύμνου, Εβοήθησε ο Αγιος και εγλίτωσα αυτή τη διαδρομή. 40 χρόνια αργότερα είδα τι κέρδισα που δεν είχα πάει. Και βέβαια τα παιδικά μου χρόνια η διαδρομή γινόταν σε συμφωνία με το γαϊδουρινό θεώρημα, δηλαδή καταρωτώντας, που λεγε κι΄η μάνα μου για τη συντομότερη διαδρομή. Εδιγούνανε στσοι γειτόνισες η συγχωρεμένη:

-«Εκειά που απογέρναμε από την μπάντα τση αγιά Γαλήνης αθό ντζοι Μέλαμπες, επαντήξαμε ένα βοσκό, είχενε φορτωμένα σ ένα κακογάιδουρο καμπόσα τυροζούλια από το μιτάτο, και τονε ρωτήξαμε να μασε πει από που θελαπάμε στου Πρέβελη. –Εγώ συντέκνισα δεγατέω, μονό θα τραβήξετε ίσα δυτικά και άμα σοπατήσετε πίσω από κειονέ το παπούρι, είναι μιά κατούνα και ρωτήξετε για πιό περα! Ελαλούσαμεν εμείς, μα δεν εθωρούσαμε πράμα… Εκειά, αθο ντη τελευταία ανηφόρα, ευγορισέ μας, μια μπατούλια, απου πήγαινε κι΄αυτή κατά που φαίνεται αθό ντου Πρέβελη, και κατέβαινε από τη μπάντα του Σπηλιού. Γυρίζει η κουνιαδέτα μας και κάνει μας: νηματάτε μωρέ τσοι γαιδάρους, να προκάμωμε εκουσές τσ΄ αθρώπους, αυτοί είναι πανωμερίτες και θα κατέχουνε το δρόμο! Αφήκαμενε μιαολια πίσω την ξαδέρφη μου τη Φυλαχτή του Σταυρή, γιατείχενε πετροπάτημα ο γάιδαρος τση και εκούτσαινε και δεν εμπόργιε να τονε παραζορίσει, και ισα-ίσα που στοι προκάναμε την ώρα που στρίβανε σ΄ένα σταυροστάτι. Κατά πως τως εσιμώναμε, τωσε σέρνω τη φωνή: Εεε κουμπάρε για τον Πρέβελη καλά πάμε; -Όι, κουμπάρισα, γιαγείρετε στο σταρροστάτι, και τραβάτε ντρέτα, ο δρόμος δεν ξεκόβει, και ξαναρωτήσετε στη μπρώτη κατούνα που θα σασε παντήξει… Και ετσά, καταρωτώντας, εκοντοφτάξαμε στην Κεραμέ, κειαποκειά και πέρα απαντούσαμε πατούλιες-πατούλιες από τα γυροχώργιουλα, που είρχουντανε κιαυτοί στη χάρη ντου…

 

-Ο Τίμιος Σταυρός Ψηλορείτη.

Για κάθε διαδρομή η μάνα μου και οι γειτόνισές τση είνανε να διηγούνται για καμπόσα χρόνια τσοι περιπέτειές τωνε, μέχρι να κάμουνε καινούργιες…. Η εμπειρία ντως όμως από το προσκύνημα του Ψηλορείτη (2456 μ υψόμετρο) είτονε φαίνεται άλλο πράμα…. Στση 14 του Σετέμπρη, γιορτή του Τίμιου Σταυρού, τόχανε τάσιμο να πάνε. Αρματώνανε λοιπόν τα γαιδουργια της φαμελιάς επαίρνανε και τα πιό μεστωμένα κοπελάκια, και δρομο για περιπέτειες. Επερνούσανε φαίνεται από το Κουρουπητό, και κάτι μιτάτα του σογιού τση μάνας μου, αλλωστε η περισσότερη περιοχή είτανε Βοριζανή απ όπου είτονε και η μανα μου, και εφτάνανε σε μέρη που έπεπε να σπρώχνουνε και να βοηθούνε τσοι γαϊδάρους να σκαρφαλώσουνε….

Η εκκλησά φαίνεται πως είτονε κανας τρόχαλος καλά – κακα σκεπασμένος, μονο που στα 2500 υψόμετρο το κρύο είτονε ανυπόφορο. Επολεμούσανε φαίνεται να ζεσταθούνε και εστριμώχνουντανε η μιά πανω στην άλλη μα ετρεμοκουκουρίζονε οληνυχτίς τση νύχτας. Δεν είλεγε να τελειώσει ο θιός τη νύχτα, να πει εκειά ο παπάς καμπόσα,για να πμπορεσουνε να φάνε και πράμα να σταθεί η ψυχή μέσαντως… Είχανε μαθές και τη νηστεία και τσοι κοβε λόρδα απο την παραμονή, κι΄ανε του βάστα κειανενούς ας ειθελα κάμει πως έργωγε πράμα, πιχού τση λειτουργιάς….

Η Παναγια του Κουδουμά.

Κοντά 15 ώρες από το χωργιό, είτονε το Μοναστήρι του Κουδουμά Είθελα και να κάτεχα, είντα αμαρτίες είχα καμωμένες, και μέταξενε η μάνα μου απότα γενοφάσκια μου να πηγαίνω λέει, γιά εξ χρόνια κάθε 15 Αυγούστου στη Χάρη τζη. Έλα όμως που δεν μας επαντίδωνε, και επαραμεγάλωσα, μα και από την άλλη δεν εγίνουντονε να μην εκπληρωθεί το τάμα…. Αυτό το παντέρμο εδούλευε στο μυαλό των αθρώπων σαν τα σιμβόλαια τιμής, ανάμεσα σε σύγχρονους απατεώνες. Και μιας και οι κακομοίρηδες οι γιαθρώποι τσ’ εποχής μου στο ζόρε ντως επιάνουντονε απού τα μαλιάντωνε μπας και γλιτώσουνε τη ζωή αυτών που αγαπάγανε (τα πιό πολλά ταματα είτονε για θέματα υγείας), κάμποσοι πονηροί τους είχανε πείσει να κάνουνε κοντάτο με το Θιό, μονο να προσέχουνε γιατί ο θιός που πιστεύγανε καμπόσοι αθεόφοβοι είτονε φαίνεται μεγάλος μαφιόζος, έτσα τουλάχιστον τον παρουσιάζανε οι μπράβοι του, και ουέ και αλλοίμονα αν έσπαγε κανένας φουκαράς το κοντράτο….

Έπεσε το λοιπόν σ΄εμένα να εκπληρώνω στο θεό την υπόσχεση στη μάνας μου. Κάθε 15 Αυγούστου λοιπόν και για πέντε χρόνια από την παραμονή είχαμε, εγώ κι΄ο κύρης μου, το γνωστό δρομολόγιο: Πετροκεφάλι, Λειβαδιώτης, Περαλήθινα και στάση στη Φουντάνα και ξεδιψάσωμε και μεις και ο γάιδαρος μας. Μετά, ντουγρού για Πλάτανο και λοξά απάνω για Απεσοκάρι-Πλαθιάκες Βασιλικά Ανώγεια. Η Πλώρα εκειανά τα χρόνια, όπως και η Βασιλική και η Καντήλα, είντουσαν κομένες λόγω του γαιδουρινού θεωρήματος…. Από τα Β Ανώγεια ανεβαίναμε μέχρι τη Λούκια, και αρχίνα το σκαρφάλωμα στα Αστερούσια. Στην έξοδο τση Λούκιας πρέπει να χενε  κάποια βρύση, τελευταίος εφοδιασμός νερού . Οντενεμεσοκόβαμε την ανηφόρα εσυναντούσαμε ένα εκκλησάκι (τον Αι Νικόλα: ) εξεστρώναμε το γάιδαρο και εκοιμούμαστανε καμπόσες ώρες στην αυλή στ΄εκκλησάς. Αγρια νυχτα, δυο, τρεις η ώρα, εξεκίνα ξανά η πορεία για τα Καπετανινά, Εν τω μεταξύ, από τα κοντινά χωργιά αρχινούσανε κνα ανηφορίζουνε και άλλοι κατωμεσσαρίτες. Οι Μεσαμεσσαρίτες ακολουθούσανε την αλλη διαδρομή από την ανατολική μεργιά του Κόφινα αθο τσοι Παρανύμφους. Νερό εβρίχναμε αφού επερνούσανε από τα Καπετανιανά, και λίγο πριχού ξεκινήσωνε να κατεβαίνομε την ξεφωρτωμένη. Η Ξεφορτωμένη επροχώρα και εκατέβαινε στο σημερινό Αι Γιάννη. Ήτονε ένας «δρόμος» που ακόμη και οι ανθρωποι εκείνης τσ΄εποχής τση δόσανε αυτό το συμβολικό όνομα, μιάς και είτε την ανεβαίνανε είτε την κατεβαίνανε τα ζωντανά, είτονε τόσονα κακόβολη, που ξεπεζεύαμε, και ανθρωποι και ζώα ανεβαίναμε βήμα-βήμα, περπατώντας και ισορροπώντας κυριολεκτικά από πετρα σε πέτρα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όντενεγιαγέρναμε από τη εκκλησά, έπρεπε να ξεσουβιαστούμενε, να μη μας φάει η κάψα. Έτσά, ο παπάς έμπαινε νωρίς στη λειτουργιά δυο με τρεις η ώρα τη νύχτα, και αποδιαφώτιστα (5 ηώρα ξημέρωμα) εσκόλα η εκκλησά, και αφάγωτοι κι΄απότιστοι, επαίρναμε τα κατσουμάντερα μας γερά γερά και δρόμο να προκάμωμε να περάσωμε το πευκοδάσος τον Αι Αντώνη και να στρίψωμε ίσα βορεινα στην ανηφόρα τση ξεφορτωμένης. Εθώργιες εκειά εκατοντάδες τσοι προσκυνητές, ανθρώπινο φίδι με τα ζωντανά τωνε, να ανεβαίνουνε . Ήτονε μαθές μιά απότομη βουνοπλαγιά γεμάτη πέτρες που τσοι πύρωνε ο ήλιος τ΄Αυγούστου, χτυπωντας τσοι κάθετα. Έπρεπε το λοιπός να προκάμωμε πριχού ψηλώσει ο ήλιος να σοπατήσωμε πριν τα Καπετανιανά, όπου και εκαθίζαμε και επίναμε νερό και ετρώγαμε κάτι και εορταστικο μα και πρόχειρο και βιαστικό, μιάς και είχανενε ακόμη 10-20 ώρες διαδρομή εξαρτάται πόσο μεγάλουρη είτονε η πίστη τους καθενούς κακομοίρη προσκυνητή, για να δούμε από πόσο μακρυά είρχουντανε, και που έπρεπε να γιαγείρει.

Δεν είτοναι βέβαια σπάνιο, να θωρείς να διασταυρώνονται καραβάνια πανυγηριώτες που γυρίζανε από τον Κουδουμά για την κάτω Μεσαρά, και άλλοι πούχανε πάει στην Παναγία την Καλυβιανή να τρέχουνε στα μέρη ντωνε, στη μέσα Μεσσαρά.

Έλεγα πιό πάνω γιά θρησκευτικό τουρισμό από εκείνα τα χρόνια. Σήμερο βέβαια η εκμετάλευση είναι πιό οργανωμένη, από Αγίους Τόπους μέχρι και το τελευταίο μοναστήρι, πολλές φορές με την ευλογία του ….Παγγαριού της ενορίας σας ( τουλάχιστον στην Αθήνα). Όμως και στην περίπτωση του Κουδουμά οι αθρώποι δεν έχαναν την ευκαιρία για μιά βουτιά στη θάλασσα στα κενά των θρησκευτικών καθηκόντων. Μου έκανε εντύπωση ο……γυναικονίτης, τέρμα αριστερά στην παραλία του Κουδουμά (ήταν ο επιτρεπτός γιά τις γυναίκες τόπος γιά μπάνιο, ενώ η υπόλοιπη παραλία ήταν για τσ’ άντρες). Και μην αφανταστείτε πράμα τοπλες για μπικίνια, με τα μισοφόργια οι κακομοίρες επαλατσουλούσανε για μια σταλιά δροσεράδα, και πολύ ντως είτονε.

Θυμούμαι ενα ταλαίπωρο, μα και μεσομπούνταλο, πούχε ενα ωραίο άλογο. Και μιάς και δε εκάτεχε να κολυμπά ο ίδιος, αν και φαίνεται θα του άρεσε, εσκέφτηκε να βάλει τό αλογό του να κολυμπήσει και αυτός να το καβαλικεύει… Ήτονε φαίνεται υπάκουο το κακόμοιρο το ζωντανό, μα σαν εξανοίχτηκε με τον καβαλάρη και άρχισε να κόβει και να κουράζεται εζόρισε μιά σταλιά τον καβαλάρη και αυτός έπιαστηκε από το λαιμό τ΄αλόγου μέχρι που τοπνιξε, το κακόμοιρο. Δεν επρόλαβαν βλέπεις οι άλλοι κολυμπητάδες να τσοι σώσουνε και τσοι δυό…..

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΚΑΛΥΒΙΑΝΗ.

Η Παναγία η Καλυβιανή ήτονε η γειτόνισά μας. Άλλωστε, από τη μιά μπάντα του Γέρο Ποταμού και τση πεδιάδας είτανε το χριστιανικό χωργιό το Πετροκεφάλι και από τη άλλη το τουρκικο τα Καλύβια. Και μιάς και στη διπλωματία οι Τούρκοι πάντα μας ετρώγασιν λάχανο, έτσα και στα ζόργιαντου κάποιος αγάς έχτισε την εκκλησία τση Καλυβιανής, αποζητώντας τη βοήθεια και του Χριστού χωρίς βέβαια να εκγαταλείψει τον Αλάχ.

Εκτός από την πίσω τη μικρή εκκλησιά, μπροστά στη θέση τση μεγάλης είχε νε ξεκινήσει και είχε φτιαχτεί μιά αρκετά ευπαρουσίαστη εκκλησία με το γυναικείο μοναστήρι τα παιδικά μου χρόνια. Τον αρχιεπίσκοπο Ευγένιο Ψαλιδάκη δεν τονε θυμούμαι, αν και πρέπει να θρόνιασε τον Αγιο Χαράλαμπο το 1955, ο Βασίλειος είχε ποθάνει πιό παλιά (1953;). Πάντα γιόρταζαν και τιμιούσαν την Παναγιά στην περιοχή θυμούμαι δε πως ακόμη και εμείς μισή ωρα περίπατος με τα πόδια, πολλές χρονιές εστρώναμε και εστολίζαμε το γάιδαρο με ξομπλιαστές υφαντές πατανίες και πηγαίναμε αποβραδύς στην Καλυβιανή, για την αγρυπνιά, ενώ το πρωί γινότανε η μεγάλη πανυγηρική εορτή. Τα κελιά του νοτικού και βορινού περιβόλου ήτανε όλο κι΄όλο το μοναστήρι και πραμα άλλο, όπως είναι διαμορφωμένο και σήμερο

Οντενήθρε ο Τιμόθεος, άξιος άθρωπος και δουλευτής, μας ευρήκε κοπέλια των πρώτων τάξεων του Γυμνασίου. Ανασκουμπώθηκε ο χριστιανός και εξελάσπωσε το παπαδαριό για εκατό χρόνια. Είρχουντανε πολλές φορές οι επισκέπτες και ζητούσανε από το ρασοφορεμένο που εκράθιε την παλάμη και εμάλασε τα τσιμέντα και εχτιζε και εμερεμέτιζε, να τους οδηγήσει στο δεσπότη Τους έλεγε να περιμένουνε, επήγαινε και εκαταστένουντονε μιαολιά και τους επαρουσιάζουντανε σαν δεσποτης. Πολλές φορές επηγαίναμε τσούρμο να βοηθήσωμε να ρίξουνε πράμα μπετά, με τον ντενεκέ, για να σκάψωμε να φυτέψωμε πατάτες στου Αδάμη από το Κουσέ το χωράφι, για να ταϊσει τα ορφανά και τα κοπέλια του οικοτροφείου τση Πόμπιας. Ελέγανε καμπόσοι πως επήρε απο καμπόσους γέρους που εβγήκανε αποκούμπι στο μοναστήρι στο Γηροκομείο καναχωραφάκι παραπάνω, μα ετσα κι΄ αλλοιώς οι κλερονόμοι δεν εφερόντουσαν πολλές φορές σαν κοπέλια, παρά μόνο σαν κλερομόμοι παλιάς ελληνική ταινίας.

Μέχρι πούφυγε από την περιοχή ο Τιμόθεος για να γενεί Αρχιεπίσκοπος, είχε κάνει τόσα κοινωνικά έργα, όσα δεν εκαμανε ούλοι μαζί οι άλλοι θεοφοβούμενοι τση Κρήτης. Οικοτροφεια, ορφανοτροφεία, εσωτερικά σχολεία, γηροκομεία, κατασκηνώσεις οικοκυρικές σχολές σχολεία.

Κι΄ανεπούμε από τσοι τοπικές αρχές οως ο Τιμόθεος είτονε ο Θεοφοβούμενος, οι γιαποδέλοιποι οι ….αθεοφοβοι τση περιοχής μας (βάλετε στσ΄αθεόφοβους όλες τσοι αρχές τση περιοχής Κοινοτάρχες, Δημάρχους Βολευτές κλπ), αυτοί ήτονε καλοί στα λόγια τα μεγάλα και μάλιστα στα σοσιαλιστικά…. Οι υποδομές και οι επενδύσεις στον τόπο μου δυστυχώς δεν περιλαλβάνουν νεώτερα εργα. Η αρχαίοι Κρήτες έφτιαξαν τη Γόρτυνα και Φαιστό, επί Βενιζέλου το Γυμνάσιο Πόμπιας, οι Γερμανοί τ΄αεροδρόμιο, κάποια κυβέρνηση τη Γεωργική Σχολή

Αμα ρωτήσεις τσοι σύγχρονους ντόπιους σε ποιούς θα θέλατε να στήσετε ενα άγαλα στην περιοχή, πολύ φοβούμαι πως ο Μωϋσής θα ξανάπιανε το φραγγέλιο αμα θανεθώριε τσ΄ τσ΄επιλογές τωνε. Αν δε πεις για τσοι ….αθεόφοβους εγώ καλιάχω να μη μιλώ, ¨Οχι για άλλο λόγο μα γιατί οι πιό πολλοί είναι σοσιαλιστάδες μπρε και μπορεί και να μου κοκινίσουνε από την προσβολή, πως δεν εκάμανε πράμα, ( έ όχι και πράμα, για πάρτη τους κάτι έκαναν….)

 

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ ΜΑΡΤΣΑΛΟ.

Ήτονε μιά κατακόμβη των πρώτων χριστιανικών χρόνων, και ανήκει στη μονή Οδηγήτριας. Τα χρόνια μου ήτονε ενας τόπος για δεκαπεντάρη, μ΄αλλα λόγια παραμονή 1-15 Αυγούστου σε πρόχειρες καλύβες, γι καμμιά σπηλιά. Το πρόγραμμα είτονε: εκκλησία πρωί- βράδυ, μπανιο πρωί-απόγευμα, η παραλία ήτονε 15 λεπτά περπάτημα, Ακόμη, οι πιό κατεχιάριδες, εριχναν αξημέρωτα και πριν το σπερνό το καλάμι για κανα σκάρο…. Εκείνα τα χρόνια, που εδένανε τσοι σκύλους με τα λουκάνικα (κι΄αυτοί δεν τα τρώγανε !) κατά πως έλεγε ο κύρης μου, οι θάλασσες είχανε μπόλικα ψάρια. Να φανταστείτε πως και γω με το καλαμάκι έπιασα το 1963 τόσανά ψάρια που μου περισσέψανε και τα έπεψα τση μάνας μου στο χωργιό….

Η συνήθεια ήτονε να πηγαίνει η οικογένεια με τα κοπελάκια στο δεκαπεντάρη, και ο άντρας τσ΄οικογένειας ναναι στο χωργιό για να κάνει τσοι απαραίτητες δουλειές, ποτίσματα, σκαψίματα, να καταστένει τα ζούμπερα να κουμιάζει στ΄όρνιθες, και καθε δυό-τρεις μερες να κάνει και από μια στραθιά για ανεφοριασμό των δεκαπενταριστάδων….

 

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Είμαι Κρητικός βιωματικά, και δικαιούμαι να επικαλούμαι αυτή μου την ιδιότητα-δικαίωμα, αδιαφορώντας αν κάποιοι Κρητικοί ή μη, αμφισβητήσουν ίσως την ορθότητα της παρακάτω άποψης μου, σε συνδυασμό με την Κρήτη. Επειδή όμως οι πάντες εκφράζουν την άποψή τους στο σημερινό κόσμο, θεωρώ πως δεν είναι πρόκληση η απλή ΕΠΩΝΥΜΗ κατάθεση των απόψεών μου, και η παράλληλη προσωπική θεώρηση πως αυτή η άποψη είναι γνήσια ανθρώπινη, μα και γνήσια Κρητική.

Άκουγα τη λέξη νομάτοι, νοματαίοι, στα παιδικά μου χρόνια, από τους βέρους Κρητικούς και χωρίς να καταφύγω σε κανένα γλωσσολογικό ή ετυμολογικό λεξικό, μεταφράζω αυτή τη λέξη, όπως μου βγαίνει, όπως τηνε βίωσα: Νομάτοι είναι ανθρώποι γύρο μας, που δεν είναι αναγκαστικά γνωστοί μας, δίνουνε όμως σ΄εμάς την εντύπωση πως ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ. Όχι δεν είναι ονομαστοί ή επώνυμοι, απλά είναι άνθρωποι με ονοματεπώνυμο, με κύρος στη μικρή ή μεγάλη κοινωνία τους, με αξιοπρέπεια, με αυτοσεβασμό αλλά και επισύροντας αβίαστα το σεβασμό τρίτων. Όλοι οι μη ένοχοι, φυγόδικοι, κοινωνικά καταδικαστέοι, δεν ήσαν παρά νομάτοι ή νοματαίοι στην κοινωνία τους, με ένα κοινό χαρακτηριστικό: κυκλοφορούν στην κοινωνία, δηλώνοντας πρώτα από όλα το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ! Ενδεικτικό της εκτίμησης της λέξης-τίτλου είναι και η μαντινάδα του ερωτοχτυπημένου ριμαδόρου τσ΄εποχής μου : «Α δε σ΄αρέσει χωριανός, πάρ ένα ξενομπάτη // να ξεγνοιαστούμενε και μεις, μια δεκαριά νομάτοι».

Βλέπω τώρα, πως ένα ξενόφερτο σύστημα δίδει το δικαίωμα, (αν δεν το το προωθεί κιόλας), της ανωνυμίας στον κάθε πολίτη. Αυτό το δικαίωμα επιτρέπει και στον κάθε ανεύθυνο, ευθυνόφοβο να απευθύνεται ανώνυμα στην κοινωνία. Γιατί κύριοι νομολόγοι των προσωπικών δεδομένων, επιτρέπετε σε ανώνυμους να αναφέρονται σε επώνυμους; Η λέξη ρουφιάνοι και η ακόμα πιό εύηχη λέξη «δοσίλογοι» , καθώς και οι προστάτες τους,  «κεσταπίτες» σας λένε τίποτε; Αναφέρομαι στα διάφορα blogs – ιστότοπους, που βλέπουμε στο διαδίκτυο. Προσωπικά, έχω τρεις ιστότοπους, για τους φοιτητές της ιατρικής, για τους συνδημότες μου στα Γλυκά Νερά Αττικής και για τους Χωριανούς μου στο Πετροκεφάλι Ηρακλείου Κρήτης. Το πρώτο πράγμα που αισθάνθηκα είναι να τους πω το αυτονόητο: Να συστηθώ!. Όχι να προβληθώ, μα απλά να πω με ποιόν μιλούν, όχι γιατί κάποιοι πρέπει να με σέβονται, μα γιατί εγώ αισθάνομαι την ανάγκη πρώτιστα να σέβομαι αυτούς που με διαβάζουν! Βεβαίως κάθε ένας θάθελε το σεβασμό από τους άλλους, δεν είναι όμως χυδαίο εμείς να μην του αποκαλύπτουμε ούτε το όνομά μας;

Η κατοχύρωση-καταφυγή στην ανωνυμία του συγχρόνου ανθρώπου, πολύ φοβάμαι πως αρχίζει σιγά-σιγά να τον απομακρύνει από το γνωστό μοντέλο του homo sapiens, και σταδιακά τον επιστρέφει στον άνθρωπο των σπηλαίων, τον τρωγλοδύτη, που προσπαθεί να κρύψει το υλικό και πνευματικό του σαρκίο σε τρώγλες, αποκόπτοντας τον και από την κοινωνία, στην οποία επίσης οφείλει να μην γνωρίζει » η δεξιά τι ποιεί η αριστερά της…», ή επί το απλούστερο, να μην γνωρίζει τον χασισέμπορο, το βιαστή, τον κλέφτη, τον ψεύτη, το ληστή, τον εκβιαστή της διπλανής πόρτας.. Προσπαθεί να επαναφέρει τον μέσο άνθρωπο στο μοντέλο του ζώου-κυνηγού, που είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να δεχθεί επίθεση, ή να κτυπήσει τη λεία του, και να μείνει κρυμμένος… Δηλαδή παλληκάρια μου το θάρρος της γνώμης, το κόστος της, δεν έχει για σας αξία; Ένας Σωκράτης, ένας Χριστός, δεν πέταξαν φυλλάδια, δεν έφτιαξαν ανώνυμα Blogs, απλά είπαν την άποψή τους, την υποστήριξαν, θυσιάστηκαν γι΄αυτήν. Σας λέει τίποτε αυτό …προοδευτικοί μου;

Δικαιούσαι όμως σαν απλός άνθρωπος της κοινωνίας των προσωπικών δεδομένων (sic), να κρυφτείς πίσω από μια πόρτα ασφαλείας, θωρακίζοντας την ανασφάλεια σου… Δικαιούσαι επίσης, να περιμένεις κάθε μέρα και τρέμοντας, την ώρα του βιασμού, του ευτελισμού, του θανάτου σου…. Χειρότεροι από κάποιους παπάδες που κυκλοφορούν με το …χασαπομάχαιαρο της Δευτέρας Παρουσίας και το πυρ της αιωνίου κολάσεως, έχουν καταντήσει αυτοί οι καινούργιοι προστάτες μας (Φαίνεται πως τόχει η ιδιότητα του προστάτη). Αυτή η απίθανη ιδέα του να φιμώνουμε τα υποψήφια θύματα (κλείνοντας τους αυτιά και μάτια), και να ξαμολάμε ελεύθερους τους θύτες, είναι τρομερή αλήθεια πρόοδος, θάλεγα η πρώτη μεγάλη κατάκτηση του 21 αιώνα, προϊόν ….δομημένων εμεσμάτων (λυπάμαι μα έτσι είναι) εκ Δύσεως, των όσων τους δίδαξε ο ελληνικός πολιτισμός. Φυσικά οι περί συκοφαντίας νόμοι, όπως δηλώνει η καταγωγή του ονόματός τους, θεσπίσθηκαν νωρίς για την προστασία του πολίτη, αλλά δεν άγγιξαν τους νομοθέτες μας.

Προσπαθώ να ολοκληρώσω αυτή μου την τοποθέτηση εδώ και μερικές ημέρες… Μια μέρα μετά τις πρώτες σειρές αυτού του άρθρου ξέσπασε σε όλα τα μέσα η θύελλα των εκβιασμών, και των εκβιαστών, από ένα ιστολόγιο. Χιλιάδες ευρώ, χυδαίες καταγγελίες, όμως δεν βλέπουμε εκβιαστές κύριοι ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ! Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολή, όμως αν λάβουμε προσεκτικά υπόψη τον όγκο των παραβατικών συμπεριφορών στο περιβάλλον μας, ακόμα και στα χωριά, σιγά σιγά εδραιώνεται το αίσθημα της ανασφάλειας των πολιτών. Αν αυτό δεν είναι τρομοκρατία, τότε τι είναι; Μιλούν πολλοί για το «κακούργημα» της κοινοποίησης των «προσωπικών δεδομένων», δηλαδή των κολάσιμων κοινωνικά και ίσως ποινικά πράξεων κάποιων. Για παράδειγμα ο αξιότιμος κ Γ. Γραμματέας θρονιάστηκε στο, δια εξόδων μας, γραφείο του υπουργείου, μπαλαμουτιάζει κάθε ταλαίπωρο κοριτσόπουλο που δεν έχει μεν ανάγκη από το με τον προϊστάμενό της σεξ (το Ζακόπουλο θάβρισκε;) αλλά έχει ανάγκη από μια θέση εργασίας! Τώρα, το ποιός εκβιάζει περισσότερο ποιόν, ας το κρίνετε μόνοι σας. Ουδείς όμως μίλησε και για τον εκβιαστή Ζακόπουλο… Ακόμα και οι Αμερικανοί διδάξαντες κάποτε καταδίκασαν τον Κλίντον. Και βέβαια δεν λέω να βγαίνει ο καθένας να αποδίδει ψεύτικες κατηγορίες ΑΤΙΜΩΡΗΤΙ, όμως αυτή η διάσημη …χιονόμπαλα Τσέκου, μήπως δικαιούται να κυκλοφορεί και με …ψεύτικη ταυτότητα, όνομα, χαρτιά …κλπ; (Μια απλή προέκταση της σκέψης των … ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ κάνω). Πιστεύω ότι άν πιέσουν οι απανταχού τέως παράνομοι, θα καταφέρουν αποκτήσουν ΝΟΜΙΜΑ (έστω …Νομιμοποιημένα) πλαστά έγραφα, για να μην τους …. βλάψει (sic) το κοινωνικό σύνολο. (σχετικά με τις νομιμοποήσεις μην γελάτε… διαβάστε το σχετικό μου άρθρο: «ΟΙ ….ΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ …ΠΟΙΗΤΕΣ»

Είναι γνωστό πως κάθε είδους προσωπικό μας στοιχείο είναι, καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα, καταχωρημένο σε χιλιάδες θέσεις, το γνωρίζουν εκατοντάδες άνθρωποι, και το σπουδαιότερο, το πληροφορείται ο καθένας που επιθυμεί, ή που θέλει να το χρησιμοποιήσει.

Γνωρίζετε αλήθεια πόσα είναι τα θύματα της άγνοιας και πόσα τα θύματα των προσωπικών δεδομένων; Στην πρώτη κατηγορία ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να μπορείς πληροφορηθείς το ποιόν του κακοποιού, είναι προσωπικό του δεδομένο! Με άλλα λόγια έχουμε μια κοινωνία που προστατεύει τους παραβάτες, αλλά δεν προστατεύεται από αυτούς! Αυτό είναι πλήρης διαστροφή! Μόνο διεστραμμένος εγκέφαλος θα μπορούσε να σκεφθεί μια τέτοια νομολογία! Ακόμα και το βασικό ένστικτο των ζώων μεριμνά για την προστασία του είδους, πρώτα από όλα!

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Πρό αρκετών ετών, με το ξεκίνημα του Καποδίστρια και των Δήμων του, είχα βρεθεί στο Πετροκεφάλι. Είχαμε οργανώσει τότε μιά πολυσυλεκτική εκδήλωση, με όλους τους σημαντικούς φορείς-παράγοντες του χωριού, (Δημ. Σχολείο, Εκκλησία, Συλλόγους, Κοινότητα) στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου.

Η ατζέντα της συνάντησης ήταν ανοικτή. Οι περισσότερες τότε δομές προσπάθησαν να υπεραμυνθούν του παραδοσιακού τους ρόλου (ξεχνώντας πως τις καταργούσε-αγνοούσε ο Καποδίστριας!), επαληθεύοντας το πάγιο ρητόν: η κάθε μορφής εξουσία, παρά το όποιο επικάλυμμα της, είναι πάντα συντηρητική, αγωνιζόμενη για τα κεκτημένα!

Σε εκείνη τη συνάντηση προσπάθησα να περάσω κυρίως ένα μήνυμα: Αν το κάθε χωριό ήθελε να κρατήσει κάποια πράγματα από την κοινωνική του δομή και τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, όσον αφορά τα ήθη και έθιμα, ο μόνος δρόμος ήταν οι άριστα οργανωμένοι και με προοδευτική-ανανεωτική δομή τοπικοί Σύλλογοι. Οι Δήμοι όσο μεγαλώνουν τόσο θα περιέρχονται στα γρανάζια της κρατικίστικης αντίληψης, της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας και των ακριβών και κονσερβαρισμένων κοινωνικών λύσεων –προτάσεων-παροχών. Όλα τούτα είναι βέβαια εξαιρετικά χρήσιμα και υπεραρκετά για εγκαταλειπόμενα φθίνοντα χωριά, αλλά πολύ λίγα για κοινωνίες με αρκετή δυναμική και δράση. Έτσι, χωριά όπως Πιτσίδια, Σίββας, Καμηλάρι, Βόρροι, Πετροκεφάλι, Πόμπια, Γαλιά, αδικούνται από το σύστημα του Καποδίστρια.

Σημασία λοιπόν θα είχε να αξιοποιηθεί και η εσωτερική δυναμική των ανθρώπων των τοπικών κοινωνιών, και τούτο μπορεί να γίνει οργανωμένα μόνο μέσω των τοπικών Συλλόγων. Όπως βλέπετε, η αρμοδιότητες του τοπικού Συμβουλίου του Καποδίστρια οφείλουν να εξανεμισθούν σταδιακά (σύμφωνα με τους σχεδιαστές του Καποδίστρια) λες και εξαλείφθηκαν οι πάσης φύσεως δυναμικές δημιουργικής έκφρασης, αλλά και ιδιαιτερότητες προβλημάτων και προβληματισμών των τοπικών κοινωνιών, ή λες και η κρατικίστικη δομή των νέων Δήμων αφήνει περιθώρια έκφρασης των κοινωνικών ομάδων. Αν και οι οι άνθρωποι ζουν και εκφράζονται και δημιουργούν στο μικρόκοσμό τους πολύ περισσότερο από όσο θα ήθελε ο όποιος νομοθέτης., τούτο παντελώς αγνοείται.

Η Ελλάδα είναι, κατά τους Ευρωπαίους όπως μούλεγε μια Γαλλίδα φίλη, μιά επαρχιακή χώρα, και δεν έχουν άδικο. Εννοούν ότι όλοι σχεδόν έχουμε βιωματικά στοιχεία επαρχιώτη, και στοιχεία κοινωνικής συμπεριφοράς βασισμένα στο στην πανάρχαιη μικρή κοινωνία του χωριού. Ο ρυθμός αστικοποίησης στην Ελλάδα έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια με την υπερανάπτυξη των πόλεων, αλλά και με τον ευνουχισμό των δομών έκφρασης των χωριών. Ο Καποδίστριας συνέτεινε στην κατάρρευση αυτής της αυτοπροστατευόμενης κοινωνίας, αφαιρώντας της τη δυνατότητα να εκφράζεται-ενεργεί, αλλά και να κρίνει πράξεις, γεγονότα και καταστάσεις που άλλοτε ήταν στην αποκλειστική αρμοδιότητά της. Ας δούμε κάποιες απλές συνέπειες:

– Ζητούμε περισσότερη αστυνόμευση (αφού η παραβατική συμπεριφορά δεν συναντά πλέον πουθενά κοινωνικά αναχώματα),

-Ζητούμε περισσότερα χρήματα για καθαριότητα (αφού δεν συμμετέχουμε πλέον σε κοινωνικές ομάδες συντήρησης και αποκατάστασης, αλλά κυρίως ελέγχου-αυτοσυγκράτησης, στη γειτονιά μας).

Θα μπορούσε ν΄αναφέρει κανείς πολλές στρεβλώσεις. Μάταια προσπαθεί να χρυσώσει τέτοιες ανάγκες ο ξενόφερτος εθελοντισμός, που ηχεί παράταιρα στο αυτί του Έλληνα, ακόμα και του προοδευτικού(;). Ο λόγος είναι πως ο εθελοντισμός εισπράττεται από τον απλό πολίτη σαν μια κεντρικά κατευθυνόμενη δομή, εξ αρχής καπελωμένη (ειδικά όσον αφορά την προσφορά της) από την εξουσία.

Από την άλλη βέβαια ζητούμε περισσότερη ελευθερία έκφρασης, λιγότερους φόρους κλπ. Με άλλα λόγια αστικοποιήσαμε ταχύτατα ακόμα και τα χωριά μας, προσπαθώντας να «προοδεύσουμε».

Μα, θα μου πείτε, το κράτος προσπαθεί να στηρίξει μέσω του υπουργείου Πολιτισμού, όσο μπορεί τέτοιου είδους δομές. Πόσοι και πόσοι σύλλογοι δεν επιδοτούνται; Λυπάμαι, μα ακούγοντας μήνες τώρα την Ζακοπουλιάδα, ένα ερχόταν στο μυαλό μου: Η Ηρωδιάδα! «Πάλι η Ηρωδιάς μαίνεται πάλι ταράσσεται… για του μύστες της Ελληνικής ορθοδοξίας και Ελληνικής γλώσσας» Αν, αυτή η διαχείριση των φόρων του κοσμάκη υπερ του πολιτισμού συνιστά πολιτισμό, έχετε μια πηγαία απάντηση, στο ερώτημά σας γιατί οπισθοδρομούμε πολιτισμικά όλο και περισσότερο…

Χρειάζεται, κατά την ταπεινή μου άποψη, στήριξη για μερικά χρόνια της αυτόχθονος κοινωνικής συμμετοχής και έκφρασης για ομαλότερη μετάβαση στην νομοτελειακά επερχόμενη πλήρη αστικοποίηση των κοινωνιών των χωριών. Άλλωστε, για την προηγούμενη γενιά, η αστικοποίηση των χωριών μοιάζει με κοινωνικό ευνουχισμό και περιθωριοποίηση. Τελειώνοντας όμως η προκαποδιστριακές γενιές στην Ελλάδα, οι νεότεροι και από τα γενοφάσκια τους περιθωριοποιημένοι αστοί των χωριών, δηλαδή τα παιδιά μας, θα ζήσουν σε ένα άλλο, διαφορετικό, κόσμο που η Δυτικοευρωπαϊκή δομή του με τα όποια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, θα είναι καλύτερα ανεκτή κοινωνικά ή τουλάχιστον θα τα πληγώνει λιγότερο….

ΔΗΜΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

Ένας δικός μας άνθρωπος, Πετροκεφαλιανός, Ο Σαββάκης Γιώργος, το παλεύει στην τοπική κοινωνία της Μεταμόρφωσης για ένα καλύτερο τόπο διαμονής. Από τη Θέση του αντιπροέδρου του συλλόγου της ΝΕΑΣ ΠΝΟΗΣ, και μαζί με άλλο ένα σύλλογο την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ της Μεταμόρφωσης, αγωνίζονται για την ποιοτική αναβάθμιση της γειτονιάς τους. Μια ΦΩΤΟ από το Κέντρο ΟΥΡΑΝΟΣ κατά την εκδήλωση των Συλλόγων, παρουσία του Δημάρχου Μεταμόρφωσης κ ΤΖΙΤΖΙΦΑ και του κ. ΚΑΡΠΕΤΣΑ, της αντιπολίτευσης….

ΔΗΜΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ 2008

ΟΙ ΚΟΠΡΟΛΑΚΚΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ…

(Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΨΗ 26 Φεβ 2008)

Με τα χρόνια αλλάζουν όχι μόνο τα μετρούμενα μεγέθη, μα και τα ίδια τα μέτρα που έχουμε για να εκτιμήσουμε το παντός είδους αγαθό. Πράγματα που κάποτε εθεωρούντο σαν ανεκτίμητης αξίας, έρχονται σήμερα να πέσουν στο χρηματιστήριο αξιών να αποτιμηθούν και να εξαργυρωθούν κατά περίπτωση…

Ακούγαμε πολλά για το νοτιοδυτικό κομμάτι των Αστερουσίων, «Τόποι Αγίων», «Τοποι ασκητών», «Περιοχή Natura» και άλλα ηχηρά. Κυκολφορούσαμε επι δεκάδες χρόνια σε ένα αναλλοίωτο φυσικό τοπίο. Το τοπίο αυτό ξαφνικά απέκτησε ιδιοκτήτες… Σηκώθηκαν συρματοπλέγματα, έγιναν και γίνονται ιδιοκτησιακές κόντρες κλπ. Οι φτωχοί βοσκοί του 50 Βαρδινογιάννηδες καθώς και πολλοί άλλοι παρουσίασαν συμβόλαια ιδιοκτησιών της περιοχής. Το Μοναστήρι …θεματοφύλακας (εδώ επιτρέπεται να γελάσετε) έχει εκποιήσει όσα μπόρεσε, χωρίς βέβαια να φαίνονται πουθενά οι όποιες επενδύσεις εκ των ρευστοποιήσεων. Κυκλοφορούσε κάποτε στην περιοχή η λέξη «Μοναστηρικά κτήματα». Αλήθεια πού πήγαν αυτά ή οι ρευστοποιήσεις αυτών; Θυμάμαι επίσης τον Μοναστηρικό Λειβαδειώτη, όπως βέβαια και το σταθερά εξαθλιούμενο μοναστήρι της Οδηγήτριας, παρά την εκποίηση-συρρίκνωση των ιδιοκτησιών του…. (Εκτός και αν κάποιος …θεοσεβούμενος μιλήσει για …κοινωνικό έργο-προσφορά του σύγχρονου μοναστηριού.)

Αυτή περίπου είναι η ιστορία της περιοχής αυτής. Ο καθένας που μπορούσε εκποιούσε και από ένα κομμάτι. Τώρα έρχεται και το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ (ναι και δεν θέλω κουβέντα, εκτός και αν πείτε πως δεν τους ψηφίσατε εσείς τους Δημάρχους σας και τους Δημοτικούς Συμβούλους σας) και φτιάχνει τον κοπρόλακκο της Κρήτης στους ….Αγίους σας τόπους. Θα μπορούσε όλη η ιστορία να προκαλέσει γέλιο, αν δεν ήταν τόσο σοβαρή που να δείχνει πως ΟΛΟΙ είστε για κλάματα… Τονίζω το όλοι, μιάς και δεν είδα ένα από τους μειοψηφούντες υποψήφιους να κάνουνε μιά μάζωξη των κατοίκων να θέσουν το επιτακτικό ερώτημα: Αυτές είναι οι επενδύσεις στη Μεσσαρά; Αυτή είναι η αξιοποίηση του δρόμου, νάρχονται εύκολα τα σκουπίδια του βόρειου άξονα στον …Αγιασμένο κοπρόλακκο; Όχι μόνο προεκλογικές, και για ψήφους, μαζώξεις αγαπητοί μου ανθρωποβοσκοί, με το όποιο ιδεολογικό σας καρότο…

Είναι γεγονός πως στην περιοχή μας το ΠΑΣΟΚ έχει την απόλυτη, (ανά το πανελλήνιο), πλειοψηφία, και οι ντόπιοι χαίρονται γι΄αυτό, δικαίωμά τους, μιάς και η ιδεολογική επιλογή και έκφραση είναι δικαίωμα του καθενός. Επειδή όμως με αυτό σαν κριτήριο εκλέξατε κάποιους δημάρχους στην περιοχή, μήπως οι τοπικοί του συγκεκριμένου κόμματος, πρώτοι από όλους, θάπρεπε νάχουν την ευαισθησία να εκφρασθούν για αυτές τις επιλογές των αιρετών τους; Οι μόνοι που έμειναν να διαμαρτύρονται είναι οι Τοπικές εφημερίδες, και κάποιοι μεμονωμένοι πολίτες. Οι λοιπές οργανωμένες δυνάμεις, σωματεία εργαζομένων, τουριστικές ενώσεις, κομματικές οργανώσεις, αντιπολιτεύσεις μείζονες- ελάσσονες, δεν έχουν λόγο;

Σκέφτομαι με θλίψη, πως ένα καλοκαίρι, πάνε 15 τόσα χρόνια, καθόμουν στην πλατεία του Πετροκεφαλιού με την βουλευτή, από τότε, και σημερινή Νομάρχη Βαγγελιώ Σχοιναράκη, καθώς και την καλή της φίλη και σημαντικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Άννα Δαμαντοπούλου, τότε Επίτροπο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μόνο που θυμάμαι ότι της επεσήμανα ήταν ένα πράγμα: » Αυτό το μέρος που επισκεφθήκατε, Μάταλα και Καλοί Λιμένες είναι η Πύλη του Σύγχρονου Δυτικού κόσμου, η Πύλη του Δυτικοευρωπαϊκού Πολιτισμού και η Πύλη του Χριστιανισμού». Βέβαια δεν θα μπορούσε κανένας βουλευτής, Νομάρχης, ή στέλεχος κυβερνητικό ή μή, να ορίσει εαυτόν θεματοφύλακα εκείνων που οι ίδιοι οι κάτοικοι απεμπόλησαν ή αδιαφόρησαν.

Ένα από τα μείζονα θέματα της περιοχής μας ήταν, από πολλά χρόνια, η διάθεση των απορριμάτων. Ουδείς των κατοίκων απαίτησε, μα και κανένας από τους υποψήφιους πρότεινε, την όποια λύση έκρινε εφικτή και αποδεκτή. Αυτό αποτελεί παράλειψη και από τις δυο πλευρές και πολιτικαντισμό, που βέβαια δεν μπορούν να χρεωθούν οι νυν Δήμαρχοι μόνον. Σίγουρο όμως είναι πως θα πρέπει να πληρώσουν οι τοπικές κοινωνίες το τίμημα της ανάπτυξης τους. Τούτο είναι κατανοητό. Εδώ όμως παρουσιάζεται το φαινόμενο να κινδυνεύει η περιοχή μας να πληρώσει πολλαπλάσιο τίμημα και μάλιστα τίμημα της ανάπτυξης άλλων περιοχών. Στο ν ιστότοπο μου (https://wpababion.wordpress.com/) για το Πετροκεφάλι, είχα αναφερθεί σε μιά επιστολή των πιτσιρίκων του χωριού, καθώς και στην τροποποίηση του Οικοσυστήματος από το 1960 μέχρι σήμερα. Είναι κυριολεκτικά ντροπή για τους μεγάλους να ασχολούνται μόνο με μικρά θέματα, αφήνοντας τους μικρούς να θίγουν τα μεγάλα… Βλέπετε λοιπόν τους μεγάλους να αγωνιούν αν καταφέρουν να ικανοποιήσουν τα διάφορα ρουσφέτια, για το χωριό τους, για τον γείτονά τους, για το κόμμα τους, για τον ψηφοφόρο τους.

Έφθασε φαίνεται η ώρα του λογαριασμού αγαπητοί φίλοι. Οι δημοκρατικές ευαισθησίες, η ενημέρωση, η πλέρια δημοκρατία, από κάθε πλευρά, έγιναν συνθήματα, λέξεις χωρίς νόημα. Υπάρχει όμως μια «πρόταση» και δεν θα διστάσω να την κάνω: Κάνετε κύριοι Δήμαρχοι από ένα εξαιρετικά μικρό ΧΥΤΑ δίπλα (ας πούμε 500 μέτρα) από τις Μοίρες και το Τυμπάκι για τα αντίστοιχα απορρίμματα. Νάστε σίγουροι, όπως είμαστε και εμείς, πως τότε:

α) Δεν θα έλθει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΙΛΟ σκουπιδιών από το βόρειο άξονα στην πόρτα μας.

β) Θα εφαρμοσθεί η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ στη διαχείριση των σκουπιδιών, μιας και ουδείς θ άθελε τα σκουπίδια του να μυρίζουν στο ίδιο του το σπίτι.

γ) Δεν θα παραχθεί ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΙΛΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, παραπάνω από τα απόλυτα αναγκαία.

δ) Θα επιτύχει 100% η περιβόητη ανακύκλωση.

ε) Θα πάψουμε να καταναλώνουμε πόρους του πλανήτη, συσκευάζοντας ένα αναπτήρα ή ένα παιδικό παιχνιδάκι, σε μια συσκευασία κοπής ενός ολόκληρου δένδρου. Και το σπουδαιότερο:

στ) Ορίσετε, πως κάθε παραγωγός σκουπιδιών ΝΑ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ, τα σκουπίδια του στο διαχειριστή σκουπιδιών, καταβάλλοντας το αντίστοιχο κόστος.

Βλέπω τον πονηρό πολιτικάντη, να κάθεται απέναντί μου και να επιχειρηματολογεί: » Τι λες βρε αιθεροβάμονα, εμείς απλά ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ για μιά τετραετία το πρόβλημα, (ίσως θ αθελε να μου προσθέσει : λύνοντας για μια ζωή το δικό μας πρόβλημα, όμως δεν το τολμά), και όχι ΕΠΙΛΥΟΝΤΑΣ ΤΟ.

Δεν έγραψα τα παραπάνω για να κάνω μιά πρόταση επίλυσης του θέματος των σκουπιδιών, ούτε και έκανα καμμιά ρεαλιστική πρόταση επίλυσης του θέματος. Όμως οι βιομηχανικές κοινωνίες της Δύσης έχουν δόσει εδώ και χρόνια λύση στο πρόβλημα. Εμείς σαν Κράτος γιατί δεν βλέπουμε-σχεδιάζουμε μιά μακρόχρονη οριστική λύση, αλλά παίζουμε την κολοκυθιά, και ζητούμε από τον κάθε αδαή (έστω με καλή πίστη) Δήμαρχο, να λύσει το πρόβλημα;

Δυστυχώς, μέχρι πρότινος ο Δήμαρχος-σωστός Διαχειριστής των σκουπιδιών, ήταν ο πετυχημένος ΠΑΝΕΛΗΝΙΑ Δήμαρχος. Αφού τόσο χαμηλά έθεσε η κοινωνία τον πήχη για τον εκάστοτε Δήμαρχο της, τώρα που αντιλαμβάνεται πως εκτός από το χαμηλά υπάρχει και το χαμηλότερα, ας περάσει από το ταμείο.

Δεν ξέρω πατριώτες μου, μα κάτι μου θυμίζει τη Σκύλα και τη Χάρβδη… Οι μεν σοσιαλιστές προσπαθούν να μετατρέψουν σε σκουπιδότοπο το εσωτερικό της περιοχής μας, οι δε κυβερνώντες δεξιοί, πολύ αδέξια (https://wpababion.wordpress.com/ σχετικό άρθρο: ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ-ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ) προσπαθούν να κάνουν ένα λιμάνι-σκουπιδότοπο στον κόλπο της Μεσσαράς…

ΟΙ ….ΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ …ΠΟΙΗΤΕΣ

Ιανουαριος 2000

Έψαχνα κάποια αρχεία μου, περί το 2000, και έπεσα πάνω σε ένα άρθρο μου με τον παρπαπάνω τίτλο, μη δημοσιευμένο, σχετικά με τα δρώμενα από την εξουσία εκείνη την εποχή, που βέβαια συνέχισαν και μετέπειτα, μιας και η γλύκα της εξουσίας μπορεί να επικαλείται μεν και …ζερβόδεξες θεωρήσεις (όταν τις έχει ανάγκη), δεν παύει όμως να μην διαφέρει ως προς τον απαρέγκλιτο στόχο: την καρέκλα της εξουσίας. Έτσι, τα αναφερόμενα παρακάτω ήταν μεν τα δρώμενα εκείνου του ΠΑΣΟΚ, με συνεχιστή όμως τη ΝΔ, και πρόσφατο ερμηνευτή τον … Τσίπρα. Διαβάστε το λοιπόν, είναι διαχρονικό, είναι επίκαιρο.

Πριν όμως προχωρήσω, θάθελα να αφιερώσω στους παραπάνω…ποιητές ένα ποίημα, παργματικό αυτή τη φορά. Εϊναι δείγμα γραφής ενός νεαρού μαθητή από τους Αγ Δέκα, που άξια τον βράβευσαν προ μερικά χρόνια. Το ποίημα δημοσιεύτηκε σε μια από τις τοπικές μας εφημερίδες και απαντά στην αμετροέπεια των λέξεων με τις ΛΕΞΕΙΣ (ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ):

Είναι ένα από τα σημεία ξεπεσμού της σύγχρονης διακυβέρνησης η αλλοίωση της γλώσσας. Ήταν ανέκαθεν γνωστό το δικαίωμα του λογοτέχνη ή του ποιητή να αναδείξει αξίες χειριζόμενος τη γλώσσα «ποιητική αδεία». Πέραν τούτου, η παντός είδους εξεζητημένη χρήση της γλώσσας αναγνωριζόταν μόνον και μέχρις ενός σημείου στους δικηγόρους ενώπιον της δικαιοσύνης, αλλά με αντίστοιχο ισοβαρή αντίπαλο δικηγόρο, απέναντι δε και στους δυο έναν αδέκαστο κατά τεκμήριο κριτή, το δικαστή, ώστε να μην υιοθετούνται σαν καθεστώς τα παντός είδους «δικολαβίστικα».

Και ενώ ο 20ος αιώνας μας επιφύλαξε πρόοδο και ανάπτυξη, πνευματική και υλική, φαίνεται ότι η πνευματική ανάπτυξη υπ ελήφθη της υλικής σε επικίνδυνο βαθμό. Ο λόγος αυτής της άποψης τεκμηριώνεται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, από το γεγονός ότι ενώ η ακρόαση και πληροφορία μπόρεσε να κινηθεί εύκολα και απρόσκοπτα σε ευρείες πληθυσμιακές μάζες, η πνευματική ανάπτυξη του ακροατή δεν ήταν επαρκής, ώστε να αποφύγει να γίνει θύμα των λόγων των επιτηδείων.

Ας γίνω πιο σαφής: Ποίηση, σε απλά ελληνικά είναι δημιουργία λογοτεχνική, εκ του μηδενός. Σαν γενικότερη έννοια η εκ του ρήματος ποιώ έννοια έχει την έννοια της ελεύθερης ανιδιοτελούς δημιουργίας, με τη βοήθεια του πνεύματος, ενός αγαθού, είτε πνευματικού, όπως παραπάνω, είτε και γενικότερα υλικού, που συνήθως ενέχει και υψηλή προστιθέμενη πνευματική αξία, ώστε να αναγορευθεί σε «ποίημα». Διαβάζουμε λοιπόν σε διάφορα δημιουργήματα: «εποίησε ο τάδε».

Ερχόμαστε τώρα στους σύγχρονους δημιουργούς πολιτικής, τους παντός είδους γλωσσοπλάστες, λεξηλάγνους, όπου η γλώσσα έγινε εργαλείο αρκετά επικίνδυνο για το ανθρώπινο γένος.

Πρώτη λέξη είναι η λέξη ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ. Δεν είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα, όμως είναι περίπτωση εννοιολογικής διαστρέβλωσης μιας λέξης για σκοπούς που η κοινή ανθρώπινη συνείδηση βλέπει ιδιοτέλεια. Αν κάποιος σκοτώσει ένα Αμερικανό στην άκρη του κόσμου αυτό είναι τρομοκρατία. Το κράτος-δράστης οφείλει να καταστήσει εαυτό υπόλογο, όπως και τον λαό του, για το συμβάν. Αν στο ίδιο κράτος π.χ. Ισπανία, ή Ιρλανδία, ή Αιθιοπία, ή Νιγηρία, κάποιες ειδικές ομάδες ιθαγενών έχουν διαφορετική αντίληψη από εκείνη της ασκού σας την εξουσία ομάδας, με αποτέλεσμα να θανατώνονται από τους ασκούντες την εξουσία βίαια δεκάδες ή εκατοντάδες πολίτες ετησίως, είτε σαν «νόμιμος λιθοβολισμός», είτε σαν σαμποτάζ κατά ντόπιων κατοίκων, αυτό κατά ουδένα τρόπο κατατάσσει αυτές τις χώρες στις υποθάλπουσες ή και ασκούσες τρομοκρατία, όπως παραπάνω ορίσθηκε.

Μετατοπίσθηκε η έννοια του τρομοκρατούμενου στον Αμερικανό και μόνον και τα συμφέροντά του, ενώ οι θεραπαινίδες, κατά δήλωσή τους, της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού ανά τον κόσμο εξουσίες, θα όφειλαν στο κέντρο του τρομοκρατούμενου να τοποθετήσουν κάθε άνθρωπο, που υφίσταται τον παντός είδους τρόμο, εκπορευόμενο εκ του παντός είδους αδικοπραγούντα ισχυρού.

Δεν γνωρίζω κατά πόσον αυτοί που υποστηρίζουν σε κυβερνητικό επίπεδο τον ανά τον κόσμο αντιτρομοκρατικό αγώνα, όντως αγνοούν την παραπάνω αλήθεια, καθώς και την ετεροβαρή αξία της λέξης-νεολογισμού. Όταν κάποτε θα παρέλθει η εν κρανίω τρικυμία του νυν δεινοπαθούν τος ανθρώπου, θα αναλύονται από τους τότε σοφούς οι βλαχοπονηρούτσικες συμπεριφορές των απογόνων-«κληρονόμων» του Πλάτωνα και του Ιησού Δυτικών, και σίγουρα θα θα γελούν με τη σημερινή μας ημιαργία κατάσταση…

Ας προσεγγίσουμε όμως και μερικές Ελληνικές, καυτές αλήθεια, …ποιήσεις, άξιες να ιδωθούν με περισσότερο νηφάλιο τρόπο, από εκείνον της κομματικής επιτυχίας ή της κοινωνικής αποκατάστασης της αδικίας και ότι άλλο σαλτσοειδές επιτηδεύονται οι λογοπλάστες σύγχρονοι επαγγελματίες επιλυτές όσων η ανεπάρκεια τους μπουρδουκλώνει.

ΝΟΜΙΜΟ …..ΠΟΙΗΣΕΙΣ. Όρος που έχει κατά κόρον και ανερυθρίαστα παίξει από τους πολιτικούς, για την ….επίλυση οικιστικών προβλημάτων, φορολογικών θεμάτων, ψηφοθηρικών στόχων, εκτός βέβαια από την ίδια τη λύση, τόσο των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων, των ιδιοκτησιακών και αναπτυξιακών στόχων της κοινωνίας, προγραμματισμένης οικιστικής ανάπτυξης. και …δίκαιας και …ισόνομης μεταχείρισης των πολιτών.

Δεν είμαι νομικός, ούτε νομολόγος. Λαμβάνω όμως το δικαίωμα για τον εαυτό μου, θεωρώντας ότι το γραπτό δίκαιο, οι νόμοι, απλά είναι εκείνο που η κοινή λογική των ανθρώπων πιστεύει και διαμορφώνει, ενώ οι εκτελεστικές εξουσίες απλά αποτυπώνουν σαν νόμους, θα δεχόμουν ότι οι άνθρωποι της πολιτικής έχοντες την εκτελεστική εξουσία μπορούν να γίνουν κάλλιστα και κατ΄εντολήν ΝΟΜΟΠΟΙΟΙ, αλλά κατ΄ουδένα λόγο ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΙ.

Δεν ξέρω σοφοί μου, αλλά από την πλευρά μου, αυτή του φτωχού, απλού ανθρωπάκου, ο βομβαρδισμός μου με τέτοια ποιητική εξουσία, σας εμφανίζει στα μάτια μου σαν ελέω του όποιου θεού πιστεύετε στυγνούς δικτάτορες, στυγνότερους όλων όσοι έχουν περάσει σε αυτό τον τόπο. Δηλώνοντας ότι είσθε ποιητές νομιμότητας, το φτωχό μου κρανίο το μεταφράζει περίπου ως εξής: Παίρνω μια πράξη, οιαδήποτε πράξη, είτε δίκαια είτε άδικη, στην προκειμένη όμως περίπτωση αφού τη χρήζω εκ των υστέρων νόμιμη δέχομαι εκ προοιμίου ότι ήταν άδικη, και παράνομη. και την μετατρέπω σε νόμιμη. Παράνομη που έβλαψε προφανώς το σύνολο των μη παρανομούντων. Η δίκαια δηλαδή αμοιβή των παρανόμων, από τη δύναμη των νομιμοποιών. Και η ηθική του δικαίου; Το περί δικαίου αίσθημα των λοιπών, των νομίμων χωρίς νομιμοποιούς; Αμβλύνουμε λοιπόν το περί δικαίου αίσθημα του απλού ανθρώπου ή και χειρότερα διαποτίζουμε με την καινοφανή αυτή θεωρία της …σχετικότητας το νέο άνθρωπο που θα του κληρονομήσουμε αυτό τον κόσμο. Και τρέχουμε μετά να οριοθετήσουμε εκ νέου το δίκαιο, εκ νέου το ηθικό, εκ νέου την τρομοκρατία και ούτω καθεξής….Τρέχουμε επίσης να ερμηνεύσουμε συμπεριφορές των νέων, ακατανόητες, ακόμα και από τους ακούσιους εκπαιδευτές τους. Όμως οι …ποιητές αυτού του κόσμου ας αναλάβουν εξ ολοκλήρου την ευθύνη των …ποιημάτων τους. Διότι με την καινοφανή θεωρία τους περί της ανεξέλεγκτης ποιητικής δύναμής τους δηλαδή, ας αντιληφθούν ότι δεν είναι μόνον εκούσιοι κουτοπόνηροι νομιμοποιοί, αλλά και ακούσιοι, έστω, φθοροποιοί όσων ίσως θα ήθελαν ακόμα και αυτοί να προστατεύσουν.

Μιά άλλη ακόμα πιο χυδαία ελέω Θεού λέξη, έχει παρεισφρύσει στο λεξιλόγιο μας: ΕΛΛΗΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ και ΕΛΛΗΝΟΠΟΙΟΙ. Αν είναι δυνατόν. Έφθασε σε τέτοιο βαθμό η παντοδυναμία των εξουσιαστών, ώστε να αλλοιώνουν κάποιους, που μέχρις πρότινος ήταν κάτι άλλο και να τους ποιούν Έλληνες; Δεν διατείνομαι γιά το μεγαλείο του Έλληνα. Υπεραμύνομαι όμως του ανθρώπου που ευτελίζεται έναντι πινακίου φακής να αρνηθεί αυτό που είναι. Αλήθεια, πόσο αποτιμάται η αξία κάθε ενός από αυτούς τους …Ελληνοποιοιμένους ώστε να τους μεταφέρουμε κάπου και έναντι αυτού του τιμήματος να …Κουρδοποιηθούν, να …Ρωσοποιηθούν, και γενικά να …αφελληνοποιηθούν;

Το πλέον διασκεδαστικό βέβαια της υποθέσεως είναι ότι οι ίδιοι, οι Ελληνοποιητές, διατείνονται ότι είναι παντός είδους αγωνιστές αγώνων κραταιών γιά να διατηρήσουν την Ελλάδα, την Ελληνικότητα αυτού του τόπου. Μήπως με τις πράξεις τους το μόνο που αποδεικνύουν είναι, ότι οι αγώνες τους δεν ήσαν άλλο τι παρά αγώνας επικυριαρχίας επί ενός λαού, ανεξαρτήτως χρώματος, πιστεύω, ή δοξασίας, αρκεί αυτοί να τον ποδηγετούν αταλάντευτα;

Αν δε δεχθούμε τα περί Ελληνικότητας των …Ελληνοποιηθέντων, καταφανώς απούσης, θα μπορούσαν οι …Ελληνοποιοί να να δείξουν την οργάνωση έστω και εκ των υστέρων εξελληνισμού των δια νόμου Ελληνοποιημένων; σχολεία, ας πούμε, κέντρα εκπαίδευσης κλπ; Μήπως η μόνη ωμή αλήθεια είναι η φημολογούμενη, και σε ένα εκλογικό βιβλιάριο και μια κατευθυνόμενη ψήφο συμποσούμενη Ελληνικότητα των ανωτέρω δυστυχών; Που με τη σειρά του αποκαλύπτει σαν ανθέλληνες τους αρνούμενος στους ιθαγενείς Έλληνες το δικαίωμα να εκφράσουν την άποψη τους για τους ηγέτες τους;

Μία ακόμα … ποίηση που έχει παίξει τα τελευταία χρόνια της παγκοσμιοποίησης (που είναι στην πραγματικότητα η μόνη ….ποίηση, από την οποία εκπορεύονται πολλές άλλες) είναι η …ΑΝΩΤΑΤΟΠΟΙΗΣΗ των ανωτέρων τεχνολογικών ιδρυμάτων. Έτσι, για να επαληθευθεί το ρηθέν από τον απλό θυμόσοφο Έλληνα: Σ, αυτό τον τόπο ότι δηλώσεις είσαι…

Περιμένουμε οσονούπω, να …θεσμοθετηθούν και μερικά άλλα στραβά της ελληνικής πραγματικότητας, όπως για παράδειγμα:

Η …υψηλοποίηση των κοντών, κόντρα στο κόμπλεξ και τον κατατρεγμό της άδικης κενωνίας,

Η ….λιγνοποίηση των χοντρών, ώστε και αυτό το όραμα να γίνει πράξη…

Ακόμα και η ..αδελφοποίηση των Ελλήνων, οδεύει αργά αλλά σταθερά στην …ποίηση της. Ας μην ξεχνάμε, όλο και περισσότερες …αδελφές κάθε τρις και λίγο μας κομπλεξάρουν στα κανάλια, πως δεν τους …μοιάζουμε. Και μη χειρότερα….

ΡΑΜΜΑΤΑ, Ο-ΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ…

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΣΤΗΝ : ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ ΜΕΣΣΑΡΑΣ)

Γνωρίζετε, συμπατριώτες μου, να κλείνετε το ρήμα έχω; Αν ναι, κλείνετε το σας παρακαλώ, γράμματα ξέρετε, και θα δείτε πόσοι από τη γενιά που μας κυβερνά τα τελευταία 20 χρόνια, έχουμε πλάκα, και μάλιστα πολλή πλάκα… Έχουμε και λέμε λοιπόν: «έχω, έχεις, έχει πλάκα, έχουμε, έχετε κλπ» Το άσχημο είναι πως κάνουμε πλάκα σε βάρος των παιδιών μας, των παιδιών που δουλεύουνε 10 ώρες για 20 ευρώ, και εμείς, την ίδια στιγμή που τρώμε ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, (μιάς και αυτά τα λίγα που φτιάξαμε εμείς πρόλαβαν και τα φάγανε οι προηγούμενοι), τους λέμε πως παίρνουμε μέτρα, γιατί τάχατες «φροντίζουμε να μην πεινάσουν στο μέλλον».

Αυτό κι΄αν είναι υποκρισία! Αλήθεια, πόσα δις «δώσαμε» στους δικαστικούς προ καιρού, κυβερνώντες μου, διότι έτσι έκρινε ο Κεδίκογλου (;) Γιατί αλήθεια τη θέλατε τόσο βαρυστομαχιασμένη τη δικαιοσύνη; Και συ τέκνο Βρούτε; Δεν άκουσα διαμαρτυρία! (το κοπέλι στην Αθήνα το λένε τέκνο-παιδί, για όσους δεν θένε να καταλάβουνε).

Αλήθεια, από που περίσσεψαν τα λεφτά για να φτιάξετε το τριτοκοσμικό ταμείο των φτωχών; Μήπως από τη γενική υπερφορολόγηση, ώστε επιλεκτικά να επιστρέψετε, ελεγχόμενα, ψίχουλα σε κάποιους που φτωχάνατε, σαν ελεημοσύνη;

Όταν κάποτε είχαν δικαίωμα να βγουν στη σύνταξη νέοι άνθρωποι, στα 35-45, αυτό ήταν, και είναι, δικαίωμα για το οποίο ακόμα και σήμερα κάποιοι αγωνιζόμαστε;

Αλήθεια, ποιος από τους «αγωνιστές» πολιτικούς, δικαστικούς, συνδικαλιστές κλπ, γύρισε να κάνει μιά έντιμη πρόταση: Όχι αυξήσεις, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ, (κάπου-κάπου και μείωση) για τόσα χρόνια, αλλά εργασία, και στοιχειώδη αμοιβή στα παιδιά της νέας γενιάς. Προσπαθούν οι υποκριτές να λύσουν το «ασφαλιστικό» των παιδιών μας ( οι πολιτικοί και τραπεζίτες !), εκεί που δεν τα φθάνουν οι αμοιβές να ζήσουν!

Μήπως όμως, λέω μήπως, μιας και αδειάσατε τα αποθέματα των ασφαλιστικών ταμείων, τώρα θέλετε να τα ξαναγεμίσουμε τα κορόϊδα, για να τα εκμεταλευτείτε ΑΜΕΣΑ, αλλά και να τα ΞΑΝΑΑΔΕΙΑΣΕΤΕ σε μερικά χρόνια;

Ψάχνουνε πολλοί έμπειροι της γενιάς μου, αλλά και της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, να εξηγήσουν το φαινόμενο » ΤΣΙΠΡΑ» . Απορούν πως οι νέοι συμφωνούν με το τίποτε του Τσίπρα, ενώ κατά την άποψη της γενιάς μας θάπρεπε να συμφωνούν με τα φάσκελα που τους δόσαμε σαν γενιά ! Ωραίοι είμαστε πατριώτες μου ! Να μας χαιρόμαστε!

Νάστε σίγουροι πατριώτες μου πως δεν θα χαθούν τα παιδιά μας, γιατί μαθαίνουν ν΄αγωνίζονται στο άθλιο σύστημα που τα έχουμε οδηγήσει. Όμως σίγουρα, οι ΜΠΟΥΡΔΕΣ που με δίχως τσίπα (έστω και με Τσίπρα) τα παρφουμάρισε τόσα χρόνια η γενιά μας, δεν αποτελεί παρά ένα όνειρο που φτιάξαμε για τον εαυτό μας για να κοιμόμαστε ήσυχοι τον ύπνο του δικαίου, τρομάρα μας … Να τις θυμηθούμε;

Οι γενιά του 1-1-4 (ακόμα τρώει παναθεμάτηνε…), η γενιά του Πολυτεχνείου (αυτή να δεις Μαρία μου…), η γενιά που χτυπιότανε πως τα 3/4 του πλανήτη είναι κόκκινα (ούτε μέτοχος σε βιομηχανία μπογιάς νάσουνε Αλέκα εκείνα τα χρόνια…), Και ήρθε η ώρα του : Τώρα τρώμε δεν μιλάμε, και όλοι τους πλασαρισθήκανε στην …εντεκάδα: των σοσιαλιστών, των νεοφιλελευθέρων, των εκσυγχρονιστών…. Α’ ξέχασα την Εθνοσωτήριον ! (μη μου πείτε πως δε χωράει στο Δημοκρατικό μας σύστημα. Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου!).

Μην κόπτεστε λοιπόν παλληκάρια μου για το «ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ» των παιδιών μας, και άλλα φαιδρά … ΟΡΑΜΜΑΤΑ της γενιάς μας. Άλλωστε, γνωρίζετε πόσο χωρίζει τα …Ο-ΡΑΜΜΑΤΑ μας, από τα ΡΑΜΜΑΤΑ, που έχουν τα ίδια τα παιδιά μας για τη γούνα μας; ΜΟΛΙΣ ΕΝΑ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΜΗΔΕΝΙΚΟ! Και αν κλαψουρίζουμε για το «μέλλον» των παιδιών μας, τάχατές μου, δέστε παλληκάρια μου το μέλλον (τα κακά στερνά καλύτερα που θάλεγε κι μάνα μου) της ίδιας της γενιάς μας (εγκατάλειψη και αδιαφορία των γονιών από τα παιδιά τους), δίκαια ανταπόδοση της ανικανότητάς μας, όχι να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των παιδιών μας, μα ούτε ένα παγκάκι δεν έχουμε βάλει στις πόλεις μας να καθόμαστε σαν γενιά, ούτε ένα πεζοδρόμιο δεν φτιάξαμε να περπατούμε… Και τρέχουμε να λύσουμε το ασφαλιστικό των παιδιών μας ! Πως; με τους διαφόρους που μια ολόκληρη γενιά διαλέξαμε να μας κυβερνάνε; Μη επιμένετε ακόμα πως δεν έχουμε πλάκα…

(ΥΓ. Ναι συμφωνώ πως κάποιοι, ελάχιστοι, αγωνιστή κανε πραγματικά για τις ιδέες τους. Όμως, πάθανε τέτοιες νίλες από τους εκμεταλλευτές των ιδεών τους, που ουδείς από τους γνήσιους αγωνιστές, έχει το κουράγιο να διαμαρτυρηθεί για τις «ύβρεις μου». Αντίθετα, θα μου άρεσε η «ωργισμένη» αντίδραση των …. μπουκωμένων . Σιγά μόνο μη σταρβοκαταπιείτε και μου πνιγεί τε μανάρια μου…)

ΚΡΙ-ΚΡΙ : Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΧΟΡΕΥΕΙ 8 ΜΑΡΤΗ…

Ο Σύλλογος Κρητών Γλυκών Νερών – Παλλήνης χορεύει, στις 8 Μάρτη. Καλεί τους καλούς του φίλους, και όχι μόνον, να διασκε΄δάσουν μαζύ του… Λεπτομέρειες στο ΚΡΙ_ΚΡΙ

ΠΑΛΗΟΥ ΚΑΙΡΟΥ Μ΄ΑΝΑΜΝΗΣΕΣ…

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΈΝΟ ΣΤΗΝ: ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ ΜΕΣΣΑΡΑΣ)

Είντα τόθελε ο χριστιανός, ο Δήμαρχος των Μοιρών εννοώ, και σκαλίζει σα νταθοκάτσουλο τσοι μνήμες μας και ξεθάβει παλιού καιρού ανάμνησες… Ιστορίες με βρύσες, έρωτες, συγκινήσεις, μελαγχολία, όλα ανακατωμένα. Αν και θάθελα να ασχοληθώ μόνο με το ευτράπελο κομμάτι της αναφοράς, δεν θα παραλείψω, να προειδοποιήσω σοβαρά τους φωστήρες της πρότασης:

Είναι πολύ σοβαρό το το θέμα του νερού σε κάθε μορφή του, είτε άρδευση είτε ύδρευση, μην τα βλέπετε σε βάθος τετραετίας αιρετοί μου άρχοντες… Αν βάλετε μια βρύση στη μέση του δρόμου, σαν μοναδικό τρόπο ύδρευσης, θυμίζοντας στον τουρίστα, στον επισκέπτη της περιοχής εικόνες τριτοκοσμικής χώρας στο Δήμο σας, μην απορήσετε για εκείνο που θα ακολουθήσει… Και να λύνατε το πρόβλημα της ύδρευσης εσαεί, κάτι θα είχατε πετύχει. Όμως, σε πολύ λίγο χρόνο θα χρειασθεί να λάβετε και άλλα περιοριστικά μέτρα, και όχι ελεύθερη – ανεξέλεγκτη ροή καλής ποιότητας νερού στους δρόμους…. Σκέφτεστε Δελτίο ύδρευσης, σκέφτεστε νερουλά, σκέφτεστε τιμολόγιο-πώληση, πως το φαντάζεστε το πράμα; Για μήπως και θέλετε απλά να γυρίζουνε φολκλορικά βιντεάκια με τα κινητά οι τουρίστες (μιάς και όλες οι σχετικές ελληνικές ταινίες έχουνε γυριστεί).

Αλήθεια Δήμαρχε, εσύ κατά που το πας με τις βρύσες σου, δεν χρειάζεται να αναβαθμίσει η κυβέρνηση το Τμήμα Μοιρών σε Υποδιεύθυνση Ασφαλείας. Έτσι κι΄αλλιώς οι …ζωηροί μαυροπουκαμισάδες θα παίρνουν, κατ΄εντολή της κεράς τωνε, τη στάμνα, και πρωί-πρωί θα κάθουντε σαν οσίες παρθένες στη σειράντως να γεμώσουνε… Εκτός κι΄αν τους βγάλεις κάρτα προτεραιότητας για να μη μαραθεί η φυτεία στα όρη….

(Κάτι παλιές ελληνικές ταινίες είχανε αντίστοιχα σενάρια, με την έλλειψη νερού και τις συνέπειές του. Στον τόπο μας, στα χρόνια τση μάνας μου εγροίκουνα μιά ιστορία τσ΄απάνω ρίζας, σχετική με το νερό, τη βρύση και τον Κουταλιανό: Επήγαινε λέει, η αμπλά του Κουταλιανού στη βρύση του χωριού να πάρει νερό, επερίμενε τη σειρά τζη, μα κατά που φαίνεται άλλες πια καπάτσες τση πήρανε τη σειρά και εγίνουντανε μεγάλος μαλιχουλές… Στην ώρα απάνω επέρνα και ο Κουταλιανός, και σαν ε΄κατάλαβε είντα κιαολιάς είχενε γενεί, αγκαλιάζει ούλη τη βρύση και τηνε πάει παράπαντας, εκειά απου εκάθουντανε φουρικιζμένη κί αναμαλιαζμένη η αμπλά του…. Βέβαια, θα σκεφτούνε οι πιό πονηροί πως εκειανά τα χρόνια δεν είχανε ελαστικούς σωλήνες ύδρευσης Πετζετάκη, είντα πως τηνε ξεστέλυωσε το χριστιανός τη βρύση… Τέλος πάντων κιαυτοί έχουνε δίκιο, όπως θάλεγε κι΄ο Χότζας…)

Εδώ και τριάντα χρόνια παρακολουθώντας, την διεθνή Αγγλογαλική επιστημονική βιβλιογραφία, μου έκανε τρομερή εντύπωση τα πρώτα χρόνια η πυκνή αναφορά των επιστημόνων στο περιοδικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για το πρόβλημα της ποιότητας του νερού, καθώς και των παγκόσμιων αποθεμάτων ποσίμου νερού, σε διάφορες χώρες. Καιρός να προβληματισθούμε να εκσυγχρονιστούμε – ανησυχήσουμε για ένα πρόβλημα που θα μας στριμώχνει στη γωνιά όλο και περισσότερο…. Δεν φταίει βέβαια κανείς νυν τέως ή μέλλων Δήμαρχος, όμως η διαχείριση του υπαρκτού προβλήματος, απαιτεί τη μεγαλύτερη δυνατή σοβαρότητα για να υποστούμε τις λιγότερες δυνατές συνέπειες….

Το πρώτο πράμα που ε θυμήθηκα Δήμαρχε με την πρωτοβουλία σου ήτανε η μαντινάδα τσ΄εποχής μου, πούλεγε:

» πάλι καυγά εβάλανε οι κοπελιές στη βρύση // γιατ΄εσυνοριστήκασι, ποιά θα πρωτογεμίσει.

καικειάτονε κι η π΄αγαπώ, και μάλωνε καικείνη // κείκλαιγε πως τση σπάσανε οι γιάλλες το λαϊνι….»

Ε θυμήθηκα ύστερις το κρυγιοστάμνι του παππού μου πάνω στο σταμνοστάτη. Πραγματικό έργο τέχνης-επιστήμης τα κρυγιοστάμνια, ήτονε κατασκευασμένα από ειδικό πηλό, που κατά το ψήσιμο άφηναν αυξημένους πόρους στο σταμνί. Από αυτούς τους πόρους υδροστατούσε ελάχιστο περιεχόμενο νερό, εξατμιζότανε και ε κρύωνε τάποδέλοιπο…. Τέλεια εκμετάλλευση των νόμων της φυσικής…

Ε θυμήθηκα ακόμη, τα καραβάνια των διψασμένων δασκαλιών και των πατεράδων ντως, που περνούσανε από τα Καμαράκια (περιοχή αναμεσα σε Πόμπια – Πετροκεφάλι) το κατακαλόκαιρο με 45-50 βαθμούς και μου ζητούσανε «ένα ντενεκάκι νερό». Έπαιρνα και γω το σταμνί και το αλουμινοντενεκάκι και στοι ξεδίψαζα ούλους στη σειρά… (Θάτανε 1955 – 1963). Εκειανά τα χρόνια μαθές η τροφοδοσία και η μετακίνηση γινότανε με τα γαιδούργια- μουλάργια για τα κοπέλια που εκάθουνταν από την πάνω ρίζα στην Πόμπια, για να μάθουνε γράμματα…

Ε θυμήθηκα ακόμη τη μια και μοναδική Βρύση στσοι Μοίρες, που μετά την είκαμε ο Μαυροφόρος μανάβικο… Ακόμη εθυμήθυκα τα Σδερόσπηλια (αθο ντο Μορόνι;) , που περνούσα πορπαντώντας, 5 χρονώ κοπέλι, για την απάνω ρίζα. Από την πηγή των Σιδερόσπηλιων εκατέβαινε τρεχούμενο, με σωλήνα, το νερό στη βρύση των Μοιρών.

Εθυμήθηκα ακόμη , κείντα δεν ε΄θυμήθηκα…. Τη Γαλιανή βρύση, την Κουσανή Βρύση, τη βρύση του Σϊββα, την Πιτσιδιανή Βρύση, τη Βρύση τση Πόμπιας στον Αϊ Γιώργη, την Αγια Μαρίνα στου Σίββα, στη Φουντάνα στο Πέρι.

Αφηκα τελευταίο το χωριό μου το Πετροκεφάλι, μιάς και το σύστημα ύδρευσης δεν το πολυαπασχολούσε , αφού είχε άφθονα πηγαία νερά, από πηγάδια. Βέβαια, οντενεζορίζουνανε με ανομβρίες ο τόπος μας θυμούμαι στοι Πετροκεφαλινές και μαζώνουνται με τα σταμνιά στο ώμο, στα πηγάδια: Του Μπιτσακογιάννη, του Ανάπειρου, του Μυρτάκη, του Μακρολαίμη, του Καραγιάννη, του Τσουροστελιανού του Δράκου του Μαρκάκη του Μιχάλη τση Τσαγκάραινας, του Λιομανώλη, του Λιογιώργη του Κανακαρομανώλη του Πρωτοδίκη, το Σπυριδιανό πηγάδι, τση Σανταρμομαργώς, του Μανώλη του Πρώιμου, του Γιώργη του παπά, του Χαρίλαου (Τσικνάκη), του Μπαμπιονίτη. Ακόμη το πηγάδι του Τρακοσάρη στην πλατέα και το πηγάδι τση κολύμπας, καθώς και το πηγάδι του Κοκινομάλλη, του Κοκκάκη, και του Τσαγκάρη.

Δ εν είναι ένας μόνο ο λόγος που άφηκα το Πετροκεφάλι τελευταίο. Ό άλλος είναι πως, κατά πως τα μπρουλιάζει ο σατανάς, (κατά που λεγε και μακαρίτισα η μάνα μου), εκατάφερέντα ο Δήμαρχος με τον σύμμαχό μας (κουμπάρο μας αν σας αρέσει καλύτερα) τον…. Τουρκούτ Οζάλ να μου τα ανακατώσουνε στο μυαλό μου, και να πως: Όσο εθώρουνα τα κοριτσόπουλα τση Τουρκίας να φορούνε στοι μανήλες (για να πιάσουνε …καλή τιμή στα νυφοπάζαράντωνε) εθυμήθηκα νάρα-νάρα τη μάνα μου με το άσπρο τσεμπέρι, οντενείμουνε 3-5 χρονώ κοπέλι… Εθυμήθηκα και καμπόσες άλλες με το σταμνί και το τσεμπέρι να κάθουνται και να τα λένε με τσώρες στο Σπυρδιανό πηγάδι… Είτονε μαθές η εποχή που ούλες οι γυναίκες από τα νιάτα ντως εφορούσανε το τσεμπέρι… Και δεν αναφέρομαι στις μαυροφορεμένες χαροκαμένες γυναίκες, μα σαν ένδυμα εθιμικού τύπου εκείνης της εποχής….

Είναι πολύ σοβαρό τελικά το θέμα του νερού, τώρα μεν μειδιούμε με κάποιες προτάσεις, σε λίγα χρόνια όμως θα βιώνουμε το πρόβλημα της έλλειψης του νερού, μιάς και είναι βασικό αναπτυξιακό μέσο μιας περιοχής και όχι μόνο στη γεωργία. Ο κ Γ. Ξαγοραράκης σε μια εκτενή του αναφορά σε τοπικά έντυπα, δίδει μιά γεύση του προβλήματος και των συνεπειών του διαχρονικά σε επίπεδο πλανήτη. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε η πολιτική ηγεσία να το δει έτσι, όμως η τοπική κοινωνία καλό είναι να προετοιμάζεται για σκληρές αποφάσεις στη διαχείριση νερού, να γίνει περισσότερο απαιτητική στη σωστή διαχείριση των λιγοστών αποθεμάτων που ακόμα έχουμε….

ΕΓΥΓΕ ΚΑΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΙΡΝΤΑΚΗΣ…

Ένας καλός Κρητικός από τα Χουστουλιανά, φίλος της Κρήτης, που την τίμησε μα και τον τίμησε. Πρόεδρος επί πολλά χρόνια του συλλόγου ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ, και τελευταία Πρόεδρος του Συλλόγου των Κρητών Αγ Παρασκευής.

Πάντοτε με το χαμόγελο να ενώνει το Κρητικό στοιχείο, κάπου-κάπου με τη ζεστασιά της λύρας του, μα πάντα με τη ζεστασιά της Κρητικής ψυχής του.

Χτυπημένος από τον καρκίνο των πνευμόνων μας άφησε νωρίς. Την Παρασκευή 3 μμ 15 Φεβ 2008 το τελευταίο αντίο στο φίλο μας, από τον Νεκροταφείο της Αγ Παρασκευής. Καλό σου ταξίδι Μιχάλη….

ΕΓΙΝΕ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΞΩΠΑΤΕΡΑΣ

Με καλή συμμετοχή και μεγάλο κέφι έγινε ο χορός του ΞΩΠΑΤΕΡΑ, στο Κέντρο Μεντής στην Παλλήνη τις 10 Φεβ 2008. Μετά τις βραβεύσεις των επιτυχόντων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ακολούθησε η κοπή της πίτας. Τυχερός της χρονιάς ο κ Λούμος (σύζυγος Κλειώς Αντωνίου Μαρκάκη).

Ακολούθησε το γλέντι με τον Κωστή Σταυρουλιδάκη. Η νεολαία είτανε ιδαίτερα κεφάτη και ζωηρή φέτος. Το χορευτικό συγκρότημα ΟΜΟΝΟΙΑ με τις παραδοσιακές Κρητικές φορεσιές άνοιξε το χορό, για να συνεχίσει όλος ο κόσμος, με κέφι και ανεβασμένη διάθεση.

Από όσους μπορώ να θυμηθώ, ήταν η Γεωργία Σφυριδάκη και η Παρέα της, Ο Γιώργος Λεκάκης με την παρέα του, τα παιδιά του Μιχάλη του Μπιτσακάκη (Μιχάλης Συρμαλένια Κρυστάλλη), όπως και ο Γιώργης ο Κονταξάκης από το Κουσέ. Ακόμα, οι τέως Πρόεδροι του ΞΩΠΑΤΕΡΑ Μπιτσακάκης Σταύρος και Φραγκιουδάκης Εμμανουήλ, με τις παρέες τους, ο Γιώργος Σπυριδάκης, Μανώλης Μπιτσακάκης, Γιάννης Μπιτσακάκης, Γιώργος Αντωνίου Τσικνάκης και Ευθύμης Τσικνάκης με τις παρέες τους, καθώς και πολλοί άλλοι που θα αναφέρω εν καιρώ, μόλις έχω τα ονόματά τους. Θάτανε παράλειψη να μην αναφερθεί η προσπάθεια να παρευρεθούν η Βούλα Μπιτσακάκη και ο σύζυγός της και πρόεδρος της ΕΑΣΜ Μενέλαος Κουτσάκης. Απλά ο καιρός τους απέλκλεισε στο λιμάνι του Ηρακλείου και ήρθαν την επομένη….

Φωτογραφίες από το χορό, λίγες προς το παρόν θα δείτε ΦΩΤΟ -ΑΤΤΙΚΗ

ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ-ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ

Έχω να «περηφανεύομαι», και ταυτόχρονα έχει να περηφανεύεται η κοινωνία του 1950 αλλά χωρίς εισαγωγικά αυτή τη φορά, πως όντενείμουνε κοππέλι 3-12 χρονώ στο Πετροκεφάλι είχα μπει σε ΟΛΑ τα σπίθια του χωριού, (200 (;) τόσα), έτσι χωρίς σοβαρό λόγο, πότε γιατί έπαιζα με κάνα συνομήλικο, πότε για να κάνω κειμιά παραγγελιά και πότε απλά γιατί οι πόρτες είτονε πάντα ανοιχτές. Είτονε η εποχή που οι πόρτες είτανε ανοιχτές, η κοινωνία είτανε ανοιχτή, λίγα πράματα είχανε οι ανθρώποι να χώσουνε ο γεις ταλλού…. (* Αν κάποιοι απορούν για το λόγο της υπερηφάνειας της κοινωνίας εκείνης, μπροστά στην σημερινή, ας δουν τα φαινόμενα εσωστρέφειας, ψυχικών παθήσεων, ακραίων συμπεριφορών των παιδιών, και πολλά άλλα…. Πολλοί, μικροί-μεγάλοι ψάχνουν να βρουν τη χαρά, την επικοινωνία, το καλημέρα, είτε κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους, είτε τρέχοντας καθημερινά μερικές δεκάδες χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο, για να συναντήσουν το μοναδικό φίλο τους στην άλλη άκρη της Κρήτης…)

Μούμεινε λοιπόν, πως σε κάθε σπίτι εθώργιες λιγοστές φωτογραφίες παλιών Κρητικών με περίεργα στρατιωτικά τσ΄εποχής του 1900… Πα ναπει, πως ούλοι οι προ-προ παππούδες τση σημερινής νεολαίας είχανε πολεμήσει στην απελευθέρωση τσ΄ Ελλάδας, και ας ήτανε ο τόπος τους ακόμη σε τούρκικη κατοχή.

Εγροίκουνε ακόμη, από κειανά τα χρόνια, πως ο παππούς μου ο Αλεξάκης είκαμε 9 χρόνια στρατιωτικό. Μια φορά μάλιστα, πούχενε πάρει άδεια και ξαναγύριζε στο στρατό ο παππούς μου, είδωκε καμπόσα λεφτά του κυρού μου, λέγοντάς του να φροντίσει κατά πως πρέπει άμα πεθάνει μιά αδελφή του, η Παρασκευή, που δεν είχε υγεία-ζωή. (Πραγματικά 16 χρονώ πέθανε….) Είλεγέ μου ακόμη ο κύρης μου: «Ο Σάντολός μου ο Καδιανογιώργης είκαμε 12 χρόνια στο στρατό».

Εγώ ο ίδιος, αλλού που, γράφω για τσοι διηγήσεις του Επιλοχία (Ιωάννης Ανδρέα Πετράκης) που μούλεγε για ούλη την οικογένεια του πατέρα του, που επολέμησε από το Μπιζάνι και τη Θεσσαλονίκη μέχρη τον …Καλαμιάρη Στον Καλαμιάρη, τοποθεσία μεταξύ Πετροκεφαλιού- Μοιρών, είχανε στρατοπεδεύσει όσοι εθελοντές δεν μπόρεσαν να μεταφερθούν στο μέτωπο της Μακεδονίας, και τσοι λέγανε Καλαμιαρίτες… Δουλειά ντως είτονε να επιβλέπουνε τσοι Βούλγαρους αιχμαλώτους, πούχανε πιάσει στη Μακεδονία οι Έλληνες, και που τσοι βάζανε και φτιάχνανε τα καλντιρίμια στην πεδιάδα (στον τότε Πομπιανό δρόμο, μα και τα άλλα καλτιρίμια στο μεσοστράτι του Καλαμιάρη, στο Πλακάκι για την Καλυβιανή και προς τον Αι Γιάννη, αθο ντη Φαλάντρα…)

Ακόμη, αν θυμούμαι καλά, ο Γιατρός ο Μιχελινάκης, είχενε πάρει μέρος στον πόλεμο της Κριμαίας (;) το Ρωσοτουρκικό πόλεμο, ενώ από τον ίδιο τον Κωστή τον Πιτσούνη (αλλού γράφω τσοι διηγήσεις του) θυμούμαι πως πήγε και ήλθε με τον Ελληνικό στρατό στο Σαγγάριο….

Προσπαθώντας λοιπόν να μαζέψω μερικές φωτογραφίες από τους παππούδες μας, μόνιμα πέφτω σε εικόνες πολεμιστών τσ΄εποχής εκείνης…. Πηγαίνοντας παραπέρα, έψαξα λίγο στο διαδίκτυο, για να δω και τις άλλες πλευρές του θέματος. Πραγματικά, βλέποντας κανείς αναφορές (http://www.panmacedonian.info/macedonian_fighters.htm) σε αυτό το θέμα από την Ελληνική, μη Κρητική πλευρά, αλλά και από την πλευρά των Βουλγάρων (;) http://www.bulgarmak.org/batandzhiev.htm που ένιωσαν στο πετσί τους τον αγώνα του Ελληνικού στοιχείου για επιβίωση, μπορούμε να συμπεράνουμε πως κάθε μέτρο γης τσ΄Ελλάδας, όπου κάθε Έλληνας εκφράζεται ελεύθερα, έχει στοιχίσει πολύ σε αίμα και μάλιστα αίμα των δικών μας παππούδων….(Κε Πρωθυπουργέ…) Μάλιστα, η αναφορά στους Κρήτες πολεμιστές, θετική από τους Έλληνες, αρνητική από τους Βούλγαρους, δείχνει απλά, πως οι Κρήτες χωρίς ιδιαίτερο κέρδος έχυσαν πολύ αίμα για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά των κατοίκων της Μακεδονίας.

Τα παραπάνω μοιάζουν εθνικοσοσιαλιστικά, και άλλα ηχηρά. Δεν έχω σχέση με την πολιτική, ειδικά διεθνή.Όμως, η σημερινή «ισχυρή», κατά τα κριτήρια-συμφέροντα του διεθνούς εμπορίου, Τουρκία, αν και πειναλέα, και πλήρως αποτυχούσα στο να αναδείξει το ανθρώπινο πρόσωπό της στο λαό της, αν και κατακτητής και εκμεταλευτής επί 400 χρόνια της Βαλκανικής κλπ, αντλεί την «ισχύ» της από τη γεωγραφική και πληθυσμιακή της έκταση. Το ίδιο φαίνεται να ονειρεύονται πολλοί, έτι ρακένδυτοι, γείτονες μας: Γεωγραφική επέκταση!

Πριν διατυπώσω τον προβληματισμό μου, θα σας αναφέρω ένα ακόμα στοιχείο, που εύχομαι να με διαψεύσει κάποιος και νάναι λάθος : Μου λέγανε προ ετών: Ξέρεις γιατί δεν πήγε το Μετρό από την αρχή της δημιουργίας του στο Αιγάλεω: Διότι εδώ και εκατό χρόνια, περί το 1900, είχε εκχωρηθεί το δικαίωμα εδάφους-υπεδάφους, για 100 χρόνια, στη Γερμανική Αρχαιολογική Σχολή στο Νεκροταφείο, κάτω από την Ακρόπολη! Δεν μπορούσαν λοιπόν, επί ένα αιώνα, να πειράξουν ούτε πέτρα στην περιοχή! και ούτε να περάσουν από κάτω, ανοίγοντας σύραγα! Βλέπετε λοιπόν, το διεθνές δίκαιο υπερισχύει του εθνικού.

Ακόμα, ένα φαινομενικά ασύνδετο κομμάτι: στην εποχή μας, μια πενταετία σωστού μάνατζμεντ είναι αρκετό για να ξεπουληθούν οράματα τύπου Μινωϊκών σε ξένα συμφέροντα! Ας μην ξεχνούμε πόσοι Κρήτες μεροκαματιάρηδες καταθέσανε τον οβολό τους για την αξιοπρεπή μεταφορά τους εκτός Κρήτης μετά το τραγικό ναυάγιο του Ηρακλείου το 1968. Είναι τάχατες δύσκολο να ξεπουληθεί η υποτιμημένη Κρήτη με καλό κέδρος για κάποιους, αν έχει καλό μέλλον σε διάφορους αγοραστές;

Επειδή όμως σας κούρασα με τη φλυαρία μου, θάθελα νάρθω και στο προκείμενο:

Κάποιοι Μακεδόνες και ας μην αρέσει στην πλειοψηφία των Κρητών, κυβερνούν αυτή τη στιγμή την Ελλάδα. Χύσαμε πολύ αίμα για νάναι ελεύθεροι (οι Μακεδόνες), τόσο ελεύθεροι, ώστε να μας κυβερνούν! (Κύριε πρωθυπουργέ, εσάς εννοώ!)

Βλεπω ακόμα, πως κάποιοι από τ΄Ανώγεια – Μέλαμπες παζαρεύουν κάποια πράγματα, ονειρευόμενοι λιμάνια τύπου Hong-Kokg, με ανεξάρτητη δομή-νόμους στον Κόλπο της Μεσσαράς. Και βέβαια το Χονκ Κόγκ το πήραν οι Άγγλοι με το σπαθί τους, τον κόλπο της Μεσσαράς πως θα τον πάρουν οι Κινέζοι, Κορεάτες, Άραβες κλπ; Αν το Κρητικό στοιχείο δεν θέλει, πείσετέ το πολιτικοί μου αστέρες, επεξηγήσετε τους τί δίδετε, τί παίρνετε, και εσείς (σαν υπεύθυνοι πολιτικοί ηγέτες), μα και αυτοί (οι Κρητικοί εννοώ) και τα παιδιά τους! Κυρίως όμως πρέπει να καταλάβετε πως εσείς θάστε προσωρινοί στις όποιες κυβερνήσεις, ενώ το ξεπούλημα (ή η συμφωνία, αν σας θίγουν οι λέξεις) θα μείνει, καθώς και οι συνέπειές της στους κατοίκους της περιοχής.

Μιά αχνή ηλιαχτίδα τουριστικής ανάπτυξης τρεμοπαίζει, κρατώντας ακόμα αρκετούς ντόπιους στην περιοχή. Ωραία, δρόμους φτιάχνει το Μακεδοκικό Κράτος με το σταγονόμετρο για τη νότια Κρήτη, άλλη επενδυτική ανάπτυξη δεν βλέπω, και έρχεστε τώρα να φέρετε μιά αρμάδα φορτηγών πλοίων, που μάλιστα θα πηγαίνουν στο «δικό τους Κράτος» : (Εκτός και αν το κλειστό Λιμάνι των Κινέζων θα το διοικούν Έλληνες !)

Να προβλέψω τη συνέχεια; Επειδή δεν θα αρέσει στα αφεντικά του λιμανιού η γκρίνια των ντόπιων (ιθαγενών), απλά θα «βουλιάξει» κάνα σαπιοκάραβο με πετρέλαιο στην περιοχή, δεν θα πλησιάζει ντόπιος ή τουρίστας επί δέκα χρόνια στην στις παραλίες, και φυσικά όπου φύγει-φύγει. Θάρθουν λοιπόν κι άλλοι αλλοδαποί κινέζικου τύπου αυτή τη φορά για τις ανάγκες του λιμανιού, θα επεκταθούν οι λιμενικές υπηρεσίες και σε άλλες δουλειές κοκ. Επί Γερμανικής κατοχής το πλωτό αεροπλανοφόρο ΚΡΗΤΗ κατά τους Γερμανούς, ανάγκασε τους προγόνους μας να πολεμήσουν για να διατηρήσουν κάποια πράγματα ελεύθερα σε αυτόν τον τόπο. Αυτά τα πράγματα διαχειρίζεται η σημερινή εξουσία. Όμως το μοντέρνο ξεπούλημα είναι αρκετά πιό ύποπτο… Πες τε μας κύριοι: Γιατί η Ευρωπϊκή σταθερότητα που έλκει τους Ανατολικούς επενδυτές δεν πρέπει να πληρωθεί με κάποιο αμοιβαία αποδεκτό τρόπο; Γιατί αυτοί οι επενδυτές δεν κάνουν τις επενδύσεις στην Τουρκία ή στη Β Αφρική; Το Ελληνικό Κράτος πουθενά δεν φαίνεται να ωφελείται, ειδικά από το κλειστό λιμάνι της Μεσσαράς. Γιατί λοιπόν το φτιάχνετε; Μήπως κάποιοι «ωφελούνται;» Συμπαθήσατε ξαφνικά τους Κινέζους; Πολύ φοβάμαι πως όταν ξαναζητήσετε ψήφους από τους ντόπιους θα το παίξουν και αυτοί Κινέζοι… Αλλά μέχρι τότε, ας επαγρυπνούν οι Κρήτες, και όχι μόνον οι όμοροι Δήμοι, όπως θάθελαν κάποιοι να παρουσιάσουν το θέμα.

Συμπέρασμα: Οιουδήποτε τύπου επένδυση που δεν έχει βάθος χρόνου και για την ίδια την Κρήτη και για τους ντόπιους είναι απλά Προδοσία και Ξεπούλημα της ίδιας της Κρήτης ! Επενδύσαμε ακριβοπληρώνοντας χρόνια για να βελτιωθούν οι Μινωϊκές γραμμές; Ξεχάστε τις, Ιταλικές γίνανε ! Φαντασθείτε τι θα γίνει σε ένα λιμάνι που δεν θα έχουμε δόσει δραχμή!

(Βέβαια, τα άγονα μέρη και τα βουνά που θα γίνει το λιμάνι τι αξία έχουν; (κατά τους κ.κ. Υπουργούς…) Και να σκέφτεσαι το Νίκο Ξυλούρη, να τραγουδά του συμπατριώτη του Υπουργού: Βουνά ναι μας οι τόποι μας …. Αλήθεια Μανωλιό, Γιωργιό, τα βουνά τση Κρήτης τάχετε μόνο για να μαζώνετε ψήφους, κι΄άμα λάχει τα ξεπουλάτε;)

 

ΠΕΡΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ ΑΝΕΥ ΙΔΕΩΝ…

Δημοσιεύτηκε στον Αντίλαλο Φεβ 2008)

Συζητούσα προ ετών στο χωριό (Πετροκεφάλι) και εξέφραζα την άποψή μου για την αδυναμία-στειρότητα σε ιδέες, πολλών εκ των εκάστοτε ταγών της περιοχής μας (κάτω Μεσσαρά), σε αντίθεση με την ισχυρότατη ιδεολογία τους και βολικότατη εκμετάλλευσή της. Χρειάζεται όμως διαφορετική, φωτισμένη, άποψη των θεμάτων και όχι απλή διαχείριση-προσέγγιση.

Θα μου πείτε δικαιολογημένα: γιατί αυτή η αρνητική τοποθέτηση; Λίγο υπομονή και θα το δείτε το γιατί παρακάτω. Στα μέρη μας, όσο και αν μας κακοφαίνεται, είναι αλήθεια πως όλο και λιγότεροι θα πουλάνε τα αναμφίβολα εξαιρετικής ποιότητας αγγούρια, ντομάτες, λάδι και κτηνοτροφικά προϊόντα για να ζήσουν. Φυσικά το να καλλιεργούν και να εμπορεύονται κάποιοι χασίς και ναρκωτικά καθώς και όπλα, δεν είναι απάντηση στις προκλήσεις των καιρών. Ας «πουλήσουμε» λοιπόν και ότι άλλο διαθέτει ο τόπος (εκτός από οικόπεδα) όπως ας πούμε ιστορία (για όσους βέβαια τη γνωρίζουν), αρκεί να την προβάλουμε κατάλληλα. Μία καλή κίνηση ήταν αναμφίβολα η προσπάθεια ανάδειξης του θρησκευτικού τουρισμού, ας μην ξεχνάμε πως μια και μοναδική είναι η πόρτα του χριστιανισμού στην Ευρώπη: Οι Καλοί Λιμένες. Ας ελπίσουμε λοιπόν γιο την υλοποίηση-συνέχεια. Ας δούμε όμως και άλλες, ατυχείς αυτή τη φορά, και χωρίς φαντασία ενέργειες:

Σας θυμίζω αρχικά, ότι κάποιοι, όντως φωτισμένοι συμπατριώτες μας από άλλα, δυστυχώς, μέρη της Κρήτης, δώρισαν και έστησαν (προ ετών) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την Αρπαγή της Ευρώπης. Εμείς εδώ τοπικά, μείναμε να ΣΕΡΝΟΜΑΣΤΕ στα μονοπάτια του μύθου και της παράδοσης (;), ανίκανοι να αντιληφθούμε τι άλλο θα μπορούσαμε να προσφέρουμε- πουλήσουμε στους τουρίστες, εκτός από τον εκ της ελληνικής παράδοσης, τούρκικο …musaka.

Ας πάμε λοιπόν και στο …»κατηγορητήριο» μου: Έγινε και γίνεται ως γνωστόν, μια προσπάθεια ανάδειξης ενός ακόμα Μαραθωνίου δρόμου μεταξύ Κουδουμά -Αγ Δέκα. Έλεγα λοιπόν σε γνωστούς μου παρά τη εξουσία ευρισκόμενους: Καλά, έχουμε κανένα Μαραθώνα στον Κουδουμά, και δεν τόξερα; Και να κάνουν Μαραθώνιους στην Κίνα, στην Αγγλία στην Αμερική το καταλαβαίνω. Είναι μια ιστορική διαδρομή μικρότερης μεν λαμπρότητας από την κλασική, δεν παύει όμως νάναι Μαραθώνιος για όλους τους άλλους. Για τους Κρητικούς της Μεσσαράς όμως; Μήπως αυτοί έχουν κάτι το μοναδικό να προτείνουν;

Ερωτώ λοιπόν ευθέως τους Δημάρχους της περιοχής μας, Παλιούς και Νέους, αν γνωρίζουν ποια διαδρομή ακολούθησε η μυθική Αρπαγή της Ευρώπης:

-Μήπως η διαδρομή Μάταλα- Πιτσίδια- Σίββας- Πετροκεφάλι- Πόμπια- Μητρόπολη- Γόρτυνα (αρπαγή της Ευρώπης και η μεταφορά της στον αειθαλή πλάτανο της Γόρτυνος), είναι μια και μοναδική παγκοσμίως διαδρομή, με πολλούς συμβολισμούς, κυρίως στην τέχνη, στον έρωτα και στον αθλητισμό; Και μήπως η αρχαιοελληνική μας κληρονομιά, δεν μας ανήκει τελικά (όπως πολλοί ανθέλληνες προπαγανδίζουν), μιάς και εμείς οι ίδιοι δεν την στηρίζουμε-προβάλλουμε; Φαντάζεσθε αλήθεια κάποιους άλλους να είχαν το προνόμιο του νονού της Ευρωπαϊκής ιδέας και της Ευρώπης; Όταν αγαπητοί οι Φιλανδοί, βάρβαροι κατά τη γέννηση του Χριστού, κάνουν τουρισμό με τον …Αι Βασίλη, ενώ εμείς δεν μπορρούμε να εκμεταλευτούμε τα αυτονόητα πάτρια, μήπως είμαστε ολίγον άξιοι της τύχης μας;

Μήπως λοιπόν μια καλή προβολή και διαφήμιση κατά μήκος αυτής της διαδρομής, καθώς και μια καλή διοργάνωση, θα μπορούσε ν΄αποτελέσει:

α) Σημείο σύνδεσης των τριών δήμων σε πολιτιστικά καλλιτεχνικά δρώμενα τους καλοκαιρινούς μήνες, και

β) πόλο έλξης και προβολής καθώς και αφίξεων αρκετών τουριστών για συμμετοχή;

Οι διάφοροι τουριστικοί παράγοντες στην περιοχή δεν φθάνει να χρηματοδοτούν μόνο δια εκπτώσεων τις αφίξεις ξένων στην περιοχή. Μέχρις να γίνουν εναλλακτικές επενδύσεις, ας βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, εκεί που είμαστε μοναδικοί. Ακόμα, σίγουρα, και ο τελευταίος κάτοικος του Βόρειου άξονα, θα προτιμήσει τον τουρίστα σε ένα παγκόσμια ενιαίο κατάλυμα τάδε αστέρων στην περιοχή του, παρά να τον στείλει στη νότια Κρήτη. Ο Αγώνας λοιπόν είναι σκληρός και πολυμέτωπος, θέλει φαντασία, και όχι μόνο κλάψες για τις, βεβαίως, λίγες επενδύσεις στη Μεσσαρά. Το να επενδύουμε όμως μόνοι μας στείρα στον αθλητισμό, εκεί που θα μπορούσε νάνε και παραγωγικός, θάταν μιά σωστή-σοφή κίνηση.

(Εδώ και 25 χρόνια φίλη συνάδελφος μου, ευρισκόμενη στην Αγγλία, πληροφορήθηκε για το χόμπυ ενός Άγγλου συναδέλφου της και πολύ καλού της φίλου τελικά, που δεν ήταν άλλο παρά η διοργάνωση ενός τοπικού Μαραθωνίου κάθε χρόνο, σε μια πόλη της Αγγλίας. Μετά από 25 χρόνια, είχε καταφέρει να έχει συμμετοχές από όλη την Αγγλία, και να ασχολείται επί μήνες για τη σωστή διοργάνωση του δρόμου! Μείνετε αγαπητοί αναγνώστες στη λέξη «διοργάνωση». Ηχεί, και είναι, λίγο διαφορετική από το ελληνικό «αρπαχτή». Ζητείστε κάτι περισσότερο από την ψήφο σας, αν θεωρείτε ότι ο εκπρόσωπός σας είναι ο καθρέφτης των επιθυμιών σας!)

Έχω καταθέσει αρκετά χρόνια την ιδέα-άποψή μου και περιμένω. Μην αφήνετε τους ανθρώπους να σας κυβερνούν με τις ιδεολογίες τους μόνο, ρίξετε μια ματιά και στις ιδέες τους. Μήπως πολλοί διοικούντες είναι ανίδεοι;

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ, με πνίγει, θα το πω….

(Δημοσιεύτηκε στην ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ ΜΕΣΣΑΡΑΣ)

Πέθανε χθες ο Χριστόδουλος, ας τον συγχωρέσει ο Θεός κατά τα έργα του. ( Αυτή είναι η παραδοσιακή ευχή ή/και κατάρα των παππούδων μας). Δεν έχω κανένα λόγο να λιβανίσω κανένα, πέραν του πατέρα και της μάνας μου. Βλέποντας όμως την κλαίουσα Ελλάδα (;), που θρηνεί τον Χριστόδουλο, μόνιμα μούρχεται στο νου η άλλη Ελλάδα που δεν την πρόβαλε και δεν θα την προβάλει κανένα κανάλι, που λυπάται μεν όσο οφείλει κάποιος να λυπάται, που ένας άνθρωπος φεύγει ξαφνικά, ενώ είχε ακόμα το βιολογικό περιθώριο να παίξει για λίγο το ρόλο του. Όμως, αρνείται να συμμετάσχει στη φιέστα λύπης ενός ακόμα επωνύμου, είτε από γνώση-επίγνωση, είτε από απλή διαίσθηση…

Ας γίνω πιό σαφής: Και ο τελευταίος γιατρός, και ο τελευταίος υπηρέτης κάθε νοσηλευτικής υπηρεσίας αντιλήφθηκε πως, η πρώτη κιόλας διαγνωστική – θεραπευτική εγχείριση στο Αρεταίειο, έστειλε το ξεκάθαρο μήνυμα: Χριστόδουλος=Τέλος. Δεν θέλησε όμως να πάρει το μήνυμα ο Χριστόδουλος, ούτε και να το δεχθεί ούτε ο ίδιος, ούτε η αυλή του… (Εκείνο το «Ειρηνικά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα ανεπαίσχυντα κλπ» τι θέλουν και το λένε αλήθεια στους άλλους…) Έρευσε τελικά πακτωλός εκατομμυρίων για να περιάγει το σαρκίον του για να μας στείλει μηνύματα ….καρτερικότητας, …ταπεινότητας, …στωϊκότητας και τόσων άλλων αρετών από τα πέρατα της γης,από την Αμερική, από το Αεροπλάνο του Πρωθυπουργού, από το Παλαιό Ψυχικό… Σας άφησαν όμως, αγαπητοί φίλοι, οι διάφοροι λιβανιστές του ζώντος Χριστόδουλου, να σκεφθείτε πως αυτό που έκανε το έκανε, γιατί δεν είχε καμιά άλλη επιλογή; Που ακριβώς λοιπόν η μεγαλοσύνη; η μεγαλοψυχία; Ναι δεν πήγε στο Νοσοκομείο τελευταία ο Χριστόδουλος, μήπως όμως πήγαινε μερικές φορές τη μέρα το Νοσοκομείο στο Χριστόδουλο;

Μεγάλε Χριστόδουλε, όταν είμουν 20 χρονώ, ο πατέρας μου πέθανε σε 40 μέρες, μόλις 58 χρονώ, από καρκίνο στο συκώτι, όπως και συ… Και ξέρεις τι μου ζήτησε; Όχι να τον σώσω, όχι να του φωνάξω γιατρούς να τονε σώσουνε, μα σοφα-σεμνά και ταπεινά: -Πάρε με Αντρέα, να πα να πεθάνω στο σπίτι μου… Αλήθεια Χριστόδουλε, στην Αμερική την έψαχνες την …αιωνιότητα που κήρυττες τόσα χρόνια; Για μήπως ο οβολός του φουκαρά φορολογούμενου που δεν έγινε νοσοκομείο, μα πρωθυπουργικό αεροπλάνο, για να σε πάει στην Αμερική δεν σε άγγιξε ποτέ;

Θωρώ τη μακαρίτισσα τη μάνα μου να μου λέει: -«Αντίχριστος μωρέ εγίνικες εκειά που πήγες; Ετουτανά σουμαθαινα εγώ, οντενείσουνε κοπέλι;» Είντα να τση πεις εδά… Εγώ, μιάς κείπιασα την κουβέντα θα το παλαίψω, κι΄΄οτι ξελαγαρίσομενε:

-Εγώ μάνα, αντίχριστος δεν εγίνικα, το Χριστό τον έμαθα και τονε πιστεύω. Καμπόσοι όμως διαόλοι, που αναγόρευσαν εαυτούς εκπροσώπους του θεού επί της γης, κατά πως το λένε οι γραματιζούμενοι, μου τα χαλούνε. Εγώ μωρέ μάνα τονε θέλω το Χριστό που πιστεύω πολύ πιό πάνω από μένα, και τα καταφέρνω να τον έχω ψηλά. Έλα όμως που μπαίνουνε ένα σωρό, από δαύτους τους εκπροσώπους, αυτόκλητους τους λένε στη γλώσσα μου, και κάθουνται ανάμεσα στον άθρωπο και το Χριστό, και το παίζουνε τροχονόμοι… Και δε λέω, Ούλοι έχουνε τη θέση ντονε σε τούτονε τον κόσμο, τόπε και ο ίδιος ο Χριστός : «έδοκε πνεύμα άγιον…κηρύξαι…» Έλα όμως που μιά μπατούλια από δαύτους εξεχάσανε το πνεύμα στη πρώτη στροφή και απλά κυκλοφορούνε μόνο σαν άγιοι, και απο κει και πέρα, Παναγία μου βοήθα… Εγώ μωρέ μάνα τονε θέλω τον παπά πιό πάνω από μένα, όχι γιατί αυτός αποφάσισε να μου κάτσει στο καφά, μα γιατί εγώ απόφάσισα να τονε βάλω πιό πάνω και από τον απατό μου… εκατάλαβες μάνα;

Δεν θα συνεχίσω με την ίδια κακή διάθεση, μπορεί πολλοί να με κατηγορήσουν για ασέβεια, όμως τους ενημερώνω για τα εξής: Την ώρα που έβλεπα όλους τους τσανακογλείφτες της επικαιρότητας να υμνούν παντοιοτρόπως την …ψυχάρα του Χριστόδουλου, άθελά μου μου ερχόντουσαν στο νου οι ψυχούλες, οι αμέτρητες αυτή τη φορά, που το μόνο που τους έλειπε είναι ένα ραντεβού του γιατρού σε λιγότερο από 4 μήνες, ένα … ψυχάλι ψωμί, ένα ψυχάλι ενδιαφέρον από οπουδήποτε… Δεν περισσεύει όμως δυστυχώς, όλοι οι μεγάλοι διανομείς …ενδιαφέροντος, τρέχουν κατά Χριστόδουλο… Τις ψυχούλες βλέπετε τις έχουν δεδομένες… Στους Χριστόδουλους όμως, πρέπει να επενδύσεις, πρέπει να προσκυνήσεις…

Η ψυχή, η ψυχάρα και το ψυχάλι… Ωραία η γλώσσα μας πατριώτες… Ένα ψυχάλι ψωμί, ένα ψυχάλι, αγάπη, ένα ψυχάλι φιλότιμο… Ξεχάσαμε τις ψυχούλες, τα ψυχαλάκια, ξεχάσαμε το από μέσα των ανθρώπων, εκεί που φωλιάζει η ψυχή, η ψυχούλα, το ψυχάλι, του καθενός μας μας και των γύρο μας , και τρέχουμε να υμνήσουμε την …ψυχάρα του Χριστόδουλου… Αλήθεια, αποτύγχανε τόσο πολύ οι φορείς της χριστιανοσύνης να μας αποκόψουν από την ειδωλολατρεία; Πόσο αλήθεια τηρείται η εντολή » Ου προσκυνήσεις είδωλο, μηδέ παντός ομοίωμα…» Μήπως κάποιοι στη θέση των γκρεμισμένων ειδώλων έθεσαν τους εαυτούς τους;

Δεν γράφω-διατυπώνω τις σκέψεις μου, προτείνοντας ένα κόσμο χωρίς ηγέτες, θρησκευτικούς ή πολιτικούς. Όμως μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας, σκεφτόμενος, πως ο μόνος δρόμος να βοηθήσουμε να καλυτερέψει ο κόσμος μας είναι να …δείξουμε το δρόμο στους ηγέτες μας, εκεί που αυτοί δυσκολεύονται να το κάνουν για μας…

(Υστερογραφο 11/11/2009: Μεταβείτε στην παρακάτω δ/ση για να μην με θεωρείτε απλά κακόβουλο

http://apollonios.pblogs.gr/2009/10/semna-tapeina-kai-proklhtika-h-amythhth-perioysia-toy-hristodoyl.html#c521984c2817425?1254774553)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ 2008

Πέρα από τα άλλα κοινωνικά που μας επιφύλαξε η Κυριακή, στις 27 Ιανουαρίου οι Κρητικοί Συλλογοι της Αττικής έδωσαν ρεσιτάλ. Μου έλεγε ο καλός φίλος Νικος Δασκαλάκης (από το Λίσταρο), της εφημερίδας ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΕΑ: «Τρέχω και δεν φθάνω, οι εκδηλώσεις Κρητικών Σωματίων της σημερινής ημέρας αγγίζουν τις διακόσιες!»

Πέρασα από το ΚΡΙ-ΚΡΙ, τοπικό Σϋλλογο Κρητών στα Γλυκά Νερά, γιά λίγο, και μετά τις ευχές προχώρησα για τους παλιούς συμμαθητές…

Πήγα λοιπόν στους παλαίμαχους του συλλόγου Φοιτησάντων Γυμνασίου Πόμπιας. Η Ρουζεράκη Ουρανία, Κουτσάκη Μαρία, Πατενταλάκης Μιχάλης, Πηρουνάκης Απόστολος και Μελισινάκης Αντώνιος κρατούν ζωντανό το Σύλλογο, τις μνήμες την παράδοση. Στο Κέντρο Κρήτη πάνω από 150 πιστοί στις φιλίες τους, ήρθαν να ζωντανέψουν τις αναμνήσεις τους, πολλοί συνταξιούχοι, πολλοί παππούδες, που όσο και αν νοσταλγούν και ανασκαλεύουν το παρελθόν, δίδουν παράλληλα στους νεότερους το παράδειγμα να κρατήσουν για το μέλλον την αγάπη την εκτίμηση και την επικοινωνία για τους φίλους από τα βιώματα της νιότης τους.

Είχα ακόμα μια υποχρέωση, να παρευρεθώ στο ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΚΡΗΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ, όμως όλα πέσανε την ίδια ώρα… Ένας καλός φίλος όμως, περνώντας από τα νότια προάστια, πέρασε πρώτα από την ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, όπου η τελετή της βράβευσης, όπως είχαμε πει, και έφερε μαζί του ένα αξιόλογο βιβλίο του Δρ Θεοχάρη Προβατάκη. Πέρα από το περιεχόμενο του βιβλίου, μένω στο ότι το βιβλίο εξέδωσε η ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, με στόχο την ενίσχυση των εσόδων της για το κοινωνικό έργο που προσφέρει. (Κρητική Εστία Στράβωνος 12 Παγκράτι Αθήνα 11634 τηλ +302107213321)

Να φάω το Κοσμαδάκι μου…

Οι Δημοσιογράφοι πολλές φορές θεωρούν πως ανακάλυψαν την …Αμερική, μετατρέποντας σε …φουσκωτή την κάθε χαζοείδηση που προβάλλουν… Λαύρος που λέτε ο Γιωργάκης (Αυτιάς), έλεγε, εκφωνώντας τις ειδήσεις, για κάποιον εκ της κατηγορίας των νεω… (εμπόρων; ), νεω…(γεωργών;) θα σας γελάσω: «Πρωτοφανές, έκρυψε το Χασίς στην κούνια του μωρού, αν είναι δυνατόν…»

Την ίδια ώρα, η συμβία μου έπαιρνε και εκείνη το πρωϊνό της …εμετικό, βλέποντας τις «ειδήσεις» με επίκεντρο, τι άλλο, τον «…αξιότιμο κ. Ζακόπουλο» και κάνοντας μάτι στα ευαίσθητα προσωπικά του …δεδομένα. Μεταξύ μας όμως, τι κάνουν οι καημένοι οι δημοσιογράφοι, ο ίδιος ο ΓΓ δεν άφησε την Τσέκου και του τα χαϊδευε σε δημόσιο χώρο, που κάθε Έλληνας πολίτης οφείλει να έχει …ελευθέρα πρόσβαση; Τι ουρλιάζουν λοιπόν οι θεματοφύλακες των προσωπικών δεδομένων; Εκτός και αν το Γραφείο του κάθε ΓΓ είναι τσιφλίκι του…

Ας μην ξεφεύγουμε όμως από το θέμα μας, γύρισα και τις λέω: – Θυμάσαι τον Κοσμά πούχε το καφενείο στη μέση τση Πλατέας του Πετροκεφαλιού; Και αυτή: -Τον Κοσμά δεν θυμούμαι; αν είναι δυνατόν… -Ε΄γροίκα λοιπόν την ιστορία του Κοσμά οντνείτονε μωρό φασκιωμένο στην κούνια του. Σημειωτέον, η μάνα του Κοσμά είτονε μια Βοριζανή που εκατοστάρισε, και μέχρι τα ύστερά τζη, κοντά στο 2000, εκατέβαινε στο Πετροκεφάλι με τα πόδια από τα Βορίζα, να δει τα κοπέλια τζη, τον Κοσμά και το Μιχάλη τον Γκιαούρη και βέβαια και τα εγγόνια τζη… Εδιγούντανε λοιπόν ο Κοσμάς μια από τις ιστορίες του, στο καφενείο του, κατά πως του τάλεγε κιαυτουνού η μάνα ντου:

«Η κλεψά στα ορεινά είτονε παλιά κακή συνήθεια, και ο κύρης σου δεν είτονε εξαίρεση… Μόνο που εκειανά τα χρόνια εκλέβανε καμμιά όρνιθα, κανένα ρίφι, άντε και κειανά μουσκάρι, για να ξεπεινάσουνε, όι να τα κάνουνε εμπόριο… Όντενείσουνε μωρό στην κούνια, εγίνικε μιά κλεψά στα Βορίζα και είχενε πάρει ο πατέρας σου ένα μαρτή από τα κλεμμένα, τόχενε κρεμάσει από τα δοκάρια και είτονε σχεδόν έτοιμο για το τσικάλι… Μούδοκε παραγγελιά να στέσω το μεγάλο πηλοτσίκαλο να βράσουμε τη κεφαλή…. Επήρενε κι αυτός τον τσούκο να πα να τουτονε γεμώσει κρασί ο ξάδερφος του.

Εσφυρίξασι του λοιπός του κυρού σου στο δρόμο πως είτονε ένα απόσπασμα με τσοι χωροφυλάκους αθο ντην απάνω ρίζα να ξελαγαρίσει μια κλεψά, πούχενε κι ο κύρης σου ανεκατωθεί. Εγυρίζανε που λες οι χωροφυλάκοι στα σπίθια που είχανε ύποπτους, και τσοι περίμενε ο κύρης σου σα ντο χόντρο… Σαν εκοντοσιμώνανε αθο ντο σπίτι μας και ήκουσε το μαλιχουλέ εστιφογυρίστικε, επήρε σε στην αμασχάλη ντου, κίφυγε από την πίσω πόρτα, αθό ντο σταύλο, κείκαμε μου νόημα να κάνω κουμάντο… Ξεκρεμώ και γω γερά γερά το μαρτή από το δοκάρι, και τονε βάνω στη κούνια, τονε σκεπάζω με το χιραμάκι αποκορφής, και έκαστα και τονε κούνου…

Με το πολυώρι φτάνει ο χωροφύλακας και εχτύπα το πανωπόρτι, φωνιάζω του και γω:

-Καλώς τον κουμπάρο, κόπιασε, είντα καλός καιρός σέφερε; κάσε να σε τρατάρω μια ρακή…

– Όι κουμπάρισα, μονό έτσε και τσε έχουνε τα πράματα, και ήθελα να μιλήσω τ αντρού σου… , και μια και τόφερε η κουβέντα, εσύ μπρε, μπας κείδες πράμα, για μπας και παράκουσες πράμα; Μπάς κίφερε ο άντρας σου κειανέα οζό στο σπίτι;

– Όι κουμπάρε, ο θιός να μην το κάμει, Το Κοσμαδάκι μου να φάω αν είδα έθοιο μπράμα, Και δός του και εκούνουνα την κούνια. –Ότι και τόπαιρνε ο ύπνος το μαγαρισμένο και εξεσμιλιώσε τέ μουτο κουμπάρε… Η γιώρα τονε βάνει τον άντρα μου, να γιαγείρει από το Βροντίσι, απού εβοήθα στοι καλογέρους να σπερνιάσουνε….

Είπιασέτζοι φαίνεται η γεντοπή, πως μου ξεσμιλιώσανε κιαολιάς το κοπέλι, και εμεταξεσύρανε αθο ντου καλόχαρου του ψακωμένου του ξαδέρφουλά μου, από την από κάτω μπάντα του δρόμου, και ετσά ελγύτωσα και το μαρτή και στοι μπελάδες του κυρού σου…»

Αυτή είταανε που λέτε η ιστορία με την κούνια, πάει ένας αιώνας από τοτεσάς, που την εδιηγούντανε η Γριά Γκιαούραινα, στον γιό της τον Κοσμά και ο Κοσμάς στους θαμώνες του καφενείου του. Και νάρχεται εδά ο Αυτιάς να σου το λέει για είδηση…

Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΡΗΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΒΡΑΒΕΥΕΙ…

Ο Σύνδεσμος Κρητών Επιστημόνων περιλαμβάνει στα Μέλη του Αξιόλογους και Ευαίσθητους Κρήτες επιστήμονες. Ο Πρόεδρος του Σταύρος Ζερβουδάκης καλεί όσους συμπατριώτες μπορούν να παρευρεθούν στην Κρητική Εστία, όπου θα απονείμει τα βραβεία του σε άξιους υπηρέτες της Κρήτης, ενώπιον αξιόλογων εκπροσώπων και της Κρήτης και της Επιστήμης Συγκεκριμένα, θα βραβεύσει τους: Συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο…

Ο Σύλλογος Μεσσαριτών «ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ» κόβει την πίττα του

Ο Σύλλογος ΚΡΗΤΩΝ Μεσσαριτών ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ, έχει μέλη του από τα Δυτικά χωριά των Αστερουσίων και της κάτω Μεσσαράς. Η πρόεδρος του ΧΑΡΑ ΚΟΥΡΤΙΚΑΚΗ και ο Γ Γραμματέας ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΗΡΟΥΝΑΚΗΣ καλούν τα μέλη του το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 9,30 μμ στο κέντρο Κρήτη κλπ

ΤΟ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ: ΑΠΟ ΤΟ 1950-60 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.

( Από το site μου: https://wpababion.wordpress.com/ Δημοσιεύτηκε στην ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ ΜΕΣΣΑΡΑΣ)

Κάθε καλοκαίρι, με το που κατεβαίνω στη Μεσσαρά μια διαπεραστική μυρωδιά κατά τόπους, αυτή του κατσίγαρου, έρχεται να μου χαλάσει τη διάθεση… Έχουμε διαβάσει κατά καιρούς πολλά ενδιαφέροντα για την εν καιρώ χρήση του κατσίγαρου για απόληψη χρήσιμων υποπροϊόντων της έκθλιψης της ελιάς…. Δεν είμαστε δύσπιστοι στις προσπάθειες των επιστημόνων προς αυτή την κατεύθυνση, όμως η σχέση κόστους – οφέλους, που βάλαμε σαν κινητήριο μοχλό στη σημερινή εποχή σε παγκόσμια κλίμακα, έχει γίνει πολλές φορές ακόμα και ανθρωποφάγα, δυσκολεύει δε την υλοποίηση ενός από όλα τα σενάρια θετικής αξιοποίησης του κατσίγαρου. Εννοώ εδώ, πως αντί να μετακυλήσαμε μέρος του οφέλους από την υπερανάπτυξη της ελαιοπαραγωγής στην Κρήτη, και όπου αλλού φυσικά, στην επεξεργασία του κατσίγαρου, προτιμούμε να τον αποθέτουμε στην αυλή μας, με ότι αυτό συνεπάγεται…. Βέβαια τα αρνητικά επακόλουθα του κατσίγαρου τα βιώνουμε εδώ και χρόνια, τόσο σαν μόλυνση του υπεδάφους, όσο και σαν μόλυνση της ατμόσφαιρας

Η αναφορά στον κατσίγαρο είναι η μια πλευρά του πολύπλοκου θέματος της ανοχής του οικοσυστήματος σε διάφορες εναποθέσεις από τις δραστηριότητες του σύγχρονου ανθρώπου…. Πολλές φορές κατά τη μετακίνηση μας στο μαγευτικό περιβάλλον της εξοχής, μια άλλη αίσθηση, η όσφρηση, έρχεται να σου θυμίσει πως η εποχή του 1960 πέρασε ανεπιστρεπτί, και πως ο θεός της μπόχας και της βρωμιάς λατρεύεται από τους ντόπιους στο παρακάτω ρέμα… Αδιάψευστος μάρτυρας ο ανθαρώσκων καπνός του σκουπιδόλακου και η οσμή των καιομένων απορριμάτων….

Με τις φάμπρικες και τα παραδοσιακά ελαιοτριβεία, η πίεση για την έκθλιψη ήταν αρκετά χαμηλή. Από τη άλλη, το ζεστό νερό που εβελτίωνε την έκθλιψη παρασκευαζόταν σε ένα μεγάλο καζάνι μεταφερόταν με ένα καρτρούτσο και δεν ξεπερνούσε τους 60-70 βαθμούς. Σήμερα: α) η υψηλή πίεση με υδραυλικό σύστημα, β) ο υπέρθερμος ατμός, ή η αύξηση της θερμοκρασίας στα σύγχρονα ελαιοτριβεία, και τέλος γ) ο πολλαπλασιασμός της παραγωγής ελαίου 5-10 φορές, σε σχέση με το παρελθόν, οδηγούν σε υπερπαραγωγή κατσίγαρου, με περισσότερα οργανικά και επιβλαβή στοιχεία. Ακόμα, οι αυξημένες βροχές εκείνων των χρόνων δεν άφηναν κανένα κατάλοιπο μέχρι το καλοκαίρι, μιάς και τα αφθονα νερά ξεπλένανε τους κατσιγάρους, χωρίς να μένουν μυρωδιές και υπολείμματα. Μια ελαφρά μυρωδιά πυρήνας όταν περνούσαμε έξω από τις φάμπρικες το καλοκαίρι, υποδηλούσε τη λειτουργία τους και τίποτε περισσότερο.

Εκείνο όμως που ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον αφορούσε την αποδόμηση των παντός είδους περιττωμάτων του ανθρώπου και των ζώων, μιας και σε κανένα σχεδόν σπίτι δεν υπήρχε τουαλέτα, και οι άνθρωποι αποπατούσαν στην επιφάνεια του εδάφους, στο ύπαιθρο…. Η έκθεση λοιπόν των περιττωμάτων στην επιφάνεια του εδάφους επέτρεπε την ταχύτατη δράση των διαφόρων ζώων, εντόμων, σκαθαριών, πρωτοζώων, μυκήτων, μικροβίων και ιών να κλείνουν με τη βοήθεια των φυτών ένα κύκλο ανακύκλωσης της ύλης, χωρίς αθροίσεις και στρεβλώσεις του οικοσυστήματος. Ακόμα η επίδραση του αέρα και του ήλιου (οξυγόνο και υπεριώδης ακτινοβολία) βοηθούσαν σε αυτή τη γρήγορη αποδόμηση-ανακύκλωση-ισορροπία. Το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για την κάθε είδους νεκρούμενη φυτική ύλη (λαχανικά φρούτα) που επίσης με τη σήψη στους αγρούς και όχι στις χωματερές, ξεκινούσε μια γρήγορη βιοαποδόμηση, και επαναφορά της φύσης σε ισορροπία.

Πριν προχωρήσει κανείς στη σημερινή πραγματικότητα, πρέπει να μην αφήσουμε ωραιοποιημένη (όπως θα συμπέραινε κανείς από τα παραπάνω) την τότε κατάσταση. Σίγουρα η συνεχής χαμηλή επιφανειακή έκθεση του χώρου που ζούσαμε εκείνα τα χρόνια σε αυξημένα ποσά ρύπων, είχε συνέπεια την αυξημενη νοσηρότητα της εποχής από δερματικές κυρίως λοιμώξεις (ποιοι δεν θυμούνται τα τσερόνια και τσοι μαλαθράκους (αλλοιώς καλόγερους (δοθιήνες)), αλλά και τις γνωστές μόνιμες αναπνευστικές λοιμώξεις (θυμούνται οι παλιότεροι πως συνεχώς τους χειμερινούς μήνες οι μύτες μας «σειρώνανε σαν λαδικό» κατά την έκφραση της εποχής). Στην παραπάνω κατάσταση συνέβαλαν μερικοί ακόμα παράγοντες: Η κακή θρέψη-διατροφή της εποχής, η μέτρια έως κακή ατομική υγιεινή φροντίδα αλλά και παιδεία, και φυσικά η έλλειψη ιατρικής φροντίδας, που στη μεταπολεμική εποχή άρχισε μεν να βελτιώνεται, όμως με πολύ αργούς ρυθμούς.

Τα 95% των σπιτιών είχαν τον ονομαζόμενο κοπρόλακο, χώρο εναπόθεσης περιττωμάτων των ζώων, κυρίως αλλά και των λίγων περισσευμάτων από την διατροφή μας. Ο λόγος ήταν πως η τροφική αλυσίδα της εποχής προσπαθούσε να μεγιστοποιήσει την κάθε είδους απόληψη θρεπτικών συστατικών για παραγωγή τροφής στον άνθρωπο. Έτσι, τα κόκαλα από τα κρεατικά πήγαιναν στα σκυλιά, τα διάφορα αποφάγια πήγαιναν στα γουρούνια και στις όρνιθες, και φυσικά η προηγούμενη επεξεργασία (δευτέρου επιπέδου θα τη λέγαμε σήμερα) των απορριμάτων από τα οικόσιτα ζώα δημιουργούσε νέα απορρίμματα που συγκεντρωνόταν στον κοπρόλακο. Όμως και αυτή η τριτογενής ας πούμε, επεξεργασία μετά από κάποιο χρόνο ζύμωσης, παρήγαγε άριστης ποιότητας φυσικό λίπασμα (τη χωνεμένη κοπριά), που διασκορπιζόταν στα προς καλλιέργεια κτήματα πιν από τη σπορά. Έτσι έκλεινε ο κύκλος αρμονικά, με μικρές μεν παράπλευρες απώλειες όσον αφορά την ατομική υγιεινή, αλλά με μηδενική επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Ας μην ξεχνούμε βέβαια πως σχεδόν τίποτε εκείνη την εποχή από τα τρόφιμα-ποτά, ακόμα και τα ενδύματα, δεν διατίθετο σε συσκευασία που άφηνε απορρίμματα. Σήμερα το περιεχόμενο ενός εφοδιασμού από το εμπόριο είναι πολλάκις κλάσμα του περιέχοντος, για καθαρά λόγους εντυπωσιασμού-διαφήμισης….

Με τη σημερινή τσιμεντοποίηση στα χωριά, οποιαδήποτε εναπόθεση λυμάτων στην επιφάνεια του εδάφους οδηγεί στην άθροισή τους και σε εστίες μόλυνσης Η αύξηση της πυκνότητας του πληθυσμού στους οικισμούς, καθώς και η αύξηση των παραγόμενων ρύπων ανά άτομο, είναι δυο παράγοντες που δρουν πολλαπλασιαστικά με τελικό αποτέλεσμα τη γνωστή σημερινή εικόνα ρύπων.

Φυσικά η σημερινή εξέλιξη-πρόοδος απαιτεί τη χρήση τουαλετών-βόθρων, χωρίς οποιαδήποτε δυνατότητα γρήγορης βιοαποδόμησης των περιττωμάτων, λόγω έλλειψης αέρα και ήλιου. Αυτά λοιπόν μολύνουν τον υπόγειο υδροφορέα. Δεύτερος παράγοντας μόλυνσης είναι η υπερβολική, αν και επιβεβλημένη χρήση απορρυπαντικών και απολυμαντικών ουσιών που επίσης οδηγούνται στο υπέδαφος χωρίς τη δυνατότητα αυτόλυσης.

Η βιομηχανική μόλυνση καθώς και η εξαναγκασμένη-κατευθυνόμενη γεωργική παραγωγή είναι δυό όψεις του ιδίου νομίσματος. Η διαρκής χρήση ποσοτήτων χημικών ουσιών που είτε αυξάνουν την παραγωγή είτε αποτρέπουν την καταστροφή της, ενώ παράλληλα μέρος αυτών των ουσιών σε σταθερά ετήσια βάση παραμένει και αθροίζεται τόσο στην επιφάνεια όσο και στο υπέδαφος, είναι η μια πλευρά. Η δεύτερη είναι η σταθερή εναπόθεση στο περιβάλλον, στο έδαφος, στο υπέδαφος ή στην ατμόσφαιρα, των παντός είδους παραπροϊόντων από τη βιομηχανία παραγωγής καταναλωτικών αγαθών.

Έρχεται τέλος η τελευταία, οφθαλμοφανής μόλυνση με τη μορφή διαφόρων υλικών τόσο μεταλλικών όσο και προϊόντων της σύγχρονης τεχνολογίας, πλαστικών και εν γένει συνθετικών, που αν και μας διευκολύνουν τη ζωή, το οικοσύστημα δεν διαθέτει μηχανισμό αποδόμησής τους, οφείλουμε λοιπόν τάχιστα και αποτελεσματικά να το βοηθήσουμε, αν δεν θέλουμε να ζούμε σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο με απρόβλεπτες συνέπειες….

Θα επιμείνω στην τελευταία αποστροφή παραπάνω: αν δεν θέλουμε να ζούμε… κλπ. Κάποτε, στη Ιαπωνία λειτουργούσε στο εσωτερικό της περιοχής ενός παραλιακού χωριού με ψαράδες, μια μικρή βιοτεχνία μπαταριών, τα λύματα της οποίας από το ρέμα μετέφεραν ελάχιστες ποσότητες υδραργύρου στη θάλασσα. Μετά από αρκετά χρόνια, στο ψαροχώρι άρχισαν να παρουσιάζονται ασυνήθιστα πολλά κρούσματα τύφλωσης, σε σχέση με άλλες περιοχές. Αναζητώντας τα αίτια οι επιστήμονες, διαπίστωσαν πως οι ντόπιοι, ψαράδες–ιχθυοφάγοι, κατανάλωναν ψάρια από τα παράλια τους, με αυξημένες ποσότητες υδραργύρου στα εντόσθιά τους, υδράργυρο από την βιοτεχνία μπαταριών!

Ας αναφέρουμε και ένα τοπικό παράδειγμα περιβαλλοντικής μόλυνσης-κινδύνου νοσηρότητας-θνησιμότητας, που λίγοι εκ των μεγαλυτέρων θυμούνται: Αμέσως μεταπολεμικά (1947), στην περιοχή μας, από Πόμπια μέχρι Τυμπάκι, οι άνθρωποι υπέστησαν τη δράση ενός εντομοκτόνου, του DDT, στην επιτυχημένη προσπάθεια των υγειονομικών αρχών να εκριζώσουν την ελονοσία από την περιοχή μας. Ευτυχώς ο ανθελονοσιακός αυτός αγώνας κράτησε λίγα χρόνια, ώστε η χρήση και αθροιστική δράση του DDT (γνωστού καρκινογόνου) να μην παραταθεί. Παρ΄όλα αυτά, κατά τη δεκαετία του 1980 θυμάμαι τις επιδημιολογικές μελέτες των υγιεινολόγων του Παν. Αθηνών, όσον αφορά την πιθανή αύξηση κρουσμάτων καρκίνου του ήπατος στην περιοχή μας, στις ηλικιακές ομάδες που υπέστησαν τη δράση του φαρμάκου τότε.

Βλέπουμε λοιπόν πως το διακύβευμα στα θέματα του περιβάλλοντος και της μόλυνσης του, πολλές φορές είναι απρόσμενα υψηλό.

Είναι γνωστό επίσης πως σε ανεπτυγμένες χώρες, η παραγωγή σκουπιδιών έχει αρχίσει να στοιχίζει ακριβά και σε ατομικό επίπεδο. Τούτο σημαίνει πως δεν είναι μέσα στα «δικαιώματά» μας να παράγουμε αδιακρίτως σκουπίδια, ούτε και είναι υποχρέωση του δήμου και γενικότερα του κοινωνικού συνόλου να συλλέγει απεριόριστα τα σκουπίδια του καθενός μας…. Όσο πιο γρήγορα «ποινικοποιήσουμε» την παραγωγή σκουπιδιών, ή έστω να την κοστολογήσουμε και να τη χρεώσουμε με κάποιο τρόπο στους παραγωγούς (των σκουπιδιών) το αναλογούν τίμημα, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσουμε να αναζητούμε και κανόνες συμπεριφοράς φιλικότερους προς το περιβάλλον σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο….