Κατά καιρούς έχω τοποθετηθεί αιρετικά και εριστικά στην χρήση της ιστορίας, αν όχι και στην ίδια την «ιστορία», όπως πολλάκις την διαμορφώνουν οι γράφοντες…. Σήμερο που τα πράγματα έχουν αρκετά χυδαία απομυθοποιηθεί, είναι σχετικά ευκολότερο να κατανοήσει κανείς μερικά πράγματα από όσα συνέβησαν και συμβαίνουν γύρο μας. Οι opinion makers (διαμορφωτές γνώμης) που στόχο έχουν να προάγουν το τάδε κούτσουρο στη διοίκηση, στη βουλή κλπ με το αζημίωτο, δεν είναι βέβαια καινούργιο φρούτο. Πάντοτε υπήρχαν εκμεταλλευτές των ιδεών και ιδεολογιών, όσο τουλάχιστον υπήρχαν και αυτές καθεαυτές οι ιδέες και οι ιδεολογίες. Κατά καιρούς έχω γράψει (Οκτ 2009: ΕΠΑΙΤΕΙΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΙΤΕΣ, καθώς και το ΧΡΕΟΣ, ακόμα και τον Φεβ 2009: ΞΩΠΑΤΕΡΑ μνημοσυνο) και έχω τοποθετηθεί αρνητικά για διάφορες τελετές και παρελάσεις-παράτες κλπ, που μου μοιάζουν περισσότερο σαν πράξεις προβολής των κρατούντων και πολύ λιγότερο πράξεις σηματοδότησης της πορείας του ανθρώπου που αναζητά το δρόμο του και αποζητά υποτίθεται, οδηγά σημεία σε ηρωικές πράξεις των προγόνων του.
Άλλο ένα πικρό-κακό μήνυμα είχα προ ημερών που ήλθε να ενισχύσει την αρνητική άποψη που έχω για κάποια είδωλα του καιρού μας που δονούν νικηφόρα τους αιθέρες, επερχόμενοι να δρέψουν καρπούς ηρώων και ηρωικών προγόνων. Καθόμουν με το Γιώργο το Δαμιανάκη δάσκαλο του Πετροκεφαλιού για πολλά χρόνια, και γιό του Μιχάλη του Γκιαούρη, φίλο καλό του κυρού μου, μιάς και είτανε και οι δυο πανωριζίτες. Τον γνώριζα σαν ένα ήσυχο χωργιανό, που τάρεσε το κρασί και η παρέα, και που ήταν ο μοναδικός που είχα δει να παίζει ασκομαντούρα, τον αρχαίο άσκαυλο. Μου λέει λοιπόν ο Γιώργης, φίλος αδελφικός μιά ζωή: Θα σου δείξω μιά φωτο, από την αντάρτικη ομάδα του Πετρακογιώργη, όπου στους αντάρτες φαίνονται ο πατέρας μου καθώς και ο πιτσιρικάς τότε ο Μανώλης τ΄Αραπαντώνη, κάπου στα όρη του Ψηλορείτη με τον Πετρακογιώργη και άλλους αγωνιστές. Εγω τον Πετρακογιώργη τον έβλεπα μικρός, αρκετές φορές τσις Μοίρες, δούλεψα μάλιστα και μια μέρα στο σαπωνοποιείο-τουβλοποιείο του στις Μοιρες, περί το 1961-62. Από κει και μετά, ο θρύλος «Πετρακογιώργης» όλο και μεγάλωνε όλο και μεγαλώνει, όμως εγώ, και μαζύ και άλλοι πολλοί, δεν αξιώθηκα να μάθω πως κάποιοι λίγοι από μας, από τους Πετροκεφαλιανούς, είπαν με τον ίδιο τρόπο, στον ιδιο τόπο και καιρό, το ίδιο όχι σε παράνομες πράξεις και ανελεύθερες ιδέες, όπως και οι επώνυμοι. Ο Γιώργης μούπε κι άλλα, περιμένω να γράψει και σε μένα και σε σας ότι άλλο θα έκρινε σκόπιμο να μάθουμε, επιτέλους. Δεν πρέπει να είναι η ιστορία εργαλείο πολιτικής εκμετάλλευσης, πολιτικής ανάδειξης κλπ. Δυστυχώς είναι φανερό, πως το να εκμεταλλεύεσαι την ιστορία, ελάχιστα απέχει από το να εκμεταλλεύσεαι και τον ίδιο τον άνθρωπο….
ΑΝΤΑΡΤΕΣ 1943
ΠΕΤΡΟΚΕΦΑΛΙ 
Σχολιάστε